Chapter...1...

(...Bengal...)

ผมนอนที่ใต้ต้นไม้หลังตึกคณะที่ตอนนี้เริ่มมีเสียงคนมากมายเริ่มดังขึ้นจนทำเอาผมหงุดหงิดจนต้องลุกขึ้นมานั่งมองพวกคนที่เดินมา อะไรของพวกมันวะมาเสียงดังอะไรหลังตึกคนจะหลับจะนอน

“แม่งใครมาวะ เสียงดังชิบหาย”

“กูเองอีแมว มึงมานอนตายอะไรที่นี้เนี่ย”

“กูง่วงมากเซียอย่ามากวน”

“เย็นนี้ไปตี้กัน”

“ไม่ไป”

“ทำไม”

“โอ๊ย ก็วันนี้หนังตากระตุกทั้งวัน คิดว่าวันนี้กูต้องซวยอะไรสักอย่างแน่เลย”

“มึงงมงายตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนมึงบอกไม่นับถือศาสนาอะไรไง”

“เกี่ยวอะไรกับศาสนา”

“ช่างเรื่องนั้นเถอะ แต่เรื่องตี้กันคืนนี้มึงต้องไป”

“ดูปากกูนะ กู-ไม่-ไป”

ผมพูดช้าๆให้ไอ้เปอร์เซียเพื่อนสนิทคนเดียวของผมเข้าใจ วันนี้ผมไม่ค่อยโอเคเรื่องนี้จริงๆนะครับ ไม่อยากไปไหนจริงๆ แต่ดูสีหน้าเพื่อนผมแล้วทำเอาผมเริ่มใจอ่อนเลยล่ะ

“กูเปรี้ยวปากมากอ่ะ ไปเถอะนะ”

“เราจะไปแค่ 2 คนงั้นหรอ”

“ก็เออสิวะ หรือจะเอาใครไปด้วยล่ะคบกันแค่ 2 คน”

“เพื่อนในสาขาล่ะไปชวนพวกมันไปด้วย เดี๋ยวรอที่นี้”

“เหอะ มึงจะแอบงีบหลับอีกล่ะสิอีแมว”

“เรื่องของกูครับ”

“เออๆเดี๋ยวกูไปชวนคนในสาขาไปด้วยก็ได้”

“เดี๋ยวกูเปิดห้องส่วนตัวก็แล้วกัน”

“แหมมึงนี้นะ ลงทุนมากแต่จะว่าไม่ได้ก็มึงรวยนี้น่า”

“ใช่กูรวยมากเลยล่ะ รวยจนแอนตี้แฟนกูเนี่ยใส่ร้ายกูว่าเป็นเด็กเสี่ยแล้ว”

“ฮ่ะฮ่าๆ สมควรทุกวันใส่ชุดไม่ซ้ำกันขนาดนี้ใครก็คิดแบบนั้น อีกอย่างนะอีแมวมึงอ่ะรถก็ไม่ขับมาเรียนเองให้คนขับรถมาส่งและดูคนมาส่งมึงแต่ละคนไม่ซ้ำหน้ากันสักคน ดีแล้วที่เขาเข้าใจว่าเป็นเด็กเสี่ย ดีกว่าเป็นกระหร-”

“ปากดีนักนะมึง รีบไปชวนพวกคนในสาขาเถอะก็จะนอนรอที่นี้”

“เออๆ ห้ามหายนะมึง”

“เออรู้แล้ว”

ผมตอบอย่างรำคาญเพื่อนตัวเองนิดๆก่อนจัล้มตัวลงนอนที่โต๊ะอีกรอบ เฮ้อ รวยจะตายจะขับรถเองทำไมล่ะมีคนขับให้ก็ใช้ไปเถอะ เงินเดือนก็ให้หลายหมื่นก็ใช้ให้คุ้มเถอะ อีกอย่างนะเสื้อผ้าที่ใส่ก็เป็นที่ยอดฮิตกันอยู่แล้วทำไมจะซื้อมาใส่เยอะๆไม่ได้ มนุษย์เราก็ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ

ผมนอนหลับไปไม่ถึง 20 นาทีไอ้เซียก็กลับมาหาผมแล้วครับ ตอนนี้ก็บ่ายสามโมงเย็นแล้ว ผับเปิดสองทุ่มครึ่งผมเลยกลับคอนโดตัวเองไปเพื่อเปลี่ยนชุดใครจะใส่ชุดนักศึกษาไปล่ะ พี่การ์ดไม่ยอมให้เข้าไปแน่นอน ผมเปลี่ยนชุดโดยใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์พอดีตัว ผมที่สูงถึง 175 ซม. หนักแค่ 66 กก. เชียวนะครับหุ่นกำลังดีเลยล่ะ ส่วนเซียตัวเตี้ยกว่าผม 5 เซนหลายคนเลยเข้าใจว่าผมกับเซียเป็นผัวเมียกัน เหอะใครจะเอาไอ้เซียเป็นเมียกัน ดุอย่างอย่างกับหมาใครจะชอบมัน ผมให้คนขับรถมาส่งที่ผับก่อนจะเดินเข้าผับไปตรงทางเดินก็เจอกับพนักงานคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านผม

“พี่เบงกอลครับ”

“เอ๊ะน้อง...”

“จาร์เองครับ”

“พี่จำได้แค่ล้อเล่นเอง บังเอิญจังเลยนะครับ”

“พอดีจาร์ทำงานที่นี้ครับ แล้วพี่เบงกอลมาที่นี้มาเที่ยวกับเพื่อนหรือมาคนเดียวครับ”

“พี่มากับเพื่อนครับ”

“ดีจังเลยนะครับ งั้นวันไหนพี่เบงกอลว่างก็โทรมานะครับ”

น้องจาร์เด็กอินเตอร์เขียนอะไรบางอย่างลงในกระดาษแล้วยัดใส่กระเป๋าเสื้อผมแล้วลูบมือผ่านหน้าอกถูกนมผมด้วย เด็กมันอยากเจอดีเหอะ อ่อยสุดฤทธิ์เลยสินะ ผมส่งยิ้มนิดๆให้น้องจาร์ก่อนที่น้องจาร์จะขอตัวกลับไปทำงานตัวเองต่อผมเดินผ่านถังขยะก่อนจะทิ้งเบอร์โทรนั้นทิ้งไปใครอยากๆได้กันอีกอย่างเพื่อนในสาขาชอบน้องจาร์มาก ผมไม่อยากแย่งคนที่เพื่อนชอบหรอกนะ

“มาช้า”

“ไอ้เจแปนครับผับเปิดสองทุ่มครึ่งครับกูมาสองทุ่มก็ถูกแล้ว”

“แถชิบหายอีแมว”

“พูดมาก ห้องส่วนตัวกูสั่งคนมาเปิดไว้ให้แล้วเข้าไปเถอะยืนอยู่ตรงนี้ปวดขาตายห่า”

“เออๆ”

วันนี้เรามาปาร์ตี้กันเกือบ 10 คนเพราะเพื่อนคนอื่นติดผัวติดเมียกัน ตอนนี้เหลือแค่คนโสดที่มากัน นั้นแหละครับตามประสาคนโสดสามารถไปเที่ยวกับเพื่อนสะดวกกว่าคนมีแฟน

“เมื่อกี้กูเห็นนะ”

ไอเพื่อผู้หญิงในกลุ่มเอ่ยขึ้นมาให้ผมกับคนอื่นๆได้ยินกันผมส่งสายตาดุๆให้ไอ แต่ไอไม่ได้สำนึกแถมยังส่งสายตาคาดคั้นผมอีก

“น้องจาร์เด็กอินเตอร์น่ะเขาอ่อยกู”

“แล้วมึงคิดยังไงกับเด็กนั้น”

“ก็ไม่ได้คิดไรเจแปนชอบน้องจาร์นี้น่ากูไม่ชอบคนที่เพื่อนชอบหรอก”

“มึงแม่งทำให้กูซึ้งอ่ะ”

ผมขยับตัวออกห่างไอ้เจแปนทันที ผมเริ่มสั่งของกินและพวกเครื่องดื่มมาที่ห้องส่วนตัว และลงมือดื่มกินเต็มที่จนเพื่อนๆ มีสภาพไม่ไหวกันแล้ว นี้แค่เที่ยงคืนเองนะนั้นสู้ไม่ไหวกันหมดแล้วไอ้พวกนนี้

