บทที่1 - เด็กใหม่

บทที่ 1

ชื่อตอน - เด็กใหม่

@ย้อนกลับไปหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้

@โรงเรียนนานาชาติเซนต์ยูเวน

"กูได้ข่าวว่าวันนี้จะมีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาเรียนกับเรา" แสงเหนือ เพื่อนสนิทของฮิวโก้กล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางสบายๆ ระหว่างที่นั่งดูดบุหรี่อยู่บนชั้นดาดฟ้าตึกเก่าหลังโรงเรียน โดยมีฮิวโก้ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างๆอย่างใจเย็น

"..." ฮิวโก้ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆออกมา เขาพ่นควันบุหรี่เทาฟุ้งกระจายออกมาจากโพรงปากหนาอย่างไม่แยแสตามฉบับหนุ่มเฉยชาตายด้าน

"มึงได้ฟังที่กูพูดไหม?" แสงเหนือขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันเป็นปม ดวงตาคมกริบมองเสี้ยวใบหน้าคมคายแสนหล่อเหลาของเพื่อนรักคล้ายหงุดหงิดเล็กน้อย

"เออ" ฮิวโก้ตอบกลับไปอย่างแข็งกระด้างเหมือนเคยพลางทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วใช้เท้าแกร่งเหยียบจนไฟที่ปลายบุหรี่ดับสนิท

"เฮ้อ" แสงเหนืองถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วถามประโยคถัดมา "มึงไม่สนใจเด็กใหม่รึไง?"

"ก็แค่เด็กใหม่ย้ายเข้ามามึงจะอะไรกับกูนักหนา"

"คนนี้งานดี สวยกว่าทุกคนที่มึงเคยได้"

"แล้วไง?"

"กูคิดว่าคนนี้มึงน่าจะสนใจ" แสงเหนืองกล่าวพลางแสยะยิ้มมุมปากมองหน้าเพื่อนรักอย่างทะเล้น "กูได้ยินมาว่าเด็กใหม่คนนี้หน้าตาน่ารักมากเลยนะเว้ย และที่สำคัญนมใหญ่เท่าหัวเด็ก"

"แล้วไง?" ฮิวโก้ยังคงเฉยชาไม่ได้รู้สึกพิศวาสในสิ่งที่เพื่อนรักกล่าวออกมาเลยสักนิด

"มึงไม่ชอบ?"

"ไร้สาระ" ฮิวโก้ไม่ตอบคำถามของเพื่อนรักเขาเลือกที่จะเอ็ดเพื่อนรักเพียงนิดก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในอาคารเรียน

"ตามใจ" แสงเหนือเอ่ยออกมาตามหลังด้วยท่าทางอย่างสบายๆ พลางเดินล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนเดินตามฮิวโก้ไปที่อาคารเรียนสำหรับนักเรียนเกรดสิบสอง

"สวัสดีครับ/ค่ะอาจารย์" เหล่าบรรดานักเรียนชั้นเกรดสิบสองห้องเรียนกิ๊ฟเต็ด (Gifted) ต่างประสานเสียงเอ่ยสวัสดีทักทายทำความเคารพอาจารย์คัทลียาอาจารย์ที่ปรึกษาอย่างนอบน้อมน่ารักเหมือนทุกวัน

ต่างจากฮิวโก้และแสงเหนือที่เดินจ้ำอ้าวผ่านหน้าอาจารย์ที่ปรึกษาเข้ามานั่งบนเก้าอี้โต๊ะประจำหลังภายในห้องเรียนอย่างไร้มารยาท

"สวัสดีจ้ะ เด็กๆ" อาจารย์คัทลียากล่าวทักทายนักเรียนกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานเหมือนทุกวัน เมินเฉยต่อความไร้มารยาทของฮิวโก้และแสงเหนือด้วยชินชากับความไร้มารยาทของนักเรียนทั้งสองไปแล้ว

