ตอนที่1 การนอกใจในชีวิตสมรส

ตอนที่1 การนอกใจในชีวิตสมรส

ฉันชื่อชนา (ชนาหมายถึงรับรู้)

ฉันเป็นหมอในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แต่งงานได้2ปี สามีก็ถูกย้ายไปประจำการอยู่ต่างประเทศหลังจากได้ใบรับรอง และยังไม่เคยกลับมา เราติดต่อกันโดยคุยผ่านวิดีโอคอล ซึ่งดูเหมือนคู่ที่แอบจู๋จี๋กัน

ฉันคิดเสมอว่าความรู้สึกของฉันมักมีความสุขและสวยงามเสมอ

แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า สามีของฉันส่งชายอื่นมานอนกับฉัน เพื่อบังคับให้ฉันหย่าและออกจากบ้านไปตัวเปล่า และแอบถ่ายเพื่อเก็บหลักฐานว่าฉันหักหลังกันในชีวิตแต่งงาน

เขายืนอยู่ตรงหน้าเตียงนอน

ฉันเอาผ้าห่มคลุมไว้ เท้าฉันเย็นมาก และร่างกายของฉันก็สั่นไปหมด

ความคับแค้นใจที่มีอยู่เต็มอก หลังจากเผชิญหน้ากับเขาเป็นเวลานานพอสมควร ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนด่าเขาอย่างบ้าคลั่ง

“ชยรพ！ คุณปล่อยให้ผู้ชายคนอื่น มานอนกับภรรยาของตัวเอง คุณมันไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉาน ！”

ฉันรับรู้ได้ถึงเสียงตัวเองที่สั่น ไม่สามารถระงับความเจ็บปวดใจได้ และน้ำตาก็ไหลพรากกก

ชยรพจิตใจทรามเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน เขาสวมหน้ากาก และใส่แว่นตากรอบบางไว้ ถ่ายภาพโดยกล้องที่เล็กเท่ารูเข็ม จากนั้นก็จับมันไว้อย่างใจเย็น และพูดกับฉันอย่างเฉยชา “ ชนา เรา2คนสามีภรรยา ถ้าเธอตกลงหย่ากับฉันตามข้อเสนอ ฉันก็จะให้สิ่งเหล่านี้กับเธอ มิฉะนั้น เพื่อนร่วมงานและผู้ป่วยในโรงพยาบาลของเธอ จะเห็นรูปถ่ายและวิดีโอของเธอ。”

ฉันยังไม่อยากจะเชื่อว่า สามีของฉัน ทำได้แม้กระทั่งถ่ายรูปฉันนอนกับชายอื่นได้อย่างน่าภูมิใจ

ราวกับว่าฉันไม่เคยเป็นผู้หญิงที่เขารักเลย และไม่เคยใส่ใจฉันแม้แต่วินาทีเดียว

ดวงตาฉันปวดไปหมด และหัวใจฉันกำลังตามมาด้วยความเจ็บปวด

พ่อแม่ฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อปีที่แล้ว ฉันคิดว่าเขาเป็นญาติเพียงคนเดียวที่สนิทที่สุด ที่ฉันจะฝากชีวิตที่เหลือไว้ แต่ตอนนี้เขาทำให้ฉันเจ็บปวดราวกับมีดมาแทงที่อก

เจ็บปวดเหลือเกิน และยากที่จะรับมันได้

ชยรพมองข้ามความเจ็บปวดที่น่าสังเวชของฉัน “ ชนา เธอเป็นฝ่ายผิด！ถ้าเธอไม่ออกไปตัวเปล่า ผมก็จะฟ้องหย่าเธอ ถึงตอนนั้นเธอก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้อยู่ดี！”

ไอ้สารเลวนี่！ฉันไปขุดหลุมฝังศพบ้านมันหรือไง？ทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้？

ฉันกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดและความอัปยศ ！“ ฉันจะแจ้งความ！”

