EP0 ฮอตเนิร์ด (?)

EP0 ฮอตเนิร์ด (?)

“อ๊ะ...อื้ออ”

“ชู่ว อย่าครางเสียงดังสิครับ”

“อื้ออ ก็มัน... อ่าห์ ดะ ดิวเบาๆ อึก”

“จะเสร็จแล้ว ซี๊ดดส์ อีกนิดครับพี่เจีย”

“อื้อๆ ดิว อ๊ะ~”

เสียงครางกระเส่าและเสียงเนื้อกระทบกันดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำเป็นเสียงที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนในห้องน้ำกำลังทำอะไรกันอยู่

มีคนกำลังเอากันในห้องน้ำคณะ?

ถามจริงเลยนะ ถึงตอนนี้ทั้งตึกแทบจะไม่มีคนอยู่เลยแต่ก็ไม่สมควรมั้ยวะ

‘ฮอต’ หนุ่มนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่สองส่ายหัวเบาๆ ให้กับการกระทำที่มักง่ายนี้ เขาพยายามไม่สนใจเสียงนั้นแล้วรีบล้างมือหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จจะได้รีบออกไปจากตรงนี้สักที แต่ในขณะที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกกรอบแว่นหนาบดบังไว้กำลังจะออกจากห้องน้ำไปนั้น...

ตุบ!

“อ๊ะ! เอ่อ...”

ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของเสียงครางเมื่อครู่เดินออกมาชนเขาเข้าอย่างเต็มรักจนหนังสือในมือของฮอตล่วงไปกองที่พื้นในขณะที่ผู้ชายที่อยู่กับเธอในห้องน้ำเมื่อกี้เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีออกไปหลังจากเสร็จ ‘กิจกาม’ ที่เพิ่งทำในห้องน้ำคณะเขา

“ขะ ขอโทษค่ะ”

ผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาสวยที่มองแวบเดียวก็รู้ว่าน่าจะเป็น ‘ตัวท็อป’ มองคนที่เพิ่งเดินชนด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเวลานี้จะมีใครมาใช้ห้องน้ำที่นี่ ซึ่งนั่นหมายความว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ต้องได้ยินเสียงที่เธอกับรุ่นน้องคนเมื่อกี้กำลัง...

ก่อนที่จะอายไปมากกว่านี้เจ้าของร่างบางก็รีบก้มหน้าขอโทษแล้วช่วยเก็บหนังสือแต่เจ้าของมันก็รีบก้มลงมาแย่งเธอเก็บซะก่อน ฮอตไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเขาเก็บหนังสือของตัวเองเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องน้ำไปเลย

“นี่ เดี๋ยวก่อนสิ!”

แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็โดนคนที่เดินชนตามออกมาคว้าข้อมือไว้ซะก่อนทำให้ฮอตต้องหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองทำให้ร่างบางที่รีบเดินตามเขามาปะทะเข้ากับอกแกร่งเต็มๆ

ปัก!

แรงปะทะที่แรงพอให้คนตัวเล็กกว่าเสียหลักจนเกือบล้มตามสัญชาตญาณฮอตรีบคว้าเอวบางไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล้มหัวฟาดพื้น

เหมือนฉากในละครที่พอนางเอกสะดุดล้มพระเอกก็เข้ามาช่วยไว้ได้ทันและจบลงที่การจ้องตากันเป็นฉากฟุ้งๆ หวานๆ เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน

แต่นี่ไม่ใช่ละคร...

มันเป็นจังหวะตกหลุมรักที่เกิดขึ้นจริง ร่างบางที่กำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวสูงเผลอจ้องใบหน้าหล่อเหลาและสายตาคมภายใต้กรอบแว่นหนาด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนเธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง ร่างบางเผลอจ้องหน้าคนที่ตัวสูงกว่าอยู่นานเหมือนต้องมนต์สะกด กลิ่นน้ำอ่อนๆ จากตัวเขาทำให้เธอเคลิ้มเผลอเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกเกือบจะชนกัน

ถ้าตามพล็อตเรื่องฉากต่อไปก็ต้องเป็นฉากที่ทั้งคู่เผลอจูบกันเป็นแน่

แต่อย่างที่บอกว่า นี่-ไม่-ใช่-ละ-คร- เพราะฉากต่อมา...

ผลัก!

“โอ๊ย!”

พระเอกผลักนางเอกออกก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะแตะกัน เจ้าของร่างบางสุดเซ็กซี่ที่ใครเห็นก็ต้องมองยกมือขึ้นเกาคอแก้เก้อพยายามรวบรวมสติก่อนจะรีบพูดถึงเรื่องที่ทำให้เธอตามเขาออกมา

“คือเรื่องเมื่อกี้มันไม่ชะ...”

“ผมไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น” ยังพูดไม่ทันจบก็โดนคนตัวสูงพูดแทรกขึ้นซะก่อน

“เอ๋...?”

“สบายใจได้ครับผมไม่บอกใครหรอก”

“…”

“คุณจอร์เจีย ;) ”

‘จอร์เจีย’ ถึงกับนิ่งค้างในชั่วครู่เมื่อคนตรงหน้ารู้จักชื่อเธอแถมยังแสยะยิ้มใส่อีกต่างหาก พูดจบเขาก็เดินหนีไปเลย จอร์เจียมัวแต่ยืนอึ้งประมวลผลอะไรยังไม่ทันเสร็จทำให้เธอตามเขาไปไม่ทัน

“นี่เดี๋ยวสิ!”

ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่รู้จักชื่อเธอขนาดนี้จะไว้ใจได้ยังไงว่าเขาจะไม่เอาเรื่องของเธอไปบอกคนอื่นน่ะถ้ามีใครรู้เข้าเธอแย่แน่

งานเข้าแล้วมั้ยล่ะจอร์เจีย TOT

.

.

วันต่อมา...

@คณะบริหารธุรกิจ

Georgia’ s Part

“ห้องน้ำคณะแพทย์! กูถามจริงเลยนะจอร์เจีย”

“ชู่วร์ อย่าเสียงดังสิ!”

ฉันเอ็ด ‘ฮันนี่’ กับ ‘ของขวัญ’ ที่มีรีแอคชันใหญ่โตหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องที่เอ่อ...ฉันไปมีอะไรกับ ‘ดิว’ อดีตคนคุยเก่าที่เลิกคุยกันหลังจากเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อวาน เล่าจบก็โดนเพื่อนทั้งสองคนบ่นใหญ่ยิ่งรู้ว่ามีคนรู้ว่าฉันเข้าไปทำอะไรในนั้นพวกมันยิ่งบ่นใหญ่ว่าไม่รู้จักระวังให้มากกว่านี้แถมยังทำแบบนั้นในที่ที่ไม่ควรทำอีก ทำเอาฉันสำนึกผิดไม่ทันเลย

“มึงบ้าหรือไงเนี่ยเจีย ไปทำแบบนั้นในห้องน้ำคณะได้ไงนี่ในมหาลัยนะเว้ย”

“ก็ตอนนั้นมันฮีท...”

“เงี่xนก็บอกว่าเงี่xน ไม่ต้องมาใช้ศัพท์น่ารัก”

“ก็เออนั่นแหละ ดึกแล้วนี่หว่านึกว่าจะไม่มีใครอยู่แล้วนี่นา”

“นั่นตึกแพทย์ไงเจีย เด็กแพทย์เรียนเลิกดึกจะตายไม่รู้หรือไง”

รู้แล้วตอนนี้รู้แล้วถึงได้เครียดอยู่นี่ไง รู้มั้ยว่าวันนี้ฉันเดินเข้าคณะมาด้วยความหวาดระแวงสุดๆ เพราะกลัวโดนมองกลัวโดนอาจารย์เรียกไปพบเพราะเรื่องเมื่อวานอยู่เนี่ย จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจก็ไม่ได้เรียกว่าไม่รู้จักห้ามใจก็แล้วกัน

ก็เมื่อวานเด็กมันยั่วฉันก็เลย...นั่นแหละ

ฉันก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาเจอเหมือนกัน

“พวกมึงทำไงดีวะถ้าเขาเอาไปบอกอาจารย์กูโดนแน่เลย”

“ไม่เป็นไรหรอกน่าเขาบอกว่าไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นไม่ใช่หรอ คงไม่บอกใครหรอก...มั้ง” ฮันนี่ปลอบแต่ทำไมต้องมีมั้งด้วย มั้งของมันยิ่งทำฉันคิดมากเข้าไปใหญ่ ตอนนี้ฉันมองอะไรในแง่ดีไม่ได้แล้ว เด็กเนิร์ดคนนั้นรู้จักชื่อฉันเลยนะไหนจะยิ้มท้าทายนั่นอีก

“แต่เขารู้จักชื่อกูด้วยไง : (”

“ใครไม่รู้จักมึงบ้างก่อนเจีย ขึ้นชื่อเรื่องแรงๆ ขนาดนี้”

“อ้าว นี่เพื่อนไงขวัญ”

