ตอนที่ 5 เท่าไหร่

“นาย...เอ่อ คิริว”

เสียงเรียกชื่อของเขาทำให้มือที่กำลังกดกุญแจรีโมตเพื่อเปิดประตูรถยนต์คันหรูชะงักลงก่อนจะหมุนตัวกลับมายังต้นเสียงที่ไม่คุ้นเคยนั้น

ดวงตาคมกริบเบิกขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อผู้หญิงในชุดนักศึกษาแบบพอดีตัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือสาวน้อยชุดเมดแสนน่ารักในปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนเก่าเมื่อสัปดาห์ก่อน

หัวใจแกร่งเต้นกระตุกเมื่อมองสบดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้ม จมูกโด่งปลายเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู ผิวพรรณขาวจัดสว่างวาบไปทั่วบริเวณ ไหนจะรูปร่างสุดเย้ายวนภายใต้ชุดนักศึกษาที่ชวนให้เขาจินตนาการไปไกลจนหัวใจเต้นแรง

คืนนั้น ตอนเห็นเธอเดินเสิร์ฟน้ำอยู่ไกล ๆ ก็ว่าเธอสวยน่ารักแล้ว วันนี้ที่เธออยู่ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก ต้องยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าเธอโคตรสวยและโคตรน่ากิน

วันนั้นเขาไปกับผู้หญิงอีกคน จึงไม่สามารถปลีกตัวไปทำความรู้จักกับเธอได้ จึงฝากทิปและกระดาษโน้ตแผ่นน้อยให้เธอ ผ่านมาเป็นสัปดาห์ก็ไม่เห็นว่าเธอจะติดต่อคนรูปหล่อพ่อรวยอย่างเขามาสักครั้ง จึงไม่ได้สนใจจนแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่วันนี้เธอกลับมายืนดักรอเขาอยู่ที่ลานจอดรถข้างตึกคณะ ก็แปลว่าเธอเองรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใคร แต่ก็ยังกล้าเมินคนอย่างเขาเนี่ยนะ

ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับคนตัวบางแต่ซ่อนความเย้ายวนเอาไว้ภายใต้ชุดนักศึกษา เธอชะงักไปในทันทีที่สบตากับชายหนุ่มสุดฮอตของวิศวะโยธา

ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลคู่นั้นดูลึกลับมีเสน่ห์จนหัวใจเธอเต้นรัว คิ้วเข้มดกดำ หน้าผากกว้างกำลังดี จมูกโด่งจัดรับกับริมฝีปากหยักได้รูปสีแดงสดราวผลเชอร์รี่ทำเอาเธอต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รูปร่างสูงเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อกับผิวพรรณขาวผ่องเนียนละเอียดราวผิวผู้หญิงยิ่งทำให้เขาดูหล่อเหลาจนเธอแทบลืมหายใจ

“ว่าไง”

เสียงทุ้มตอบกลับไปเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สากับสาวสวยตรงหน้า ทั้งที่ตอนนี้หัวใจเต้นรัวจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอกอยู่รอมร่อ ช่วยไม่ได้ ก็เธอสวยเสียขนาดนี้ ยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งโคตรสวย

“นายช่วยซื้อฉันได้ไหม”

ถ้อยคำมากมายที่คิดมาก่อนหน้านี้มันหายไปจากสมองจนหมด เหลือเพียงคำพูดตรง ๆ ที่ไม่มีชั้นเชิงเอาเสียเลย

“ฮะ อะไรนะ รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”

คนตัวโตถามกลับไปด้วยความตกใจในคำพูดทะลุกลางปล้องของเธอ ด้วยไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนมาเสนอขายตัวให้เขามาก่อน คู่นอนส่วนมากก็เจอกันตามผับบาร์หรือสถานบันเทิงอื่น ๆ คุยกันไม่กี่คำก็พากันไปขึ้นเตียงอย่างง่ายดาย แต่คำพูดแบบนี้ เขาไม่เคยได้ยิน

“รู้ตัวสิ คือ...ฉันต้องการเงิน แลกกับการ...นอนกับนาย”

ประโยคท้ายเบาแสนเบาราวกับคนไม่มั่นใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทำทีขึงขังแท้ ๆ

“เท่าไหร่”

