ตอนที่ 6 ข้อตกลง

มินตราเองเห็นหน้าลูกสาว คนเป็นแม่ถึงกับรู้สึกผิด เธอไม่น่าติดการพนันจนทำให้ครอบครัวล่มไม่เป็นท่าแบบนี้เลย

เธอไม่ได้เจอลูกสาวมานานหลาย 10 ปี จะมีก็แต่คุยกันผ่านวิดิโอคอล เมรินทร์โตขึ้นมานั้นสวยขึ้นผิดหูผิดตา มารดาเองก็ไม่คิดว่าลูกสาวของเธอนั้นจะกลับมาไวกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก

" แม่ไม่เป็นไร จ๊ะ " มินตราเอ่ยบอกกับลูกสาว

" แต่คนพวกนี้เขาทำร้ายน้าชัชกับแม่นะคะ " เมริทร์ถามมารดาด้วยความเป็นห่วง เธอกลัวคนพวกนี้จะทำร้ายแม่ของเธอ

" ไม่เป็นไร จ๊ะ แม่กำลังจะขายบ้านหลังนี้ให้ เขา เราไม่มีทางเลือกแล้วนะ แม่เองก็ผลัดคุณพายุเขามานานมากแล้ว แม่กลับน้าชัชจะกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ส่วนแม็กซ์ก็ให้อยู่หอพักจนกว่าน้องจะเรียนจบ เมย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก "

มินตราเอ่ยบอกกับลูกสาว เธอจำเป็นต้องขายบ้านหลังนี้ให้กับเจ้าหนี้ เพราะชาตินี้เธอกับสามีคงไม่มีเงินมากพอ ที่จะหามาคืนเจ้าหนี้หนุ่มคนนี้ ได้ เป็นเพราะการพนันแท้ๆ ที่ทำให้เธอจนมุม ถึงกับขายกระทั่งบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิด

" แต่นี้มันเป็นบ้านคุณยาย นะคะ " เมรินทร์ ได้ยินถึงกับตกใจขึ้นมาทันที เธอไม่ยอม มันต้องมีวิธีอื่นสิที่ไม่ใช่วิธีนี้ บ้านหลังนี้มันเป็นมรดกของคุณตาคุณยายที่ยกให้กับมารดาของเธอ

" แต่เราไม่มีเงินมาคืนคุณพายุเราก็ต้องขายบ้านหลังนี้ ลำพังขายทั้งบ้านทั้งที่ดินมันก็ยังไม่พอใช้หนี้ที่แม่กับน้าชัชติดเขาอยู่นะ เมย์ " มารดาพยายามบอกกับบุตรสาวให้เข้าใจ

" แกจะอะไรกัน หนักหนา วะ นังเมย์กะอิแค่บ้านเก่าๆ หลังหนึ่ง ขายใช้หนี้ไปเถอะ หรือแกจะปล่อยให้พวกเขาฆ่าฉันตายก่อน วะ" ชัชวาลที่ตอนนี้ลูกน้องของพายุนั้นปล่อยเขาให้เป็นอิสระ ก็โวยวายขึ้นมาเสียงดังด้วยความไม่พอใจ ที่เมรินทร์นั้นไม่ยอมขายบ้านใช้หนี้ให้กับตน

" แล้วทำไม่น้าชัชไม่ขายสมบัติของตัวเองมาใช้หนี้บ้างละ ที่นี้มันเป็นบ้านของยาย " เมรินทร์เองก็ตอกกับพ่อเลี้ยงมาเสียงดังเช่นกัน

" กู จะให้ แม่มึงขาย แล้วจะทำไม วะ " ชัชวาลและเมรินทร์นั้นเริ่มจะเถียงกันไปมา ต่างคนต่างไม่ยอมกัน

พายุและลูกน้องอีกหลายสิบคนก็ได้แต่ฟังพวกเขาเถียงกัน แต่ตอนนี้เรื่องเริ่มจะบานปลาย และดูเหมือนว่าชัชวาลและเมรินทร์นั้นจะไม่ลงรอยกันซักเท่าไหร่

" เมย์ ไม่ยอมให้ขาย ยังไงเมย์ก็ไม่ยอม " เมรินทร์บอกกับพ่อเลี้ยงมาเสียงดัง อย่างไม่ยอม เช่นกัน

