EP.5 ฟาเรนไฮต์

หลังจากที่เธอเดินออกจากคอนโดพี่เฟรนด์ชิปมา หญิงสาวก็กดโทรศัพท์ต่อสายไปหาเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเธอทันที

(โซลเมทคุยโทรศัพท์กับฟาเรนไฮต์)

บนรถ

"พวกมึงอยู่ไหน" เธอพยายามทำเสียงให้ดูปกติ ทั้ง ๆ ที่น้ำตาเปรอะเต็มไปทั้งหน้า

(อยู่บ้านไอ้ไทม์ มึงมาดิ) ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงครึกครื้น 

"อืม" โซลเมทกัดฟันตอบกลับไปทั้งน้ำตา และดันเผลอหลุดเสียงสะอื้นเข้าไปในโทรศัพท์อย่างลืมตัว

(เออ... โซล) ปลายสายเอ่ยทักขึ้นทันที ทำเอาโซลเมทเม้มปากแน่นและกลั้นหายใจ เพราะกลัวว่าฟาเรนจะถามว่าเป็นอะไร

แต่ทว่า...

(มึงซื้อเหล้ามาเพิ่มให้ด้วยดิ.. เหล้าหมด) ฟาเรนพูดต่อโดยไม่ได้สนใจอะไร

"อ๋อ... เออ ๆ เดี๋ยวกูซื้อไปพวกมึงจะเอาอะไรก็ส่งไลน์มาแล้วกัน" โซลเมทตอบกลับพร้อมกับขับรถออกจากคอนโดของพี่เฟรนด์ชิปทันที

(เออ รีบมานะ..พวกกูรออยู่) ฟาเรนพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะกดวางสายไปพร้อม ๆ กัน

ฟาเรนไฮต์ถือเป็นเพื่อนสนิทและคู่กัดที่เติบโตมาด้วยกัน ด้วยความที่พ่อกับแม่ของพวกเขาสนิทกันมากทำให้ได้เจอกันบ่อย 

ส่วนเฟรนด์ชิปถือเป็นพี่ชายบุญธรรมที่พ่อของโซลเมทจดทะเบียนรับเป็นบุตรบุญธรรมมาตั้งแต่ก่อนจะแต่งงานกับแม่ของโซลเสียด้วยซ้ำไป

ดังนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองบ้านจึงค่อนข้างสนิทกันตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ มาจนถึงรุ่นลูก ๆ

แต่ในตอนนี้สำหรับโซลเมทแล้ว เธอเองก็เริ่มไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์แบบพี่ชายน้องสาวแบบนี้ มันดีแล้วจริง ๆ หรือ

เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดพี่เฟรนด์ชิป โซลเมทจึงขอคุณพ่อคุณแม่ของเธอเอาไว้ก่อนแล้วว่าจะขับรถเข้ามาใจกลางเมือง และจะแวะนอนคอนโดใหม่ของเธอเสียเลย เพราะระยะทางจากบ้านมาคอนโดค่อนข้างไกล ซึ่งพอคุณพ่อของเธอได้ฟังเหตุผลท่านก็ไม่ได้ขัดอะไร อีกอย่างพอรู้ว่ามาหาเฟรนด์ชิปท่านจึงคลายกังวลไปได้เยอะ

บ้านไทม์โซน

"ชน !" โซลเมทถือแก้วเหล้ายื่นไปตรงกลางวง

ซึ่งพวกเพื่อน ๆ ก็ยื่นแก้วมาชนและกระดกดื่มไปพร้อม ๆ กัน

"ไอ้โซลค่อย ๆ กิน เดี๋ยวก็เมาฉิบหายหรอก" ฟาเรนทำทีกระแทกเสียงดุ ๆ ใส่เพราะเขารู้ว่าโซลเมทคออ่อนแค่ไหน

"มึงดื่มแก้วนี้ กูชงมาให้ใหม่" ไทม์โซนเดินเข้ามาสับเปลี่ยนแก้วที่มีแค่น้ำเปล่าให้โซลเมท เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มดื่มมากไปแล้ว