เขาไม่เคยเสียเงินซื้อผู้หญิงมานอนด้วย ส่วนมากถ้าเขาถูกใจลีลาบนเตียง ก็แค่ซื้อกระเป๋า เครื่องประดับ หรือของแบรนด์เนมให้เป็นการตอบแทน ซึ่งของแค่นั้นไม่ทำให้ขนหน้าแข้งของคิริวร่วงหรอก

“ห้าหมื่น”

นอกจากค่าเทอมแล้ว เธอควรมีเงินเหลือไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันอีกนิดหน่อย เพราะแม่ของเธอยังไม่สามารถออกไปขายของได้ แม้จะอาการดีขึ้นมากแล้วก็ตาม

ราคาที่ออกมาจากปากเธอทำเอาเขาชะงัก แม้จะไม่ทำให้ขนหน้าแข้งของเขาร่วง แต่ก็ไม่เคยได้ยินว่านักศึกษาไซด์ไลน์คนไหนจะเรียกราคาแรงขนาดนี้มาก่อน ต่อให้เป็นตัวท็อปก็ตาม จึงกวาดสายตามองเรือนร่างของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อประเมินคุณภาพสินค้าอีกครั้ง

หน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัวที่ดูภายนอกไม่รู้ว่าของแท้แม่ให้มาหรือนำเงินที่ได้จากการทำแบบนี้ไปให้หมอจัดการให้กันแน่ แต่มันก็ดึงดูดใจเขาไม่น้อย ไหนจะเอวบางคอดกิ่วซึ่งรับกับสะโพกผายพองามและต้นขาเรียวเล็กขาวผ่องนั่นอีก ถ้าไม่มีเสื้อผ้ามาบดบังความงาม คงจะน่าดูไม่น้อย

“ไม่คิดว่าห้าหมื่นมันแพงไปหน่อยเหรอ เธอเด็ดขนาดนั้นเลยหรือไง ฉันทำอะไรเธอได้บ้างล่ะ”

คนตัวบางเผยอปากขึ้นเล็กน้อย ด้วยตกใจในคำพูดของเขา เขาเป็นคนซื้อ อยากทำอะไรกับร่างกายเธอก็ทำไปสิ รีบ ๆ ทำให้มันจบ จะมาถามหาสวรรค์วิมานอะไร หรือว่าเขากำลังคาดหวังบริการอย่างถึงใจจากเธออยู่ แล้วถ้าเขารู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์ ไม่เคยมีประสบการณ์แม้แต่จูบกับผู้ชาย เขาคงไม่มีทางซื้อเธอแน่ ๆ จะให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“เอ่อ อยากทำอะไรก็ทำสิ ได้ทุกอย่าง”

“ทุกอย่างจริงเหรอ”

“อืม ทุกอย่าง”

เขากวาดตามองเธออีกครั้ง แม้บางส่วนของเธอจะอวบอิ่มเกินตัว แต่ท่าทางบอบบางอ้อนแอ้นน่ารักแบบนี้ ไม่มีทางรองรับอารมณ์หื่นของเขาไหวแน่ ๆ เขาเองก็คงทำเธอบอบช้ำไม่น้อย เพราะฉะนั้น เงินแค่ห้าหมื่นก็คงเหมาะสมกับความสึกหรอของร่างกายเธอแล้ว

“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม เธอรู้หรือเปล่า...ว่ากว่าที่ฉันจะใช้งานเธอให้คุ้มกับเงินห้าหมื่น เธออาจจะได้คลานลงจากเตียง”

สาวน้อยหน้าแดงก่ำ นึกจินตนาการภาพไม่ออก ว่าเขาจะใช้งานเธอแบบไหนบ้างให้คุ้มกับเงินห้าหมื่น เพราะเธอเองก็ยังไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่ในเมื่อตัดสินใจแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นก็คงได้แต่ทำใจ

“ฉันแน่ใจ”

“อืม งั้นก็ขึ้นรถ นอนค้างได้ใช่ไหม”

คนตัวบางเบิกตากว้าง อดตกใจไม่น้อยที่มันง่ายดายถึงเพียงนี้ แต่เธอยังไม่ได้ลางานและยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เธอควรเตรียมเสื้อผ้ามาด้วยและบอกแม่ก่อนว่าจะมานอนค้างห้องของมัสยาเพื่อไปหางานพิเศษทำกัน ซึ่งจะเท่ากับว่าเธอต้องรับเงินจากเขาก่อน และนี่เป็นอีกเรื่องที่เธอต้องตกลงกับเขา

