เขตคลั่งรัก พื้นที่ 3 : คำสั่งของพ่อ

(ต้าหลิน)

ณ ภายนอกคลับ

“มาทำธุระนิดหน่อยค่ะ ต้าหลินกำลังกลับเข้าไปหาป๊าแล้วนี่ไง” เสียงหวานพูดกับคนในสาย ทำให้สองเท้าเดินไปยังรถของตัวเองหยุดอยู่กับที่ ควบคุมเสียงของตัวเองให้เป็นปกติ ไม่ให้มีพิรุธให้คนในสายจับได้

แต่ป๊าจะสงสัยไม่น่าแปลกอะไร เพราะลงจากเครื่องฉันก็แยกตัวมาหาไอ้เวร ชวี อิน ทันทีนี่ คนของป๊าต้องรู้แน่นอนว่าฉันมาถึงจีนแล้ว แต่ตัวยังไม่โผล่ไปให้เห็น จนพ่อสุดที่รักถึงกับต้องโทรมาตาม

(ไปสร้างเรื่องหรือเปล่า ป๊ายิ่งโมโหไอ้ดารานั่นที่มันพูดว่าคบกับลูกสาวป๊าอยู่ด้วย) ดักทางมาขนาดนี้ ฉันจะหลบหนีด้วยวิธีไหนได้บ้างล่ะเนี่ย

“ไม่ได้สร้างค่ะ ต้าหลินแค่...เจอเพื่อนด้วยความบังเอิญก็เลยแวะมาหาอะไรกินด้วยกัน ส่วนไอ้เวรนั่นเดี๋ยวป๊าก็รู้เรื่องทั้งหมดเอง” เพราะพรุ่งนี้เป็นข่าวใหญ่แน่

(บังเอิญเจอเพื่อนแต่ให้คนเอารถของตัวเองไปเตรียมรอไว้...โอเค ๆ รีบกลับมาก็แล้วกัน) ขี้สงสัยเหมือนฉันไม่มีผิดเลยนะป๊า! แต่ก็ทำได้แค่เถียงกับตัวเองในใจ ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้มากกว่านี้

“แล้วเจอกันค่ะป๊า” พูดจบก็กดวางสายป๊า

ปริ้น!

เสียงแตรรถดังลั่นไปทั่วบริเวณทำฉันสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ สายตาหันไปมองตามแสงไฟหน้ารถที่ส่องเข้ามา Maserati MC20 สี Purple หรูจอดนิ่งกับที่ ไฟหน้าสาดส่องมาให้ได้รู้ตัว เพราะฉันเดินไม่ดูทางเข้ามาขวางหน้ารถอยู่

เท้าเล็กก้าวถอยหลังหลบทางให้อย่างรู้ตัวเอง ฉันมองมันด้วยความสนใจและรับรู้ถึงรสนิยมผู้ใช้ได้พอสมควร ในประเทศจีนมีรถซูเปอร์คาร์มากมายให้ได้เห็นจนชินตา

แต่รถสัญชาติอิตาลีตัวนี้ไม่ได้มีมาให้เห็นบ่อยนัก รถหรูเคลื่อนตัวผ่านไปเป็นจังหวะเดียวกับที่กระจกสีดำกำลังเลื่อนขึ้นปิด ทำให้เห็นเพียงส่วนเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของผู้เป็นเจ้าของรถเท่านั้น

สวยแฮะ ฉันอยากได้ ไปขอป๊าดีกว่า ~

(ลูก้า)

ณ คฤหาสน์ตระกูลมัสชิโม่ เวลา 00.30 น.

เอี้ยด!

รถ Maserati MC20 สี Purple ขับเข้าจอดยังบริเวณหน้าบ้าน จากนั้นผู้เป็นเจ้าของรถก็เปิดประตูก้าวเท้าลงมา พร้อมกับยื่นกุญแจรถให้ลูกน้องที่ยืนรออยู่

สายตาก็เห็นเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งที่มายืนดักรอเขา ในสภาพชุดนอน ไม่รู้สึกแปลกใจอะไรที่จะเห็นญาติตัวเองยังอยู่ที่นี่ เพราะบ้านของชิเอลอยู่ในที่ดินผืนเดียวกัน ในฐานะรองบอสและคนในตระกูล

อีกอย่างก็เป็นผู้หญิง ถึงจะทำตัวประหลาด ๆ อยู่บ่อยครั้งก็เถอะ

“ถ้ากูพาผู้หญิงมาด้วย เขาต้องเข้าใจว่ามึงเป็นเมียแล้วนะชิเอล”

“หน้าอย่างมึงไม่พามาที่นี่หรอก”

“ก็ไม่แน่เผื่อเจอถูกใจ แล้วมายืนรอนี่จะเอาอะไร” ร่างสูงเดินผ่านคนที่ยืนอยู่เข้าไปภายในบ้าน

“ผู้หญิงที่ส่งไปทำงานกลับมาแล้วนะ” ชิเอลพูดพร้อมกับเดินตามหลังเข้ามา

“ได้เรื่องว่าไง”

“การประมูลสัมปทานรอบนี้จะมีคู่แข่งเข้ามาคือตระกูลจาง” ตระกูลจาง ตระกูลจาง...อ่อ ผู้หญิงที่มีเรื่องที่คลับวันนี้ ที่ถูกเรียกว่าลูกสาวคนเล็กตระกูลจาง ถึงว่าชื่อคุ้น ๆ

“แล้วยังไง”

