ตอนที่ 5

“สายเรารายงานว่าเกรเป็นคนที่มันตามตัวอยู่ ตกลงพวกแกมาสองคน” ไลออนมองฉงนเลิกคิ้วกับท่าทีของเพื่อน

“ทีเจยังเมาไม่สร่าง พีนัทเตรียมใจเจอเกรวันอังคาร แบงค์บินไปดูงานแทนมัน” อาร์เดย์ชี้มาทางแอลมอนมองสงสัยไม่ต่างจากไลออน

“ส่วนคริสต์มาสมีนัดแข่งรถวันนี้”

“ช่างว่างกันจริง” ไลออนยักไหล่ยืดขาพาดโต๊ะ

“จมูกพวกมันดมกลิ่นไว คงอีกไม่นานเจอตัว” ได้ฤกษ์เอาหนังสือลง เรียกสายตาหญิงสาวหันมองอีกครั้งแต่เจ้าตัวกลับทำทีไม่สนใจ

“ถ้าจะง่ายเอายัยนี่ไปล่อลูกปืนก็หมดเรื่อง ทำอะไรวุ่นวาย” ไลออนบ่นหัวเสียเขม็งมองเกรรีบก้มหน้าหลบ

“ไม่รู้ดิ แผนไอ้คริสต์มาสมัน เห็นบอกว่าถ้าเอาไปล่อมันไม่ออกมาแน่ กันพลาดด้วยอย่างน้อยเกรอยู่กับเราทำอะไรง่าย” อาร์เดย์อธิบายพลางมองหน้าหญิงสาวผู้เป็นต้นเหตุโดยไม่ตั้งใจ

“จับได้สาบานจะยิงให้พรุน” ไลออนชักปืนออกมาเช็กลูกกระสุนเหลือบมองเกรก่อนวกสายตากลับมาที่กระบอกปืน

“ขอถามหน่อย” หญิงสาวยกมือเมื่อเกิดข้อสงสัย

“ไม่ให้” แอลมอนตอบทันควันราวกับรอจังหวะ

“ว่ามา” แต่ไลออนกลับตอบรับ

“คือ ที่พูดมา ฉันมีส่วนร่วมอะไรใช่ไหม แบบว่ามีคนจะตามฆ่าฉันงั้นเหรอ”

“จะรู้เธอหรือไง ยัยกลวง” ความยียวนมาไม่จบสิ้นจากขวัญใจเธอจริงๆ

“แล้วยังไง งง” เกรทำหน้าฉงนมองทั้งสามทำไม่รู้ไม่ชี้

“เอาคร่าวๆ แล้วกันคนที่ตามตัวเธออยู่ พวกเรากำลังตามล่ามันอีกที” ดั่งเทพบุตรสุดหล่อขยายความเธอควรมาชื่นชมอาร์เดย์แทนแอลมอน

“ที่ฉันเร่ร่อนเพราะพวกมัน พ่อแม่ฉันให้หนีเพราะมันจะเอาฉันไปขัดดอกใช่ไหม ฉันว่าฉันน่าจะเรียงลำดับถูก แล้วพวกนายตามล่ามันทำไม” ปริศนาเต็มหัวจนต้องแก้ทีละข้อ

“เอามันไปขัดดอก” เสียงเรียบนิ่งของแอลมอนทำเกรเหล่มองเริ่มชักสีหน้าหงุดหงิดกับเขา

“เอาเป็นจริงเป็นจังหน่อยได้ไหม พ่อดาราดัง”

“ฉันชื่อแอลมอน ดาราบ้าอะไรยัยกลวง!” เกรสะดุ้งโหยงเมื่อเขาตะคอกใส่ฉุนเฉียว

“เฮ้ย ใจเย็น ปกติแกเย็นยิ่งกว่าหิมะ ไหงมาสติแตกได้ว่ะ” อาร์เดย์ยื่นน้ำเปล่าส่งให้เขา

“เกร ไกลๆ ไป น่ารำคาญ” ไลออนยกมือไล่ กลายเป็นคนรับจบคือเธอ

เกรเดินจ้ำอ้าวคว้าชุดเดินไปปัดเบญจรงค์ต่อมองค้อนใส่แอลมอนทำหน้าเย็นชาไม่สนใจ ก่อนเดินไปนั่งมองพระจันทร์อยู่หลังคฤหาสน์ ม้านั่งลายสวยในสวนดอกไม้ ทำให้นึกถึงบุพการี

“เกร! อยู่ไหน พอไล่ให้ไปก็ไปซะไกล ยัยบ้านี่” เสียงไลออนดังลั่นบ้านทำเกรถอนหายใจยาว

“มีอะไร!” เธอตะโกนแหกปากรับทันที

ป๊าบ!

ไลออนเอาหนังสือม้วนฟาดลงบนหัวเกรราวกับเธอไม่ใช่ผู้หญิง เกรจับศีรษะเงยหน้ามองเขายืนค้ำหัว

“อะไรของนาย เจ็บนะ”

“เรียกแทนที่จะไปหาเจ้านาย มีอย่างที่ไหนมาแอบอู้ไม่ได้เรื่อง คืนนี้ฝากบ้านด้วย ฉันไม่อยู่ไปทำธุระกับแอลมอน เรื่องเธอนั่นแหละ ยัยตัวแสบ” ไลออนยืนกอดอกอยู่ข้างเกรที่กำลังลุกขึ้นแหงนมองเขา

“แล้วฉันละ ไหนบอกต้องอยู่ด้วยกันตลอด”

“พูดมากจริง เดี๋ยวฆ่าหมกบ้านซะดีมั้ง” สายตาเกรี้ยวกราดส่งมาหาอีกครั้ง

“ก็ได้ๆ แล้วนายให้ฉันนอนที่ไหน” เขาทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนดีดนิ้ว

“ซ้ายมือตรงบันได ห้องโทนขาวว่าง นอนได้ อย่าทำเลอะเทอะมันคือห้องแม่ของฉัน” พูดจบหมุนตัวเดินถือหนังสือ เกรขมวดคิ้วสงสัยรีบก้าวขาเดินตามไป

“เอ่อ เดี๋ยว”

“อะไรอีก” ไลออนหันมาทำสายตาน่ากลัว จนเกรลอบกลืนน้ำลาย

“แล้วแม่นายไม่นอนเหรอ”

“ตายไปแล้ว” สิ้นเสียงเขาทำหญิงช็อกอึ้ง เข่าแทบทรุดในมือถือถุงใส่ชุดวันพรุ่งนี้

แกร๊ก

เสียงเปิดลูกบิดยังน่ากลัวอย่างอื่นคงรอพิสูจน์ เพรกลั้นหายใจโผล่หน้าเข้ามาในห้อง ทุกอย่างสะอาดสวยงามสีขาวเตียงนอนหนานุ่มน่านอนเฟอร์นิเจอร์ครบ สองมือเริ่มพนมไหว้รอบทิศ

“ขอหนูนอนคืนหนึ่งนะคะ รับรองหนูจะไม่แตะอะไรเลย อย่ามาหานะคะ ถ้ามาก็เอาเลขเด็ดมาด้วยนะคะ แฮ่ ๆ ล้อเล่นดีกว่าค่ะ” เธอยกมือสาธุหายใจเข้าก่อนพาตัวเองไปอาบน้ำรีบเข้านอนจะได้หลุดจากสถานการณ์นี้โดยไว