บทที่2 - ถึงเนื้อถึงตัว NC18+++

บทที่ 2

ชื่อตอน ถึงเนื้อถึงตัว

"ถ้าเก้าอี้มันแข็งไปสำหรับเธอ เธอจะนั่งบนตักเพื่อนฉันก็ได้นะ" แสงเหนือกล่าวเสริมติดตลกยกยิ้มมุมปากมองตาฮิวโก้อย่างรู้กันแล้วกล่าวประโยคถัดมา "เพราะดูเหมือนมันจะอยากให้เธอนั่งตักมันใจจะขาด"

"เด็กๆจ๊ะ เปิดหนังสือเรียนบทที่หนึ่งจ้ะ" น้ำเสียงเข้มของอาจารย์ที่ปรึกษาดังขึ้นมาทำให้นุ่มนิ่มจำใจหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆของฮิวโก้อย่างไม่มีทางเลือก ด้วยภายในห้องเรียนเหลือเก้าอี้ที่ยังว่างเพียงแค่เก้าอี้ตัวนี้เพียงตัวเดียว

"ฉันชื่อฮิวโก้" ฮิวโก้เอ่ยแนะนำตัวพลางยกท่อนแขนแกร่งขึ้นมาวางบนพนักพิงเก้าอี้ด้านหลังของนุ่มนิ่มจงใจจะโอบกอดเธอให้อยู่ในอ้อมแขนของตน โดยที่นิ้วแกร่งเกี่ยวเส้นผมของหญิงสาวเล่นไปด้วยท่าทางสบายๆ ก่อนจะเลื่อนมือหนาลงมาลูบไล้บ่าเล็กเบาๆ อย่างเนิบนาบ แสดงออกชัดเจนว่า ต้องการ อยากได้เธอมาครอบครอง

"..." นุ่มนิ่มที่ถูกผู้ชายจู่โจมแบบเปิดเผยถึงเนื้อถึงตัวเป็นครั้งแรกก็ตัวแข็งทื่อ ตกใจแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

"พ่อฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้ แล้วฉันก็เป็นหัวหน้าห้องนี้และเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้" ฮิวโก้กล่าวแนะนำตัวต่อไป พลางขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆใบหูเล็ก แล้วเอ่ยประโยคถัดมาอย่างเจ้าเล่ห์ "ถ้าเธออยากได้รับการคุ้มครองจากฉัน..เธอก็ต้องเชื่อฟังฉัน ทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง"

"...อื้อ" ไม่พูดเปล่าแต่ฮิวโก้ยังจงใจถูจมูกโด่งหยอกล้อแนบใบหูเล็กของเธออย่างไม่เกรงกลัวสายตาตำหนิของอาจารย์ที่ปรึกษาที่กำลังส่งสายตาอำมหิตมาที่เขาเลยสักนิด

"เธอเพิ่งย้ายเข้ามา..เธอคงยังไม่รู้ว่าที่นี่แกล้งกันโหดแค่ไหน" ริมฝีปากหนากล่าวมือหนาสัมผัสพวงแก้มนวลเบาๆ จับเส้นผมที่ปิดพวงแก้มนวลทัดใบหูให้เธออย่างอ่อนโยน ทว่าดวงตาคมกริบกลับจ้องมองเนินอกใหญ่ขาวจั๊วะที่โผล่ออกมาจากเสื้อชั้นในลายลูกไม้สีขาวมุมสายตาด้านบนอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย

"กะ..แกล้งเหรอคะ" นุ่มนิ่มถามกลับไปน้ำเสียงสั่นตะกุกตะกักหวั่นใจกลัวว่าตัวเองจะโดนแกล้ง

"ใช่..เดี๋ยวพักกลางวันเธอก็จะรู้เอง" ฮิวโก้ตอบข้างใบหูเล็ก มือหนาจับท้ายทอยหญิงสาวให้หันหน้าสบตากับตนอย่างซาดิสม์ นิดๆ