“กูว่ามันไม่ไหวกันแล้วว่ะ เซียพาพวกนั้นกลับเหอะ”

“แล้วมึงล่ะ”

ไอ้เซียหันมามองผมที่นั่งดื่มต่อ โดยไม่ขยับไปไหนผมจึงหันไปมองมันแล้วตอบไป “กูจะดื่มต่อ”

“ไม่กลับพร้อมกูหรอ”

“ไม่อ่ะ มึงพาพวกนั้นกลับก่อนเดี๋ยวกูโทรหาคนขับรถมารับกูเองแหละ”

“งั้นเอาอย่างนี้เดี๋ยวกูให้คนมารับพวกนี้ไปส่งบ้าน แต่กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึง”

“ทำตัวเป็นเมียกูไปได้”

“แล้วอยากให้เป็นมั้ยล่ะ”

“ไม่เอาหรอก ว่าแต่มึงกับพี่กูคิดอะไรกันหรือเปล่า”

“กูไม่เป็นเมียมึงหรอกอีแมว กูอยากเป็นพี่สะใภ้มึงมากกว่า”

“เหอะ พี่ชายกูเจ้าชู้จะตายมันไม่เอามึงหรอก”

ผมมองมันนิ่งๆก่อนจะดื่มต่อไป ผมรู้ดีว่าเพื่อนผมแอบชอบพี่ชายผมมานานแล้วก็สักประมาณม.ต้นล่ะมั้ง ที่มันแอบชอบพี่ชายผม แต่ที่ผมไม่เชียร์มันเพราะรู้นิสัยพี่ชายตัวเองดี พี่ชายผมไม่ได้ดีพอสำหรับเพื่อนผมเลยสักนิดผมเลยไม่อยากให้เพื่อนเจ็บปวดกับรักแบบนี้

ตื๊ดดดดดดดด~~

“ครับ”

“....”

“ได้ครับ”

“....”

“ครับๆ”

ผมที่มองเพื่อนผมออกไปคุยโทรศัพท์อย่างเร่งรีบแบบนี้ต้องมีธุระสำคัญแน่นอน ผมเลยส่งข้อความบอกมันว่าผมจะกลับแล้วให้มันกลับเลย มันอ่านข้อความที่ผมส่งมันก็ตอบกลับผมมาเดี๋ยวดื่มหมดขวดนี้แล้วค่อยเรียกคนขับรถมารับ

แอ๊ดดดด!!!

ปังงงง!!!!!

เหี้ย!!

“นายเป็นใคร อื้อ!”

ผู้ชายคนนั้นพุ่งเข้ามาหาผม เดี๋ยวนะเพื่อนผมออกไปไม่ล็อคห้องนี้น่า แม่งไอ้บ้านี้ใครวะเนี่ยผมกำลังจะตะโกนให้คนช่วยแต่ผู้ชายคนนี้กลับใช้มือปิดปากผมทำเอาผมดิ้นรน ต้องการเอาตัวรอดให้ได้แต่มันกลับไม่ยอมให้ผมหลุดออกไปได้

“อย่าเสียงดัง”

“อ่อย!!”

ผมพยายามจะพูดให้ไอ้บ้านี้เข้าใจแต่พอมีโอกาสมองใบหน้านั้นดีๆกลับพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาหล่อมากจริงๆ จนผมหน้าแดงขึ้นมาเพราะตอนนี้เขาหน้าแดงระเรื่อ เสียงหอบหายใจของเขาบ่งบอกว่าเขาต้องการอยากจะมีเซ็กส์มากและแน่นอนเขาโดนวางยาปลุกเซ็กส์แน่นอน แต่ผมไม่อยากเป็นระบายอารมณ์ของใครสักหน่อยโดยเฉพาะคนขาดสติแบบนี้

“ชูว์ คืนนี้ฝากด้วยนะ”

“อ่อย!!”

เพี๊ยะ!!