"กูอยากลองขึ้นครูดูสักครั้งว่ะ" แสงเหนือที่เพิ่งหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ฮิวโก้เอ่ยออกมาเบาๆให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคน พลางจ้องหน้าอาจารย์สาวสวยลูกครึ่งอเมริกาอย่างมีเลศนัยเปิดเผย

"เด็กๆจ๊ะ วันนี้จะมีเพื่อนใหม่ย้ายเข้ามาเรียนกับพวกเราหนึ่งคนนะ" อาจารย์ที่ปรึกษากล่าวแล้วหันไปมองประตูห้องเรียนทำให้นักเรียนทุกคนหันไปมองตามอัตโนมัติ ยกเว้นฮิวโก้ที่ไม่ได้มองตามเพียงคนเดียว "นุ่มนิ่มเข้ามาได้แล้วจ้ะ"

"โคตรน่ารัก!" เสียงพูดคุยเอ่ยชมของเหล่าบรรดานักเรียนภายในห้องเรียนกิ๊ฟเต็ดดังขึ้นมาทันทีที่ เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเดินเข้ามาภายในห้องเรียนด้วยท่าทางประหม่า

ในชุดเสื้อนักเรียนสีขาวแอบรัดรูป เน็กไทสายสก๊อตสีน้ำเงินกระโปรงนักเรียนสั้นเหนือเข่าขึ้นมาสามข้อนิ้วลายสก๊อตสีน้ำเงินเช่นเดียวกัน และ รองเท้าส้นสูงส้นสูงหัวกลมสีดำสามนิ้ว ตามแบบการแต่งกายของนักเรียนหญิงเครื่องแบบยูนิฟอร์มของโรงเรียนแห่งนี้

"เด็กๆจ๊ะ นี่เพื่อนใหม่ของพวกเราชื่อนิ่มนุ่มเพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนนานาชาติch นุ่มนิ่มจะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของห้องเราจ้ะ" อาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยแนะนำนุ่มนิ่ม เด็กสาววัยเพียงสิบแปดปีผู้มีใบหน้าที่สวยหวานน่ารักจิ้มลิ้ม

ดวงตากลมโตบ้องแบ๊วราวกับดวงตาของตุ๊กตาบลายธ์ ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูระเรื่อธรรมชาติ พวงแก้มอมชมพูเปล่งปลั่งสุภาพผิวดีราวกับทานผลมะเขือเทศเข้าไปวันละร้อยลูก อีกทั้งยังมีผิวพรรณที่ขาวผ่องอมชมพูระเรื่อสุภาพผิวดีราวกับอาบน้ำนมทุกวัน

ตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอม ส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตรน้ำหนักสี่สิบกิโลกรัม และในตอนนี้ รูปลักษณ์ภายนอกของเธอเล่นทำเอาฮิวโก้ผู้เฉยชามองตามตาไม่กระพริบกันเลยทีเดียว

"สวัสดีนุ่มนิ่ม" เพื่อนๆภายในห้องเรียนต่างโบกมือทักทายนุ่มนิ่มกันอย่างเป็นมิตรทำให้เธอได้คลายความประหม่าลงไปบ้าง

"ถ้ามึงไม่เอา..กูเอานะ" แสงเหนือหันมาพูดกับฮิวโก้ทีเล่นทีจริง

"กูบอกตอนไหนว่าไม่เอา" ฮิวโก้ดึงสายตาออกมาจากใบหน้าจิ้มลิ้มของนุ่มนิ่มทันควัน หันขวับมองหน้าเพื่อนรักตาเขียวอย่างเอาเรื่อง

"ก็เห็นมึงเงียบ" แสงเหนือเอ่ยพลางยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ปฏิกิริยาเพียงเท่านี้ตนก็รับรู้ได้ในทันที ว่าฮิวโก้นั้น กำลังสนใจในรูปลักษณ์ภายนอกของเด็กใหม่ตรงหน้าชั้นเรียนอยู่เป็นอย่างมาก