“เอ่อ คือวันนี้ฉันยังไม่สะดวก เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานพิเศษ เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้เอามา เป็นพรุ่งนี้ได้ไหม พรุ่งนี้วันศุกร์ด้วย”

“เธอทำงานพิเศษอะไร อย่าบอกนะว่าคืนนี้ก็รับแขกเอาไว้”

“ไม่ใช่นะ ฉันทำงานร้านอาหาร เป็นเด็กเสิร์ฟ”

เธอตอบปฏิเสธอย่างรวดเร็วจนลิ้นแทบจะพันกัน ทำเอาเขาหรี่ตามองไม่เชื่อ ด้วยไม่อยากให้เธอไปนอนกับใครก่อนหน้าเขาเพียงหนึ่งคืน เพราะกลิ่นของผู้ชายคนอื่นอาจติดมาตามร่างกายเธอ ซึ่งเขาไม่ชอบ เสียเงินครึ่งแสนทั้งที ขอของที่มีคุณภาพหน่อยเถอะ

“ฉันไม่เชื่อ”

“ฉันพูดจริง ๆ อีกอย่างฉันยังไม่ได้บอกแม่เลยว่าจะไปค้างที่อื่น”

“งั้นขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง แล้วจะรอจนกว่าเธอจะทำงานเสร็จ ฉันไม่ชอบให้เธอไปนอนกับใครก่อนหน้าฉัน”

“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้ไปนอนกับใครจริง ๆ อีกอย่างที่ฉันอยากขอร้องนาย คือฉันจะขอเบิกเงินก่อนได้ไหม เอาแค่สามหมื่นก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ฉันต้องใช้เงินสามหมื่น”

“นี่ฉันยังไม่ได้นอนกับเธอเลยนะ จะเบิกเงินก่อนแล้วเหรอ ถ้าเธอเบี้ยวฉันขึ้นมาจะทำไงล่ะ”

“ฉันไม่เบี้ยวหรอก สัญญาเลย”

“เธอเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ แค่ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จักเลย จะให้ฉันเชื่อคำพูดของเธอได้ยังไง”

อลิษาเม้มปากแน่น ตั้งใจแต่แรกว่าจะไม่ให้เขารู้ข้อมูลส่วนตัวของเธอเด็ดขาด เพราะความสัมพันธ์ที่แลกกับเงินแค่คืนเดียวมันก็จะจบลง เรื่องพวกนี้มันจำเป็นที่ไหน

“เอ่อ คือว่า”

“เธอชื่ออะไร เรียนคณะไหน อย่าได้โกหกเชียว”

“ก็ได้ ฉันชื่ออลิซ เรียนบริหารปีสี่”

“แน่ใจนะ”

“แน่ใจสิ เอาบัตรนักศึกษาฉันไปดูก็ได้”

เธอยื่นบัตรนักศึกษาของตัวเองให้เขาดู เมื่อเห็นรหัสนักศึกษาก็มั่นใจว่าเธอพูดความจริง แต่เพื่อกันความผิดพลาด จึงถ่ายรูปบัตรของเธอเอาไว้

“นี่นาย จะถ่ายรูปไว้ทำไม ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันทำแบบนี้”

“แค่กันเหนียว เกิดเธอเบี้ยวฉันขึ้นมาฉันจะแฉให้หมด แต่ถ้าจบงานของเธอแล้ว ฉันก็จะลบรูปนี้ โอเคไหม”

“งั้นนายตกลงจะให้เงินฉันก่อนแล้วใช่ไหม”

“อือ เอาเลขบัญชีมาสิ”

เพียงไม่กี่วินาทีที่เธอบอกเลขบัญชีให้กับเขา เสียงแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีก็ดังขึ้นพร้อมกับยอดเงินจำนวนสามหมื่นบาท

คนตัวบางถอนหายใจยาว มองจำนวนเงินที่โชว์บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือผ่านม่านน้ำตา เงินจำนวนนี้เพื่ออนาคตของเธอ มันแลกมากับศักดิ์ศรีและมันคงเป็นปมในหัวใจของเธอไปชั่วชีวิต แต่ในเมื่อเธอเลือกเองว่าจะให้มันเป็นแบบนี้ ก็ไม่ควรเสียดายมันอีก