บทที่3

ตั้งแต่วันนั้น จันทร์ นิพล และสิริก็อยู่แบบสามคนผัวเมียอย่างสมบูรณ์แบบ ตอนกลางคืนก็ต้องร่วมกันมีเซ็กแบบสามคนผัวเมีย ตอนกลางวันนิพลกับสิริและลูกของเธอก็เอาแต่ขลุกอยู่แต่บนห้องส่วนจันทร์ต้องรับหน้าที่ทำงานบ้านทุกอย่างเพราะนิพลขู่เอาไว้ถ้าหากเธอไม่ทำเธอกับลูกจะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ ซึ่งก็ต้องจำใจยอมทำเพื่อที่จะให้ลูกของเธอไม่ต้องลำบากทุกวันจันทร์ต้องแอบร้องไห้โดยที่ไม่ให้ลูกของเธอได้รู้ ส่วนนิพลตั้งแต่ที่สิริกับลูกของเธอเข้ามาอยู่ที่นี้เขาก็ไม่แม้ที่จะสนใจไยดีของเธอเลย นอกเสียจากเขาจะเรียกให้เธอเข้าไปร่วมวงเสพสุขกับกามมักมากของเขาแต่เมื่อกามของเขาจบลงเขาก็เฉดหัวเธอออกมาอย่าไม่ไยดีจนเธอต้องระเห็จออกมานอนในห้องของลูกสาวปล่อยให้นิพลขึ้นชื่อว่าเป็นสามีได้นอนอยู่กับเมียและลูกคนใหม่ ในห้องที่มันเคยเป็นของเธอมาก่อน

ตลอดเวลาสามเดือนที่ผู้หญิงกับลูกของเธอนั้นเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็ได้ครองตำแหน่งเมียรักของนิพลไปโดยปริยาย ส่วนเธอกับลูกก็ไม่ต่างจากคนใช้ที่ต้องคอยรับใช้และรองรับอารมณ์ของแม่ลูกนั้นสองแม่ลูกนั้นนั่งแท่นคุณนายของบ้าน ๆ ทั้ง ๆ ที่มันควรจะเป็นของจันทร์และจีน่าสิริกับลูกสาวของเธอเอาแต่คอยชี้นิ้วสั่งเธอกับลูกอย่างกับคุณนายแต่เมื่อเธอไม่ยอมทำตามก็จะหาเรื่องใส่ร้ายเธอและวิ่งไปฟ้องนิพลแต่ความที่นิพลกำลังหลงสิริ เธอพูดอะไรนิพลก็เชื่อไปเสียหมด ทั้งทำร้ายและทุบตีจันทร์เป็นประจำเมื่อสิริแล่นไปฟ้อง จนตอนนี้เนื้อตัวของจันทร์ม่วงช้ำไปทั้งตัว จันทร์เธอคิดอยากจะตายไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่เธอจะตายไม่ได้ในเมื่อเธอยังมีลูกน้อยที่น่ารักอย่างจีน่าที่เธอยังต้องเลี้ยงดูและคอยปกป้องจากสองแม่ลูกนั้น

วันนี้ก็เป็นอีกวันเหมือนกันที่จันทร์จะต้องถูกทำร้ายจากผู้เป็นสามีเพราะเธอซักผ้าของผู้หญิงคนนั้นยับผู้หญิงคนนั้นก็รีบวิ่งไปฟ้องนิพลทันทีสุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น เขาตบตีเธอโดยที่มีสองแม่ลูกนั้นนั่งมองเธอบนโซฟาด้วยความสะใจ จันทร์ต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเองรีบไปจัดการซักผ้าและทำงานบ้านให้เสร็จ เธอกับลูกถึงจะทานข้าวกันได้เพราะนิพลกับสิริสั่งเธอไว้ถ้าทำงานบ้านทุกอย่างไม่เสร็จไม่ต้องทานข้าว ซึ่งงานบ้านมันไม่ใช่เวลาทำแค่แป๊บเดียวกว่าจะเธอกับลูกจะได้ทานข้าวเช้าก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายทุกวันแต่ลูกสาวของเธอดีหน่อยที่เธอแอบไปซื้อขนมแล้วเอามาแอบไว้ภายในห้องเพื่อให้ลูกน้อยได้ทานรองท้องส่วนเธอไม่เป็นไร เธอทนได้แค่ให้ลูกน้อยของเธอได้อิ่มก็เพียงพอจนผ่านไปห้าปีเต็มชีวิตของจันทร์ก็วนเวียนอยู่อย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอกับลูกสาวตัวน้อยถูกรังแกจากสองแม่ลูกทุกวันเพราะสองแม่ลูกนั้นคอยจ้องแต่จะหาเรื่องเธอกับจีน่าส่วนสามีของเธอก็ยังรักและเทิดทูนผู้หญิงคนนั้น 

เพล้ง

"นี้กับข้าวหรือน้ำล้างจานกันเนี่ย ไม่ได้เรื่อง"

"จันทร์นี้เธอคิดอีกแล้วใช่ไหมที่จะเอาคืนฉันกับลูกที่มาอยู่ที่นี้โดยทำอาหารไม่ได้เรื่องแบบนี้ให้ฉันกับลูกกิน"สิริวางช้อนลงบนจ้างจนเสียงดัง เธอคิดจะหาเรื่องให้จันทร์โดยนิพลทุบตีอีก

