Chapter ...5 (18 )...

ผมกับคุณพ่อนั่งคุยเล่นกันอยู่นานจนถึงเวลาอาหารเย็น ป้าแม่บ้าน ก็จัดเตรียมโต๊ะอาหารไว้เรียบร้อยเพื่อให้พวกเราทั้งสามคนไปทานอาหารเย็นกัน นานๆครั้งพ่อของผมจะกลับมาน่าเสียดายที่โต๊ะว่างอีกโต๊ะข้างๆคุณพ่อกลับไม่มีคุณแม่นั่งที่นี่อีกแล้ว แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานพ่อของผมถึงแม้จะบอกว่าทำใจได้แล้วดูจากสายตาของท่านคงคิดว่าพ่อของผมยังทำใจกับเรื่องที่คุณแม่จากไปไม่ได้ ต่อให้มันผ่านไปนานขนาดไหนก็ตาม

“พรุ่งนี้ลูกทำอาหารให้พ่อกินหน่อยได้ไหม”

“ได้สิคะคุณพ่อทำไมผมจะทำไม่ได้คุณพ่ออยากทานอะไรครับ”

“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของแม่ของพวกลูก พ่ออยากให้ลูกทำของโปรดให้กับแม่ของพวกลูกได้ทาน”

“งั้น ก็ได้ครับเดี๋ยวผมจะทำอาหารให้นะครับ”

“พรุ่งนี้ก็ตื่นมาทำแต่เช้าหน่อยนะพ่อจะพาลูกไปไหว้หลุมศพ ของแม่พวกลูก”

“ครับคุณพ่อ”

“ได้ครับคุณพ่อ”

หลังจากนั้นผมก็กลับไปคิดทบทวนว่าคุณแม่ของผมชอบทานอะไรและผมก็รู้ว่าแม่ของผมชอบอาหารเสฉวน เพราะคุณแม่เป็นลูกครึ่งไทย-จีน แต่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศจีนเสียส่วนใหญ่แต่ก็พูดภาษาไทยได้ ส่วนพ่อของผมเป็นไทยแท้ที่มีผิวพรรณของคนสมัยก่อนคือผิวดำแดงใบหน้าโครงหน้าดูคมเข้มหล่อเหลาเอาการ พี่ชายของผมหน้าตาไปทางพ่อของผมมากส่วนผมหน้าหมวยได้แม่มาเต็มๆเพราะแม่ผม สวยมากถึงขนาดไปประกวดนางงามเลยนะไม่ได้โม้แม่ของผมได้ที่ 1 เลยล่ะในปีนั้น

เมนูที่ผมจะทำก็คือ เต้าหู้ทรงเครื่อง ซุปร้อนเปรี้ยว ไก่รมชา และก๋วยเตี๋ยวน้ำพริกฉวนเป๋ย ซึ่งเป็นอาหารที่คุณแม่ของผมชื่นชอบและเป็นของเรื่องชื่อในย่านนั้นเลยล่ะครับ หากใครไม่กินอาหารพวกนี้ถือว่าไปไม่ถึงซึ่งพ่อของผมก็ชอบอาหารเมนูพวกนี้มากซึ่งแน่นอนผมก็ต้องทำเป็นอยู่แล้ว

ในช่วงตี 5 ผมตื่นขึ้นมาเตรียมอาหาร ที่ผมเลือกที่จะทำเอาไว้ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบ 7โมงเช้า ไปแล้วครับ พ่อของผมตื่นขึ้นมา ด้วยรอยยิ้มเมื่อได้กลิ่นอาหารที่ พ่อผมอยากทานเพราะแม่ของผมเคยทำให้ทานมาตั้งแต่สมัยก่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งพ่อของผม ก็ยินดีมากเมื่อผมทำอาหารพวกนี้เป็นจึงใช้ผมทำอาหารบ่อยๆทุกครั้งที่เขากลับมาจากต่างประเทศ

“เบงกอล เตรียมอาหารเสร็จแล้วเหรอลูก”

“เสร็จแล้วครับคุณพ่อคุณพ่อจะทานเลยไหม”

“ยังก่อนพ่ออยากให้ไปไหว้หลุมศพแม่ก่อนค่อยกลับมาทานอาหารด้วยกันบอมเบย์ตื่นหรือยังอ่ะลูก”