“ภายใต้การดูแลของลูกชายคนที่สอง”

“ทำวิธีไหนก็ได้ ให้เรายังได้อยู่”

“ถ้ารัฐบาลมันไม่ได้รู้เห็นเป็นใจกับทางนั้นอะนะ” คำพูดของชิเอลทำให้เขาหันกลับไปสบตาเธอ

“มีอะไรอยากแนะนำมั้ย”

“ตีสนิทกับลูกชายบ้านนั้นหน่อยมั้ย เล่นสนุกด้วยสักหน่อย”

“ไปทำซะสิ” เน้นปั่นประสาท มากกว่าทำงานนั่นแหละชิเอล

“หมายถึงมึง แต่กูไม่เข้าไปยุ่งนะ ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่”

“รู้จักกันมาก่อนเหรอ” เขากับชิเอลสบตากัน เฝ้ารอคำตอบจากรองบอสของตัวเอง

“เปล่า แค่เคยเห็น” ชิเอลหลบสายตา แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับปฏิกิริยาตรงหน้าอยู่แล้ว ปกติเธอก็ทำตัวลึกลับอยู่บ่อย ๆ แต่ทุกคนก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวกันทั้งนั้น

“ถ้ามึงไม่อยากเข้าไปรู้จัก กูก็ไม่อยากรู้จักเหมือนกัน”

“เพราะไม่ใช่ผู้หญิงมึงเลยไม่อยากรู้จักใช่มั้ย”

“ถูก” จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปยังบันได ส่วนชิเอลยังเดินบ่นตามหลังไม่หยุด

“ทีเรื่องจริงจัง สำคัญ ๆ แบบนี้ไม่อยากเข้าไปเล่นสนุกนะก้า”

“ไม่เห็นมีอะไรน่าเล่นสนุกเลย ให้เข้าไปตีสนิทกับพวกนั้นเนี่ยนะ...ไม่เอาหรอก”

“ไม่ได้ให้ตีสนิท ให้ปั่นประสาทต่างหาก”

“ทุบทำลายจากภายในหรือไง มันไม่ได้ปล่อยความลับออกมาได้ง่ายขนาดนั้นสักหน่อย”

“รู้ แต่จะส่งผู้หญิงเข้าไปวนเวียนทางจาง ลู่จื้อก็ยากนะ ลาเดลสองดี ๆ นี่เอง” ถ้าชิเอลยืนยันว่าเป็นลาเดลสอง ยิ่งไม่ควรส่งใครเข้าไปยุ่ง

“ไม่ต้องส่งเข้าไปทางนั้น ส่งไปหาไอ้พวกคนของรัฐบาล” เขาหยุดยืนหน้าประตูห้องนอน แล้วหันกลับไปหาชิเอลอีกครั้ง

“แล้วยังไงต่อ”

“เชิญมาให้คุยด้วยหน่อย”

“ค่ะ บอส” เมื่อรับคำสั่งเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายกันไปยังที่ของตัวเอง

ตระกูล ‘จาง’ ตระกูลมหาเศรษฐีอันดับ 1 ของจีน ผู้ทรงอิทธิพลและร่ำรวย รัฐบาลต่างเกรงใจ เปรียบก็คงเหมือนตระกูลใหญ่ที่อิตาลีนั่นแหละ ลูกสาวคนเล็กก็คือคนที่เจอในคลับกับที่เดินมาขวางหน้ารถเขา

เล่นสนุกด้วยงั้นเหรอ...

วันต่อมา

ณ คฤหาสน์ตระกูลจาง

“ว่าแล้วไง คิดไว้แล้ว”

ป๊าเดินวนไปเวียนมารอบตัว พึมพำกับตัวเองหลังจากรับรู้ข่าวที่โด่งดังข้ามคืนไปทั่วประเทศจีน ในขณะที่ฉันนั่งนิ่งหันไปส่งสายตาให้เฮียหลิงหรือจาง เฟยหลิง พี่ชายคนโตที่ทำได้เพียงส่งสายตามองมายังฉัน อย่างไม่สามารถช่วยอะไรได้

“ทุกอย่างมีคำอธิบาย” เอาวะ! ต้องใช้ลูกอ้อน เดี๋ยวป๊าเจอฉันอ้อนหน่อยก็หายโกรธแน่นอน

“ไม่ต้องอธิบายก็ได้เพราะทำดีแล้ว อย่าให้ใครมาว่าลูกสาวคนของสวยของป๊าได้” แต่คำพูดของป๊าทำฉันปรับเปลี่ยนอารมณ์ตามแทบไม่ทัน

“เอ่อ...ใช่ ๆ ต้าหลินจะไม่ทำป๊าต้องเสียหน้าเด็ดขาด”

“ดีมาก ทำให้สมกับเป็นลูกป๊าหน่อย”

“หึ” เฮียหลิงที่นั่งอยู่ด้วยกันถึงกับหลุดหัวเราะในลำคอ เพราะท่าทีให้ท้ายของป๊าและความพูดเอาอก เอาใจของฉัน

“เชื่อมือต้าหลินได้เลย”

“ป๊าเชื่อมือต้าหลินอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น...ได้เวลาที่ลูกสาวคนสวยเพียงคนเดียวของตระกูลจาง ต้องมีสามีมาคอยดูแล ป๊าจะได้ตายตาหลับเมื่อหาคนที่มีความสามารถมาดูแลดวงใจของป๊าได้” ป๊าพูดด้วยสีหน้าแววตายิ้มแย้ม