“ก้นเด้งดีจริง”

“ไอ้บ้า”

ผมตะโกนสุดเสียงน่าโมโหจริงๆ ไอ้บ้านนี้มันตีก้นผมอ่ะอย่าให้หลุดไปได้นะผมจะเตะไข่มันให้สูญพันธุ์ไปเลย บ้าเอ้ยรัดแน่นเกินไปแล้วรัดแน่นซะเหมือนงูเหลือมรัดหมาเลยไอ้เวร ยิ่งผมดิ้นมันยิ่งดูมีความสุขแถมยังหัวเราะออกมาอีก

“หึๆ”

แคว่ก!!!!

เหี้ยเอ้ย!! เสื้อผมแม่งมันกล้าฉีกเสื้อราคาครึ่งแสนของผม มันกล้ามากผมอยากเตะมันให้ตกโซฟาตายไป กูจะฟ้องพี่กูแน่!!

“อื้อ...ออ...!!”

มันไม่หยุดแค่กระชากเสื้อของผมแต่กลับกระชากกางเก่งผมให้หลุดออกไปอย่างรวดเร็วแถมยังก้มลงมาจูบผมอีก ไอ้บ้านี้จูบเก่งชะมัดทำเอาผมเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว มึงไอ้เบงกอลอย่าเคลิ้มให้มันมากนะมึงมันจะกินมึงเข้าไปแล้วนะไอ้เวร

“อื้มมม”

จุ๊บ

“อื้อ...ออ...!!”

ไอ้บ้านี้ก้มลงจูบที่ขาอ่อนของผมอย่างเอาแต่ใจจนผมหลุดครางบิดไปบิดมาอย่างเสียววูบวาบจนตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัวชนิดที่ว่าผมยอมแล้วไม่ดิ้นก็ได้ถ้าจะเก่งขนาดนี้

“อึก!!”

“ผ่อนคลายหน่อย”

“อื้อ!!”

นิ้วเรียวยาวของไอ้บ้านี้กดเข้าช่องทางด้านหลังผมจนผมรู้สึกเจ็บจนบอกไม่ถูกแต่เมื่อนิ้วนั้น กดถูกอะไรบางอย่างที่อยู่ในช่องทางด้านหลังผมทำเอาผมรัดนิ้วอีกฝ่ายที่เร่งจังหวะเบิกทางผมอย่างรวดเร็วและหนักหน่วงตอนนี้ไอ้บ้านี้ก็เพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาถึงสามนิ้วแล้วก่อนจะถอนนิ้วออกและมีบ้างอย่างเข้ามาแทนที่นิ้วสามนิ้วนั้นแทน

“เจ็บนะ ลึกเกินไปแล้วอื้อ!”

“ตอดแรงขนาดนี้ก็ขยับไม่ได้น่ะสิ”

แหนะ มึงยังหันมาด่ากูอีกมึงเสียบกูอยู่นะไอ้เหี้ยเอ้ยผมจึงรัดมันแน่นกว่าเดิมอีก มึงเสียบกูอย่าขึ้นเสียงใส่กูนะ แต่เมื่อผมรัดมันแน่นเกินไปมันคงอยากเข้าให้สุดจึงจับเอวผมเพื่อยึดผมเอาไว้ก่อนจะกระแทกเข้าไปจนสุดผมที่โดนกระทำแบบนั้นเบ้หน้าทันที

สวบบบบ!!!

“อื้อ!!! เจ็บนะ!!!”

“อ๊า!!”

“เจ็บ...!”

“เดี๋ยวก็เสียว”

“อ๊ะๆ อ๊าๆ”

ปั่กๆ ปั่กๆ ปั่กๆ

“จุก...อื้อ...”

“9.5 นิ้วเอง”

“อ๊าาๆ!!!!”

ผมถูกจับให้อยู่ในท่า Doggy ทำเอาผมโดนกระหน่ำได้ลึกกว่าเดิมซะอีก ฟินเวอร์สุดๆตอนแรกเจ็บมากแต่พอโดนกระแทกเร็วแรงจนตัวสั่นหัวคลอนเอาซะผมตอดรัดตอบและครางเสียงหลงเข้าไปอีกเอาสิวะ ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วผมไม่ยอมให้มันกระทำผมฝ่ายเดียวหรอก

ปั่กๆ!!! ปั่กๆ!!! ปั่กๆ!!!!!

