5 ให้

[Vela Talk]

นี่ฉันพูดบ้าอะไรออกไป ไม่น่าพูดออกไปเลย น่าอายมาก ๆ ทำไมถึงคิดว่าเรื่องนี้นอสจะช่วยฉันได้นะ นายนั่นน่ะนะ นายซื่อบื้อนั่นช่วยฉันไม่ได้หรอก

“ปะ พร้อมแล้วครับ” ระหว่างที่ฉันกำลังเดินจะถึงหน้าตึก นอสเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน “ขอจับมือนะครับ” เขาเอ่ยขอพร้อมกับยื่นมือมาจับมือฉัน

“พร้อมอะไร”

“พร้อมมีเซ็กซ์กันไง นอสไม่ให้แฟนนอสไปทำกับคนอื่นหรอกครับ” แฟนงั้นเหรอ

แฟนแบบที่ไม่ได้จีบ เซ็กซ์แบบที่ไม่ได้รัก แบบนี้คงจะดีกว่าแหละมั้ง เพราะอย่างน้อยฉันก็ชอบนอส

ดีกว่าเสียให้คนอื่น

“ไหนตอนแรกบอกไม่พร้อม”

“ก็ตอนนี้พร้อมแล้วครับ” นอสยิ้มให้ฉัน ยิ้มแบบที่เขาชอบยิ้มนั่นแหละ ฉันเดินตามเขาอย่างว่าง่าย

ถามว่าอายไหม ย่อมอายอยู่แล้วที่เลือกทำอะไรแบบนี้ แต่ถ้าให้เลือกระหว่างนอสกับคนคนนั้นฉันขอเลือกนอสที่น่ารักดีกว่า อย่างน้อยฉันก็ชอบนอสมากกว่าคนคนนั้น คนที่น่ารังเกียจนั่น ฉันรังเกียจที่สุดในชีวิตเลยล่ะ

“บ้านใคร” ในเวลาต่อมาฉันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งในซอยลึก บ้านดูสวยสะอาดตา แต่เหมือนจะไร้ผู้อาศัย

“บ้านของนอสกับเวย์ครับ” ของฉันงั้นเหรอ อะไรของนายนี่กันนะ

“ฉันมีบ้านให้อยู่” แม้จะกระดากปากที่จะพูด แต่ฉันก็ต้องพูด เพราะฉันยังมีที่ซุกหัวนอนอยู่

“เข้าบ้านของเรากันครับเวย์” นายนี่ไม่สนใจที่ฉันพูดสักนิด เขาจูงมือฉันเปิดรั้วบ้านเข้ามา

ฉันก้าวขาตามนอสเข้ามาในบ้าน มาหยุดอยู่ที่หน้าประตู นอสปล่อยมือฉันและนั่งยอง ๆ ลงที่พื้นตรงหน้าชั้นรองเท้า เขาหยิบรองเท้าผ้าใบข้างหนึ่งขึ้นมาแล้วล้วงมือเข้าไปในรองเท้า “นี่ที่เก็บกุญแจบ้านนะครับเวย์”

“บอกทำไม”

“เวลาที่เวย์มาที่นี่จะได้รู้ไงครับว่ากุญแจบ้านอยู่ตรงนี้” นอสบอกพร้อมรอยยิ้มที่ฉันชื่นชอบอีกแล้ว เขาไขกุญแจ เปิดประตูบ้านและเอื้อมมือมาจับมือฉันให้เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน

“ชอบมั้ยครับ” นอสหันหน้ามาถาม เราหยุดยืนอยู่กลางบ้าน เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูใหม่เหมือนเพิ่งจะถูกขนเข้ามาได้ไม่นาน

“ครอบครัวนายล่ะ” ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาฉันไม่เคยถามเรื่องนี้กับนอสสักครั้ง เป็นเพื่อนที่เหมือนจะสนิทก็จริง แต่เรื่องครอบครัวฉันจะไม่ถาม เพราะฉันก็ไม่อยากให้ใครมาถามถึงครอบครัวของฉันเช่นกัน