"จันทร์เปล่านะคะ"

"เธอนี่มันขี้อิจฉาสิริจริง ๆ เลยนะจันทร์"

"คุณคะ จันทร์เปล่าทำนะคะ"

"เหรอ ไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ"นิพลลุกขึ้นก่อนที่จะคว้าถ้วยแกงส้มที่มีน้ำแกงส้มที่ทั้งเผ็ดทั้งร้อนอยู่เต็มถ้วยขึ้นมาถือก่อนที่จะ

"อื้อ แค๊ก ๆ โอ๊ย อือออ แค๊ก"นิพลบีบปากของจันทร์ให้อ้าออกก่อนที่จะเอาน้ำแกงส้มซึ่งทั้งร้อนทั้งเผ็ดนั้นกรอกปากของเธอ

"แดกเข้าไปซะ จะได้รู้ว่ารสชาติที่มึงทำมันห่วยแค่ไหน"

นิพลกรอกน้ำแกงส้มเข้าไปในปากของจันทร์ส่วนจันทร์ก็ได้แต่ปัดป่ายแต่เธอก็สู้แรงของนิพลไม่ไหวน้ำแกงบางส่วนกระเด็นเข้าตาของจันทร์จนเธอต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บแสบ

"กรี๊ด อร๊าย อย่าทำอะไรเลยจันทร์แสบไปหมดแล้ว"

"หึ ต่อไปมึงก็จำไว้ด้วย ว่าทีหลังอย่าทำอาหารรสชาติไม่ได้เรื่องมาให้เมียกับลูกของกูกินอีก"นิพลผลักจันทร์ให้นั่งลงไปกับพื้นซึ่งตรงที่จันทร์ล้มลงไปนั่งนั้นก็เต็มไปด้วยน้ำแกงส้มที่หกเลอะอยู่

"คุณพ่อคะ แกงจืดนี้ไม่อร่อยเลยค่ะ พี่จีน่าต้องเป็นคำทำแน่ ๆ"จีน่าที่ได้ยินดังนั้นรีบหลบอยู่หลับประตูเพราะกลัวว่าผู้เป็นพ่อจะทำร้ายเธออีกเหมือนครั้งก่อน ๆ 

"หน๊อย พวกมึงทั้งสองตัวคิดที่จะแกล้งเมียและลูกของกูใช่ไหมห๊ะ"นิพลเดินเข้าไปจิกหัวของจันทร์ให้เงยหน้าขึ้นก่อนที่เขาจะถามออกมาเสียงดัง

"ไอ้ลูกไม่รักดีของเธออยู่ที่ไหน เรียกมันออกมาเดี๋ยวนี้"

"ฮึ ๆ คุณอย่าทำอะไรจีน่าเลยนะคะ อาหารทุกอย่างจันทร์เป็นคนทำเอง"จันทร์พยายามแก้ตัวให้ลูกสาวของเธอ เธอไม่อยากให้จีน่าต้องมาเจ็บตัวเพราะความเลวร้ายของสองแม่ลูกนั่น

"ปกป้องมันนักเหรอ ได้"

"จีน่า มึงอยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"นิพลตะโกนเสียงดังด้วยอารมณ์คุกรุ่น

"ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ กล้าดียังไงถึงทำอาหารไม่ได้เรื่องให้ลูกกูทาน"ตอนนี้นิพลก็คงจะลืมไปแล้วว่าจีน่าก็เป็นลูกสาวของเขาอีกคนเหมือนกัน

"อย่าออกมานะจีน่า อย่าออกมา"

"มึงออกมาเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่ออกมากูจะเอาถ้วยฟาดหัวแม่ไม่รักดีของมึง"นิพลคว้าถ้วยแกงที่ทำมาจากกระเบื้องขึ้นมาถือเอาไว้ สายตากวาดมองหาร่างเล็กของเขาสาวอีกคน

"ฮึก คุณคะอย่าทำอะไรลูกเลยนะคะลูกยังเด็ก"

"แล้วลูกของสิไม่เด็กเหรอคะ ถึงได้มาแกล้งกันแบบนี้"สิริรีบอ้างพร้อมกับดึงลูกน้อยเข้ามากอดแสร้งทำว่าเธอกลัวจันทร์และลูกของจันทร์จะเข้ามาทำร้านเธอกับลูกของเธออีก

"มึงอยู่ไหนอีจีน่า ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้ามึงไม่ออกกูจะตีหัวแม่มึงจริง ๆ ด้วย"จีน่าที่แอบร้องไห้อยู่ด้านหลังของประตู เธอรู้สึกกลัวผู้เป็นพ่อเป็นอย่างมาก แต่ถ้าเธอไม่ยอมออกพ่อก็ต้องทำร้ายแม่อีกแน่ๆ แต่ในระหว่างที่จีน่ายืนคิดอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงอะไรตกแตกและเสียงของผู้เป็นแม่กรีดร้องออกมา

เพล้งงง. กรี๊ด

ร่างของจันทร์ล้มลงบนนอนบนพื้นศีรษะมีหยาดเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก มีเศษกระเบื้องบางชิ้นส่วนบาดลงบนผิวหนังศีรษะจนเป็นแผลเหอะหวะดูน่ากลัว