ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

(POO)

หลังจากที่ฉันกลับจากเข้าค่ายกันที่หัวหินฉันจึงนัดกันไปเที่ยวที่ น้ำตกเอราวัณ จังหวัดกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี แต่ ฉันก็นัดแต่ฉันก็นัดแก๊ง F4 ไปเที่ยวด้วยกันแต่ว่าฉันกับเจโลการเดินทางมาก่อนเพราะว่าพวกนั้นติดครับในช่วงเช้าก็เลยให้ฉัน และเจโล มาก่อนฉันจึงเดินทางมาก่อนแล้วก็ให้พวกนั้นเดินทางตามมาทีหลังเพราะฉันมาถึงฉันก็จัดการจองหอ้งพกับา้นหลงั หนึ่งอยู่กันได้ 2 คน ฉันจึงจองบ้านสีหลังเอาไว้ให้ที่พักให้ใกล้กับที่เที่ยวมากที่สุด

"มองอะไร"

"ฉันมองเธอไม่ได้หรอ"

"เยอะเกินแล้ว ไม่ใช่แฟนยังมองหน้า"

"แล้วเธอจะให้ฉันเป็นแฟนเธอหรือเปล่าล่ะ"

"ไม่มีทางไอ้ตุ๊ดอย่างนาย อย่าว่าหวังหลอกฉันเลย"

"ไม่ได้หลอกเธอสักหน่อย"

"นายล่ะตัวหลอกของจริงเลยเจโล"

"ไม่จริงสักหน่อย ฉันชอบเธอคือเรื่องจริงนะปู ไม่คิดจะรับไปพิจารณาเลยหรอ"

"ไม่หรอกย่ะ”

"งั้นเราออกไปซื้อของมาเตรียมตัวรอให้พวกนั้นมาถึงกันเถอะ"

"อืม เอางั้นก็ได้ไปกันเถอะ"

"ดีเดียวเราไปเช่ารถกันสักคันเถอะจะได้เอาไว้ใช้กัน"

"แต่ใครจะขับก็ให้ขับนะยกเว้นยัยต่าย รายนั้นขับเร็วยิ่งกว่าเดอะฟาสต์ซะอีก ถ้านายได้มีโอกาสไปนั่งรถยัยต่ายรับรองพุ่ง ทุกรายเกือบตายทุกคน"

"ขนาดนั้นเชียว"

"ก็ใช่น่ะสิ"

"ดูเธอสนิทกับต่ายมากเลยนะ"

"ตอนเด็กๆฉันยังไม่สู้คน ต่ายคอยมาปกป้องพวกฉันจากอันตรายทุกอย่าง ถ้ามีใครมาหาเรื่องก็จะเป็นต่ายที่ช่วยพวกฉันมา ตลอดจนพวกเราทุกคนไปเรียนศิลปะป้องกันตัวทุกแขนงมาตั้งแต่นั่นก็ไม่มีใครกล้ามารังแกพวกเราอีกเลย"

"เหมือนกับยัยทอมนั้นเป็นฮีโร่ของเธอเลยสินะ"

"จะว่างั้นก็ได"้

"ตอนที่พวกเราอายุ13ปี ดูอย่างนี้สมัยก่อนมีคนจีบฉันเยอะมากเลยนะขอบอก"

"ฮ่าๆอย่างเธอน่ะฉันเชื่อแต่ยัยต่ายนี้สิเคยมีแฟนกับเขาด้วยป่ะ"

"นี้ๆอย่าดูถูกนะย่ะก่อนที่ยัยนี้ตัดผมน่ะสวยมากเลยนะขอบอก"

"มีรูปป่ะ"

"อืม น่าจะมีนะรูปสมัยก่อนของพวกฉันน่ะ"

"ขอดูบา้งดิ"

"เอ๊ะ แต่ว่ารูปของพวกนายสี่คนล่ะเอามาแลกกันดูหน่อยดิ"

"งั้นเอางี้เรามาแลกรูปกันดูโอเคมั้ย"

"ได ้ตกลง"