แต่ที่ตอนนี้ฉันเลือกถาม ก็เพราะฉันมาอยู่ในพื้นที่ของเขา

“บ้านหลังนี้เป็นของนอสกับเวย์ไงครับ พ่อกับแม่อยู่อีกที่” นอสพาฉันเดินมานั่งที่โซฟาตัวยาว

หมายถึงเขาอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่ผูกพันกับพ่อแม่ หรือหมายถึงอะไรกันแน่ อยากจะซักมากกว่านี้ แต่มันคงจะดูไม่ดี

“เรื่องนั้นที่เวย์พูด เวย์มั่นใจแล้วใช่มั้ยครับ” หมายถึงเรื่องมีเซ็กซ์กันสินะ

“อืม นายเริ่มเลยนะ ฉันทำไม่เป็น” ไม่มั่นใจสักนิด ไม่คิดว่าจะต้องมาทำแบบนี้ด้วย แต่ถ้าไม่ทำกับนอสที่ฉันชอบ ฉันก็คงต้องได้ทำกับคนคนนั้นที่ฉันขยะแขยง

“เรามาทำพร้อมกันดีกว่าครับ เพราะนอสก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้” นอสนั่งหันหน้ามาทางฉัน “ขอจับแก้มนะครับ” เขาเอ่ยขอพลางยกสองมือมาประคองแก้มสองข้างของฉัน

เราสองคนสบตากัน นอสถอดแว่นออกตั้งแต่ที่พาฉันขึ้นรถเมล์หน้าโรงเรียน แสดงว่าเขาไม่ได้สายตาสั้น แต่เลือกที่จะใส่ไว้เฉย ๆ

“ขอลองจูบได้มั้ยครับ” นิ้วมือนุ่มนิ่มของนอสไล้ที่ริมฝีปากของฉัน

“อื้ม” หัวใจของฉันเต้นแรงมาก รู้สึกเห่อร้อนที่ใบหน้ายามโดนสายตาของนอสจับจ้อง

“ถ้าเวย์ชอบนอส เหมือนที่นอสชอบเวย์ก็อย่าเกร็งครับ ให้อารมณ์พาไป ปล่อยไปตามความรู้สึกเลย” นอสประทับจูบลงที่หน้าผากของฉัน จากนั้นเขาก็ดมไล้ตามแก้ม และมาหยุดตรงริมฝีปาก ก่อนจะยิ้มให้ฉัน และประกบกลีบปากของเราทั้งคู่

แนบชิดอยู่แบบนั้นไม่ขยับไปไหน เหมือนกับว่านอสกำลังคิดว่าควรทำเช่นไร ซึ่งสารภาพตามตรงว่าฉันทำไม่เป็น

“ไม่ใช่แบบนี้” เขาขยับใหม่อีกรอบ “แบบนี้ก็ไม่น่าใช่” และขยับอีกรอบ และการขยับรอบสุดท้ายของเขา เขาใช้นิ้วมาเผยอริมฝีปากของฉัน ค่อย ๆ สอดแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉัน

เราจูบแลกลิ้นกันอยู่สักพัก จูบแบบสะเปะสะปะต่างคนต่างไม่เคยทำ

“ปากของเวย์มีกลิ่นช็อกโกแลต” นอสถอนจูบออกและบอกกับฉัน เพราะฉันชอบกินช็อกโกแลต ของหวานทำให้ฉันหายเครียดลงบ้าง บางเวลาทำให้ฉันหายเศร้า ฉันจึงชอบแอบกินเวลาที่มีเรื่องให้ปวดหัว “กลิ่นตัวก็มี นอสชอบนะครับ” ที่กลิ่นตัวมีกลิ่นช็อกโกแลต เพราะฉันใช้น้ำหอมกลิ่นช็อกโกแลต ฉีดไว้เพื่อกำจัดความเครียด เวลาได้กลิ่นฉันจะผ่อนคลาย เครียดน้อยลง แต่บางทีแค่กลิ่นก็ไม่พอ ฉันถึงต้องมีช็อกโกแลตไว้ติดตัว “ขึ้นห้องกันครับ” นอสจับมือฉันให้ลุกขึ้นยืน และพาฉันเดินมาที่ขั้นบันได

