[6] Bar host calling us!

หลังจากวันที่พอร์ชเดินสับๆออกมาจากผับแล้วทิ้งเงินไว้ปึกหนึ่ง เวลานี้ก็ได้แต่รอคอยสายจากคุณแสนสาหัส ที่เรียกแบบนี้เพราะทำให้เธอรอมาตั้งสัปดาห์แล้วก็ไม่มีทีท่า จนพอร์ชหาอะไรทำเพื่อฆ่าเวลาตรวจเอกสารบัญชีของร้านทองให้กับแม่ เข้าสาขาไปขายทองก็แล้วก็ยังรู้สึกเบื่อหน่าย

ติ๊งงงงง!!!! 

กลุ่มของคนปังแห่งทุ่งลาเวนเดอร์

GiGi : อยู่ไสกันคะ อยากตำบักหุ่งนัวๆไพ๋สิพ่วงนำข่อยแหน่?

Nune : กำลังช่วยป้าทอดไก่ขายอยู่จ้าตัวตึง แต่กูกะอยากคือกันหล่ะ! อยู่ร้อยเอ็ดสิได้แดกนำมึงตอนได๋หล่ะอาทิตย์หน้าบ่?

Aoffyเมียน้อยJustin : เจอกันร้านเดิมเนาะอีพอร์ชว่าไงเอ่ย?

Porsche : จัดไป อีนุ่นอดว๊ายๆ

ฉันพิมพ์แกล้งเพื่อนแล้วก็อมยิ้ม ไปจกปลาร้าปลาจ่อมแซ่บๆดีกว่าคงทำให้หายเซ็งขึ้นมาบ้าง

Nune : เอาโลดจ้าอย่างอีนุ่นเจอกันทั้งทีต้องหรูหน่อย บาร์โฮสจ้าถึงจะว่าง

GiGi : แรงมากแม่

Porsche : กูให้เวลามึง3วันนะรีบกลับมาเดี๋ยวโอนค่าเครื่องบินให้จ้า

Nune : ได้จ้า รอเลยจ้า

ใช้เวลาไม่นานพอร์ชก็มาถึงร้านอาหารอีสานเจ้าดังเจ้าเดิมที่กินประจำกับเพื่อนๆ เราสามคนคุยกันเฮฮาแบบนี้ ฉันรู้สึกโชคดีที่ได้คบกับพวกมันเป็นสีสันในชีวิต รักพวกมันมากห่วงกันสุดๆ

"อีพอร์ชแล้วสรุปคืนนั้นมึงหายไปไหนอะ?" พออาหารเต็มโต๊ะเราก็จัดการจนเกลี้ยงจาน ไม่เว้นแม้แต่ปลาร้าเป็นต่อนๆก็ตามพวกเรากินเรียบ

"กูก็ไปกินคนที่มึงบอกว่าสเป๊คกูนะสิ" ฉันทำหน้าระริกระรี้ภูมิใจนำเสนอพ่อแสนสาหัส ทั้งหล่อทั้งหนึบหนับรอยสักกร้าวใจ พอนึกแล้วก็คิดถึงอยากโดนเลยอะ

"แล้วเป็นไงแซ่บไหม?" อ๊อฟฟี่ถามในขณะที่ปัดแอพหาคู่ให้แมชกันอยู่ ร้านส้มตำก็ไม่เว้นเว่อร์

"สุดๆ ชอบสุดๆแต่เขาไม่ค่อยพูดหว่ะ คีพลุ๊คมั้งแต่ชอบ!"

"เขาวันไนท์ ส่วนมึงชอบเขาใช่ไหม?"

"เออ ชอบมากอยากได้ทำผัวของจริง แต่เป็นไปไม่ได้ก็ชั่งมันอะ ให้เบอร์โทรอะไรก็แล้วไม่โทรมาก็ชั่งเขาแหล่ะ เปลี่ยนเรื่องเถอะกูนอยด์!" ทำหน้าเศร้าจนอยากตอกเหล้าเข้มๆแทนน้ำปลาร้าแล้วจริงๆ

"เอ้า! เป็นงั้นไปกะเทยงงละนะ"

"แล้วอีนุ่นคือเมื่อบ้านไปโดนแท้หล่ะอ๊อฟเทื่อนี่หน่ะ?" เพื่อนๆก็เปลี่ยนเรื่องให้ตามต้องการฉันเองก็ตั้งใจฟังเพราะขี้เสือกเรื่องของเพื่อนสนิททุกคนอยู่แล้ว

"ไปมักผู้บ่าวไทบ้านอีกแล้วมันหน่ะ ลูกกำนันไสหึอยู่แถวบ้านมันหน่ะ!"