ฉันส่งรูปที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์ที่มีรูปของพวกเราทุกคนที่เคยถ่ายไว้ซึ่งฉันก็มีรูปลับของยัยต่ายเก็บเอาไว้

"นี่ไงเจอแลว้"

ฉันเอารูปของยัยต่ายออกมาให้เจโลดู นายเจโลถึงกับอึ้งไปในทันทีในรูปนั้น มีพวกเราสี่คนที่ยื่นถ่ายรูปก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันในวันเรียนจบ พวกเราทุกคนไว้ผมยาวกันหมด

“สวยจริงด้วย ท าไมอยู่ในรูปถึงยิ้มสวยขนาดนั้นล่ะ”

"ฉันบอกแล้วว่ายัยต่ายสวย"

"ทำไมฉันไม่เคยเห็นยัยนี่ยิ้มเลยล่ะ เห็นมาทุกทีก็ทำหน้าบึ้งตึงใส่ ไม่ชอบผู้ชายขนาดนั้นเลยหรอ"

"นายอ่ะคิดเยอะเกินไป ต่ายเป็นคนไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากนะ ภายนอกอาจจะดูหยิ่งๆนิ่งๆเย็นชาๆไม่ชอบพูดแต่พอพูดแล้ว อย่างกับปล่อยหมาออกจากปาก แต่ยัยนั่นน่ะก็มีนิสัยที่ดีมากๆเลยนะ ถ้านายไปอยู่กับต่ายบ่อยๆหรือนานๆ อาจจะไม่ได้คิดว่ายัยนี้นิสัย ไม่ดีก็ได้"

"นั่นสินะฉันเห็นเธอสนิทสนมกันมากๆขนาดนี้อิจฉาจัง"

"นายที่มีเพื่อนที่ดีมากๆเหมือนกันนั่นแหละ"

"ใช่ คนที่ฉันเลือกคบเป็นเพื่อน ฉันต้องไว้วางใจเขามากถึงมากที่สุด จากนั้นฉันถึงจะคบกันเป็นเพื่อนนะ"

"งั้นเรารีบไปซื้อของกันเถอะจะได้มาเตรียมปาร์ตี้กันคืนนี้"

"จริงสิฉันลืมไปเลยงั้นเราไปเช่ารถกันเถอะ"

"ไดๆ้"

หลังจากที่ชอบรวมกันเรียบร้อย แล้วเจโลอาสาเป็นคนขับรถในครั้งนี้ ฉันกับเจโลตระเวนหาซื้อของมาเตรียมไว้ในงาน ปาร์ตี้คืนนี้ซื้อของไป 2 ชั่วโมงและได้ของตามที่ต้องการพวกเราก็เลยกลับมาอยู่ที่พักของพวกเราซึ่งมารอพวกนนที่ก าลังเดินทาง มาถึงอีกครึ่งชั่วโมงนี้

พวกนั้นก าลังเดินทางมาถึงบอกฉันว่าไม่ถึง 10 นาทีก็ถึงที่พักแล้วแล้วก็ไม่ถึง 10 นาทีจริงๆพวกนั้นขับรถมาจอดกันที่หน้า บ้านพักของพวกเราซึ่งผลที่ตามมาก็คือยัยต่ายที่คนพรรคพวกมากันเยอะแยะ

"สวสัดีครับพี่ปู"

"เอาหวานมาดว้ยหรอ"

"ครับพี่ปูพี่ต่ายชวนมาครับ"

"ดีเลยพี่จะได้มีคนท ากับข้าวให้กินเพราะพี่ยังท าอาหารไม่เป็นกันเลย"

"ได้สิครับเดี๋ยวผมจะทำ อาหารให้พี่ๆทุกคนทาน"

"มาถึงก็ใช้น้องชายฉันเลยนะ แต่ที่แน่ๆเอาของไปเก็บกันเถอะไหนห้องพักของพวกฉันล่ะ"