ใช่ ！ แจ้งความ！

แม้ว่าเขาต้องการจะหย่ากับฉัน แต่ทำไมฉันต้องออกจากบ้านไปตัวเปล่า？เพราะเขาเป็นทำร้ายฉัน

บ้านที่อยู่ในตอนนี้ เป็นบ้านที่แบ่งแยกออกมาจากการรื้อถอน ถ้าฉันออกไปตัวเปล่า ก็เท่ากับว่า ฉันเอาเงินของพ่อแม่ที่หามาอย่างยากลำบาก ให้กับไอ้สารเลวร้อยเล่มเกวียนนี้สิ！

ชยรพเห็นท่าทีที่ยากลำบากของฉัน หน้ากากและแว่นกรอบบางที่ใส่อยู่นั้น ก็ไม่สามารถทนใส่ได้อีกต่อไป ใบหน้าอันน่าเกลียดของเขา ใช้สายตาที่ดุเดือดมองมาที่ฉัน “เธอแจ้งความดูสิ ผมจะส่งรูปทั้งหมดให้ทั่วโลกได้รู้กัน อยากให้เรื่องใหญ่ ก็อย่าคิดว่าจะได้มีความสุขกัน！”

ใจฉันเป็นกังวลและเจ็บปวดมาก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง ที่กำลังจะถูกส่งไปให้คนทั่วโลกได้รู้หรอกนะ ใช่มั้ย？

ชยรพมองมาที่ฉัน และยิ้มอย่างน่ากลัว “ ชนา เธอคิดดีดีนะ คุณธรณ์เป็นถึงรองผู้อำนวยการที่อายุน้อยที่สุดในโรงพยาบาล คุณไม่กลัวขายขี้หน้า แต่เขาจะคิดแบบเธอมั้ย？จะพูดยังไงดี ฉันไม่อยู่ในประเทศมา2ปี เขาก็ยังห่วงใยเธอเช่นกัน。 เมื่อคืน ตอนฉันให้คนพาเขาไป เขาหลับลึกมาก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเธอ ถ้าเขารู้เขาคงเกลียดเธอน่าดู？อนาคตของเขากำลังจะสดใสนะ！”

เขาโยนรูปถ่ายในมือมาที่ฉันซึ่งอยู่บนเตียง

ฉันหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดู ความรู้สึกราวกับฟ้าผ่า！

คนที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับฉันเมื่อคืน คือคุณธรณ์นั่นเอง

คุณธรณ์ดูแลฉัน ก็ไม่ได้แปลว่าเราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน แต่พ่อของเราทั้งคู่ เคยเป็นเพื่อนบ้านที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อแม่จากฉันไปเมื่อปีที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ชยรพก็อยู่ต่างประเทศ การจัดงานศพและความช่วยเหลือต่างๆ ก็มาจากบ้านคชวงศ์ทั้งนั้น

บ้านคชวงศ์มีบุญคุณกับฉันมาก

ถ้าหากวันนี้ฉันต้องเผชิญกับเรื่องเฮงซวยแบบนี้ ฉันก็จะไม่มีวันพาคุณธรณ์มาตกนรกด้วยเด็ดขาด

ที่ผ่านมาฉันไม่เคยรังเกียจใครมาก่อน แต่ในตอนนี้ การกระทำที่น่ารังเกียจของชยรพ มันทำให้ฉันขยะแขยงมาก！

ถึงแม้ว่าฉันจะโกรธจนสั่นไปหมด แต่ฉันก็ตัดสินใจอย่างเชื่องช้า ในขณะสวมเสื้อผ้าและลงจากเตียง

“ จะหย่าก็ได้ แต่คุณก็คือผู้ชายชั่วๆอมตะคนนึงที่สร้างเรื่องขึ้น เพื่อที่จะให้ฉันออกจากบ้านไปตัวเปล่างั้นเหรอ？ ฝันไปเถอะ！”

“เธอว่าใครคือชายชั่วอมตะ！”ชยรพโกรธอย่างมาก！จับกำปั้นในมือแล้วพุ่งตรงมาที่ฉัน！