EP.4 HATE YOUR LOVE แค้นร้ายพ่ายรัก

EP.4 HATE YOUR LOVE แค้นร้ายพ่ายรัก

“เดี๋ยวก็รู้” ฉันเสียงสูงปรี๊ด

“มึงอาจจะคิดมากไปนะอีแพร สงสารพีทมัน แค่เรียนก็หนักพอแล้ว” นังเอมถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจกับฉัน

“เรดาร์เกย์มึงอาจจะดีไม่เท่าผู้หญิงอย่างกู อีเด็กขี้แอ๊บมันไม่ธรรมดา แต่เรื่องนี้จะโทษอีนั่นทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะพีทอาสาขับรถไปส่งมันเองและแค่อยากให้พีทรู้สึกแบบเดียวกันบ้าง” ฉันพูดพร้อมมองตาเพื่อนทั้งสองคน

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบที่แฟนตัวเองสนิทสนมกับคนอื่น” ฉันตบโต๊ะและกำมือแน่นอย่างเจ็บใจ

“แพริส!” ผู้ชายคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาทางโต๊ะเราพร้อมกับเรียกชื่อของฉัน

“อีแพร!!” แล้วทั้งสองคนก็ถึงกับตาโตเมื่อผู้ชายคนนั้นเดินมาถึงโต๊ะของเรา

“ขี้เกียจแนะนำ กูไปก่อนนะ” ฉันหยิบกระเป๋าพลางโบกมือลายายเพื่อนสองคนที่ยังอึ้ง ๆ ได้แต่นั่งอ้าปากค้าง

เพราะคนที่เดินเข้ามาหาฉันเนี่ย ก็คือ... ซียู... ผู้ชายอันตรายหมายเลข 1 ของมหาลัย ทั้งความหล่อ รวย และซาดิสม์นั่น กระชากใจสาวมานักต่อนักแล้ว

แต่!!!!!! นายซียูเป็นน้องรหัสสายตรงของฉันเองละ ทว่าก็ไม่เคยดูแลเทกแคร์อะไรมันเลยจนใกล้จะเรียนจบ เพราะฉันไม่ได้ใส่ใจในรุ่นอะไรนั่นมากนัก

“ประชดแฟน” ซียูแบะปากใส่ฉันก่อนจะเปิดประตูรถให้

“ถ้าลำบากก็ไม่ต้องไปส่งหรอกนะ” ฉันจับประตูรถและมองจิกกลับ

“ขึ้นรถ” แล้วซียูก็ดันตัวฉันให้เข้ารถสุดหรูของมันทันที

บนรถ

“คนมองเต็มเลยอะ” ซียูชะงักเล็กน้อย เพราะเห็นพวกนักศึกษาหลากหลายคณะจับกลุ่มนินทาเรา

“พวกสอดรู้ไง” ฉันพูดพร้อมแบะปาก

ปรื้น ปรื้น ปรื้นนนนน ฉันเอื้อมมือไปกดบีบแตรลั่น จนกลุ่มนักศึกษาพวกนั้นแตกตื่นและ แยกตัวไป

“พี่แม่ง แสบซ่าว่ะ!” ซียูหันมายกนิ้วให้ฉันเล็กน้อย

“หุบปากและรีบ ๆ ขับรถไปส่งฉันที่คอนโดสักที” ฉันมองนาฬิกาสุดหรูของตัวเอง จากนั้นจึงชี้ไปด้านหน้าอย่างออกคำสั่ง

ซียูก็พยักหน้าเล็กน้อย

“มีไลน์กันมาสามปี ไม่เห็นจะเคยทักกันเลยนะ” เขาหันมามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“ถ้านายยังไม่เลิกมองฉันอย่างหื่นกามล่ะก็ ฉันจะใช้เล็บสวย ๆ จิกเบาะหนังสุดหรูของนายทั้งหมด” ฉันโชว์เล็บสีแดงยาวที่เพิ่งทำมาเมื่อวานก่อน

“โอเค ๆ อย่าทำนะ ๆ” แล้วอีกฝ่ายก็หันกลับไปมองถนนทันที

ขณะซียูเลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าคอนโดของฉัน โดยที่มีพีทที่ยืนรอด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“แฟนนอกใจหรอ” น้องรหัสที่ไม่สนิทกันถามฉันขึ้นนิ่ง ๆ และมองไปที่พีท

