6.2 หึงโหด

“เอ่อ...จะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” ของขวัญเห็นท่าจะไม่ดีจึงออกตัวช่วยทันที เธอเป็นคนคิดแผนนี้ขึ้นมา คิดว่าถ้าอีกฝ่ายมีใจให้เพื่อนของเธอ เห็นภาพบาดตาบาดใจจะต้องหึงอย่างแน่นอน และคงเข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น

แต่ไม่คิดมาก่อนว่าผู้ชายที่ใจดี อ่อนโยน และดูแลเกวรินราวกับไข่ในหิน เวลาหึงหวงจะโกรธได้น่ากลัวมากขนาดนี้

ซวยแล้วไง...

“เฮ้ย! ผู้หญิงเขาก็บอกอยู่ว่าเจ็บ ทำไมยังไม่ปล่อยอีกวะ” อคิณลุกขึ้นจากโซฟา เตรียมจะดึงแขนของภากรออก

“มึงไม่ต้องเสือก”

สิ้นเสียง ภากรก็สวนหมัดหนักๆ เข้าใส่หน้าของอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทบล้มไปกองกับพื้น

ผัวะ!!!

“อั่ก!!”

“พี่คิณ!” เกวรินร้องเสียงหลงอย่างตกใจสุดขีด เนื้อตัวแข็งทื่อมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

เธอไม่เคยเห็นเฮียเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

นะ น่ากลัวเกินไปแล้ว...

“กลับ!”

มือหนากึ่งลากกึ่งจูงเด็กสาวเดินผ่านผู้คนที่กำลังแตกตื่นออกไปจากผับ พอเดินมาถึงรถคันหรู ก็เปิดประตูแล้วดันร่างบางเข้าไปข้างใน ก่อนจะขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ เหยียบคันเร่งแทบมิดแล้วบึ่งกลับไปที่คอนโดของเขาทันที

“ฮะ เฮียขับช้าลงหน่อยได้ไหมคะ...หนูกลัว”

เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกัก มือเรียวบีบเข็มขัดนิรภัยเขาไว้แน่นอย่างนึกหวาดกลัว

“หึ...ตอนมาที่นี่ทำไมไม่กลัว?” ภากรแค่นหัวเราะออกมาทีหนึ่ง

“คะ คือหนู...”

“เฮียเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามมาที่แบบนี้” เขากดเสียงต่ำ พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเองอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นในสถานที่อโคจรแบบนี้ สติก็ขาดผึงลงในทันที

“อึก...” เกวรินเถียงไม่ออกสักคำ เขากำชับเธอเรื่องนี้เอาไว้หลายครั้งว่าถ้าไม่ได้มากับเขา ยังไงก็ห้ามมาสถานที่แบบนี้เด็ดขาด แต่เพราะเธออยากเห็นเขาหึงหวงเธอบ้าง อยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไง ถึงได้ยอมทำตามแผนที่คุยกับเพื่อนเอาไว้ แม้จะต้องแหกกฎที่เขาตั้งขึ้นมาก็ตามที...

“ลงมา!”

ไม่นานเขาก็ขับรถมาถึงคอนโดหรู ร่างสูงเปิดประตูแล้วดึงแขนเรียวเดินตามไปที่ลิฟต์ทันที

“ฮะ เฮียจะทำอะไรน่ะ” เธอถามเสียงสั่นอย่างหวาดกลัว เมื่อเขาลากเธอเข้ามาในห้องน้ำแล้วดันร่างเธอเข้ากับผนังเย็นเฉียบ

“ก็จะเรียกสติให้เด็กหนีเที่ยวไงล่ะ”

ซ่า!!!

“เฮีย!” เกวรินร้องเสียงหลง หลับตาปี๋พร้อมปัดป่ายฝักบัวที่เขาฉีดใส่ตัวเธอเป็นพัลวัน ทว่านอกจากเขาจะไม่ฟังแล้วยังฉีดจนเธอตัวเปียกปอนไปหมด

“พอได้แล้ว อึก...เฮียไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับหนูนะ!”

“หึ...ยังจะกล้าเถียงอีกนะ” เขาขบฟันกรอด ปล่อยฝักบัวลงอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะดึงร่างอวบอิ่มเข้าหาตัว แล้วโน้มใบหน้าลงไปบดขยี้กลีบปากอวบอิ่มอย่างหนักจนได้กลิ่นคาวเลือดและรสแอลกอฮอล์จากปากของเด็กสาว

“อึก! อื้อออ”

มือเรียวพยายามดันแผงอกแกร่งออกไปสุดความสามารถ แต่มันก็ไร้ประโยชน์อีกตามเคย เธอไม่คิดเลยว่าจูบแรกของเธอกับเขามันจะรุนแรงและป่าเถื่อนได้ถึงขนาดนี้

“อืมมม” ภากรครางต่ำในลำคอ รวบมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นสูงดันไว้กับผนังห้องน้ำ แทรกลิ้นร้ายเข้าไปด้านในโพรงปากหวาน แล้วดูดดึงลิ้นนุ่มอย่างเอาแต่ใจจนเด็กสาวหูอื้อตาลายไปหมดกับรสจูบร้ายกาจของเขา

“อื้อออ!”

เสียงหวานร้องประท้วงในลำคอเมื่อจูบของเขาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าหวานบิดเบ้อย่างเจ็บปวด พยายามดิ้นหนีจากคนใจร้าย แต่ก็ไปไหนไม่รอดเพราะมือถูกตรึงเอาไว้อย่างแน่นหนา

“อ่าส์...ยังจะดื้อกับเฮียอีกไหม?”

ผ่านไปนานพอสมควร เขาถึงยอมผละออกแล้วปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ สีหน้าของเขาในตอนนี้ดูร้ายกาจต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง

“อึก คนใจร้าย...” เกวรินทุบกำปั้นน้อยๆ ลงไปบนอกแกร่งของเขาหลายที น้ำตาที่รื้นขึ้นมาก่อนหน้านี้ไหลทะลักอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่อยู่

เธอรู้ดีว่าตัวเองก็มีส่วนผิดที่ไปยั่วโมโหเขาก่อน แต่เขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำรุนแรงกับเธอแบบนี้เหมือนกัน

“เกี๊ยว...”

“อึก ฮือออ...ไหนบอกว่าไม่ให้หนูมาที่นี่ไง! เฮียนั่นแหละที่ดื้อ!” คนตัวเล็กร้องไห้ฟูมฟายพร้อมทุบกำปั้นลงบนอกแกร่งหนักๆ อีกหลายครั้งอย่างคนน้อยใจ “ฮึก...ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับหนูเลยนะ!”

“เกี๊ยว...เฮียขอโทษ...”

ในตอนนั้นเองที่เขาเพิ่งจะได้สติขึ้นมา หลังจากที่เห็นคนตรงหน้าร้องไห้จนตัวสั่นเทิ้มไปหมด มือหนายกขึ้นจะเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสแต่กลับถูกเธอปัดมือออกอย่างไม่ไยดี

“อึก...คนนิสัยไม่ดี ต่อไปนี้หนูจะไม่ชอบเฮียแล้ว!” เกวรินเงยหน้าเอ่ยกับเขาทั้งน้ำตา ดันร่างหนาออกจากตัว แล้วเดินหนีออกไปจากห้องน้ำ แต่เดินไปได้ไม่ถึงสองเก้าก็ถูกเขารวบตัวขึ้นพาดบ่าเสียก่อน

“เฮียไม่อนุญาต”