"มึงมีปัญหาอะไรมารึเปล่า" วินด์เซอร์ที่นั่งสังเกตเงียบ ๆ อยู่นานก็เอ่ยถามขึ้นด้วยอีกคน

"เปล่า..ไม่มีอะไร" โซลเมทส่ายหน้าก่อนจะยกแก้วน้ำเปล่ากระดกดื่มจนหมด และเทเหล้าเติมลงไปใหม่

"หรือว่ามีคนหักอกมึง..บอกพวกกูได้นะเว้ย เดี๋ยวกูไปกระทืบให้เลย" คลินต์ที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ริมสระว่ายน้ำหันมาถามต่ออย่างหัวร้อน

"ถ้ามึงรู้ว่าใคร..มึงยังจะกล้ากระทืบอยู่ไหมนะ" ฟาเรนพูดขึ้นลอย ๆ แต่เสียงเพลงที่เปิดก็กลบเสียงของเขาไปหมด

"บ้าสิ กูไม่ได้อกหัก กูก็แค่อยากรู้ว่าเหล้ามันอร่อยตรงไหน พวกมึงถึงได้ชอบนัดกันมาดื่มแทบทุกอาทิตย์" โซลเมทพูดจบก็กระดกเพียวตามไปอีกเป็นแก้วที่สอง

"เฮ้ย ๆ มึง ! พอเลย ๆ" ฟาเรนเดินเข้ามากระชากขวดเหล้าออก พร้อมกับยึดแก้วของโซลเมทจากมือเธอไปทันที

"ไอ้ฟา... กูยัง... ไม่ได้เมาซะหน่อย" โซลหันไปบ่นทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ เธอมองเห็นฟาเรนมีสองหัวไปแล้ว แต่ก็พยายามฝืนเหมือนไม่ได้เป็นอะไร

"กูไม่ได้ห่วงว่ามึงจะเมา... แต่มันเปลืองเหล้า !" ฟาเรนกระแทกเสียงตอบกลับไปก่อนจะยึดเหล้าไปทันที

"เดี๋ยวนี้มึงขี้งก เหมือนไอ้คลินต์เลยเหรอไงฮะไอ้ฟา !" โซลเมทบ่นพร้อมกับกระชากคอเสื้อฟาเรนเข้ามาหาอย่างเอาเรื่อง

"เฮ้ย ๆ ระวังได้กันเองนะพวกมึง" คลินต์แกล้งเอ่ยแซวทั้งคู่ เพราะเห็นฟาเรนสนิทกับโซลเมทมากกว่าใคร

"ไม่เอาอะ อ้วนอย่างกับหมู" ฟาเรนลอยหน้าลอยตาแลบลิ้นใส่หน้าโซลเมท

"โธ่ กูก็ไม่เอามึงเหมือนกันแหละ ไอ้... ปลาบู่ชนเขื่อน !" โซลเมทคิดคำด่าไม่ทันจึงด่าสวนกลับไปก่อน

"แต่กูอะ หน้าคล้ายพี่เฟรนด์นะ..งั้นพี่เฟรนด์ก็ปลาบู่ชนเขื่อนด้วยเหมือนกันอะดิ" ฟาเรนทำหน้า

กวน ๆ หยอกกลับไป แต่พออีกฝ่ายได้ยินชื่อของเฟรนด์ชิปก็...

ฟุ่บ ! มือที่กระชากคอเสื้อลดลงในทันที

"เขา... ทิ้งเค้กวันเกิดที่กูตั้งใจทำไปให้อะ" จากที่ด่า ๆ กันอยู่ จู่ ๆ โซลเมทก็เปลี่ยนอารมณ์แบบฉับพลันจนทำให้ทุกคนงงกันเป็นไก่ตาแตก

ยกเว้นฟาเรนไฮต์ที่ดูเหมือนจะไม่ได้ตกใจอะไรกับท่าทางของโซลเมทเลยแม้แต่น้อย

"มึงก็เลิกชอบมันสักทีดิวะ !"