“จะตื่นได้ไงล่ะครับคุณพ่อก็ในเมื่อมันนอนตอนตี 3 นี้เอง”

“เจ้าบอมเบย์นี่ใช้การใช้งานไม่ได้เลยจริงๆ นอกจากไปฟันสาวๆหนุ่มๆตามผับตามบาร์แล้วงานอื่นก็ทำไม่ค่อยเก่งเลยไม่ได้เรื่อง”

“แต่เขาก็ทำงานแทนพ่อได้นะครับอย่าบ่น นักเลยเดี๋ยวตีนกาขึ้นนะ”

“ตีนกาขึ้นอะไรก็ยังหล่อขนาดนี้ 40 ปลายๆ อย่างพ่อใครจะหุ่นดีหุ่นฟิตหุ่นเฟิร์มเหมือนพ่อล่ะ”

“ครับผมก็นึกว่าคุณพ่อเนี่ยเป็นหนุ่มวัย 30 เอ๊าะๆอยู่เลย”

“ปากหวานจริงๆ พูดแบบนี้พ่อก็เขินแย่เลย”

“ถ้าเราสองคนพ่อลูกออกไปเดินช็อปปิ้งข้างนอกเขาก็คิดว่าเป็นคู่รักกันนั่นแหละครับสมัยนี้เห็นหนุ่มหล่อดูภูมิฐานแบบนี้ไม่ได้หรอกเห็นทีไรก็ชอบเอาไปนินทาว่าเสียๆหายๆ”

“มันก็จริงของลูกนะวันก่อนที่พ่อกำลังจะกลับมาตอนที่พ่ออยู่ที่ประเทศจีนนะเห็นเขาออกกฎหมายว่าไม่ให้มีคู่จิ้นคู่รักอะไรที่เป็นชายใช่ไหม ตอนที่พ่อไปเดินเล่นที่ฉงชิ่ง ที่ห้างสรรพสินค้าพ่อกลับพบว่ามีผู้ชายแต่งตัวคอสเพลย์ แถมยังมีคู่รักที่เป็นชายกับชาย เดินควงแขนกันน่ารักจะตาย”

“พ่อไม่คิดว่ามันแปลกหรอครับ”

“แปลกตรงไหนกัน พ่อว่านะสมัยนี้คู่รักชายชายมันเป็นเรื่องปกติกันแล้วจะตั้งกฎบ้าบออะไรกันแต่ก็อย่างว่าแหละประเทศไทยกับประเทศเราไม่เหมือนกันถ้าประเทศเรานะ ที่ปากบอกว่ายอมรับและสามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้ก็ชอบเอาไปนินทาบูลลี่คนอื่นพอแล้วไม่ชอบเลย”

“พ่อครับผมชอบผู้ชาย”

“ห๊ะ”

“ผมชอบผู้ชายและอยากมีสามีด้วยครับ”

“ฮะฮ่าๆๆ แมนดีไอ้ลูกพ่อ จะชอบใครไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตามใจลูกอยู่แล้ว พ่อจะอยู่กับลูกได้อีกนานแค่ไหนกัน ในเมื่อลูกชอบแบบนี้ก็ทำไปเถอะทำแล้วมีความสุขก็ทำไป พ่อไม่ว่าหรอก”

“ทำไมพ่อใจดีจัง”

“นี้ใครครับ ผมเทลนะครับผม”

“ทำตัวเป็นวัยรุ่นเชียว”

“ก็พ่อยังหนุ่มอยู่นี้น่าแหนูของพ่อ ไปตามเจ้าบอมเบย์หน่อยสายแล้ว”

“ครับคุณพ่อ”

ผมขึ้นไปตามพี่ชายตัวเองที่นอนสายกินบ้านกินเมืองอยู่บนเตียงไอ้พี่เหี้ยนอนอยู่นั้นเรียกยังไงก็ไม่ตื่นขึ้นมา หรือมันจะตายไปแล้ว ผมเลยใช้มือแตะที่จมูกก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา มันยังไม่ตายครับสบายใจได้

“มึงจะนอนอีกนานมั้ยไอ้พี่เหี้ย”

“....”

“ตื่นได้แล้ว เราจะต้องไปไหว้แม่ที่หลุมศพนะ”

“.....”

“ตื่นๆๆๆ”

“.....”