"ก็บ้านหลังแรกเป็นบ้านของฉันกับป้อม ส่วนเธอพักกับตอยนะอยู่หลังที่ 2 ส่วนหลักที่ 3 เป็นของเจโลกับแทนส่วนหลักที่ 4 เป็นของรันเวย์กับดอยเช่"

"โอเคตามนั้นฉันเอาของไปเก็บก่อนนะแล้วน้องฉันต้องนอนกับใครเนี่ย"

"เออจริงด้วยว่ะเออจริงด้วยว่ะ"

"หวานนอนกับพี่นะ"

"เค้าจะนอนกับพี่ต่ายครับ"

"โอเคตามนี้นะมีอะไรจะถามไหม"

ทุคนต่างส่ายหัวและต่างคนต่างแยกย้ายกันไปที่บ้านพักของตนเอง เพื่อสัมภาระไปเก็บส่วนลดที่เช่าเจโลก็เอาไปคืนที่ไปเช่ามา เราทุกคนแยกย้ายไปทำธุระของตัวเอง รอเวลาถึงตอนเย็น

ตอนเย็น

"ปูทานอันนี้สิกุ้งนี้ฉันแกะเพื่อเธอเลยนะ"

"แหวะ จะอ้วกจะจีบกันทั้งทีดันไม่ลงทุนลำไย"

นั้นไงยัยต่ายแผลงฤทธิ์จนได้ ฉันล่ะปวดหัวกับยัยนี้จริงๆกัดเจโลจนพูดไม่ออกเลยล่ะสองคนนี้ทำไมชอบกัดกันบ่อยจัง หรือว่ายัยต่ายชอบเจโลกันอ่ะ แต่ว่าต่ายชอบดอลเช่ไม่ใช่หรอ เป็นไปได้ไงอ่ะงงไปหมดแล้วเนี่ยใครชอบใครกันแน่

"นี้ๆเรามาเล่นเกมกันดีกว่า"->ตอย

"เกมส์อะไรครับพี่ตอย"->หวาน

"ก็เกมส์ความจริงไงล่ะ ถ้าขวดนี้ที่หมุนไป ไปหยุดอยู่ที่ใครคนนั้นสามารถถามอะไรใครก็ได้หนึ่งคนแต่คนที่ตอบต้อง ความจริงเท่านั้นนะ"

"ตกลง"

ทุกคนตกลงกันเรียบร้อย เกมส์เลยมาเริ่มที่ตอยที่เป็นคนหมุนขวดหมุนไปรอบไปพวกเราเก้าคนจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ เจโล อะไรจะแม่นขนาดนั้นว่ะเนี่ยขออย่ามาถามฉันเลยนะ

"ฉันขอถามปูแล้วกัน ฉันอยากถามปูว่าตอนนี้มีฉันเข้าไปอยู่ในใจของเธอหรือยัง"

"ฮิ้ววววว!!!"

"นิดนึง ถึงตาฉนับา้ง ฉนัอยากถามดอลเช่ว่า นายมีแฟนหรือยัง"

นายดอลเช่หน้าแดงขึ้นมาทันทีคนอะไรเขินนี้น่ารักชมัด ตอนนี้ฉันเชียร์ให้ต่ายกับดอลเช่ได้กันอยู่นะเนี่ยจะได้ไม่มาชอบ เจโล ว้าย ฉันพูดอะไรออกไปน่ะ

"ฉันยังไม่มีแฟน ตาฉันนะฉันอยากถามป้อมว่าเธอมีแฟนหรือยัง"

"ยังไม่มีค่ะ ฉันขอถามดอลเช่นะว่าตอนนี้ดอลเช่ชอบใครอยู่ค่ะ"

"ฉนัชอบปูอยู่ ทีฉันเธอคิดยังไงกับแทน"

"ฉันชอบพี่แทนค่ะ งั้นฉันขอถามพี่แทนนะค่ะว่าคิดยังไงกับฉันค่ะ"

"ฉันชอบเธอ ฉันขอถามต่ายบ้างนะทำไมเธอถึงไม่มีแฟน"

