บทที่ 1

“ที ฉันว่าพวกเรา..คงเข้ากันไม่ได้ ที่ผ่านมาเราคบกันมาตั้ง 1 ปี ...มันก็มากเกินพอแล้ว ทีไม่เคยให้อะไรเลย ของขวัญสักชิ้นก็ยังไม่เคยมีให้เราเลย ..ทานข้าวมื้อหรูๆก็ไม่เคยจะได้ทาน ชวนไปแต่ร้านอะไรก็ไม่รู้ .. สรุปคือ..เราเลิกกันเถอะ”

ประโยคสุดคลาสสิกที่ใครหลายคนโดนมันถูกเอ่ยขึ้นมาจากปากของ ‘พิมพ์’ แฟนสาวของเขา ‘นที’ หรือเพื่อนเรียกเขาอย่างติดปากว่า ‘ที’ และทั้งหมดที่พิมพ์ได้ว่ามานั้น มันคือความจริง เขาเกิดในครอบครัวที่เรียกว่าแทบไม่มีกิน

พ่อแม่ของเขาก็แค่คนรับจ้างทำสวนทั่วไป บางวันไม่พอที่จะกินอะไรเลยด้วยซ้ำ มันจึงทำให้เขาต้องทำงานไปด้วยในระหว่างเรียนมหาวิทยาลัย และไม่มีเวลา หรือมีเงินก้อนโตพอที่จะพาเธอไปเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่

“เวลาจะเที่ยวให้ความสุขกับตัวเอง...เรายังไม่มีมันเลย ... เรา..เรามันช่างน่าสมเพชอะไรอย่างนี้” นทีพูดกับตัวเอง แล้วก็นึกถึงความทรงจำที่ผ่านมา ในระหว่างนี้เท้าของเขาก็มุ่งเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย

เขาเริ่มคบกับพิมพ์ ตอนเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 ในภาคเรียนที่ 2 เวลามันผ่านมาแล้วมากกว่าหนึ่งปี ในวันนี้มันเป็นวันครบรอบที่พวกเขาคบกัน 1 ปีพอดี และมันก็เหลืออีกเพียงแค่ 1 เดือนเท่านั้น เขาก็จะจบการศึกษาปริญญาตรีแล้ว

แต่.. ในเวลานี้เขากลับทำได้เพียง.. แค่มองดูเธอนั้นเดินจากไป ขึ้นรถใหม่คันใหม่ป้ายแดง ใช่แล้วล่ะ นั่นมันคือรถของเพื่อนสนิทของเขา ‘นัท’ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว

‘พวกเขาไม่น่าจะทำอย่างนี้กับเราเลย...ทั้งๆที่เรา...ทั้งๆที่เรา...’ เขาพูดออกมาภายในจิตใจก่อนจะระเบิดมันออกมาเป็นคำพูด

“ทำไม!!! ….ทำไมทำกับเราอย่างนี้... ทั้งที่เราไว้ใจ และรักทั้งสองคน....แต่สุดท้ายก็..หักหลัง..กัน” นทีได้แต่บ่นพึมพำอยู่คนเดียวตามประสาคนที่พึ่งจะอกหักมา จนไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

ตรึ่ง!!! ‘คุณถูกเชิญเข้ากลุ่ม...’

นทีหันมองไปดูที่ไลน์ก็พบว่ามันมีการแจ้งเตือนขึ้นแสดงอยู่ ถึงเขาจะรู้ดีว่ากลุ่มพวกนี้มันไร้สาระ และเขาก็ตั้งใจที่จะกดปฏิเสธมันไป แต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ หรือน้ำตาที่มันไหลออกมา มันอาบแก้ม และดวงตา จนมันบดบังการมองเห็นไปชั่วขณะ เขากลับกด ‘เข้าร่วม’ ซะอย่างงั้น

‘ตรึ่ง เจ้าแห่งนรก .......ได้ส่งของขวัญลงในกลุ่ม’

‘เจ้าแห่งท้องทะเล ......ได้ส่งของขวัญลงในกลุ่ม’

‘เจ้าแห่ง... .................ได้ส่งของขวัญลงในกลุ่ม’

‘เจ้าแห่ง... .................ได้ส่งของขวัญลงในกลุ่ม’

‘เจ้าแห่ง... .................ได้ส่งของขวัญลงในกลุ่ม’

ด้วยความสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น นทีจึงกดไปทุกอันที่มันแสดงให้กด เมื่อการแจ้งเตือนทุกอย่างสงบลง ก็มีข้อความแสดงความยินดีแจ้งเตือนให้เขาทราบ

“คุณได้รับของขวัญของ เจ้าแห่งความตาย , เจ้าแห่งนรก , เจ้าแห่งลมปราณ กรุณาตรวจสอบของขวัญที่เมนูไฟล์” ข้อความบนไลน์แจ้งเข้ามาว่าเข้าได้รับอะไรมาบ้าง

“ไฟล์เหรอ.... อยู่ตรงไหนว้า.. .. เออ ตรงนี้ก็ไม่มี ..ไม่มี ...ไม่มี ....หรือว่าจะเป็นตรงนี้... นี่ไง เจอสักที.. คลิกที่ไฟล์ ..มีสามอัน” นทีคลิกไปทั้งหมดสามอัน

‘คุณได้รับ อาชีพ ยมทูต จากเจ้าแห่งความตาย’

‘คุณได้รับ พลังวิญญาณ และดวงตาแห่งความสัตย์จริงจากเจ้าแห่งนรก’

‘คุณได้รับ วิชาลมปราณจักรวาล และวิชาเซียนเทวแพทย์ พร้อมอุปกรณ์พื้นฐานเทวแพทย์’

‘คุณต้องการรับของทั้งหมดในตอนนี้หรือไม่’ ใช่ / ไม่ใช่

“เหมือนเกมเลยแฮะ... เดี๋ยวนี้มีเกมในไลน์แบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย เราก็พึ่งรู้ ... ลองคลิกดูก่อนละกัน” และแน่นอนว่าเขากดลงไปว่า ‘ใช่’ แต่แล้วเมื่อนทีกดลงไป กล่องสามใบก็ปรากฏอย่างกะทันหัน และพวกมันก็ลอยอยู่ตรงหน้าเขา

เอ๊ะ!!!

เขาเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่เขาก็ไม่ได้ลืมว่าที่นี่ มันมีคนนับสิบที่กำลังยืนรอรถเมย์ อยู่ที่ป้ายรถ เสียงเขาดังมาก จนทำให้หลายคนหันมาสนใจเพียงเล็กน้อย แล้วก็ชายคนแก่คนหนึ่งกล่าวขึ้นมาเบาๆ

“ไอ่หนุ่มคนนี้ท่าทางจะอกหักจนเพี้ยน” พูดจบเขาก็หันกลับไปเหมือนมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย

‘หรือคนอื่นจะมองไม่เห็น หรือเราเห็นภาพหลอน’ เขาคิดในใจเพียงลำพัง ก่อนที่จะตัดสินใจยื่นมือข้างหนึ่งเลื่อนไปจิ้มๆกล่องที่ลอยอยู่ใกล้มากที่สุด หลังจากนั้นมันก็เกิดแสงสว่างที่กล่องใบนั้น ‘วาป วาป’ และปรากฏหนังสือลอยออกมา เป็นหนังสือสีดำ ปกเขียนว่า ‘บันทึกกรรม’

“คุณได้รับอุปกรณ์สำหรับอาชีพ ยมทูต บันทึกแห่งกรรม ... และประสบการณ์อาชีพ” ข้อความเหล่านั้นปรากฏออกมาจากอากาศ แล้วเมื่อตัวอักษรแจ้งเตือนหายไป มันก็พุ่งเข้าไปยังภายในตัวของนที

ในห้วงแห่งความทรงจำภายในเสี้ยววินาที นทีได้รับรู้วิธีการใช้บันทึกกรรมในรูปแบบต่างๆ ประสบการณ์การอ่านกรรมของใครสักคนหนึ่ง กฎต่างๆของเหล่ายมทูต พวกมันต่างก็ปรากฏออกมาอย่างชัดเจนในหัวของเขา

ไม่ถึง 1 วินาที นทีก็ลืมตาขึ้นมา เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากกับเรื่องราวที่ได้รับรู้ ว่าแต่มันจะเป็นเรื่องจริง หรือเขาแค่หลอนคิดไปเอง นทีจำเป็นต้องทดสอบมันเสียก่อน แต่ก่อนที่จะลองอะไร เขาจำเป็นจะต้องเปิดอีกสองกล่องที่เหลือก่อน เขาเลื่อนมือไปกดกล่องที่สองในทันที

แสงสว่างปรากฏขึ้นไปทั่วบริเวณอีกเช่นเคย จนแสบเข้าไปยังลูกตา เขาก็รู้สึกถึงพลังบางอย่างพุ่งเข้ามายังร่างกายของเขา

“คุณได้รับพลังวิญญาณ 200 ปี และดวงตาแห่งความสัตย์จริง ... และประสบการณ์การใช้งาน”

นทีนั่งลงที่ว่างตรงป้ายรถเมย์ เขาหลับตาทำสมาธิ จนในที่สุดเขาค้นพบว่าพลังสายนั้นเป็นพลังที่เรียกว่า ‘พลังวิญญาณ... 200 ปี’ เขาเลิกสนใจมันไปชั่วคราว และหันมากดกล่องใบสุดท้าย

แล้วสิ่งที่นทีได้รับก็คือ ประสบการณ์การฝึกฝนลมปราณจักรวาล วิชาเทวแพทย์ และมันยังเป็นอุปกรณ์การแพทย์ พร้อมกับสมุนไพรเบื้องต้นให้ชนิดละ 10 ชิ้น มันจึงทำให้สมองเขาเกิดมึนๆช่วงขณะหนึ่ง หลังจากได้รับข้อมูลชุดนี้

“คงต้องลองทีละอย่างดูก่อน... นั่นเริ่มจากบันทึกแห่งกรรมก่อนก็แล้วกัน .. บันทึกแห่งกรรม ..” เขากล่าวออกมาเบาๆ ก่อนที่หนังสือจะปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา และมันก็ลอยอยู่อย่างนั้น โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องถือ

บรรยากาศรอบๆตัวของนทีก็ค่อยๆเปลี่ยนไป มันเป็นโลกระหว่างคนเป็น และคนตายมาบรรจบ กัน คนธรรมดาทั่วๆไป ต่างเดินผ่านไปผ่านมา และก็มีวิญญาณบางส่วนที่ลอยไปลอยมา บางตนมีโซ่ติดกับสถานที่ หรือแม้แต่กับตัวของพวกเขาเอง

“มันไม่ต่างอะไรจากอนิเมะเรื่องดังเลย...” นทีกล่าวออกมา ที่ในตอนนี้ชุดจากเดิมของเขาที่เป็นชุดนักศึกษา กลับเปลี่ยนกลายเป็นชุดชูทสีดำ พร้อมสวมหมวกที่มีขนนกสีขาวปักอยู่ให้เห็นอย่างชัดเจน