“เบงกอลเพื่อนมาหา”

“ให้ขึ้นมาหาผมเลยครับ”

ผมที่กำลังดึงผ้าห่มมันออกแรงดึงสุดท้ายผ้าที่ผมดึงก็หลุดออกมาแล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อไอ้พี่เหี้ยของผมมันไม่ใส่เสื้อผ้าน้องมันยังตื่นมาเคารพธงชาติตั้งแต่เช้า

“ไอ้พี่บ้าเอ้ยทำไมมึงไม่ใส่เสื้อผ้าวะ”

แคร่ก!!

“เบงกอลกูมาแล้ว อู้ว!!”

ผมหันไปมองคนที่มาใหม่ เปอร์เซียเองครับเพื่อนผมตกใจที่เห็นพี่ชายผมนอนน้องชายตั้งอยู่จนมันเผลออุทานอย่างตกใจ มันยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะไล่ผมให้ลงไปข้างล่างรอพี่ผมลงไปขอเวลา แค่ 30 นาที เดี๋ยวจะลงมา ผมเองก็รู้ว่ามันคิดจะทำอะไร ผมจึงรีบออกจากห้องพี่ชายตัวเองไปปล่อยให้ไอ้พี่ชายขี้เซาเผชิญชะตากรรมกับเจ้ากรรมนายเวรของพี่มันเอง ตอนนี้ผมทำได้เพียงแค่ไว้อาลัยให้มัน 1 วิก่อนจะเดินลงไป โชคดีนะไอ้พี่ชาย

(Persian)

เมื่อเพื่อนรักเดินออกจากห้องไป ผมล็อคประตูห้องเอาไว้ผมเลียริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหยิบผ้าห่มที่กองอยู่ที่พื้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วห่มผ้าให้พี่มันที่นอนน้องชายตั้งอยู่โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวพอผมห่มผ้าให้เสร็จก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนใหญ่คิดง่ายๆผมที่คร่อมตัวอยู่ที่หว่างขาของพี่บอมเบย์หน้าของผมอยู่ที่น้องชายของพี่มันที่แข็งตัวยามเช้า ก็แน่ล่ะใช้งานบ่อยจึงไวต่อการตื่นกว่าเจ้าของของมันที่นอนเหมือนเตรียมตัวตาย งงมากทำตัวเหมือนไม่ได้นอนมาเป็นเดือน

“อื้อออ.....”

ผมรวบแก่นกายใหญ่ที่แข็งตัวก่อนจะใช้ลิ้นเลียไปส่วนปลายของแก่นกายแล้วค่อยๆใช่มือชักเบา ผมจึงค่อยๆก้มลงไป ผมเลียที่แก่นกายจากโคนขึ้นมาที่ปลาย แล้วเอาลิ้นวนไปรอบๆอย่างเอาอกเอาใจ จู่มือเรียวยาวสวยของพี่มันก็กดหัวผมให้ปากผมจมแก่นกายของตัวพี่มัน ผมก็ตวัดลิ้นตอบรับแก่นกายใหญ่ พี่มันดิ้นแล้วแล้วก็ครางอย่างสุขสมแถมยังเด้งใส่ผม พี่มันตัวเกรงผมรู้ตัวว่าพี่มันจะทำอะไร ผมก็รีบเอาปากออกแทบไม่ทันก่อนที่พี่มันจะน้ำแตกออกมาจนเลอะหน้าผม แต่มือผมก็ยังคงชักแก่นกายใหญ่ให้เร็วยิ่งขึ้นจนน้ำแตกออกมาจนหมด เสียงหอบหายใจก่อนจะครางออกมาอย่างสุขสม

“อ๊าาาาา!!”

“เสร็จแล้วหรอ”

“อื้ออ เห้ย เซียมาได้ไง”

“ตื่นแล้วก็ดีอึดอัดจะตาย”

ผมกระชากผ้าห่มออกอย่างอึดอัดเมื่อพี่บอมมันเห็นผมก็ตกใจ จะตกใจอะไรเล่าในเมื่อของมันเคยๆกันอยู่ ผมมองพี่บอมอย่างติดตลก ก่อนจะบอกเขาให้แต่งตัวให้เสร็จเดี๋ยวจะต้องลงไปข้างล่างเพื่อไปทำธุระที่พ่อของพี่บอมบอกว่าจะไปไหว้หลุมศพแม่ของพี่บอมและเบงกอล

“ไปทำอะไรนานขนาดนั้น”

“ช่วยแฟน”

