ตอนที่ 5

น้ำผึ้งเผลอคราง ยิ่งนึกถึงภาพตอนที่เห็นเขาแอบช่วยตัวเอง... ก็ยิ่งทำให้เลือดในกายของหล่อนพลุ่งพล่านราวจะเดือดปุดๆ ขึ้นมาได้

ความชิดใกล้ทำให้หัวใจของน้ำผึ้งพองโต เต้นระส่ำ เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งเติบโตเป็นสาวมาจนถึงทุกวันนี้… ก็ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมีโอกาสได้ถูกเนื้อต้องตัวหล่อนเหมือนอย่างเขา

ในอ้อมอกของแด๊ดดี้ช่างให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย นอกจากท่าทางภายนอกของนิโคลาสที่บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเป็นคนใจดี และอีกสิ่งหนึ่งที่น้ำผึ้งสามารถรับรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณทางเพศ... ก็คือผู้ชายคนนี้เซ็กซี่ มีแรงดึงดูดทางเพศรุนแรงจนหล่อนแทบจะหลอมละลายลงเสียให้ได้

ในอ้อมแขนของพ่อบุญธรรมที่กำลังโอบอุ้ม มือไม้ของน้ำผึ้งอ่อนเปลี้ยระทดระทวยเหมือนต้องมนต์สะกด ยิ่งในตอนที่นมเบียดอก ไหล่ข้างหนึ่งของหล่อนแนบเน้นอยู่กับอกข้างซ้ายซึ่งแน่นนูนไปด้วยมัดกล้ามของเขา ร่างกายเสียดสีจนได้ยินเสียงหัวใจของแด๊ดดี้เต้นแรงไม่ต่างกัน

“ขอบคุณค่ะแด๊ดดี้”

น้ำผึ้งกล่าว หลังจากพ่อบุญธรรมพาหล่อนมานั่งลงที่ศาลาไม้ใกล้สระบัวข้างบ้าน

จากนั้นนิโคลาสก็เล่าความจริงทุกอย่างให้น้ำผึ้งฟังว่าเขากับนาง ‘เอื้องคำ’ ซึ่งเป็นมารดาของหล่อนพบเจอกันครั้งแรกในงานลอยกระทงที่จังหวัดเชียงใหม่

แม่ของน้ำผึ้งมีชื่อจริงว่าเอื้องคำ พื้นเพเป็นสาวเหนือโดยกำเนิด เกิดมาในครอบที่ซึ่งมีฐานะยากจน สู้ชีวิตมาด้วยการทำไร่ทำสวน กระทั่งโชคชะตาลิขิตให้มาพบเจอกับนิโคลาส ในวันที่เขาเดินทางมาท่องเที่ยวเมืองไทยเพียงลำพัง แล้วแวะมาเที่ยวงานยี่เป็งหรืองานลอยกระทงของจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี

“ฉันยังจดจำวันนั้นได้ไม่ลืม”

เสียงของนิโคลาสบอกความซาบซึ้งกับสิ่งที่กำลังจะกล่าว นิโคลาสหลับตาลงชั่วขณะ รำลึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อในอดีต

แม้เหตุการณ์ในวันนั้นจะผ่านมานานแล้ว แต่ก็ยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำเหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน... วันที่เขาเข้ามานั่งในร้านขายส้มตำข้าวเหนียวไก่ย่างของเอื้องคำ

“วันนั้นแม่ของเธอเข้ามาถาม... ตอนที่ฉันเข้ามานั่งในร้าน”

นิโคลาสเล่าถึงวินาทีแรกที่เขากับมารดาของหล่อนมองหน้า... สบตากัน และในวินาทีสั้นๆ นั้นเอง ที่สายตาของทั้งสองหันมาประสาน... ก่อนเรื่องราวจะนำไปสู่การสมสู่ซึ่งไม่มีใครคาดคิด

“มันมีแรงดึงดูดที่มองไม่เห็น... แต่ฉันกับแม่ของเธอก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าถูกศรรักปักอกเข้าอย่างจัง... เรารักกันทันที”

เรื่องราวออกจะประหลาด แต่มันเกิดขึ้นจริง... จริงอย่างที่นิโคลาสกำลังเล่า

เขาคลี่ยิ้มมีความสุขที่ได้เอ่ยถึงอดีต เพราะนาทีนั้นเอื้องคำมารดาของน้ำผึ้งเหมือนโดนสะกดด้วยดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของนิโคลาส

“แม่เธอสารภาพกับฉันว่าชอบคนมีหนวด”

นิโคลาสยิ้มเมื่อเล่ามาถึงตอนนี้ เขายังจดจำได้ไม่ลืม... ตอนที่เอื้องคำบอกกับเขาว่าชอบคนมีหนวด จึงไม่แปลกถ้าแพหนวดหนาเหนือริมฝีปากของนิโคลาสจะทำให้เอื้องคำหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ

นิโคลาสยังจดจำได้ถึงตอนที่เขาจูบหล่อนครั้งแรกแล้วเอื้องคำบอกว่าจั๊กกะจี้... หนวดเคราแข็งๆ ทำให้สยิวไปถึงหัวใจ

นิโคลาสบอกรักเอื้องคำในทันทีที่รู้ว่าหล่อนเป็นม่าย ไม่มีสามี เอื้องคำเองก็น้ำตาไหลพราก ยอมรับอย่างไม่กระดากอายว่าแทบจะละลายลงกับพื้น.... ในวินาทีที่

นิโคลาสบอกรักหล่อน

เพราะว่าการมาถึงของเขาทำให้เอื้องคำรู้ว่าอาการที่รู้สึกอยู่ลึกๆ ในใจตลอดเวลาว่า ‘เธอมีชีวิตอยู่เพื่อเฝ้ารอใครสักคน?...’ ได้สิ้นสุดลงแล้วเมื่อเจอหน้านิโคลาส

“แล้วยังไงต่อคะแด๊ดดี้”

น้ำผึ้งเร่งเร้า ถามด้วยความอยากรู้ราวกับว่าหล่อนกำลังนั่งฟังนิยายรักของมารดา

“คืนนั้นฉันพาแม่เธอมายังโรงแรมที่ฉันพัก”

นิโคลาสเล่าไปยิ้มไป ดูท่าทางเขามีความสุขที่ได้เอ่ยถึงเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง

“แม่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้... แล้วแด๊ดดี้กับแม่ของหนูสื่อสารกันยังไงคะ?”

น้ำผึ้งอยากรู้

“การที่ได้เจอกับแม่ของหนูมันทำให้แด๊ดดี้กับแม่ของหนูรู้ว่า ‘ความรักไม่จำเป็นต้องสื่อสารกันด้วยภาษาพูดเสมอไป’ เพราะว่าเราเข้าใจกันด้วย ‘ภาษาใจ’ และ ‘ภาษาตา’ ที่ส่งผ่านกันไปมาในระหว่างที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน”

นิโคลาสคลี่ยิ้ม ยังจำได้ไม่ลืม ครั้งแรกที่สบตาแม่ของน้ำผึ้ง... มันทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเคยเจอกันมาแล้ว เมื่อชาติปางก่อน”

“อ๊อย... ซึ้งมากเลยค่ะแด๊ดดี้”

สิ่งที่นิโคลาสเล่าให้ฟัง ทำให้น้ำผึ้งรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายโรแมนติกมาก ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมมารดาของหล่อนจึงหลงรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น