บอสหนุ่ม : 7

"เพื่อนกัน?"

ศิลาหันมาสนใจสองสาวนี้แล้ว

สิบนาทีที่เขานั่งฟังคนเมานั่งร้องไห้มันโคตรทรมานหู เสียงสะอื้นไห้ไม่เท่าไร เสียงด่าทอดังไม่หยุดหย่อนนี่สิ หนำซ้ำยังเลือกด่าทุกครั้งที่เห็นหน้าศิลาอีก

แบบนี้หาเรื่องกันชัด ๆ

"ค่ะ ฉันชื่อยี่หวา ส่วนนี่เพื่อนฉันชื่อพาขวัญ"

'พาขวัญ สินะ?'

"เพื่อนฉันคงไม่ได้ทำอะไรพวกคุณใช่ไหมคะ"

ยี่หวาถามพลางสอดส่ายสายตาไล่มองผู้ชายสี่คนที่นั่งอยู่โซฟาเพื่อดูว่ายังอยู่ดีครบสามสิบสองกันไหม

"ทำ แต่ไม่ใช่พวกฉัน"

แวบแรกที่ยี่หวาได้ยินศิลาบอกถึงกับหัวใจวูบ

พาขวัญเพื่อนเธอเป็นถึงหลานสุดที่รักของค่ายมวยแข้งพญายม ฝึกต่อยมวยตั้งแต่อายุสิบสาม แต่ไม่ได้จริงจังเท่าไร แค่มีวิชามวยไว้ป้องกันตัวเท่านั้น ตอนที่พาขวัญไม่ไปหาเธอที่โต๊ะสองตามนัดยี่หวาจึงไม่ค่อยเป็นห่วงยังไงละ

"ใครคะ? เพื่อนฉันทำร้ายใคร แล้วคน ๆ นั้นเป็นยังไงบ้าง"

อาการตกใจของยี่หวาทำให้ศิลาพอจะเดาออกว่าผู้หญิงที่ชื่อพาขวัญคนนั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างที่เขาคาดเดาจริง ๆ

"ไม่เป็นอะไรมาก แค่ถูกอาเจียนใส่ ถีบเข้าที่ท้องไปหนึ่งที แค่นั้นเอง"

น้ำเสียงศิลาเรียบนิ่งจัดกับแววตาที่ฉายออกมาอย่างย้อนแย้งกับคำว่า 'ไม่เป็นอะไรมาก' ของเขา

"ยัยขวัญน้อยัยขวัญ"

ยี่หวาหน้าเจื่อนเมื่อได้ยินวีรกรรมเพื่อนสาว เธอหันไปมองคนที่ยังนั่งคุดคู้อยู่ที่พื้นโดยมีผ้าแพรสีม่วงคลุมอยู่บนตัว

"คือ... ฉันขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ พอดีเพื่อนฉันเพิ่งอกหักมาเลยเฮิร์ตนิดนึงค่ะ"

ที่แท้อกหักมานี่เอง ถึงว่าคำด่าที่ออกมาส่อแววไปทางนั้น

"งั้นฉันพาเพื่อนฉันกลับก่อนนะคะ"

ร่างน้อยกำลังพยุงพาขวัญลุกขึ้นยืน ทว่าเพียงแค่คนเมาลุกเต็มความสูง สายตาคู่เฉี่ยวเหลือบเห็นหน้าศิลาทางหางตาเธอก็ผละตัวออกจากยี่หวาทันที

เสียงส้นสูงกระทบพื้นไม่กี่ก้าวก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าศิลาที่ยืนมองเธออย่างงง ๆ ว่าจะแผลงฤทธิ์อะไรอีก

ตุ้บ!

"อ่อก!"

เข่าข้างหนึ่งยกขึ้นอย่างไม่ทันให้ศิลาได้ตั้งตัว ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดเตะอัดเข้าที่ลูกรักของศิลาเต็มเปา

"เชี่ย!"

สามเสียงของเพื่อนรักดังขึ้นอย่างพร้อมเพียง สีหน้าของแต่ละคนมีทั้ง ขยาด เสียวแทน และสะใจ!

"ยัย..."

หน้าศิลาเขียวคล้ำขึ้นบ่งบอกว่าลูกเตะเมื่อครู่ทำเขาเกือบสูญพันธุ์ไปแล้ว

"ยัยขวัญ!"

ยี่หวารีบดึงเพื่อนรักออกให้ห่างจากคนตรงหน้า ตอนนี้เธอแทบอยากจะมีเวทย์มนตร์จะได้พาเพื่อนสาวหายไปจากห้องนี้ให้ไวที่สุด

"ไหวไหมมึง ให้กูช่วยตรวจหน่อยมั้ย"

หมอคณาธิปกลั้นขำแสร้งถามเพื่อนรัก

"ไอ้พี่หมอเป็นหมอช่องคลอดไม่ใช่อ่อ?"

อี้เฉินเดินมาตบไหล่หมอสุดหล่อที่ยืนค้ำเอวทำหน้าเสียวไส้แทนศิลาที่ยังงอตัสกุมเป้าอยู่ที่เดิม

"ไอ้กฤษ เรียกรถพยาบาล"

ตันติกรแสยะยิ้มสะใจพลางซ้ำเติม

ศิลายังจุกอยู่ ทำได้เพียงส่งสายตาด่าทอให้เพื่อนรักทั้งสาม ก่อนจะหันมามองหน้าคนที่ทำร้ายลูกรักเขา

"อุบส์!"

"เฮ้! แกอย่าเพิ่งอ้วกตอนนี้นะเว้ย!"

พาขวัญรู้สึกพะอืดพะอม เธอทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมาอีกครั้ง

"คือ...ฉันขอโทษคุณแทนเพื่อนมาก ๆ นะคะ นี่นามบัตรค่ายมวยเพื่อนฉัน ถ้าคุณอยากเรียกค่าเสียหายเดี๋ยวรอเพื่อนฉันได้สติก่อนค่อยโทรคุยกันแล้วกันค่ะ"

ยี่หวารีบล้วงเอานามบัตรในกระเป๋าพาขวัญออกมายื่นให้ศิลา เธอค้อมหัวเป็นการขอโทษขอโพยอย่างสุดซึ้ง

ยี่หวาพยุงพาขวัญเตรียมเดินออกจากห้องหลังคิดว่าจบเรื่องด้วยดีแล้ว ทว่า...

ผลัก!

"ยัยขวัญ!"

แหวะ...

"ยัยบ้า!"

เหมือนเดจาวูตอนที่พาขวัญทำกับพิมมี่ ต่างกันที่ครั้งนี้คนที่รองรับของเสียนั้นกลับเป็นหนุ่มหล่อคมเข้มที่เพิ่งถูกประทุษร้ายร่างกายไปหมาด ๆ

"อี๋... ไอ้พี่ศิลา"

อี้เฉินรีบกระเถิบถอยหนีหลายก้าวอย่างรังเกียจ

ศิลาทำได้แค่กำหมัดแน่นดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธจัดที่ถูกหยามหน้าถึงสองครั้งสองครา สันกรามปูดจนเห็นเหลี่ยมชัด

"พ...พาขวัญ ฉันจำชื่อเธอไว้แล้ว"

ศิลามองตามแผ่นหลังบางทั้งสองที่รีบเผ่นแน็บออกจากห้องอย่างไม่ไยดีจะหันกลับมาดูผลงานที่ทำส่งท้ายสักนิดเดียว