คู่ของฉันกับพีทเนี่ยก็ดังระดับมหาลัยเหมือนกันนั่นแหละ มีแต่คนให้ฉายาว่า ยายปีศาจกับเทพบุตร

ฉันยังนั่งนิ่ง ไม่ยอมลงจากรถและแสยะยิ้มเล็กน้อย

“เปล่า” ฉันส่ายหน้า

“เออ ขอโทษนะที่ใช้นายมาทำอะไรไร้สาระ และก็... นายคงไม่ได้คิดว่าฉันจะชวนขึ้นห้องใช่ไหม” ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหันไปสบตาซียูเล็กน้อย

“สาบานได้ว่ารู้อยู่แล้ว พี่ไม่มีวันขึ้นห้องกับผมหรอกทั้งที่ผมหล่อกว่าแฟนพี่อีก” ซียูหัวเราะออกมาเล็กน้อย

“แหวะ” ฉันตอบไปสั้น ๆ ก่อนจะเปิดประตูรถทันที

“ถ้าอยากประชดแฟนอีกไลน์หาผมนะ ยังไงก็ยินดีรับใช้พี่รหัสสุดสวยของผมเสมอโดยไม่หวังผลตอบแทน” เขาแสยะยิ้มเล็กน้อย และเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน

“เอาไว้ฉันจะซื้อถุงยางไม่ก็ยารักษาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไปให้นายแทนพวกขนมของหวานอย่างพี่รหัสคนอื่น เพราะนายคงได้ใช้มากกว่า” ฉันยิ้มตอบไปอย่างจริงใจ

เพราะน้องรหัสฉันคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงและฟันไปทั่ว จัดเป็นคนอันตรายอันดับต้น ๆ ของมหาลัยเราเลยละ ฉันปิดประตูรถ ก่อนจะเดินเข้าคอนโดพลางโบกมือลาโดยไม่ได้หันหน้ากลับไปมองซียู ซึ่งเขาก็ขับรถออกไปทันที ส่วนพีทที่ยืนรออยู่นั้นกำลังมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

“อ้าว พีท มายืนรอนานแล้วหรอ” ฉันตั้งใจถามย้อนพีทเหมือนที่เขาพูดเมื่อวาน พีทยืนเงียบไปสักพัก ก่อนจะเดินมาจับมือของฉัน

“ถือว่าหายกันแล้วนะ” พีทพูดด้วยเสียงที่ปกติ ก่อนจะโอบเอวฉันเบา ๆ

ตุ๊บ ๆๆๆ ฉันใช้กำปั้นทุบ ๆ ที่แขนพีทอย่างระบายอารมณ์ แต่ไม่ได้แรงมาก

“เฮ้อออ” ก่อนที่ฉันจะถอนหายใจเพราะเหนื่อยเองและตวัดสายตามองพีทอย่างเคือง ๆ แต่จริง ๆ ฉันก็หายโกรธแล้วนั่นแหละ

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ที่แสนจะสงบสุขก็กลับมาพร้อมกับคลื่นลูกใหญ่ยักษ์ยิ่งกว่าสึนามิ

หลังเลิกเรียน

ขณะที่เรากำลังเดินไปยังลานจอดรถ โดยพีทก็สะพายกระเป๋าชาแนลและแบกเอกสารให้ฉันอีกด้วย แฟนดีขนาดนี้หาได้ที่ไหน

“เสาร์อาทิตย์เราพายายมิราไปพักผ่อนที่เกาะพยูนไหม เห็นนางอ่านหนังสือหนักอยากให้ผ่อนคลาย” ฉันออกปากชวนพีทไปเที่ยว

“เอาไว้อาทิตย์หน้าได้ไหม พอดีทุกคนในคณะพีทต้องไปร่วมเข้าค่ายพี่น้องสานสัมพันธ์ของคณะการบินน่ะ” พีทพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“ค่ายพี่น้องมันจำเป็นมากขนาดนั้นเลยหรอ” ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยและเริ่มชักสีหน้า

“จำเป็นสิแพร เพราะอาจารย์ที่คณะขอร้องพีทด้วยตัวเองเลย พีทโดดไม่ได้” เขาพูดก่อนจะเดินมาเปิดประตูรถให้