“พี่มันยอมรับเป็นแฟนแล้วหรอวะ”

“ยัง แต่เอากันแล้ว”

“อะแฮ่ม พ่อยังอยู่ที่นี้นะ”

“เอ่อ ขอโทษฮะพ่อเทล”

“นั้นไงลงมาแล้ว”

ผมมองตามที่เบงกอลพูดและชี้นิ้วไปยังพี่ชายตัวเองที่เดินลงมาจากห้อง แต่พอพี่บอมลงมาก็ไม่ยอมมองหน้าผมเลยสักนิดเพราะโกรธที่ผมทำให้เขาสบายตัวในตอนเช้า หลังจากที่พวกเรามาครบแล้วก็ไปไหว้แม่ของเขาที่หลุมศพเสร็จก็กลับมาแลว้แยกย้ายกันกลับบ้านในช่วงบ่าย อีก 2 วันก็เปิดเทอมแล้วเลยอยากมาชวนเพื่อนรักไปเดินซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆ

“อีแมว พี่มึงเป็นอะไรนักหนาวะทำหน้าไม่พอใจกูอยู่ทั้งวัน”

“มึงต้องทำใจแหละ มึงกับพี่มันไม่ได้เป็นอะไรกันนี้น่า”

“เอากูแล้วยังหยิ่งอีก”

“ที่บอกเอากันแล้วคืออะไร”

“ก็กูกับพี่มันจูบกันแล้วถือว่าเสียตัวแล้วนะมึง”

“มึงคุกคามมากเซีย”

“ก็เขาน่ากินนี้น่า”

“เอาเถอะๆ ตอนนี้เราไปหาซื้อของกันเถอะ”

“อืมไปเถอะ อยากซื้อของเต็มที่แล้วอยากใช้เงินมาก”

“มึงรวยขนาดนั้นทำไมไม่ใช้เงินล่ะ”

“ก็เพื่อนเหี้ยที่ไหนไม่รู้วันๆเอาแต่ติดบ้านผัวไม่ยอมมาเที่ยวกับกูปล่อยกูอยู่คนเดียว”

“กูกลัวเขาน้อยใจ”

“หลงผู้ชายจนโงหัวไม่ขึ้น”

“เอาน่ามึง”

ผมอดงอนมันไม่ได้ก่อนที่เราสองคนเพื่อนรักจะเดินเที่ยวเล่นซื้อของจนตอนนี้เราสองคนต้องแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง แน่ล่ะจะแอ๊บไปขอนอนกับมันได้ไง พ่อมันอยู่ต่อให้พ่อเข้าใจเรื่องวัยรุ่นก็เถอะ

:

2 ต่อมา

วันเปิดเทอมที่แสนน่าเบื่อก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ผมต้องหอบร่างกายที่ขี้เกียจมาที่มหาลัย เพื่อนๆผมเองก็ไม่ต่างกัน เพราะแต่ละคนสภาพดูย่ำแย่มาก จะขี้เกียวจอะไรขนาดนั้น แต่จะว่าคนอื่นก็ไม่ได้ในเมื่อตัวเองก็เป็นอยู่ฮะฮ่าๆ

“ทำหน้าอะไรของมึงอีแมว”

“ใช่ๆเบงกอลทำหน้าแปลกๆนะ”

เปอร์เซียกับไอหันมาถามผมเมื่อผมทำหน้าจะเป็นจะตายอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนหน้าตึกคณะของผม ผมกำลังจะตอบกลับเพื่อนไป แต่พี่ไทเกอร์โทร.มาหาผมก่อนผมจึงต้องรับสายพี่เขาที่รอสายอยู่

“ฮโหลครับพี่ไทเกอร์”

“อยู่ไหนหรอ”

“ผมอยู่ที่มหาลัยครับ”

“พี่กลับมาแล้วนะ”

“ไหนบอกว่า อีก 1 อาทิตย์ถึงจะกลับล่ะครับ”

“ก็...ก็งานเสร็จเร็วน่ะ”

“อ้อ ครับงั้นเดินทางปลอดภัยนะครับ”

“มาถึงแล้วล่ะ”

“แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนครับ”

“ที่มหาลัยน้อง”

“อ้อ ห๊ะ!”