"ฮะ..ฮิวโก้" หญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อถูกมือหนาของชายหนุ่มบีบที่ต้นขา ลูบไล้ขึ้นมาเรื่อยๆจนมือหนาชนเข้ากับขอบแพนตี้ตัวจิ๋ว

"ให้ฉันคุ้มครองเธอ...แล้วเธอจะปลอดภัยจากคนพวกนั้น" ริมฝีปากหนายังคงกล่าวยื่นข้อเสนอข้างใบหูเล็กเสียงกระเส่า มือหนาค่อยๆไต่ระดับขึ้นมาเรื่อยๆจนหยุดที่ใจกลางความเป็นสาว

"อึก" เสียงสะอื้นไห้พร้อมกับหยาดน้ำตาตกลงมาโดนหลังมือหนาทำให้ฮิวโก้ชะงักกึก

"...ฉันแค่ล้อเล่นแค่นี้ เธอก็ร้องไห้แล้วเหรอ" ฮิวโก้ขยับมือออกมาจากกลางระหว่างขาของหญิงสาว แล้วหยิบหนังสือการ์ตูนโป๊ใต้โต๊ะเรียนขึ้นมาอ่านด้วยท่าทางชิลๆ ไม่สะทกสะท้าน

@เวลาผ่านไปสามชั่วโมง

"ฮิวโก้.." นุ่มนิ่มเอ่ยเรียกชื่อของคนที่กำลังใช้ศีรษะแกร่งนอนหลับทับบนบ่าเล็กของเธออย่างสบายใจด้วยน้ำเสียงที่เบาใบหน้างอแงเล็กน้อย

"เธอกับฉัน เราไม่ได้สนิทกัน เพราะฉะนั้นอย่าเรียกชื่อฉันอีก ต่อไปเรียกฉันว่าหัวหน้าห้องหรือไม่ก็ประธาน" ฮิวโก้ลืมตาขึ้นมาแล้วตำหนิคนตัวเล็ก

"เราหนัก"

"นั่นมันปัญหาของเธอไม่ใช่ปัญหาของฉัน" ฮิวโก้สวนกลับไปอย่างไม่แยแสก่อนจะสวมกอดร่างเล็กเอาไว้แน่นจนหญิงสาวรู้สึกอึดอัดเกินจะทน

"ทำไมฮิวโก้ถึงเอาแต่ใจแบบนี้" หญิงสาววีนใส่น้ำเสียงไม่พอใจใบหน้ามุ่ยขอบตาแดงก่ำ

"อะไรนะ?" ฮิวโก้หันมาจ้องตาเธอเขม็ง หญิงสาวที่เผลอแสดงอาการวีนออกไปอีกทั้งยังเผลอเรียกชื่อเล่นของเขาจึงรีบเบือนหน้าหนี "เพิ่งเข้ามาเรียนวันแรกก็ปากดีกับฉันแล้วเหรอ"

"ก็เราหนัก" นุ่มนิ่มสวนกลับไปหน้างอ ท่าทางกระเง้ากระงอดของเธอทำเอาชายหนุ่มเผลอหลุดยิ้มออกมา

"เธอตัวเล็กเองรึเปล่า" ชายหนุ่มยังคงสวนกลับไปอย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะวางศีรษะนอนทับบนบ่าเล็กอีกครั้งอย่างสบายใจ

@พักกลางวัน

"ยัยเด็กใหม่" เมื่อถึงเวลาพักกลางวันรับประทานอาหาร ฮิวโก้จึงเดินตามนุ่มนิ่มออกมาจากห้องเรียนติดๆ

"คะ?" นุ่มนิ่มหมุนตัวหันหลังกลับมามองฮิวโก้และแสงเหนือที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มใจจะสนทนาด้วยสักเท่าไหร่นัก

"โคตรแป๋วเลยว่ะ" แสงเหนือเอ่ยแทรกขึ้นมาพลางจ้องหน้านุ่มนิ่มแล้วยกยิ้มมุมปาก

"อื้อ!!" นุ่มนิ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บด้วยถูกมือหนาของฮิวโก้บีบพวงแก้มนวลของเธออย่างแรง