" งั้น มึงก็หาเงินมาคืนคุณพายุเขาเสียสิ เขาจะได้ไม่มาตามกูกลับแม่มึงหนีหัวซุกหัวซนแบบนี้ "

"เมย์ ไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกค่ะ " เมรินทร์บอกกับพ่อเลี้ยง

" ถุ้ย. ! ทำมาปากดี ไปอยู่เมืองนอกเมืองนามาซะนาน สุดท้ายมึงก็กลับมาตายรังที่บ้านหลังนี้อยู่ดี กู ก็ว่าอยู่น้ำหน้าอย่างมึงจะเอาเงินที่ไหนมาช่วยแม่มึงได้ มึงก็ดีแต่สุขสบายที่เมืองนอกกับพ่อมึงงั้นแหละ" ชัชวาลว่าให้กับลูกเลี้ยงอย่างเมรินทร์มาเสียงดัง

" มันจะมากไปแล้วนะ " เมรินทร์เองก็ไม่ยอม เธอขึ้นเสียงใส่ชัชวาลด้วยความโกรธจัด

" อี...นี้ มึง " ด้านพ่อเลี้ยงเองก็ไม่ยอม ชัชวาลเดินเข้ามา หวังง่างมือจะตบหน้าเมรินทร์ แต่พายุที่ยืนอยู่ไม่ไกลกับไวกว่า เขาเข้าจับและบีบที่ข้อมือของชัชวาลด้วยแรงของตน

" อ่า... " ชัชวาลถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บที่โดนพายุบีบข้อมือของตน

ลูกน้องของพายุที่เห็นเหตุการ์ณถึงกับตาค้าง ปกติเจ้านายของพวกเขา ไม่เคยปกป้องลูกหนี้เลยซักครั้ง แต่การที่พายุกำลังช่วยเมรินทร์ในครั้งนี้ จึงเป็นเรื่องใหม่ที่ลูกน้องของเขาไม่เคยได้เห็นมาก่อน

" พอเถอะจ๊ะ ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรเขาเลย " มินตราถึงกับขอร้องอ้อนวอนเจ้าหนี้หนุ่ม ให้ปล่อยสามีของตน

พายุจึงยอมค่อยๆ ลดแรงบีบมือของชัชวาลลง เขาไม่ชอบผู้ชายที่ใช้กำลังกับผู้หญิงแบบนี้

" พวกคุณจะเอายังไง ผมไม่มีเวลามานั่งฟังพวกคุณทะเลาะกันแบบนี้หรอกนะ " เมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มเงียบเมรินทร์จึงเอ่ยขึ้นมาทันที

" ขอเวลา พวกเราหน่อย ได้ไหม คุณเองก็รู้ว่าแม่ของฉันไม่มีเงินมาคืนคุณ " เมรินทร์จึงหันไปมองหน้าของเจ้าหนี้

" ก็อย่างที่คุณมินตราพูดกับผมนั้นแหละ คุณคุณถามแม่คุณดูสิ ว่าเขาคุยอะไร ไว้กับผมละ " พายุเอ่ยมาพร้อมกับหันไปมองหน้ามินตรา ดูสิต่อหน้าของลูกสาว มารดาของเธอจะพูดกับยังไง

" เออ " มินตราได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ เพราะเขาเองก็ไม่มีทางเลือก แต่คิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด

" เมย์ จ๊ะ แม่ขอโทษนะลูก แม่ผิดไปแล้ว ลูก ต้องช่วยแม่กับน้าชัช นะลูก ถ้าเมย์ไม่ช่วย แม่ ๆ ต้องตาย แน่ๆ " มินตราเอ่ยกับลูกสาวพร้อมกับทำหน้าเศร้าลงทันที

" ทำไมคะ แม่ บอกเมย์มาเลยจ๊ะ ถ้าสิ่งไหนเมย์ช่วยแม่ได้ เมย์ก็จะช่วย จ๊ะ " เมรินทร์เอ่ยถามมารดาด้วยท่าทีสงสัย ไม่ว่าจะหนักหนาแค่ไหน เธอเองก็มีมารดาแค่คนเดียว เขาขอร้องเธอมาขนาดนี้ จะไม่ช่วยก็คงจะไม่ใช่ เธอต้องช่วยมารดาแต่เรื่องอะไรนั่นเธอเองก็ยังไม่ทราบเช่นกัน