“ก็อยากมาเห็นหน้า”

“งั้นพี่มาคณะผมถูกมั้ยครับ”

“ถูก”

“เดี๋ยวผมรอที่หน้าคณะนะครับ”

“อือ”

ผมตัดสายก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งเล่นรอเวลาเข้าเรียนในวันนี้ พวกมันจ้องหน้าหาคำตอบจากผมไอ้พวกนี้ขี้เผือกเรื่องชาวบ้านจริงๆเลย

“มองอะไร”

“มองมึงนั้นแหละอีแมวผัวโทรมาหรอ”

“อืม เขาจะมาหาน่ะ”

“งั้นก็ดีน่ะสิจะได้ไปกินข้าวเช้าด้วยกัน”

“เซียพวกเราต้องเข้าเรียนไม่ใช่หรอ”

ผมถามเพื่อตัวเองที่นั่งอยู่หรือว่าผมพลาดอะไรไป ผมไปคุยโทรศัพท์ไม่ถึง 5 นาทีนะครับ ผมจะพลาดอะไรได้ยังไงกันเนี่ย ผมเลยหันไปถามพวกเพื่อนมันเลยบอกว่าอาจารย์วิชานี้พึ่งบอกหัวหน้าห้องว่าเจ๊แกมาสอนไม่ได้ขอลา วันนี้มีแค่วิชาเจ๊กนกวิชาเดียว วันนี้เลยว่างทั้งวัน จังหวะเหมาะจริงๆ

“พี่เบงกอลครับ”

“เอ่อ น้องจาร์”

“ครับผมเองคิดถึงพี่เบงกอลมากเลยครับ”

“อ้อครับ”

“ผมอุตส่าให้เบอร์ไปทำไมพี่ไม่โทรมาล่ะครับ”

“พอดีแฟนพี่ไม่ให้โทรหาน้องน่ะครับ”

“แฟน? พี่มีแฟนด้วยหรอครับ”

“มีวันที่น้องให้เบอร์วันนั้นแหละครับ”

“หว่า เสียดายจังถ้าพี่เลิกกับแฟนแล้วบอกจาร์นะครับ จาร์จะรอ”

“คงไม่มีวันนั้นให้นายหรอก”

เสียงนั้นไม่ใช่เสียงผมหรือเสียงเพื่อนผมหรอกครับแต่เป็นเสียงพี่ไทเกอร์ที่มาถึงพอดีนั้นแหละครับ เขาเดินเข้ามาก่อนจะดึงแขนจาร์ที่กอดแขนผมอยู่ให้ออกห่างจากตัวผม ทำเอาผมอึ้งปนงงไปในทันที เขาหึงผมหรอเนี่ย

“ลุงเป็นใครเนี่ย”

“คริๆ”

“หัวเราะอะไรน้อง”

“ผมถามว่าลุงเป็นใคร”

“แฟนเบงกอล”

“ห๊ะ!!”

ช็อกสิครับผมเป็นแฟนพี่ไทเกอร์ตอนไหน เขายังไม่ขอผมเป็นแฟนกันเลยนะครับพึ่งจะลองดูใจกันยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำทำไมสถานะถึงเลื่อนไวจังวะเนี่ย ผมถูกพี่ไทเกอร์ลากไปขึ้นรถ แต่ผมทิ้งเพื่อนไม่ได้เลยไม่ยอมไปด้วยเพื่อนผมรู้หน้าที่ครับพยักหน้าให้ก็รีบวิ่งขึ้นรถไป ปล่อยให้น้องจาร์ยืนงงๆทำอะไรไม่ถูกเหมือนผมตอนนี้

“ออกรถ”

“ครับเจ้านาย”

ดูจากชุดที่ใส่น่าจะลงเครื่องแล้วมาหาผมเลยนะเนี่ยผมควรต้องดีใจมั้ยที่เขาเห็นผมสำคัญที่หนึ่งแบบนี้ น่ารักจริงๆเลยคนบ้าอะไรไม่รู้น่ารักกว่าแต่ก่อนอีก

“เจ้านายรีบกลับมาหาคุณเบงกอลก่อนกำหนดอีกนะครับ พูดง่ายๆหนีงานมาน่ะครับ”

“พูดมากขับรถไป”

“ทำไมปากแข็งล่ะครับ”

