ยอม...(10)

หัวฉันแทบจะระเบิด เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดี และอยู่ ๆ ใบหน้าของไคก็ลอยเข้ามาในหัว

ใช่แล้ว ฉันคงต้องขอให้เขาช่วย เพราะไคเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องของฉัน พอคิดถึงไคฉันก็กดเบอร์หาเขาทันที

(ฮาโหล)ไครับสายของฉันไวมาก

"ไค...ฉันมีเรื่องให้นายช่วย"

(เรื่องอะไรครับ)

"เรื่อง...."จากนั้นฉันก็เล่าทุกอย่างที่ไอ้เลวนั้นโทรมาหาฉัน แล้วที่มันนัดฉันไปที่โรงแรมด้วย.

(ผมจะช่วยจับมัน..แล้วทำลายคลิปนั้น)

"ขอบคุณมากนะไค.."

(ไม่ต้องขอบคุณผม...ผมบอกแล้วไงว่าผมเต็มใจช่วยไอทุกเรื่องอยู่แล้ว)

"ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณนาย.."

(ครับ)สิ้นเสียงไคก็กดวางสายไป ฉันนั่งมองไปที่โทรศัพท์แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่กลับสะกิดใจกับเสียงไอ้เลวนั้นและเสียงไค มันช่างคล้ายกันจัง..ฉันคงกลัวจนคิดมากไปเอง

ไคให้ฉันไปที่ผับของเขาก่อนเวลาที่ไอ้เลวนั้นนัดไว้ เพื่อมาวางแผน ฉันขับรถสปอร์ตคันหรูที่เพิ่งได้มาใหม่ไป พอไปถึงก็ได้เจอกับไค ที่ยืนรออยู่หน้าผับของเขา ฉันลงจากรถแล้วรีบเดินไปที่ไคด้วยหัวใจที่ร้อนรนไปหมด

"รถใหม่?"ไคยืนกอดอกสายตาจ้องไปที่รถสปอร์ตของฉัน

"ใช่"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ

"เพิ่งซื้อมาเหรอ แต่รุ่นนี้ที่ไทยยังไม่เข้า?"

"เออ เป็นรถที่เพื่อนฉันซื้อให้น่ะ เพิ่งมาถึงวันนี้ ก็เสียเงินไปเยอะเหมือนกันกว่าจะได้เอามาขับ"ฉันหัวเราะแห้ง ๆ เพราะว่าฉันจะเอารถออกมาขับได้ ก็ต้องจ่ายค่านั้น ค่านี้เยอะพอตัว

"เพื่อนไอใจดีจังนะครับ..ซื้อรถให้เพื่อน ราคาไม่น้อยเลย"ไคยังจ้องมองรถอยู่ในขณะที่พูด

"เอ่อ..."

"เขาให้เนื่องในวันพิเศษอะไรเหรอครับ"ไคหันมาถามสีหน้านิ่งเรียบ

"เอ่อ...เรียนจบ"ฉันไม่กล้าที่จะพูดความจริง เพราะคนที่ทำให้ฉันได้รถคันนี้เขาเสียชีวิตไปแล้ว

"หึ..ดีจัง"ว่าจบ เขาก็หันหลังเดินนำเข้าไปในผับ

ไคพาฉันมาที่ทำงานของเขาที่อยู่ชั้นบนของผับ เขาบอกให้ฉันไปที่มันนัดไว้ แล้วไคจะตามไปติด ๆ แล้วตลบหลังมันทีหลัง

"ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ยอมให้ไอเป็นอะไรแน่"ไคขยับมาใกล้ฉันแล้วจับมือฉันมากุมไว้

"ฉันเชื่อใจนาย"ฉันพูดพร้อมกับสบตากับเขา มันรู้สึกว่าฉันหายกลัวไปทันที ไคเป็นผู้ชายที่ทำให้ฉันใจสั่น ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นรุ่นน้องของฉัน แต่ฉันกลับคิดว่า เขาเป็นผู้ใหญ่และสามารถปกป้องฉันได้ ฉันเริ่มมีใจให้เขาแล้วใช่ไหม

พอถึงเวลา ฉันก็ขับรถไปยังโรงแรมที่ไอ้เลวนั้นนัด แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อฉันขับรถมาถึงด้านหน้าของโรงแรม. ครืนน ครืนน

ฉันหยิบขึ้นมาดูก็รู้ว่าเป็นเบอร์มันที่โทรมาก่อนหน้านี้

"ฉันมาถึงแล้ว"ฉันกดรับสายแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็ง

(ดี..เดินเข้ามาที่ห้องเบอร์ 4041 ผัวรออยู่ครับ)

"แกไม่ใช่ผัวฉัน!"

