EP02 เมา? (1)

EP02 เมา?

9PM @ Pick me club

“ตกลงน้องจะมาจริงๆ ใช่มั้ยลูกตาล”

“มาจริงดิ อย่าใจร้อนน่าเพิ่งถึงเวลานัดเอง”

“นัดกะทันหันขนาดนี้น้องยอมมาก็ดีแค่ไหนแล้วเจียมึงใจเย็นๆ ก่อนเลย”

ฮันนี่กับลูกตาลว่าฉันที่เอาแต่ถามถึงฮอตทุกสิบนาที ลูกตาลเป็นเพื่อนของฮันนี่ที่เป็นพี่รหัสของฮอตอีกทีน่ะ หลังจากที่ฉันขอให้ช่วยมันก็จัดการให้ทันทีดีนะที่ลูกตาลคุยง่าย เธอบอกว่าเพราะฉันชัดเจนดีว่าอยากได้ฮอตก็เลยจะช่วย เอ่อ มันคือเรื่องที่ดีใช่มั้ยนะ

ที่นัดออกมาแบบนี้ไม่ได้จะพามามอมหรืออะไรหรอกนะแค่อยากมาทำความรู้จักกับฮอตให้มากขึ้นแค่นั้นเอง ถ้าได้คุยไปจิบแอลกอฮอล์ไปคนเย็นชาอาจจะคุยง่ายขึ้นก็ได้น่ะ

“มาช้าจัง”

ฉันบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวแล้วยกเครื่องดื่มในมือขึ้นจิบต่อสายตาก็คอยกวาดมองหาฮอตไปทั่วผับจนกระทั่งสายตาไปหยุดอยู่ที่ผู้ชายตัวสูงใส่แว่นในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ฉันยิ้มออกมาทันทีเมื่อคนที่รอมาหลายชั่วโมงมาถึงสักที

“ตาลๆ น้องมานู่นแล้ว” แอบกระซิบลูกตาลให้เรียกฮอตที่กำลังมองหาพี่รหัสตัวเองให้ไปเรียกฮอตมานั่งที่โต๊ะ

ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจและมองไม่เห็นในตอนที่ฮอตเดินมาที่โต๊ะจนกระทั่งคนตัวสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้า

วันนี้ฮอตปลดกระดุมลงสองเม็ดโชว์แผงอกด้วยนะ ใส่แว่นแต่ก็แซ่บได้ว่ะ

ฉันงื้อเลย งื้ออยู่ในใจคนเดียวนี่แหละพยายามเก็บอาการสุดๆ ว่าไม่ได้สนใจเขาสักเท่าไหร่หรอกนะ

“ฮอตนั่งเลยๆ นี่จอร์เจียกับฮันนี่นะเพื่อนพี่เอง”

“แล้วคนอื่นๆ ล่ะครับพี่ตาล”

“อ่า พี่ชวนแล้วแต่ไม่มีใครว่างมาเลยฮอตโอเคมั้ยอะที่มีเพื่อนพี่ด้วย”

“ไม่เป็นไรครับ แต่ผมคงอยู่ได้ไม่นานนะต้องกลับไปอ่านหนังสือต่อ”

“ได้ๆ ไม่เป็นไรพี่นัดกะทันหันเอง”

ฉันแอบยิ้มให้ลูกตาลที่รับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าได้อย่างน่าพอใจ เพราะที่นั่งเหลือแค่ที่เดียวทำให้ฮอตต้องนั่งข้างฉันอย่างช่วยไม่ได้

แต่นั่งข้างๆ ก็เหมือนไม่ได้นั่งเพราะฮอตไม่ได้สนใจฉันเลยเอาแต่คุยกับพี่รหัสตัวเองถึงเรื่องที่เรียน อยู่ในร้านเหล้ายังจะคุยเรื่องเรียนอีกถามจริงเลยนะเด็กแพทย์!

เวลานี้มันควรจะรีแล็กซ์เปล่าวะ แต่เอาเถอะถึงจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ได้นั่งมองฮอตเวลาจริงจังแบบนี้ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ

แย่แล้วสิ รู้สึกว่าชอบเด็กคนนี้มากขึ้นอีกแล้วทำไงดี

จากที่สังเกตมาสักพักฮอตแทบจะไม่แตะแอลกอฮอล์ตรงหน้าเลยมียกขึ้นจิบบ้างนิดหน่อยเวลาที่มีคนมาขอชนแก้วเท่านั้น ให้ตายไม่คิดว่าจะมีคนสนใจเขาเยอะขนาดนี้ตั้งแต่มาถึงก็มีสาวมาขอชนแก้วไม่หยุดเลยนะ

ไม่ได้ๆ คนนี้น่ะจอร์เจียจองแล้ว!