ผมหันไปถามพี่ไทเกอร์ที่นั่งข้างๆผมที่ตอนนี้เอาแต่นั่งจับมือผม เขาไม่ตอบคำถามผมเอาแต่จ้องมองผมอยู่อย่างนั้น จนถึงที่หมายนั้นก็คือร้านอาหารเจ๊การ์ตูนที่พึ่งเปิดร้านลูกค้ามีแค่ 2-3 คนอยู่เลย พี่ไทเกอร์คงชอบอาหารร้านเจ๊การ์ตูนมากพี่ไทเกอร์เลยมากินข้าวที่นี้อีก

“อร่อยมั้ยครับ”

“อืม อร่อย”

“กินเยอะๆนะครับ”

“อืม เหมือนกัน”

ผมกับพี่ไทเกอร์นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันโดยไม่ได้สนใจเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้ทำหน้าทำตาเหมือนจะอ้วกอยู่นั้นอย่าล้อเลียน แต่ผมก็ยังคงที่จะเอาอกเอาใจพี่ไทเกอร์อยู่โดยไม่สนเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้เบะปากแล้วครับ

“แมวสนใจเพื่อนบ้าง” - เปอร์เซีย

“ใช่ๆ มึงไม่สนใจพวกกูเลยอ่ะ” – เจแปน

“เอาเองก็น้อยใจนะเนี่ย” - ไอ

“อย่าเรียกร้องความสนใจให้มากพวกมึงอ่ะ”

“แงๆ เราโดนเพื่อนรักด่าอ่ะเซีย ฮืออออๆ” - ไอ

เอากับพวกมันสิครับแต่พอพูดแบบนั้นมันก็ไม่ได้กวนอะไรอีกก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองจนเสร็จแล้วต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปบ้านใครบ้านมัน ผมเองก็ไปบ้านพี่ไทเกอร์เหมือนกัน เพราะพี่แกตามติดผมไม่ยอมให้ผมไปไหนเลยจนเกือบอาทิตย์ที่พี่ไทเกอร์ตามติดผม จนลูกน้องพี่ไทเกอร์มาขอร้องให้พี่เขาไปทำงาน จนในที่สุดก็ยอมไปทำงานจนได้ ผมเองก็แอบไปหาเพื่อนไปดื่มกันตามประสาวัยรุ่นของพวกเรา แต่ผมไม่ได้บอกพี่ไทเกอร์นะครับเดี๋ยวตามติดผมอีก แต่ดูเหมือนโชคของผมวันนี้คือซวยมากมั้งครับ ซวยชิบหายเมื่อพี่ไทเกอร์ตามมาเจอผมที่ร้านเหล้า ดูจากสายตาที่ดุจนผมมองหน้าพี่ไทเกอร์แทบไม่ติด

“พี่มาได้ไงครับ”

“กลับ”

“แต่ว่าผมพึ่งมา กินได้แค่สองแก้วเท่านั้น...”

“กลับ อย่าให้พูดซ้ำอีกเข้าใจมั้ย”

“พี่อย่างี่เง่า”

“เบงกอล!”

“ขึ้เสียงทำไม!”

“กลับ!”

“ไม่!”

พี่ไทเกอร์โมโหผม ผมเองก็โมโหพี่ไทเกอร์เหมือนกันงี่เง่าอะไรขนาดนั้นแค่มากินเหล้ากับเพื่อนเอง แค่ไม่ได้บอกจะอะไรขนาดนั้น พี่ไทเกอร์โกรธผมจนอุ้มผมพาดบ่าพาออกจากร้านเหล้าผมเองก็ไม่ยอมพยายามดิ้นรนสุดกำลังแต่พี่ไทเกอร์ก็รัดตัวผมแรงมากกว่าเดิม

“โอ๊ย!!! วางเบาๆไม่ได้หรือไง”

“เงียบ!!”

“อย่าบังคับนะ”

“จะไปไหน”

“ปล่อย จะกลับเข้าร้าน”

“ยังจะเข้าไปที่ร้านเหล้าอีกหรือไง”

“ใช่ ผมจ่ายค่าเหล้าแล้วนะทำไมถึงทำแบบนี้เสียเงินฟรีๆกินยังไม่คุ้มเลย”

“ไปกินที่ห้อง”

“ไม่เอามันไม่ได้ฟิว”

“อย่าดื้อ”

“พี่นั้นแหละจะอะไรกับผมนักหนาปล่อยๆผมให้มีอิสระหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ไม่!”

