ตอนที่2 โดนสวมเขา

ตอนที่2 โดนสวมเขา

ฉันถอยหลังมาก้าวนึง เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเหยียดหยาม “ คุณไม่ใช่อยากจะให้ฉันออกไปตัวเปล่าเหรอ？ไงล่ะ？จะใช้ความรุนแรงกับฉัน จะทำให้ฉันมีแผลเป็น แล้วฉันก็จะแจ้งความเพราะบาดแผลตามตัว？คุณจะได้ประโยชน์ไหมนะ？

กำปั้นที่เขาถืออยู่นั้น ยกขึ้นมาครึ่งนึงแล้วก็วางลงไป กระโจนปากสั่น ！

ฉันเห็นว่าท่าทีของเขาจะเจ็บปวดกับเรื่องเงินนั้น ความรู้สึกเจ็บปวดใจก็เหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อย

เขาไม่คู่ควรกับฉันจริงๆ

“ อยากจะพึ่งทรัพย์สมบัติของฝ่ายหญิงเพื่อหวังรวย ที่ว่าคุณคือชายชั่วอมตะนี่ยกย่องคุณเลยนะเนี่ย ! ในสายเลือดของคุณมันมียีนส์ชั่วๆอยู่ใช่มั้ย? คุณต้องไปทำหมันนะ ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยคุณมีลูก มันจะสืบทอดพันธุกรรมต่อๆไป ยีนส์ที่น่ารังเกียจของคุณมันขยะแขยงมาก ! ”

ฉันสาปแช่งชยรพอย่างแรง แต่เขากลับไม่กล้าทำร้ายฉัน เขาได้แต่จ้องหน้าฉันจนตาแดงและด่าฉัน “ ชนา ! เธอมันโสเภณี！”

สาบานได้เลยว่า ทักษะการแสดงของเขาเนียนจริงๆ แสดงมาได้จนถึง4ปี

ฉันยืนหยัดกับความแข็งแกร่งของตัวเองมาโดยตลอด และต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ที่จะเดินออกจากห้องนี้โดยที่ไม่ล้มลง

ฉันนั่งครุ่นคิดอยู่ในรถแท็กซี่ ฉันออกมาตัวเปล่าไม่ได้ และฉันก็ไม่อยากลากคุณธรณ์มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

หรือว่าลาออกดีมั้ย?

แต่ว่าคนที่เรียนแพทย์ทุกคนต่างรู้ดีว่า หลังจบการศีกษาในเวลา5ปี การเข้าสู่โรงพยาบาลระดับสาม เป็นเรื่องยากขนาดไหน

และงานนี้คุณพ่อฝากฝังกับคุณธรณ์ให้ช่วยถึงได้มา

ฉันละทิ้งไม่ได้

ฉันกลับมานั่งอยู่ในออฟฟิศของแผนกสูตินรีเวชด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า นั่งครุ่นคิดอยู่บนเก้าอี้ ..สมองฉันกำลังจัดการแยกแยะเรื่องนี้ เอ้ หรือว่าฉันควรแจ้งความดี?

แต่ว่า ถ้าไอ้ชั่วชยรพเอาวิดีโอไปเผยแพร่ให้ทุกคนรู้ จะทำยังไง?

“ คุณหมอชนาอยู่ด้านในมั้ย”

พอฉันได้ยินเสียงเท่านั้นแหละ รีบยืนขึ้นทันที นี่มันเสียงของคุณจันดา เขาคือแม่ชยรพ กำลังเดินเข้ามาในออฟฟิศ

คุณจันดาทาริมฝีปากด้วยลิปสีแดงสด และครั้งหนึ่งเคยสักขอบตาและคิ้ว ตอนนี้กลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม ผมสั้นและหยิกถูกย้อมด้วยสีเหลือง ทั้งตัวแต่งด้วยลายดอก มันไม่เข้ากันยังไงไม่รู้ พูดไม่ถูก

เธอเดินมาหาฉันด้วยรอยยิ้ม และพูดเสียงเบาว่า “ถ้าพวกเธอหย่ากันแล้ว เมื่อไรจะโอนบ้านให้ชยรพ? ”

ฉันสะดุ้งเฮือก ! นี่เราได้ตกลงกันแล้วเหรอ? “ทำไมฉันต้องให้เขา！”

เธอดูกังวลมาก แต่เสียงก็ยังคงเบา “ ทำไมไม่ควรให้เขาล่ะ？เขาแต่งงานเป็นลูกเขย ดูแลบ้านจันทยศมาตั้งกี่ปี แค่บ้านยังไม่พอด้วยซ้ำ? ชีวิตวัยรุ่นของเขาก็หายไป”

ฉันจ้องมองแบบตาโต

ฉันเงยหน้าขึ้น และถอนหายใจอย่างดัง!

คนบ้านนี้อยากจะเดินสาย “หน้าด้านและไร้ยางอาย” ใช่มั้ย? ทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนกันทั้งบ้านเลย

“ บ้านฉันไม่เคยอยากได้เขาเป็นลูกเขย ! และเรื่องบ้านหลังนี้ พวกคุณอย่าหวังเลย! “

พอฉันพูดจบ คุณจันดาก็ถลกแขนเสื้อตัวเองขึ้น แล้วดึงฉันให้ออกมา “ ฉันให้หน้าเธอแล้ว แต่เธอไม่อยากได้เอง! ” หลังจากประโยคนี้ เขาก็ใช้ฝ่ามือตบเข้าที่แก้มฉันอย่างแรง !

ตบนี้ฉันไม่ทันระวัง ตามึนเป็นดาวรอบหัวเลย！

เพื่อนร่วมงานก็ตกตะลึงเล็กน้อย !

ฉันถอนหายใจครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเลือดในร่างกาย ก็พุ่งเข้าสู่สมองและหัวใจฉันอย่างเร็ว เขามีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน? หรือเพียงเพราะพ่อแม่ฉันตายแล้ว ไม่มีใครปกป้องฉันได้แล้วงั้นเหรอ?

หากพ่อแม่ฉันรู้ว่าหลังจากที่พวกเขาตายไปแล้ว ฉันถูกรังแกให้อับอายขายขี้หน้าแบบนี้ พวกเขาคงตายตาไม่หลับแน่.. ฉันกัดฟันไว้ แล้วตบสวนกลับไปที่แก้มคุณจันดาสองที！

ตบนี้ทั้งเร็วและโหดเหี้ยมมาก !

ทั้งออฟฟิศเงียบสนิท เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่าคุณจันดาเป็นแม่สามีของฉัน และฉันก็เพิ่งตบเพื่อเอาชนะแม่สามีตัวเอง

คุณจันดาลูบแก้มตัวเองที่เพิ่งโดนฉันตบไป หลังจากนั้นสักพัก ก็เริ่มด่าฉันเหมือนหมาบ้า！

“ ชนา ! แกมันตอแหลสารเลว！ลูกชายฉันอยู่แดนไกล ทำงานหาเงินเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ส่วนแกก็อยู่ข้างนอกแอบไปมีอะไรกับชายอื่น! ทำไมแกไม่ตายอยู่บนเตียงของชายคนนั้นไปเลยล่ะ ！ ทำให้ลูกชายฉันที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ต้องถูกแกสวมเขา ！ แกเอาเงินเขาไปเลี้ยงผู้ชายเถื่อนๆ ！สักวันฟ้าจะผ่าหัวแก！”