ทำได้แค่บ่นในใจทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นอะไรกับน้องยังไม่มีสิทธิ์หวง เดี๋ยวก่อนเถอะนะถ้ามีสิทธิ์เมื่อไหร่จะไม่ให้ใครมองเลยคอยดู

“ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”

ฮอตบอกลูกตาลหลังจากที่นั่งมานานเกือบชั่วโมงโดยที่ไม่สนใจฉันเลย

ฉันที่กำลังเต้นอยู่กับฮันนี่ข้างโต๊ะพยายามเงี่ยหูฟังว่าฮอตพูดอะไรกับลูกตาลบ้างพอรู้ว่าเขาจะไปเข้าห้องน้ำก็รีบแอบตามไปทันที ไม่ได้จะแอบไปทำอะไรน้องนะแค่เป็นห่วงเฉยๆ ซื่อๆ แบบนี้กลัวจะโดนฉุดเอา ยิ่งมีคนจ้องน้องเยอะๆ อยู่ด้วย

หน้าห้องน้ำ

ฉันตามฮอตออกมาจนเห็นว่าเขาหายเข้าไปในห้องน้ำชายจึงยืนดักรอเขาอยู่ที่หน้าห้องน้ำจนกระทั่งฮอตเดินออกมา คนตัวสูงที่ตอนนี้ดูท่าทางเหมือนจะมึนๆ เดินไม่ค่อยจะตรงสักเท่าไหร่คงคออ่อนตามที่ฉันคิดไว้นั่นแหละดื่มไปแค่นั้นก็เริ่มเมาแล้วเหรอเนี่ย น่าเอ็นดูชะมัด

“บังเอิญจังเลยเนอะ พี่ไม่รู้เลยว่าน้องรหัสที่ตาลพูดถึงหมายถึงน้องฮอตนี่เอง”

ก่อนที่ฮอตจะเดินกลับไปที่โต๊ะฉันก็รีบไปขวางหน้าเขาไว้ซะก่อน คนตัวสูงที่พอได้ยินฉันพูดแบบนั้นก็เค้นหัวเราะใส่ด้วยท่าทางร้ายๆ

“เหรอครับ ไม่ใช่ว่าพี่รู้อยู่แล้วเหรอ”

“ว้าา โดนจับได้แล้วเหรอเนี่ย”

แกล้งพูดแบบนั้นเพราะรู้อยู่แล้วล่ะว่าคนฉลาดอย่างฮอตน่ะรู้ทันฉันอยู่แล้ว

“ทำแบบนี้ต้องการอะไร?”

“อะไรกันทำไมต้องมองพี่ในแง่ร้ายด้วย พี่แค่อยาก ‘รู้จัก’ ฮอตให้มากขึ้นเองนะ”

“เรามีอะไรให้ต้องรู้จักกันด้วยเหรอครับ ถ้าจะมายุ่งกับผมเพราะกลัวผมเอาเรื่องนั้นไปบอกคนอื่นก็พอเถอะ บอกแล้วไงว่าผมไม่ยุ่ง”

“พี่ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นแล้วสักหน่อย” ฉันหน้างอเมื่อคนตรงหน้าเอาแต่คิดว่าที่ฉันมายุ่งด้วยเพราะเรื่องวันนั้น

“แล้วพี่ต้องการอะไร?”

“ที่พี่ทำแบบนี้...ดูไม่ออกเลยเหรอว่าพี่สนใจฮอตน่ะ”

“ขอบคุณครับที่สนใจคนอย่างผม”

ฉันยิ้มเมื่อฮอตเริ่มดูเหมือนว่าจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำแล้วแต่...

“แต่ขอโทษด้วยที่ผมไม่ได้สนใจพี่”

เขาทิ้งประโยคเจ็บๆ ไว้ให้จนฉันหน้าเสียแล้วเดินหนีไปเลย

ผลัก!

แต่ฉันไม่ยอมยิ่งเขาท้าทายมากเท่าไหร่ฉันยิ่งอยากได้ รีบตามไปดึงแขนเขาไว้แล้วดันให้ร่างสูงไปชิดกับกำแพงก่อนที่จะ...

“พี่จะทำอะไร...อุ๊บ!”

ไม่รู้ว่าเพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปหรือเพราะความท้าทายจากคนตรงหน้าถึงได้ทำให้ฉันตัดสินใจรั้งต้นคอฮอตลงมาบดจูบอย่างรุนแรง

ใช่ฉันกำลังจูบฮอตบดขยี้ริมฝีปากใส่คนตัวสูงอย่างเอาแต่ใจ ฮอตไม่ได้เคลิ้มหรือจูบตอบกลับมาแต่เขานิ่งค้างอยู่แบบนั้นน่าจะเพราะตกใจเขาปล่อยให้ฉันบดขยี้ริมฝีปากอยู่สักพักถึงได้ผลักฉันออก

ฟุ่บ!

“ทำอะไรของพี่วะ!”