“แรงอีก!!! เร็วอีก!!!”

“ได้สิเด็กดี”

“อ๊ะๆ อ๊าๆ”

“เสียวมั้ย”

“อ๊ะๆ อ๊าๆ”

“หึๆ ครางซะเสียงหวานเชียว อื้มมมม!!!”

ไอ้บ้านั้นเปลี่ยนท่าทำให้ผมมานั่งอยู่บนตัวของเขาอย่างงงๆเข้าให้ผมขยับเองถ้าผมไม่ขยับเขาก็กระแทกสวนขึ้นมาเร่งจนผมยอมขย่มเขาคืนไปและท่านี้ทำเอาผมเสียวมากเพราะท่านี้เข้าลึกกว่าที่ผมจะทนต่อไปได้จนต้องปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าอกของเขา เมื่อผมเสร็จสมก็รัดที่แก่นกายนั้นแน่นจนอีกฝ่ายเร่งจังหวะพลักผมนอนหงายแล้วกระหน่ำกระแทกเข้ามาอย่างเร่งรีบจนปลดปล่อยเข้ามาในช่องทางรักผม และผมต้องหน้าเสียเอไอ้บ้านั้นไม่ใส่ถุงยาง

“โทษทีถุงยางมันเล็ก”

“ปล่อย!”

“ใครบอกว่าจะหยุดแค่นี้หึๆ”

ปั่กๆ!!!

ปั่กๆ!!!

ปั่กๆ!!!!!ปั่กๆ!!! ปั่กๆ!!! ปั่กๆ!!!!!

“อ๊ะๆ อ๊าๆ”

“จะเอาจนน้ำหมดตัวเลย!”

“อ๊ะๆ!!! อ๊าๆ!!!”

ในช่วงก่อนที่สติผมจะดับไปก็ยังคงโดนกระแทกเข้ากระแทกออกอยู่อย่างนั้น แม้ว่าผมจะสลบไปแล้วแต่อีกฝ่ายกลับยังคงกระทกอยู่อย่างนั้นจนผมขี้เกียจใส่ใจแล้วอยากเอาก็ตามใจมันไปเถอะหมดฤทธิ์อยาปลุกเซ็กส์ก็หยุดเองนั้นแหละ

“แน่นจริงๆ อ๊าา!!!”

พรวดดดดด!!!

“อื้มมมม!!!”

ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงค่ำแล้วห้องนี้เป็นห้องที่ผมมาประจำ ไม่แปลกที่ผมยังไม่ออกไปจากห้องก็ไม่มีใครเข้ามาผมตื่นมามองรอบห้องไม่เจอใครเลย ใครที่ว่าก็คือไอ้บ้าที่เอาผมจนสายนั้นแหละมันหายหัวไปไหนไม่รู้ ทิ้งไว้แค่เสื้อสีแดงสดของมัน แถมในเสื้อนั้นก็มีกระดาษอะไรไม่รู้เมื่อผมเปิดออกดูกระดาษนั้นทำเอาผมฉุนขาดขึ้นมาทันที

นี้มันกล้าเอาเช็คที่เขียนจำนวนเงินแค่ห้าหมื่นไว้ให้ผม นี้มันโครตเหี้ยเลยอ่ะคนแบบมันไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ได้ไงกันคิดว่าจะมาเอาผมแค่ครั้งเดียวแล้วใช้เงินฟาดหัวอย่างนั้นหรอไม่มีทางซะหรอกผมจะทำให้มันกลับมารับผิดชอบผมให้ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไอ้บ้านี่ต้องมาเป็นผัวของผมให้ได้คอยดู

สภาพตอนนี้ผมคง ต้องกลับบ้าน ไม่สิต้องกลับคอนโดของตัวเอง รักษาตัวเองให้หายก่อนที่จะไปตามหาไอ้สาระเลวคนนั้น คอยดูนะถ้าจับได้เมื่อไหร่จะรีบน้ำออกให้หมดตัวเลยบังอาจ มาทำกับคนอย่างผมได้ยังไงกันเหอะ เตรียมตัวให้ดีเถอะ