" แบงค์นายพาคนของเราออกไปก่อน " พายุเอ่ยสั่งลูกน้องหลายสิบคน ที่ยืนอยู่รอบๆ

" ก็บอกนังเมย์ มันไปสิ ว่าคุณให้มันไปทำงานใช้หนี้กับคุณพายุเขา 3 เดือน แลกกับเงิน 1 ล้านบาท " ชัชวาลนั้นเอ่ยออกมาแทนมินตรา เพราะเธอเองสงสารลูก

" แม่... " เมรินทร์ได้ยินถึงกับร้องออกมาเสียงหลง ให้เธอไปทำงานใช้หนี้เขาเนี้ยนะ ทำไมแม่ของเธอถึงทำกับเธอเช่นนี้ เมรินทร์ถึงกับน้อยเนื้อน้อยใจให้กับมารดา นี้แม่ไม่รักเธอบ้างเลยเหรอ หรือท่านรักแต่น้าชัชกัน

เมรินทร์รู้สึกจุกขึ้นมาในอกจนพูดไม่ออก เธอน้อยใจอุตส่าห์บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่ออยากจะใช้ชีวิตอยู่กับมารดา แต่สิ่งที่มารดาให้กับเธอสิ เมรินทร์อยากจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนี้ให้ได้

เมื่อเห็นสีหน้าของบุตรสาวมินตราถึงกับหน้าเสีย

" เมย์ ฟังแม่ก่อนนะลูก แม่ไม่มีทางเลือกแล้ว จริงๆ แม่ขอโทษนะลูก ก็อย่างที่เมย์รู้ แม่กับน้าชัชเป็นหนี้คุณพายุ 5 ล้าน แต่บ้านหลังนี้มันราคาแค่ 4 ล้าน แม่ไม่มีปัญญาใช้หนี้เขาหมด แม่เลยขอร้องให้เมย์ไปทำงานกับเขานะลูก "

" ไม่ค่ะ เมย์ไม่ไป เมย์ไม่อยากไปทำงานกับเขา " เมรินทร์เอ่ยออกมาเสียงแข็ง

" งั้นคุณก็หาเงินมาคืนผม 1 ล้านบาท ภายใน วันพรุ่งนี้ ไม่งั้นก็เตรียมตัวรับศพแม่ของคุณได้เลย " พายุเอ่ยมันไปแค่นั้น นี้เขาปราณีลูกหนี้มากแล้วนะ ทำงาน 3 เดือนแลกกับเงิน 1 ล้านบาท มีที่ไหนกัน

" 3 เดือน เองนะเมย์ ช่วยแม่เถอะนะลูก แม่สัญญาว่าแม่จะเลิกเข้าบ่อนและหันมาตั้งใจทำงานหาเงิน ส่งแม็กซ์เรียนให้จบ " มารดาขอร้องอ้อนวอนเธอ

เมื่อได้ยินมารดาพูดมาแบบนั้นเมรินทร์ถึงกับใจอ่อน ถ้ามารดาสัญญากับเธอแบบนี้ เธอเองก็จะช่วยแต่ขอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

หึ ! ก็ได้ในเมื่อมันเป็นความต้องการของมารดาเธอก็จะไปทำงานกับเขา

" 3 เดือน แลกกับ 1 ล้าน ถ้าทำงานบริษัท จบนอกมาอย่างเธอเงินเดือน ๆ ละ สามแสนกว่าบาทยังไงก็ไม่มีทางได้แน่นอน คิดๆ สิยัยเมย์ ว่าแต่ งานที่จะให้ทำคืออะไรละ เมรินทร์กำลังใช้ความคิด

" ถ้าฉันช่วยแม่ของฉัน แล้วฉันต้องทำงานอะไรบ้างละ " เมรินทร์เอ่ยถามพายุ

" แล้วแต่ผมจะสั่ง ลูกหนี้ไม่มีสิทธิ์ร้องขอ" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นมา

" คุณ... " เมริทร์ถึงกับไม่พอใจในคำพูดของเขา

" ฉันขอคุยกับแม่ก่อนค่ะ " เมรินทร์หันไปบอกหน้าเจ้าหนี้หนุ่ม เธอต้องการคุยส่วนตัวกับมารดาของเธอ