"ยังไม่มีใครเข้ามาเท่านั้นเอง ฉันขอถามรันเวย์ทำไมถึงชอบตอย"

"ไม่รู้สิแต่ฉันชอบตอยไปตอนไหน ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้แค่ว่าฉันชอบตอยเข้าเเล้ว ฉันขอถามหวานบ้างนะหวานเป็นใช่ป่ะ”

"เอ่อ...ใช่ครับ ผมขอถามพี่ต่ายนะครับเมื่อไหร่จะลืมพี่เจคได้สักที"

เงียบกริบไปเลยทันที่นี้มันคำถามต้องห้ามเลยนะเนี่ย ต่ายเงียบสักพักก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่มหมดแก้วต่อด้วยอีกขวดก่อนจะ พูดออกมาตามที่ใจอยากพูดออกมา

"ไม่ใช่ว่าฉันไม่ลืมมันนะ แต่มันผ่านมานานมากแล้ว จนฉันลืมเลือนมันไปนานแล้ว กำลังรอคนใหม่เข้ามาอยู่ ฉันถามนายคืนบ้างหวานโดนเอาครั้งแรกเจ็บมั้ย"

ยัยต่าย!!! นี้มัน18 เกินไปแล้วนะย่ะ!!! ทำไมแกกล้าถามน้องอย่างนั้นยัยวายร้ายแกสังหารน้องชายตัวเองกับมือยัยต่ายยัย คนใจดำ อำมหิตยัยๆฉันไม่รู้จะสรรหาค าไหนมาด่าแกล้วจริงๆ

"พี่ต่ายถามเค้าอะไรก็ไม่รู้อ่ะเค้าอายนะพี่ต่ายพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ได้ไงกัน”

"แค่มึงตอบมาอย่ามาลีลา ตอบมาเร็วดิว่ะ"

"โดนเอาครั้งแรกก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดาสิ ผมขอถามพี่ดอลเช่นะครับว่าพี่ยังซิงอยู่หรือเปล่า"

รางวัลใหญ่แห่งปีมาตกที่ดอลเช่แล้วค่ะท่าน นายดอลเช่นี้ดื่มแทนตอบคำถามเลยค่ะใครจะกล้าตอบล่ะเรื่อง 18 ขนาดนี้

"เอ่อ..."

"มึงซิงอยู่ก็บอกน้องเขาไปสิวะ 555"->รันเวย์

"มึงเงียบไปเลยนะเว้ย!"->ดอลเช่

"ตอบมาๆๆ"->พวกเราทุกคน

"เออ! ซิงพอใจยังไม่เคยเอากับใครด้วย"

"55555"

“ใครบอกว่าซิงอยู่กัน”

เสียงของต่ายเอ่ยขึ้นมาเบาๆ จนไม่มีใครได้ยิน แต่ขอบอกว่าฉันได้ยินนะ หลังจากที่เล่นเกมกันไปเถอะพวกเราก็ต่างคนต่าง แยกย้ายกันไปของตนเองคืนนี้อีกยาวไกลต่างคนต่างรู้ความรักของซึ่งกันและกันความสนิทสนมของพวกเราก็เริ่มมากขึ้นแต่ มันดีนะทำให้เราสานสัมพันธ์กันเป็นเพื่อนกันได้ดียิ่งขึ้น

ตอนเช้า

เราทุกคนต่างตื่นกันมาแต่เช้าเพื่อมาออกก าลังกายกันอย่างตกอกตั้งใจ ความใกล้ชิดของฉันกับเจโลก็มากขึ้นมากกว่าเดิม จนตอนนี้ฉันเริ่มที่จะมีความสุขและเริ่มไว้ใจเขามากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้พูดได้เต็มปากเลยว่าชอบเขามากกว่าแต่ก่อน

"เหนื่อยมั้ย"

"นิดหน่อย"

"นี้น้ำเอาไปดื่มสิ"

"ขอบใจนะสำหรับน้ำ"