1 อาทิตย์ต่อมา

ตลอดระยะเวลา 1 อาทิตย์ผมต้องดูแลตัวเองรักษาตัวเองให้หายที่คอนโดของผมเอง โดยมีไอ้เซีย มาคอยดูแลผม ซึ่งตัวผมก็บอกเรื่องทุกอย่างที่ผมโดนให้มันฟังด้วยมันเอาแต่ขอโทษผม มันน่าจะกลับมาหาผมในตอนนั้นแต่เป็นเพราะตัวของผมเองที่บอกจะกลับแต่มัวจะดื่มให้มันหมดขวดก่อนความงกเป็นเหตุ มันก็ถามนะว่าเสื้อสีแดงสดตัวนี้เป็นของใครถึงได้เอามาห้อยที่หน้าตู้เสื้อผ้าแบบนี้ผมเองก็บอกมันไปว่านี่คือเสื้อของ ไอ้ผู้ชายที่มีอะไรกับผมเมื่อคืนนั้น

“มึงโอเคแน่นะอีแมว”

“โอเคแน่นอน”

“ถ้ายังเจ็บอยู่ก็ไม่ต้องฝืนไปหรอก”

“ขาดเรียนตั้งหนึ่งอาทิตย์อาจารย์ด่าตายห่า”

“ตามใจมึงก็แล้วกัน”

“เออน่ากูสบายดีแล้วล่ะ สบายใจเถอะ”

“โดนเอ่ตั้ง 9.5 นิ้วเชียวนะมึงแถมยังะเอายันสายแบบนี้มึงไหวก็แปลกแล้ว”

“อย่าพูดเสียงดังไป เดี๋ยวคนอื่นรู้ว่ากูโดนเปิดซิงครั้งแรกก็เจอศึกใหญ่”

“เออๆ ไม่พูดก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็บอก”

“เออน่า ไหวอยู่ไปเรียนกันเถอะ”

ป้ายคณะของผมตั้งเด่นอยู่หน้าตึกคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ใช่แล้วผมเรียนสถาปัตย์ และสาขาของผมก็คือ สาขาออกแบบภายใน นั้นทำให้ผมไม่อยากขาดเรียนแต่ที่ขาดไปเป็นอาทิตย์นั้นเหตุจำเป็นจริงๆครับแต่ผมก็ยังฝากใบลามาให้อาจารย์ด้วยนะ

“เบงกอลไม่เจอกันเลยนะอาทิตย์ที่แล้วหายแล้วหรอที่ป่วยน่ะ”

“ครับอาจารย์ผมหายแล้วครับ”

“อย่าขาดอีกล่ะ เดี๋ยวตามไม่ทันเพื่อน”

“ครับผม”

“ไปนั่งที่เถอะ เรามาเริ่มเรียนกันต่อเปิดไปที่หน้า 57”

ผมนั่งฟังอาจารย์บรรยายเกี่ยวกับเนื้อหาการเรียน เกือบ 3 ชั่วโมง จึงจบการเรียนการสอนไป ในช่วงเช้าผมก็มีเรียนแค่ 2 ชั่วโมง มีตอนบ่ายผมมีเรียนอีก 1 วิชา แม้ว่ามันจะดูน่าเบื่อแต่ถ้าตั้งใจเรียน ก็จะทำงานผ่านได้ง่ายกว่าคนที่ไม่ตั้งใจเรียน ผมจึงเลือกที่จะนั่งฟังและจดบันทึกไปพร้อมกัน เพื่อไม่ให้ตัวเองลืมว่าเรียนอะไรบ้าง เห็นผมเป็นคนสำมะเลเทเมา แต่ผมก็เป็นถึงเดือนมหาลัยและยังเป็นหนุ่มฮอต ประจำคณะอีกต่างหาก ผมจึงตั้งใจเรียนตามประสาคนที่ เป็นที่สนใจของคนอื่น ต้องไม่ทำให้ตัวเองดูน่าเกลียด ต้องเป็นคนที่เพอร์เฟคที่สุด คำนี้พี่ชายของผมเป็นคนพูดกรอกหูผมทุกวันจนผมเริ่มติดเป็นนิสัยซะแล้ว

“เที่ยงแล้วกินอะไรดี”

“ร้านในมอเรามีอาหารเยอะมากเลือกๆสักอย่างเถอะ”