“อ่า ไม่เคลิ้มจริงด้วย” ฉันบ่นอย่างไม่จริงจัง ถ้าเป็นคนอื่นโดนฉันทำแบบนี้คงไม่ยืนเฉยๆ เหมือนฮอตแน่

“พี่เป็นบ้าอะไรวะ!”

“จะทำให้พี่คลั่งไปถึงไหนนะ”

ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเสียงบ่นว่าของฮอตเลยสักนิดขยับเข้าไปลูบหน้าเขาเกลี่ยนิ้วไล้ไปตามใบหน้าเนียนใสไปมาพร้อมกับส่งยิ้มให้คนตัวสูงที่กำลังขมวดคิ้วยุ่งด้วยความหงุดหงิดและไม่เข้าใจ ยิ่งเห็นท่าทีแบบนี้ของเขาฉันยิ่งชอบใจ

“จอร์เจีย!”

“จูบเมื่อกี้พี่ขอโทษ...กลับโต๊ะกันนะ”

ไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดหัวเสียของเขาแล้วรีบดึงมือคนตัวสูงให้เดินตามกลับมาที่โต๊ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นฮอตเองก็เหมือนเหนื่อยที่จะปฏิเสธถึงได้ยอมเดินตามฉันมาแต่โดยดีแต่เขาก็คงงงกับท่าทีของฉันอยู่ไม่น้อย

ปกติแล้วฉันมักจะถูกใจคนที่เงียบๆ ไม่เข้าหาฉันก่อนพอพวกผู้ชายเริ่มรู้ทันก็จะเข้ามาวนเวียนรอบตัวฉันแต่ทำเป็นไม่สนใจฉันเพื่อให้ฉันเข้าหาก่อนแต่พอฉันเริ่มเล่นด้วยหน่อยก็หลุดคาแรคเตอร์ไม่คีพเล่นตัวเหมือนตอนที่มาอ่อยฉันแล้ว ซึ่งคนเหล่านั้นมักจะเหมือนกันไปซะหมดและมันโคตรน่าเบื่อเลย ถ้าคนอื่นโดนฉันจูบแบบฮอตเมื่อกี้ก็คงจูบตอบกลับมาทันที

แต่กับฮอตนอกจากจะไม่จูบตอบแล้วยังผลักฉันออกอีกยิ่งทำให้ฉันมั่นใจว่าเขาไม่ได้ ‘แกล้ง’ ทำเป็นไม่สนใจฉันแต่เขาไม่ได้สนใจฉันจริงๆ

ฟังดูไม่น่าแฮปปี้เท่าไหร่แต่ฉันโคตรแฮปปี้เลย

ชักจะสนุกแล้วสิ นานๆ ทีถึงจะเจอคนแบบนี้สักที

“หายไปนานจังวะพวกมึง”

“อะไรเนี่ย เมาแล้วเหรอตาล”

ฉันกับฮอตเดินกลับมาถึงที่โต๊ะก็เจอพี่รหัสของฮอตที่ตอนนี้เมาจนยืนไม่ตรงพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว

“ม่ายๆ ไม่เมาๆ ฮอตน้องรักมาชนๆ”

“เอ่อ ผมว่าพี่ตาลเมาแล้วนะครับพอเถอะ”

“ชนสิน้องงง ตั้งแต่มาถึงฮอตยังดื่มไม่หมดแก้วเลยนะ”

“แต่ว่าพี่ตาลครับ”

“ชนนน”

“ครับๆ”

โดนพี่รหัสบังคับแบบนั้นทำให้ฮอตไม่กล้าปฏิเสธคนเมาชนแก้วกับลูกตาลแก้วแล้วแก้วเล่าจนเริ่มเมาไปกับพี่รหัสอีกคน

“เอาไงดีวะมึงเมาทั้งพี่ทั้งน้องเลย” ฉันกับฮันนี่มองฮอตกับตาลที่ตอนนี้เมาพับไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว คือที่ฉันคิดมามันต้องเป็นฉันเมาแล้วงอแงให้ฮอตไปส่งไม่ใช่เหรอวะทำไมมันกลับกันไปหมดแบบนี้เนี่ย

“มึงไปส่งตาลเดี๋ยวกูไปส่งฮอตเอง”

“เอางั้นเหรอ”

“เอางั้นแหละ รีบพากลับเถอะเดี๋ยวได้อ้วกใส่ร้านเขาพอดี”

“เออๆ ดีๆ นะมึง”

ฉันกับฮันนี่ช่วยกันแบกคนเมาทั้งสองออกจากร้านก่อนจะแยกกันที่ลานจอดรถ จัดที่นั่งให้คนเมาและประจำที่นั่งคนขับเรียบร้อยถึงได้นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่รู้จักที่อยู่ฮอตนี่หว่า

งั้นคืนนี้ก็คงต้อง...