ฉันส่งยิ้มให้กับเจโล ฉันรู้สึกมีความสุขนะ ที่มีเขาเข้ามาในชีวิตฉันเปิดใจให้กับเจโล โดยที่ฉันมั่นใจว่าเขาคือคนคนนั้นของ ฉันคนที่จะไม่มีวันทอดทิ้งฉันหลังจากนั้นฉันก็เริ่มคบหาดูใจกันกับเจโลซึ่งวันเวลามันก็ผ่านไปถึง 3 เดือนแล้วฉันก็เป็นแฟนที่ดีของเจโล

3 เดือนต่อมา

"เจนายจะไปไหน"

"พอดีที่คณะเกิดปัญหานิดหน่อย ฉันต้องไปดูที่คณะหน่อยเธอก็อยู่ที่นี่แล้วกันนะ"

"นายจะไม่ให้ฉันไปด้วยจริงๆหรอ"

"ฉันไม่อยากให้เธอเหนื่อยก็อยู่บ้านนี่แหละบ้านเราก็อยู่ตรงข้ามกันฉันไม่หายไปไหนหรอกนะ"

"เจ ซื้อผัดคะน้าหมูกรอบมาฝากด้วยนะฉันอยากกิน"

"ไดค้รับเดี๋ยวประมาณตอนเยน็ๆจะรีบกลบัมานะ"

"โอเคงั้นตอนเย็นเราเจอกันนะ"

"รักปูนะครับ"

"รับนายเหมือนกัน"

ฉันกับเจโลก็จะเป็นอย่างนี้ตลอดไม่ว่าเขาจะไปไหนฉันก็จะพยายามไปกับเขาด้วยแต่ถ้าไม่ได้ไปสิ่งที่เป็นตัวแทนใจของ ฉันก็คือผัดคะน้าหมูกรอบของที่ฉันชอบ เจโลจะเป็นคนซื้อให้ฉันตลอดถ้าฉันไม่ถามว่าฉันจะกินอะไรเอาอะไรไหมแต่เขาจะรู้ เสมอว่าถ้าฉันไม่ได้ไปกับเขาเขาจะซื้อแต่คะน้าหมูกรอบมาฝากฉันซึ่งฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่ฉันจะเป็นต้องกินเพราะเป็น ของแทนใจของฉันกับเจโล

อีก 2 อาทิตย์จะเป็นวันเกิดของเจโลที่ไม่รู้ว่าฉันจะซื้ออะไรให้เขาดีท าอะไรให้เขาดีแต่สิ่งที่ฉันท าให้เขาได้ก็คือใครคนเกิด ซึ่งคนที่จะมาสอนฉันก็คือเพื่อนรักของฉันเองยัยป้อมเพื่อนรักนั้นเอง

ฉันและเพื่อนๆของฉันนัดรวมตัวกันที่บ้านที่พวกเราเช่าอยู่ด้วยกันแล้วมาวางแผนกันว่าจะจัดงานวันเกิดให้เจโลกันยังไง แล้วก็เสนอขึ้นมาว่าจะกันที่บ้านเขานั่นแหละแต่ฉันต้องเป็นคนทำขนมเค้กให้กับเขาเองและพวกอาหารต่างๆก็มีพวกเพื่อนๆเป็น คนจดัการให้เอง ก่อนวันเกิดของเจโล 1 วันฉันทำเค้กวันเกิดให้กับเขาอย่างตั้งอกตั้งใจจะสุดท้ายได้เค้กวันเกิดที่สวยงามดีแล้ว แหละนี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันสามารถทำออกมาได้ดีขนาดนี้ พอถึงวันเกิดของเจโลจริงๆ ฉันก็ถือเค้กวันเกิดนี้เข้าไปในบ้าน ของเขาถูกจัดเตรียมกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ฉันลืมบอกอะไรไปอย่างนึง ตอนนี้รันเวย์กับจอยก็คบกันไปเป็นที่เรียบร้อยส่วน ใหญ่ป้อมกำลังคบกันกับแทนสนคู่ที่ไม่น่าจะสมหวังกันที่สุดก็คงหนีไม่พ้นผู้ที่ทุกคนรู้นั่นแหละไม่พูดเยอะหรอกฉันถือเค้กวัน เกิดเข้ามาที่บ้านของเทโรที่จะเตรียมไปที่เรียบร้อยแล้ว