(หึ!..รีบเข้ามา)สิ้นประโยคไอ้เลวนั้นก็ตัดสายไป ฉันหันกลับไปที่ด้านหลัง ก็เห็นรถไคจอดอยู่ไกล ๆ จึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย

ฉันลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในของโรงแรม

"ห้อง 4041 ค่ะ"ฉันเดินไปบอกกับพนักงานต้อนรับ

"เชิญค่ะ ลิฟต์อยู่ทางซ้ายมือนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"ฉันกล่าวจบ แล้วก็ก้าวขาเดินออกไปที่ลิฟต์ ระหว่างที่ยืนรอลิฟต์อยู่นั้น มือไม้ฉันสั่นไปหมด รวมถึงหัวใจที่มันเต้นแรงมาก และฉันก็สะดุ้งเฮือกเมื่อมีคนเข้ามาแตะที่บ่าฉัน ฉันกำลังจะหันไป

"ทำตัวปกติ"เป็นเสียงไค ที่พูดเบา ๆ ข้างหูฉัน เขาเอามือออกจากบ่าฉันแล้วลิฟต์ก็เปิดพอดี ฉันกับไคจึงเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน

"ไม่ต้องกลัว"ฉันหันไปที่ชายหนุ่มรุ่นน้องแล้วพยักหน้าพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้

ฉันเดินนำมาถึงหน้าห้องเลขที่ 4041 แล้วเม้มปากทั้งสองหันไปที่ไค ที่ยืนแอบอยู่ ก่อนที่จะยกมือเคาะประตู ก็อก ก็อก ก็อก ก็ยังไม่มีใครเปิดประตู ฉันจึงเคาะอีกและคราวนี้ก็ใช้แรงหนักกว่าเดิม ก็ยังไม่มีใครเปิด ฉันจึงจับลูกปิดแล้วหมุน ซึ่งมันไม่ได้ล็อค ฉันหันไปที่ไคอีกครั้ง เขาผงกหัวให้ฉันเปิดเข้าไป

และฉันก็ทำตามที่เขาบอก พอฉันเปิดประตูเข้าไป ก็มีเสียงทีวีดังอยู่ ฉันก้าวขาเดินเข้าไป พอสายตาจ้องไปที่ทีวี ฉันก็ทรุดลง เพราะเสียงและภาพนั้น มันเป็นฉันที่กำลังโดนไอ้เลวนั้น กำลังทำเรื่องอย่างว่ากับฉัน

"กรี๊ดดดด"ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความแค้นใจ มือปิดหู หลับตานั่งยอง ๆ ก้มหน้าลง

และก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา

"ไอ..ใจเย็น ๆ"ไคเดินเข้ามาตบที่บ่าฉันเบา ๆ แล้วเดินไปปิดทีวี พร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากเครื่องเล่น มันเป็นแผ่นดีวีดีนั้นเอง

ไควางลงที่พื้นแล้วใช้เท้ากระทืบมันจนแตกหัก ก่อนที่จะมาประคองตัวฉันลุกขึ้น.

"มันหนีไปแล้ว"ไคพูดจบ น้ำตาฉันก็ไหลออกมา ไคจึงคว้าตัวฉันเข้าไปกอด

"ผมสัญญาว่าจะหาตัวมันให้เจอ"เขาใช้มือลูบที่หลังของฉัน แล้วพาฉันออกมาจากห้องนั้น

ไคพาฉันมาที่รถสปอร์ตของฉัน แล้วทั้งกอด ปลอบฉันอยู่พักใหญ่ จนฉันเลิกร้องไห้

"ขับรถไหวไหม"เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ไหว..ฉันขับรถไหว"

"ครับ"ไคเปิดประตูรถใปให้ฉันเข้าไปนั่ง ก่อนที่จะปิดประตูให้ เขาบอกกับฉันให้ตามเขาไปที่ผับ ฉันพยักหน้ารับ จากนั้นไคก็ไปที่รถเขา

ฉันขับรถตามไคไป..แต่จู่ ๆ ก็มีรถคันนึงวิ่งสวนเลนเข้ามา และสาดไฟสูง จนฉันมองไม่เห็น ทำให้ฉันหมุนพวงมาลัยหลบและไปชนเข้าที่ต้นไม้ข้างทางอย่างแรง.โคร้มมม

.