"กูว่าละ!"

"แล้วจะไปโฮสไหนกัน กูอดใจไม่ไหวละอีนุ่นก็ลีลาจัง!" ฉันเอ่ยขึ้นไปด้วยความตื่นเต้นบาร์โฮสก็ไปบ่อยแต่ชอบที่ๆหนึ่งหรูหราได้ใจ

"โฮสไฮโซอันอันค่า กูรู้จักกับเขานิดหน่อยที่เราเคยไปไง อีกสองสามวันนี้ไม่แน่ใจว่าวันไหนจะฉลองครบรอบ1ปีของผับเดี๋ยวบอกอีกที!"

"โอเคเลิศ กูชอบผับนั้น"

"ดีล!"

สามวันผ่านไปไวเหมือนโกหก พอร์ชฉีดน้ำหอมราคาแพงแล้วทำเป็นจริตจะก้านวางขวดน้ำหอมลงอย่างอารมณ์ดี เอื้อมไปหยิบลิปสติกสีชมพูมาทาเป็นขั้นตอนท้ายสุด จากนั้นเดินไปหยิบกุญแจรถหรูมาหย่อนลงกระเป๋า การเที่ยวในครั้งนี้ก็ชวนน้องสาวจอมบ้างานไปด้วยเหมือนกันแต่รายนั้นไม่ยอม 

"เปลี่ยนใจยังทันนะน้องรัก!?"

"ถ้าผับน้องจะไปอยู่ค่ะ แต่โฮสขอบายไม่ถนัด" เบนซ์เงยหน้าขึ้นมามอง เวลานี้คุณพ่อคุณแม่ก็เข้านอนกันแล้วเหลือเพียงผู้เป็นน้องเท่านั้นที่อยู่บริเวณห้องรับแขก

"แล้วแต่เธอจ่ะ!"

"ย่ะ!"

ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึงสถานบันเทิงที่คิดถึง ที่ใช้เวลาอันน้อยนิดเพราะพอร์ชเป็นตีนผี ไม่รู้ว่าBar host calling me or ยมบาล calling me กันแน่

ไม่รู้ว่าทำไมนิสัยของตนเองถึงเปลี่ยนไม่ได้ คงเป็นสันดานนั่นแหล่ะอย่าว่ากันเลย

พอได้แต่งตัวสวยเข้าหน่อยขอเดินแบบสับไม่หยุด รองเท้าส้นสูงสีแดงแบบออร่า วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวไม่ค่อยโป๊มากนัก มีขนนกฟุ้งฟิ้งน่ารักตกแต่งเกาะอก ตัวฉันน่ารักมากน่าให้คุณแสนสาหัสอุ้มไปข่มขืนสุดๆ สมองของฉันมันคิดแต่เรื่องอย่างว่า...และหน้าหล่อๆของเขา

"พอร์ชๆทางนี้!" ร่างสวยเดินสับสะโพกเข้าไปยังโซนวีไอพีที่เราทั้งหมดทำการจองเอาไว้ พอก้นถึงเก้ากี้สตูลบาร์ จีจี้ที่ยืนคุยกับคุณอันอันอยู่ก็หันมาทางฉัน

"มาแล้วเหรอยะ เป็นนางสายเสมออีกละนะ?" พอร์ชเบ้ปากแบบเลิศๆแล้วหันไปสนใจไฮโซอันอันแทน เรารู้จักกันผ่านทางจีจี้นั่นเอง

"คุณอันอันอยู่ดริ้งค์ด้วยกันหน่อยไหมคะ?"

"ก็อยากอยู่ด้วยนะคะ แต่ว่าอันนัดพี่ชายเอาไว้หน่ะค่ะ!"

"งั้นไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้โอกาสหน้านะคะจองตัวแล้วน๊า!" ฉันโปรยยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เจ้าของผับอายุยังน้อยและเท่ากันกับพวกเรา แถมยังนิสัยดีอีกต่างหาก ร้านก็สวยฉันถึงได้ติดใจกับที่นี่ไง มันดีไปหมดผู้ชายที่กองอยู่ในนี้ก็หล่อทั้งหมด 

"ได้เลยค่ะคุณพอร์ช" คุณอันอันเอ่ยยิ้มๆแล้วจึงขอตัว พวกเราดื่มและเเด๊นซ์กันจนเมื่อยกันไปข้าง บวกกับความเมานิดๆฉันก็ใจปล้ำแจกทริปเล็กๆน้อยๆที่น้องๆร่างบึกบึนมาเป็นเสียงหัวเราะให้กับกลุ่ม