เสียงของเจแปนดังขึ้น เพื่อตอบกลับไอ ที่ยังไม่รู้จะกินอะไร ในกลุ่มของพวกเราอายเป็นผู้หญิง ที่น่ารักและเป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้ชายหลายคน แถมไอยังเป็น ดาวมหาลัยเคียงคู่กับผม แต่ตัวของไอกลับชอบผู้หญิงและแฟนของไอก็คือฟ้าดาวทันตะ ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าดาวมหาลัยกับดาวทันตะไปแอบชอบกันตอนไหนแต่ที่รู้คือมันคบกันแบบเปิดเผยพ่อแม่ของมันก็ดีใจที่มันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที

พวกเราเดินไปยังร้านอาหารประจำของเราต่อให้อยากเลือกร้านอาหารมากขนาดไหนแต่สุดท้ายก็กินร้านเดิมทุกทีเพราะร้านนี้คนขายแซ่บมาก

“พี่การ์ตูนครับเอาเหมือนเดิมนะครับ”

“เหมือนเดิมทั้ง 4 คนเลยมั้ย”

“ใช่ครับ”

เจ๊การ์ตูนเป็นผู้หญิงที่สวยมากเปิดร้านอาหารตามสั่งที่มหาลัยของเรา เป็นร้านอาหารตามสั่งประจำคณะสถาปัตย์ ซึ่งเป็นซิกเนเจอร์ ที่ใครๆก็อยากมานั่งกินที่นี่ และในบรรดาร้านอาหารทั้งหมดร้านของเจ๊การ์ตูนอร่อยที่สุดผมเลยชื่นชอบมานั่งกินที่ร้านนี้มากกว่าร้านอื่นๆแถมร้านนี้ยังขายน้ำปั่น ซึ่งผมเองก็ชอบมากินน้ำปั่นของเจ๊การ์ตูนด้วยเช่นกันจึงไม่แปลกที่ผมจะชอบร้านนี้มากกว่าร้านอื่น

“อาหารมาแล้วจ้า”

“ขอบคุณครับ”

“ยินดีจ้า เชิญตามสบายนะ”

“ครับ”

หลังจากที่คล้อยหลังเจ๊การ์ตูนเดินไปผมก็หันไปมองเพื่อนๆที่กำลังจะกินข้าวกันผมจึงเอ่ยสิ่งที่ผมต้องการขึ้นมา เพื่อนผมจึงชะงักและไม่กล้าลงมือ กินข้าวตรงหน้ารอให้ผมพูดก่อน

“กูมีเรื่องให้พวกมึงช่วย”

“เรื่องอะไรถึงได้ต้องการให้พวกกูช่วย”

“กูต้องการตามหาผู้ชายคนนึง”

“มึงต้องการตามหาใครวะ”

“ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่กูต้องการตามหา”

“เขาไปทำอะไรมึง”

“คืออย่างนี้...”

ผมจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้ไอกับเจแปนฟัง เพราะตัวของไอพ่อเป็น คนใหญ่คนโตส่วนเจแปนก็รู้จักคนมากมายมากกว่าผม ที่วันๆเอาแต่ตั้งใจเรียนและทำตัวหล่อไปวันๆ ซึ่งถ้าผมขอร้องให้พี่ชายช่วยเรื่องมันก็จะใหญ่โตไปมากกว่านี้ผมจึงให้เพื่อนช่วยแทน ส่วนเซีย ถ้าผมขอให้มันช่วยพ่อของมันต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ชายของผมแน่นอน จึงไม่กล้าที่จะบอกเรื่องนี้ คนที่พอจะช่วยผมได้ก็คือไอกับเจแปน

“ไอ้นั้นเลวมากกล้าทำแต่ไม่กล้ารับผิดชอบแถมยังเอาเงิดฟาดหัวอีก”

ไอตะคอกขึ้นมาหลังจากที่ผมพูดจบ สีหน้าของไอดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก็แหงแหละ ผมเป็นหนุ่มโสดที่บริสุทธิ์ผุดผ่องคนเดียวเลยนะ ทุกคนก็ต้องรักและถนอมผมอยู่แล้ว แต่เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ก็ทำเอา คนโกรธหลายคนเลยล่ะ