"ชื่อนุ่มนิ่มแต่แก้มสากอย่างกับแก้มหมู"

"เราไม่ใช่หมูนะ" นุ่มนิ่มทำหน้ามุ่ยถลึงตามอง

"มีผัวรึยัง"

"ฮะ!?" คำถามตรงไปตรงมาอย่างโจ่งแจ้งของฮิวโก้ก็ทำเอาเธอเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ

"ฉันถามว่าเธอมีผัวรึยัง!" เมื่อหญิงสาวไม่ยอมตอบ เขาจึงตะคอกคำถามใส่ใบหน้าจิ้มลิ้มเสียงดังจนเพื่อนๆรอบข้างหันมามองที่เขาและเธอ

"..." หญิงสาวที่ขี้อายไม่ชอบเป็นจุดสนใจหันมองซ้ายขวาอย่างหวาดระแวง

"ฉันถามก็ตอบ!"

"ยะ..ยัง" หญิงสาวสะดุ้งตกใจก่อนจะตอบออกไปตามความจริง

"ก่อนหน้านี้เธอเคยมีผัวมาแล้วกี่คน?"

"มะ..ไม่เคย"

"อย่าบอกว่าเธอยังซิง?"

"..." คำถามของชายหนุ่มเล่นทำเอาหญิงสาวอายม้วน อยากจะมุดแผ่นดินหนีจากเพื่อนๆรอบข้าง

"ฉันไม่เชื่อว่าอย่างเธอจะยังซิงอยู่" ชายหนุ่มพูดจบก็ลากเรียวแขนเล็กให้เดินตามตนไปที่ห้องพักประธานนักเรียน

"โอ๊ย! ประธานจะพาเราไปไหน ปล่อยเรานะ" หญิงสาวขัดขืนไม่ยอมเดินตาม

"พาเธอไปพิสูจน์ไง"

"พิสูจน์อะไร ปล่อยเรานะ"

"ซิงไม่ใช่เหรอ?" ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินมาหยุดที่หน้าห้องพักของประธานนักเรียนก็หันมาสบตากับหญิงสาวอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูห้องพักแล้วผลักเธอเข้าไปด้านใน

"จะ..จะทำอะไร" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวงพลางเดินถอยหลังออกห่าง

"ถ้าเธอซิงจริงเดี๋ยวเอาเข้าไปก็จะพิสูจน์ได้เอง"

ตุบ!

"โอ๊ย!" หญิงสาวถูกชายหนุ่มผลักให้ล้มหงายนอนแผ่บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ส่งผลให้กระโปรงนักเรียนสั้นลายสก๊อตถลกขึ้นมาเหนือเอวคอดกิ่วเผยให้เห็นแพนตี้ลายลูกไม้สีขาวตัวจิ๋วได้อย่างชัดเจน

"ปิดประตู" ฮิวโก้ออกคำสั่งเสียงเรียบทำให้แสงเหนือที่กำลังจะเดินไปหยิบกล้องถ่ายวีดีโอเดินไปปิดล็อกประตูห้องพักเอาไว้อย่างแน่นหนา

"จะ..จะทำอะไร" หญิงสาวเอ่ยถามพลางน้ำตาเอ่อล้นด้วยความกลัว ชายหนุ่มเองก็ขยับขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของหญิงสาวพลางปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของตัวเองออกทีละเม็ด จากนั้นก็โยนเสื้อนักเรียนสีขาวบนตัวของตัวเองทิ้งลงพื้นห้องอย่างดุดันไม่ใยดี

เผยให้เห็นซิกแพคแน่นๆ เรียงสวยราวกับซิกแพคของนักมวย บ่งบอกว่า ฮิวโก้ ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอและแข็งแรงเป็นอย่างมาก อีกทั้งรอยสักรูปหมาป่าคำรามบนหน้าอกด้านซ้ายก็ยังเพิ่มความน่ากลัวและน่าเกรงขามให้เขาไปในเวลาเดียวกัน

"พิสูจน์ไง" ชายหนุ่มตอบคำถามของหญิงสาวเสียงกระเส่า มุมปากหนาแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