"Happy Birthday to You Happy Birthday to You Happy Birthday to jalo"

"สุขสันต์วันเกิดนะเจโล"

"ขอบคุณนะปู"

"อืมนี้ฉันตั้งใจทำเพื่อนายเลยนะเนี่ย"

"ขอบคุณนะครับปูน้อยของผม"

แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือมีผู้หญิงหรือผู้ชายภายในบ้านของเขาเยอะมากนี่มันชวนมาทั้งคณะเลยหรอเนี่ยและก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง อยากมีบทบาทในชีวิตของเจโลมากๆเลยมั้ง เอานมเบียดเจโลซะฉันอยากเดินเข้าไปกระชากผมยาวๆนั้นติดมือไปด้วยเลย หงุดหงิดจริงๆ

"เจค่ะ ฟ้ามีของขวัญให้ด้วยนะค่ะ"

"ขอบคุณนะฟ้า"

"ไม่เป็นไรหรอกเค้กเดี๋ยวฟ้าจ้าตักให้นะค่ะ"

"ไม่ต้องเดี๋ยวฉันจะตัดเอง"

ฉันเอ่ยตัดบทก่อนที่จะหยิบมีดตัดเค้กมันตัดเค้กแล้วก็ส่งให้เจโลแต่ยังไม่ถึงมือของเจโลเลย ยัยผู้หญิงที่ชื่อฟ้าก็มาตัดหน้า ไปที่จะถือไว้ก็ตกลงพื้นโดยที่หน้ามันคว่ำ เค้กของฉัน!!!!

"อุ้ย ฟ้าไม่ได้ตั้งใจนะค่ะ ก็ปูถือไม่ระวังเองมันก็เลยตกพื้นไป"

"เธอมันจะมากเกินไปซะแล้วนะ!"

"เธอจะมาโทษฉันได้ยังไงก็เธอทำมันตกเองฉันไม่ได้ทำสักหน่อย"

“ปูใจเย็นก่อนนะ ใจเย็นๆ”

“ใครจะเย็นไหวอะไรของนายวะเจยัยนี้ ดูยังไงก็ตั้งใจที่จะทำเค้กหล่นพื้นอ่ะ เสแสร้งเก่งจริงยัยฟ้า!!”

“ปู ตั้งสติหน่อยสิ”

“เหอะ!!”

ฉันอารมณ์เสียเลยเดินเข้าไปที่หลังครัว ยกหม้อแกงส้มออกมา แต่พอตอนออกมาถ้ามีใครก็ไม่รู้แม่งเดินมาชนนะ กูจะเทราดหัวให้ดูเลยและเป็นไป ตามคาดยัยฟ้าก็มาที่หลังตามฉันยื้อแย่งหมอแกงส้มในมือของฉัน ยัยฟ้าแกดูหนังอ่านนิยายมากเกินไปแล้วนะคิดว่าตัวเองเป็น นางเอกนิยายหรือนางเอกซีรี่ย์หรือไง เตะสักทีจะดีมั้ยห่ะ

"นี้หรอแฟนเจ น่าตาไม่เห็นสวยเลยเจรักไปได้ไง"

"ไม่รู้สิหน้าสวยๆอย่างเธอยังไม่ได้กินเลยฉันจะรู้เธอมั้ย หรือว่าหน้าปลอมเกินไปจนจนทำให้เจไม่กล้าแตะต้องเธอ"

เพี๊ยะ!!!