" อย่าช้านักนะ เกิดผมเปลี่ยนใจขึ้นมาพวกคุณจะเดือดร้อนกัน ไปใหญ่" พูดจบพายุจึงเดินออกไปข้างนอก ปล่อยให้ครอบครัวของลูกหนี้นั้นคุยกันเอง ตามลำพัง

เมรินทร์หลังจากที่เธอรับปากจะช่วยมารดาร่างบางเดินออกมามองรอบๆ รั่วบ้าน เธอมองหาหวังจะคุยกับเจ้าหนี้

ภายในใจเมรินทร์เองเธอก็ไม่อยากจะทำเช่นนี้ ครั้งนี้เธอถือว่าตอบแทนบุญคุณของมารดา แต่สิ่งที่ฉันผิดหวังคือพ่อเลี้ยงของฉันเนี้ยสิ มารดาของเธอนั้นคงจะรักน้าชัชมากซะสินะ ถึงกับยอมขายบ้านหลังนี้ ชัชวาลพูดอะไรออกมามารดาของเธอก็เชื่อเขาไปเสียหมด เมรินทร์ได้แต่ส่ายหัว และมองบ้านของมารดาที่เธอเคยอยู่มาตั้งแต่เด็ก หลังจากนี้ไปมันก็จะตกไปเป็นของคนอื่น

"เมื่อเมรินทร์เห็นคนที่ตนหวังจะคุยด้วยนั้นยืนอยู่หน้าบ้าน ร่างบางก็ไม่รอช้าเดินเข้ามาหาเขาทันที

" เออ คุณคะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ นะคะ เรื่องหนี้ทั้งหมด ที่แม่ของฉันค้างคุณอยู่ " พายุหันมองคนเข้ามาใหม่

" ว่า มา ผมมีเวลาไม่มาก วันนี้ผมเสียเวลากับพวกคุณมามากพอแล้ว " พายุเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟังนัก จนเมรินทร์เสียวสันหลัง กับสายตาคู่ดู่ที่เขามองเธอมา มันไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

" ฉันจะไปทำงานกับ คุณ เป็นเวลา 3 เดือน เพื่อแลกกับเงินส่วนที่เหลือทั้งหมดแต่คุณต้องทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร เมื่อครบสามเดือนเมื่อไหร่ หนี้สินทุกบาทที่แม่ฉันติดค้างคุณอยู่ต้องหมด " เมรินทร์เอ่ยมาอย่างไม่อ้อมค้อม

" หึ ! " เสียงของพายุเอ่ยออกมาแค่นั้น

คำพูดพวกนี้คนที่จะพูดคือเขาต่างหาก เธอเป็นใครกัน ถึงบังอาจมาสั่งเขาปาวๆ อยู่แบบนี้

" คุณกำลังสั่งผม " พายุบอกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" ฉันไม่ได้สั่ง ค่ะ ฉันแค่อธิบายในข้อเสนอของคุณกับแม่ของฉันเท่านั้น " เมรินทร์บอกคนตรงหน้า

" คุณเข้าใจอะไรผิดแล้วละ ผมไม่ได้เป็นคนเสนอ แม่ของคุณต่างหากที่เขาอยากให้คุณไปทำงานที่บ่อนของผม " เมรินทร์ถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่คิดว่ามารดาจะคิดอะไรแบบนี้

" หมายความว่ายังไง " เธอถามคนตรงหน้าอย่างสงสัย

" จะยังไง ดีละ แม่ของคุณยอมแลกลูกสาวตัวเองให้กับผมในราคา 1 ล้าน จริงๆ ค่าตัวเด็กร้านที่ผมอ๊อฟอยู่ก็ไม่ได้แพงมากมายขนาดนี้นะ แต่ไหนๆ ผมก็เห็นแม่คุณโปรโมทลูกสาวมาเสียดิบดี ในเมื่อพวกคุณก็ไม่มีเงินมาคืนผม จะรับไว้หน่อยก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร "

คำพูดของพายุทำเอาเมรินทร์โกรธจนตัวสั่น เธออยากจะชกใบหน้าหล่อๆ ของเจ้าหนี้หนุ่มซะเหลือเกิน