แต่ฉันกลับเปิดประตูขึ้นรถเอง ก่อนจะปิดใส่พีทเพื่อให้เขารู้ว่าฉันไม่พอใจ นี่ไม่ใช่การขอสักหน่อย แต่เป็นประโยคบอกเล่าต่างหาก แล้วกิจกรรมบ้าบออะไรหนักหนา

“แต่พีทจะพาแพรกับมิราไปเที่ยวแน่นอน อาทิตย์หน้าน้า” พีทฝืนยิ้มเล็กน้อย

“จะไปงานพี่น้องบ้าบอนั่นวันไหน” ฉันหันไปถามขณะที่เรากำลังขับรถกลับยังคอนโด

“คงเป็นคืนนี้ ต้องไปช่วยเพื่อน ๆ จัดงานก่อนน่ะ” แล้วเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ

“อย่าคิดมากน้า ไอ้นาทีไปด้วย เธอโทรเช็กฉันได้ตลอดเวลาเลย” แล้วพูดต่อยิ้ม ๆ ก่อนจะลูบผมฉัน

พอพีทกลับมาถึงคอนโด เขาก็จัดกระเป๋าแบบลวก ๆ โดยมีฉันคอยยืนคุมอยู่ห่าง ๆ หลังจากนั้นจึงเดินเข้ามาจูบฉันที่หน้าผากเบา ๆ

“พีทไปแล้วนะ พีทจะคิดถึงแพรตลอดเวลาและไม่ทำอะไรไม่ดี” พีทลูบติ่งหูของฉันพลางมองด้วยสายตาเอ็นดูและอบอุ่น

“อืม” ฉันหลบสายตาพีทเล็กน้อย เพราะยังแอบเคือง ๆ อยู่

“นึกว่าคุณนายแพริสจะเอาโซ่ล่ามไอ้พีทไว้ซะแล้ว” เสียงกวนตีน ๆ ของไอ้นาทีดังขึ้น ขณะที่มันสะพายกระเป๋าเป้เดินตรงมาทางฉันที่ยืนส่งพีท

แต่คำพูดนั้นทำให้ฉันหันไปมองพีทที่ยืนนิ่งอึ้ง โซ่ล่าม? ฉันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นสักหน่อย

“พีทไม่ใช่หมาซะหน่อย” ฉันหันไปตอบไอ้นาทีเบา ๆ

ซึ่งมันเองก็เหมือนจะรู้ตัวว่าพูดไม่ทันคิด

“เออ ๆ โทษทีไอ้พีท พอดีกูท้องเสียเลยมาช้า” นาทีเปิดท้ายรถและโยนกระเป๋าของมันลงไป จากนั้นจึงเดินมายืนข้าง ๆ พีท

“อย่านอนดึกมากนะแพร ถ้าถึงแล้วจะโทรหา” พีทเดินเข้ามากอดฉันเบา ๆ ก่อนจะโบกมือลา

“ไปก่อนนะ อย่าคลั่งมากล่ะ เราน่ะ” ไอ้นาทีเดินมาแซวฉัน ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ

และทั้งสองคนก็ขับกันออกไป

“แล้วเจอกันที่งานเลี้ยงสานสัมพันธ์พี่น้องนะพีท” ฉันยิ้มเล็กน้อย ก็จะหยิบโทรศัพท์โทรตามนักตบคู่บุญบารมีทั้งสองนางราวกับวีรสตรีผู้กล้าหาญ

อีเอมกับอีลิป!!!

Kyle part

“แค่งานมหาลัยต้องไปซื้อชุดใหม่หมดเลยหรอซิน” ผมถามน้องสาวที่กำลังแกะถุงชอปปิงเพื่อทาบกับลำตัวของตัวเอง

“ชุดนี้ซินใส่แล้วจะดีไหมอะพี่ไคล์” ซินหันมาถามผมอย่างไม่มั่นใจ

“สวยดี เหมาะกับซินนะ” ผมวางเอกสารที่ต้องเซ็นและมองน้องสาวอย่างพิจารณา

“เดี๋ยวให้คนขับรถพี่ขับไปส่งนะ จะได้ดูแลความปลอดภัยด้วย” จากนั้นก็ยืนมองคนที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมไปงานกิจกรรมอะไรสักอย่างของทางมหาลัยเขา