.

ฉันมารู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง มือข้างซ้ายมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ฉันกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง จึงทำให้รู้ว่าฉันอยู่ที่โรงพยาบาล พยายามจะหยัดกายลุกขึ้น แต่ฉันเจ็บที่หัวมาก พอยกมือขึ้นไปจับก็รู้สึกว่ามีผ้าพันแผล พันอยู่รอบหัว.

เสียงประตูเปิดฉันหันขวับไปมองทันที ก็เห็นแม่อุ่น ลุงไทน์เดินเข้ามา ท่าทางร้อนใจมาก และมีไคเดินตามหลังมาติด ๆ

"ไอ เป็นอย่างไรบ้างลูก เจ็บตรงไหนอีกไหม"แม่อุ่นเข้ามาลูบหัวฉันเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา แน่นอนแม่อุ่นกำลังร้องไห้ โดยมีลุงไทน์ยืนข้าง ๆ เธอ ลุงไทน์เอามือลูบหลังแม่อุ่นเบา ๆ เพื่อปลอบใจ.

"ไอ ไม่เป็นอะไรแล้วอุ่น"ลุงไทน์เอ่ยแล้วมองมาที่ฉันด้วยแววตาที่เป็นห่วง.ทั้งฉันและแม่.

ไคยืนอยู่ที่ปลายเตียง แล้วพูดขึ้น

"เป็นเพราะผม ที่ให้ไอขับรถเอง"ทั้งแม่และลุงไทน์หันไปที่เขาพร้อมกัน

"ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก อย่าโทษตัวเองเลยนะ"อันนี้ลุงไทน์เป็นคนพูด ส่วนแม่ก็ผงกหัวให้

"ถ้าไม่ได้เธอช่วยไว้ น้าเองก็ไม่รู้ว่าไอจะเป็นอย่างไร"พอแม่พูดจบ ฉันก็หันมองไปที่แม่

"ไค ช่วยไอออกมาจากรถ ก่อนที่มันจะระเบิด"สิ่งที่แม่พูดทำให้ฉันตกใจมาก

"ระเบิด!"

"ใช่ รถคันนั้น ระเบิดไปแล้ว"ลุงไทน์พูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ ในขณะที่ฉันแปลกใจมาก อุบัติเหตุแค่นี้ทำไมรถถึงระเบิดได้

"ไคเขาเป็นคนดำเนินเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว"แม่พูดจบแล้วหันไปที่ไค

"ขอบใจมากนะไค.."

"ครับ"

"แล้วหมอคีย์ว่าอย่างไรบ้าง"ลุงไทน์หันไปถามไคต่อ

"พี่คีย์บอกว่า ไอไม่เป็นอะไรมาก มีศีรษะแตกนิดหน่อย มีรอยแผล รอยถลอกนิดหน่อย"ไคตอบกลับลุงไทน์ แล้วส่งสายตามามองฉัน

ฉันแทบไม่เป็นอะไรเลย แต่ทำไมรถฉันถึงระเบิด

"ว่าแต่..ไคกับไอคบกันอยู่เหรอลูก"แม่หันมาถามฉัน

"เอ่อ..."

"ผมชอบไอครับ"ไคแทรกพูดขึ้น ทำให้แม่กับลุงไทน์หันขวับไปที่เขาแล้วยิ้ม

"ถึงแม้ผมจะยังเรียนไม่จบ แต่ผมสัญญาจะดูแลไออย่างดี ถ้าท่านจะอนุญาตให้เราคบกัน"คำพูดของไคทำให้หัวใจฉันพองโตขึ้นมา และไม่ได้เอ่ยขัดเขาเลย ฉันยอม ยอมที่จะคบกับเขาแล้ว

"ว่าไงยัยไอ.."

"เราจะคบกันค่ะ"ฉันพูดออกไปจากความรู้สึก ถึงแม้เราสองคนจะเพิ่งได้รู้จักกัน แต่ที่ผ่านมา ไคก็ทำให้ฉันรู้ว่า เขาจริงใจ และสามารถป้องปกฉันได้ ไม่แปลกที่ฉันจะยอมคบกับเขา เขาเป็นชายหนุ่มรุ่นน้องที่น่ารักที่สุด

???????????