ตอนที่ 2

แทนเข้มยิ่งเสริมส่งให้เขามีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว

หัวใจของน้ำผึ้งกระตุกวูบเมื่ออยู่ใกล้เขา ก็ใครเลยจะคาดคิดว่าผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังการอุปการะเลี้ยงดูและให้การศึกษาหล่อนจะหล่อเหลาทำเอาใจสะท้าน

ขึ้นชื่อว่า ‘พ่อบุญธรรม’ เป็นใครก็ต้องคิดว่าแก่อย่างแน่นอน แต่นิโคลาสยังดูหนุ่มแน่น เขาสวมกางเกงยีนส์สีเข้ม เป้ากางเกงตุงแน่น ไม่ได้ตั้งใจมอง... แต่ก็เผลอมองเพราะว่ามันสะดุดตา เสื้อเชิ้ตลายตารางดูคล้ายคาวบอยตะวันตก ขนหน้าอกคงเซ็กซี่มากๆ ที่รู้ก็เพราะว่ากระดุมเม็ดแรกนับจากแถวบนสุดของสาบเสื้อซึ่งไม่ได้กลัดเอาไว้ เผยให้เห็นแพขนสีน้ำตาลเข้ม แพลมแผ่ออกมาให้เห็น บางส่วนเลื้อยลามขึ้นมาจากแผงอก รกขึ้นมาเกือบถึงลำคอและใต้คาง

‘อ๊อย... หล่อสุดๆ’

น้ำผึ้งร้องครางอยู่ในใจ ใบหน้าคมคร้ามของพ่อบุญธรรมดูราวกับประติมากรรมชั้นเยี่ยมจากฝีมือของประติมากรชั้นยอดที่สลักเสลาได้อย่างวิจิตรบรรจงลงตัว คิ้วเป็นแพหนา หน้าผากเต็มและกว้าง และตรงกึ่งกลางยังหยักเป็นรูปหัวใจอีกด้วย

น้ำผึ้งเคยนึกสงสัยว่าทำไมนิโคลาสจึงเลือกที่จะอุปการะเลี้ยงดูหล่อน? ทั้งที่ก็มีเด็กผู้หญิงมากมายหลายคน อยู่ในวัยเดียวกับหล่อน แต่นิโคลาสก็เลือกหล่อน

น้ำผึ้งรู้ว่าป้าคำแก้วรู้ความลับนี้ แต่นางก็ไม่เคยปริปากเอ่ยออกมาสักครั้ง

ซึ่งน้ำผึ้งก็ไม่เคยซักไซ้ เพราะรู้ว่าป้าคำแก้วเป็นคนซื่อสัตย์ต่อผู้เป็นนาย นิโคลาสเลือกคนไม่ผิด ที่จ้างป้าคำแก้วให้มาดูแลหล่อน

“ขอบคุณนะคะคุณนิโคลาส... ที่ช่วยอุปการะเลี้ยงดูผึ้ง”

หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้

“เรียกฉันว่าแด๊ดดี้ก็ได้”

พ่อบุญธรรมคลี่ยิ้ม เสียงนุ่มนวลสะกดใจ สายตาจับจ้องดวงหน้าสะสวยของหญิงสาว

“ค่ะ... แด๊ดดี้”

สายตาของน้ำผึ้งแทบไม่ละจากใบหน้าหล่อเหลาของแด๊ดดี้นิโคลาส ดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของผู้ชายคนนี้ราวกับมีมนต์สะกด ให้ตายสิ! เขาหล่อเหลือเกิน

“เธอสวยมาก... สวยเหมือน... ”

คำพูดของนิโคลาสเกือบจะหลุดออกมา

“เหมือนใครคะ?”