"เงียบก็ใช่ว่าจะไม่สนใจ" ฮิวโก้เอ่ยพลางแสยะยิ้มมุมปากกดลึกอย่างเจ้าเล่ห์ดวงตาคมกริบแสนน่ากลัวราวกับไฮยีนากำลังจะกระโดดไปขย้ำเหยื่อจ้องมองหน้าอกใหญ่ไซต์บิ๊กบึ้มเท่าลูกมะพร้าวของนุ่มนิ่มอย่างกะลิ้มกะเหลี่ยไม่ละสายตา

"หึ" แสงเหนือแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆนึกขำกับท่าทางกระหายของเพื่อนรักที่แสดงออกมาอย่างเปิดเผย "ถูกใจเด็กใหม่จนกระพริบตาไม่ได้เลยรึไง"

"เสือก"

"โอ๊ย!" แสงเหนือร้องโอดครวญออกมาเสียงดังเมื่อถูกฮิวโก้ใช้เท้าถีบเก้าอี้ของเขาให้ขยับออกห่าง ทำให้ทุกคนภายในห้องเรียนหันมามองที่ทั้งสองคนอัตโนมัติ

"ไอ้เวร มึงถีบเก้าอี้กูทำไมวะ" แสงเหนือแยกเขี้ยวใส่ฮิวโก้อย่างเอาเรื่อง ทว่าในจังหวะนั้นก็มีสายตาของนุ่มนิ่มหันมาปะทะสบตากับฮิวโก้อย่างจัง

"ไอ้เด็กพวกนี้" อาจารย์ที่ปรึกษาส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับความแสบของนักเรียนหลังห้องขาประจำทั้งสองคน ก่อนจะหันมาสะกิดแขนนุ่มนิ่มทำเอานุ่มนิ่มสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความหล่อเหลาเกินมนุษย์ของฮิวโก้

"หึ" ฮิวโก้ที่เห็นพวงแก้มนวลของนุ่มนิ่มแดงระเรื่อแดงไปจนถึงใบหูก็หัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆอย่างชอบใจ ดูเหมือนฮิวโก้กำลังคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเด็กใหม่อย่างเธอกำลังตกหลุมรักในความหล่อเหลาทรงเสน่ห์ของเขาให้แล้ว

"นุ่มนิ่ม หนูเลือกที่นั่งที่ยังว่างนั่งเรียนได้เลยนะ"

"ค่ะอาจารย์" นุ่มนิ่มตอบรับเสียงเบาเหลือบตามองใบหน้าหล่อเหลาของฮิวโก้ครู่หนึ่งจากนั้นจึงค่อยๆเดินก้มหน้ามองพื้นตรงมาที่เก้าอี้ยังว่าง ข้างๆฮิวโก้คล้ายเขินอาย

"นั่งสิ" ฮิวโก้เอ่ยพลางนั่งใช้นิ้วมือเคาะโต๊ะเรียนของตัวเองเล่นเป็นจังหวะเพลงรักอย่างอารมณ์ดี

"..." นุ่มนิ่มเงยหน้าขึ้นมาแล้วกวาดสายตามองหาโต๊ะเก้าอี้ที่ยังว่างด้วยความประหม่า เล่นทำเอาฮิวโก้ที่นั่งเคาะโต๊ะอย่างอารมณ์ดีชักสีหน้าใส่อย่างไม่พอใจก่อนจะพ่นวาจาร้ายกาจปนเจ้าเล่ห์ออกมา

"นั่งเก้าอี้ไม่เป็นรึไง..หรือเธออยากจะนั่งบนตักฉัน?" ฮิวโก้ใช้เท้าเกี่ยวขาเก้าอี้ว่างข้างๆเข้ามาแนบชิดกับเก้าอี้ของตนมากขึ้นโดยมีสายตาตำหนิของอาจารย์ที่ปรึกษามองดูตลอดเวลา