“อย่าเพิ่งทะเลาะกันๆ ช่วยมันคิดก่อนว่าจะเอาไงต่อ จากที่มึงเล่าถ้าเขารู้จักมึงแบบนี้ก็ไม่น่าไว้ใจจริงๆ นั่นแหละ”

“ใช่ไง กูถึงได้เครียดอยู่เนี่ย”

“ตามไปคุยให้รู้เรื่องเลยมั้ย” ของขวัญเสนอ

“ตามยังไงล่ะ รู้จักชื่อเขาหรือไง” ฮันนี่ถามและพยายามคิดหาทางช่วยเพื่อนไปด้วย

“เฮ้ย แต่กูว่ากูจำป้ายชื่อเขาได้นะ” ฉันนึกขึ้นได้ว่าตอนที่ชนกันหน้าฉันอยู่ระหว่างหน้าอกของเขาพอดีทำให้เห็นป้ายชื่อที่อกเขาด้วย

“ชื่อไรๆๆ”

ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะชื่อ...

“อัคนี”

“เดี๋ยวนะ! อย่าบอกนะว่าที่มึงเจอคือน้องฮอตของกู” ฮันนี่ถามด้วยท่าทางตกใจ

“ฮอต? ฮอตไหนของมึงวะ” ไม่เห็นจะฮอตเห็นแต่เด็กเนิร์ดที่โคตรจะเย็นชา

“ฮอตที่เนิร์ดๆ อะ ใส่แว่นป่ะ”

“ใช่ ใส่แว่นด้วย” ฉันตอบฮันนี่แล้วก็นึกถึงสายตาคมที่อยู่ภายใต้แว่นหนาๆ นั่น ยังจำสายตาของเขาได้อยู่เลย

สายตาที่ทำเอาฉันใจสั่นไปชั่วขณะ...

“งั้นมึงไม่ต้องห่วงหรอกน้องไม่ชอบยุ่งกับใครจริงๆ อย่างที่น้องพูดนั่นแหละ”

“มึงรู้ได้ไงอะ”

“ก็...”

ฮันนี่เล่าให้ฟังว่า ‘ฮอต’ เป็นน้องรหัสของเพื่อนมันที่พอจะได้ยินเรื่องราวผ่านหูมาบ้างว่าฮอตเป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบยุ่งกับใครเรียนเสร็จก็กลับคอนโดหาตัวยากมาก ตอนเข้าปีหนึ่งหล่อมากเรียกได้ว่าเป็นตัวท็อปที่ทั้งหล่อและร้ายทำสาวกรี๊ดกันทั้งมหาลัย แต่พอขึ้นปีสองฮอตกลับเปลี่ยนเป็นคนละคน ไม่ใช่หน้าที่เปลี่ยนนะแต่เป็นสไตล์การใช้ชีวิตที่เปลี่ยนจากคนที่ดูร้ายๆ กลายเป็นหนุ่มเนิร์ดที่เอาแต่เรียนและไม่ยุ่งกับใครแต่ก็ไม่ได้มีใครติดใจอะไรเพราะฮอตเรียนคณะแพทย์จะเนิร์ดก็ไม่แปลก ถึงจะเนิร์ดยังไงก็ยังหล่อมากและยังมีคนเข้าหาไม่ขาดอยู่ดีแต่ก็ไม่เคยเห็นฮอตเล่นกับใครหรือคบใครเป็นแฟนเลยสักครั้ง

เหมือนชีวิตของฮอตจะมีแค่เรียนกับเรียนจนเพื่อนตั้งฉายาให้ว่า

‘ฮอตเนิร์ด’

(ที่มาจากชื่อฮอตบวกคำว่าเนิร์ด)

ยิ่งได้ฟังจอร์เจียยิ่งสนใจในตัวหนุ่มเนิร์ดคนนี้มากขึ้นไปอีก เธอไปอยู่ไหนมานะทำไมถึงไม่รู้จักเขาเลย

“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ เพื่อความชัวร์กูต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”

“หมายความว่าไงเจีย?”

“ไปคณะแพทย์กันเถอะสาวๆ ;) ”

รอยยิ้มแบบนี้ช่วยบอกทีว่าจอร์เจียไม่ได้กำลัง ‘สนใจ’ ฮอตอยู่น่ะ ถึงจอร์เจียจะเป็นคนที่ดูเหมือนชอบเล่นตัวท็อปแต่ความจริงแล้วเพื่อนรู้ ทุกคนรู้ ว่าเหนือกว่าตัวท็อปที่จอร์เจียชอบก็คือเด็ก

โดยเฉพาะเด็กเนิร์ดน่ะจอร์เจียชอบมากเป็นพิเศษ

เรียกได้ว่าชอบทานเป็นอาหารจานหลักเลยล่ะ ;)