‘ต้องพร้อมเวย์ แกต้องพร้อม ต้องพร้อมกับคนนี้ ดีกว่าตกเป็นของคนแบบนั้น’ ฉันท่องไว้ในใจระหว่างที่ก้าวขาขึ้นบันไดทีละขั้น ทีละขั้น จนมาหยุดที่ขั้นสุดท้าย…

“จูบนอสหน่อยครับเวย์” นอสนั่งลงที่ฟูกนอนขนาดใหญ่ ดึงฉันให้นั่งที่ตักของเขา

“จูบไม่เป็น” ฉันพูดเสียงสั่น ทั้งเกร็งทั้งกลัว แต่รอยยิ้มไร้เดียงสาของนอสทำให้อาการของฉันบรรเทาลง นอสเกลี่ยไล้ที่ใบหน้าของฉัน ก่อนจะเกี่ยวเส้นผมทัดที่ใบหู และลูบไล้ที่แก้มของฉันเล่น

นอสป้อนจูบให้ฉันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งนับครั้งไม่ถ้วน เขาบอกให้ฉันปล่อยไปตามความรู้สึก ฉันจึงลองทำอย่างที่เขาบอก รู้สึกตัวอีกครา ฉันก็นอนอยู่บนฟูก ส่วนนอสคาบคร่อมที่ตัวฉัน ฉันเจ็บแปลบที่ส่วนนั้น รู้สึกจุกเมื่อนอสลุกล้ำเข้ามาในช่องคลอด

“เจ็บนอส” ฉันกัดฟันบอก คือมันรู้สึกเจ็บและอึดอัดบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้สึกตัวอาจจะเพราะการเล้าโลมจากเขา

“อืม นอสก็เจ็บ แป๊บเดียวนะครับ เจ็บแป๊บเดียว” นอสพร่ำบอกก่อนจะโน้มหน้าลงมาป้อนจูบให้ฉัน เขาพยายามดึงความสนใจของฉันให้มาสนใจรสจูบและแววตาที่เขามองฉัน เขามอมเมาฉันด้วยรสจูบ เขาทำฉันลืมเลือนสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวในช่องร่องรัก…

นอสกระแทกสอดและแทรกตัวตนเข้ามาในตัวฉันกระทั่งเขาหอบเหนื่อยและซบหน้าลงที่ซอกคอฉัน

“เป็นของนอสแล้วเวย์จะเป็นของคนอื่นไม่ได้แล้วนะครับ ถึงนอสจะน่ารัก แต่นอสขี้หวงมาก” เขาบอกกับฉันพร้อมทั้งใช้มือขยำที่เต้านมฉัน

“อื้ม” อย่างน้อย ๆ คนคนนั้นก็คงจะไม่คิดย่ำยีฉันหรอกมั้ง เพราะฉันไม่มีพรหมจรรย์ให้เขาได้เชยชมอีกแล้ว

การมีเซ็กซ์ครั้งแรกที่เก้ ๆ กัง ๆ สำหรับเราสองฝ่ายจบลงด้วยดี

ผู้ชายคนแรกที่ชอบ

แฟนคนแรก

จูบครั้งแรก

กอดหอมครั้งแรก

เซ็กซ์ครั้งแรก

ฉันให้เขาหมดทุกอย่างแล้ว

ให้ผู้ชายที่ชื่อ ‘นอส ภานุพัต ศิวะวานนท์’