ดวงตาคมโตของหญิงสาวเบิกกว้าง อยากรู้ แต่นิโคลาสกลับรีบเปลี่ยนเรื่อง

“หนูเรียนจบแล้วนี่นา”

“ค่ะ”

หญิงสาวพยักหน้า เพราะรู้มาจากป้าคำแก้วว่าสาเหตุที่นิโคลาสสั่งให้หล่อนเรียนด้านภาษาก็เพราะมันจะเป็นประโชยน์มากในการสนทนา ซึ่งก็สอดคล้องกับความตั้งใจของน้ำผึ้งที่อยากเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ

เสร็จจากอาหารมื้อค่ำ

พ่อบุญธรรมกับลูกสาวยังคงนั่งคุยกันอยู่จนดึกดื่น ราวกับจะชดเชยให้กับช่วงเวลาที่นิโคลาสไม่เคยกลับมาเมืองไทยเลย เขาสั่งงานทุกอย่างผ่านป้าคำแก้ว

สาเหตุที่ป้าคำแก้วสามารถพุดคุยภาษาอังกฤษกับนิโคลาสได้อย่างไม่ติดขัด ก็เพราะว่าหล่อนเคยเป็นครูสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง และในระหว่างที่กำลังว่างงานหลังเกษียณอยู่ไม่กี่เดือน ป้าคำแก้วก็เจอประกาศรับสมัครงานของนิโคลาสที่ต้องการหาพี่เลี้ยงเด็กเพื่อมาดูแลน้ำผึ้ง

“คุณนิโคลาสหล่อมากอ่ะป้าแก้ว... ”

น้ำเสียงชื่นชม น้ำผึ้งหันมากล่าวกับป้าคำแก้วด้วยแววตาตื่นเต้นดีใจ ภายหลังจากนิโคลาสเดินออกไปจากห้องรับแขกได้เพียงชั่วครู่

“ใช่ค่ะ... คุณนิโคลาสหล่อมาก ทั้งที่อายุไม่ใช่น้อยแล้วนะคะ... นี่ถ้าเจอกันเมื่อยี่สิบปีก่อนมีหวังว่าหนูผึ้งคงละลายกับความหล่อเหลาของคุณนิกส์”

“หูย... เมื่อก่อนผึ้งไม่เคยเห็น แต่ตอนนี้... แค่นี้... ก็ทำเอาผึ้งใจระทวยแล้วค่ะป้าแก้ว”

หญิงสาวกล่าวด้วยแววตาตื่นเต้น รู้สึกถูกชะตากับพ่อบุญธรรมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน ผู้ชายในสเปคของน้ำผึ้งต้องตัวใหญ่ ผิวเข้ม และพ่อบุญธรรมคนนี้ก็มีเค้าโครงร่างสูงใหญ่มาก บุคลิกภาพสง่าผ่าเผย แผงอกผึ่งผาย ปั้นใหญ่กว้าง แน่นนูนไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนที่รักการออกกำลังกายเป็นชีวิตจิตใจ แม้วัยจะใกล้ห้าสิบปี แต่ท่าทางของเขายังคงดูทะทัดทะแมงและแข็งแรงมาก

กลางดึกของคืนเดียวกันนั้น

ด้วยความซุกซนและอยากรู้อยากเห็นไปตามประสาหญิงสาวที่อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ น้ำผึ้งตัดสินใจแอบปีนระเบียงห้องเข้ามาในห้องนอนของนิโคลาสซึ่งอยู่ติดกันกับห้องของหล่อน

น้ำผึ้งกวาดสายตาเข้ามาในห้องกว้าง เครื่องนอนบนเตียงยังคงอยู่ในสภาพเรียบร้อย น่าแปลกใจที่ไม่เห็นพ่อบุญธรรมของหล่อนอยู่ในห้อง

ครั้นเมื่อกวาดสายตามาอีกมุมซึ่งเป็นสระว่ายน้ำส่วนตัวภายในห้องของนิโคลาส หญิงสาวก็มีอันต้องตกใจ เมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อนนอนจิบไวน์อยู่ที่เตียงข้างสระว่ายน้ำ ผิวปากหวือสบายอุรา

“โอ้แม่เจ้า”