ยัยฟ้าตบมาที่หน้าของฉันอย่างแรง จนฉันล้มลงหมอแกงส้มก็กระเด็นไปโดนยัยฟ้าเต็มๆ อูยเจ็บชมัดเลย!! ก้นฉันหลังจาก เสียงเอ๊ะอ่ะโวยวายร้องลั่นบ้านของยัยฟ้านั้นทำให้ทุกคนรีบมาดูกันแทนทีวิ่งมาดูไม่วิ่งมาช่วยฉันก่อนอ่ะหน้าก็เจ็บก้นก็เจ็บแผล ที่แขนที่โดนลวกก็แสบสนใจฉันหน่อยดิวะ

"เจแฟนแกทำเกินไปแล้วนะ ฟ้าคือเพื่อนของเรานะ ปล่อยให้แฟนของนายมาทำเพื่อนเราอย่างนี้ได้ยังไง"

"พวกเราไม่ยอมนะ"

"ปูขอโทษฟ้าซะเธอทำ เขาเจ็บนะ"

"ทำไมฉันจะต้องขอโทษด้วย ในเมื่อยัยนั่นมาทำฉันก่อน"

"เปล่านะ ฟ้าแค่จะมาช่วยปูถือของ แต่ปูก็สาดแกงส้มในหม้อใส่ฟ้า ฟ้าเจ็บไปหมดแล้วอ่ะเจ"

"ขอโทษฟ้าซะ เพื่อนเจจะได้ไม่เอาเรื่องอะไรกับปูนะ"

"ไม่ เจฉันไม่ผิดสักนิดยัยนั้นมาแกล้งฉันก่อนนะ"

"ปูเธอกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอทำแบบนี้ไม่ถูกนะปู แค่จะขอโทษมันจะทำให้เธอตายหรอห่ะ!"

"ไอ้เจพอก่อนดิว่ะ เรื่องมันจะแย่เข้าไปอีกนะ"

แทนเอ่ยขึ้นมาอย่างเตือนสติ ฉันโกรธจัดเช่นเดียวกัน ในเมื่อฉันไม่ผิดจะไปขอโทษคนที่ทำกับฉันอย่างนี้ได้ใช้อะไรคิดกัน ฉันไม่ยอมก้มหัวให้ใครหรอกเพราะฉันไม่ผิด

"ให้มันแย่ไปดิ นิสัยแบบนี้ใครเขาอยากอยู่ด้วยกันว่ะ!!"

"ไอ้เจ!!!!"

"ถ้านายไม่อยากอยู่กับฉันก็เลิกกันไปเลย แล้วอย่ามาบังคับฉันให้มาขอโทษยัยฟ้านี้อีกนะ!"

น้ำตาของฉันคลอเบ้าไปทันที ฉันเดินขากระเพรกๆกลับบ้านของตัวเอง ฉันโมโหและผลักประตูบ้านของเจโลจนพังไปกับแรงของฉัน แต่ว่าฉันไม่สนอะไรแล้วตอนนี้ฉันอยากจะกลับบ้านฉันเดินมาถึงบ้านของฉันเข้าไปในห้องของฉันเราเปิดตัวไว้เพื่อ ไม่ให้ใครเข้ามาฉันขอทำใจอยู่กับตัวเองสักพัก ไม่อยากให้ใครเข้ามาหาฉันในตอนนี้ฉันต้องการอยู่คนเดียวฉันไม่อยากยุ่ง ใครฉันต้องการอยู่คนเดียวจริงๆ ฉันทำไมเขาต้องเชื่อคนอื่น ทำไมเขาไม่เชื่อฉัน

ทำไมเธอคิดว่าฉันเป็นคนทำทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำผิด อะไรทำไมเขาต้องมาด่าฉันต่อหน้าคนอื่นเขาทำเหมือนไม่ให้เกียรติ ฉันเป็นคนนะมีจิตใจมีความรู้สึกทำไมเขาทำกับฉันอย่างนี้ เหมือนเกลียดฉันมานานแล้ว ฉันได้แต่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวภายในห้องนอนของฉันฉันไม่มีใครอีกแล้วนะตอนนี้การอยู่คน เดียวสักพักคงจะมีความสุขกว่าความรู้สึกตอนนี้ฉันเหมือนไม่เหลือใครแล้วทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ขอให้วันพรุ่งนี้เป็นแค่ความฝันของฉันก็แล้วกัน