“ปล่อย จะทำอะไรนี้มันลานจอดรถนะ”

“ก็ใช่ไง”

“ไม่เอาอื้ออ”

พี่ไทเกอร์หันมาจับผมปลดเสื้อออกแล้วดูดเลียหน้าอกผมทั้งสองข้างของผม พี่ไทเกอร์ทั้งดูดทั้งเลียสลับสองข้าง ทำเอาผมถึงกับหลุดครางระงมอยู่ในรถ

“พี่จ๋า เสียว”

พี่ไทเกอร์ได้ยินผมครางยิ่งดูดเม้มจนผมต้องแอ่นหน้าอกให้พี่เค้าขยำดูดให้หนำใจ พี่ไทเกอร์จับผมถอดกางเกงนักศึกษากับกางเกงในลง มาอยู่ที่น่อง ก่อนที่พี่ไทเกอร์จะก้มลงจูบที่น้องชายของผมที่สงบนิ่งอยู่ ทำเอาผมหน้าแดงขึ้นมาก่อนจะดันหน้าพี่เขาออกจะน้องชายแต่พี่ไทเกอร์ก็ยังคงก้มหน้าก้มตาปรนเปรอให้กับผม

“พี่จ๋าอื้อออ”

“น้องชอบมั้ย”

ผมพยักหน้าตอบพี่ไทเกอร์จับผมพลิกตัวเป็นหันหลังให้ให้ผมแอ่นสะโพกสวยขึ้นมา ก่อนที่พี่ไทเกอร์จะบีบก้นผมมือก็ควานหาอะไรบางอย่างในรถก่อนจะหยิบ KY ออกมาจากในกระเป๋ามาทาที่แก่นกายตัวเองและยังมาทาที่ช่องทางด้านหลังของผมเพื่อช่วยในการหล่อลื่นให้เข้าง่ายกว่าเดิม

“พี่อย่าจับซิพี่ อื้อออ”

พี่ไทเกอร์เอาแก่นกายใหญโตสอดใส่เข้ามาในช่องทางด้านหลังของผม ทำเอาผมเบ้หน้าทันทีเพราะพี่ไทเกอร์ไม่ได้เบิกทางไว้ก่อนต่อให้เคยโดนมาแล้วแต่นี้ผมก็ยังไม่ชินกับขนาดของเขาสักนิด พี่ไทเกอร์โยกเบาๆสลับกับเร่งจังหวะไปมาแกล้งให้ผมเสียวเล่น นผมทนไม่ไหวก็เลยจับแก่นกายใหญ่เอาไว้แล้วออกแรงบีบ

“ซี๊ดดดดด เจ็บ”

“อย่าแกล้งน้อง อื้ออ อ่า”

พี่ไทเกอร์อาศัยช่วงที่ผมเผลอกระแทกเข้าไปทีเดียวครึ่งลำเล่นเอาผมร้องออกมา จนต้องยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน แต่พี่ไทเกอร์ไม่สนใจกระแทกซ้ำอีกสองฉึกก็เข้าไปมิดแก่นกายผมจุกไปถึงท้อง

“โอ๊ย จุก อ๊ะๆ เบาๆหน่อย อื้อ”

“ซี๊ด อ๊า”

“อื้อ อ๊ะๆ พี่จ๋า อ๊าๆ”

“แน่นชมัด”

“อื้อ อ๊ะๆ พี่จ๋า เสียว อ๊าๆ”

“เด็กดี อ๊า อืม”

“อื้อ อ๊ะๆ พี่จ๋า อื้อ!!!!”

“อื้ม!!!”

พรวดดดดดด!!!!!!!!

พรวดดดดดด!!!!!!!!

เราสองคนปลดปล่อยน้ำรักกันจนสุด น้ำผมเลอะที่เบาะหลังรถส่วนพี่ไทเกอร์แตกในใส่ผมทำเอาผมอยากตีพี่เขาให้ตายไม่รู้หรือไงว่ามันล้างออกยากอ่ะ ผมคงต้องหาเวลาไปหาหมอแล้วล่ะ ไปตรวจโรคพร้อมกับพี่ไทเกอร์เพื่อความปลอดภัยของพวกเราสองคน

“ไปต่อกันที่บ้านพักพี่กัน”

“หา ยังจะต่ออีกหรอ”

“หึๆ มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะพี่ยังลงโทษไม่หน่ำใจเลย”

ม่ายยยยยยยยยย!!!!