ตอนที่ 1 ผู้ชายคนนั้น

วันแรก

ริมสระว่ายน้ำสุดหรูของโรงแรมหกดาวชื่อดัง ติดชายหาด สวยชวนฝันแนบชิดคลื่นน้ำที่ซัดสาดอย่างไม่มีวันหลับใหล และราวหัวเราะกระซิกและเริงระบำไปสุดขอบฟ้าไกลนั้น...

“ดูนั่นสิมิกะ” ฮานาเอะเพื่อนสนิทอาชีพนางแบบสะกิดฉัน ใบหน้าสวยน่ารักอ้าปากค้าตะลึงมองชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ริมสระห่างออกไปอีกด้าน

สูง โดดเด่น ใบหน้าคมคายและสะดุดตาทั้งเรือนร่างจนกลบออร่าของคนทั้งสระให้เหมือนมืดอยู่กลางไฟดับ มีแต่เขาคนเดียวที่ร้อนแรงและสว่าง

“หล่อจัง...อาจจะหล่อที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ใครกันนะ...?” ฮานาเอะพึมพำ ละลายไปแล้วมั้ง ปากยังอ้าค้างมองชายคนนั้นที่สวมเพียงกางเกงว่ายน้ำบนเรือนร่าง เผยซิกซ์แพ็คสุดเฟิร์มและกล้ามเนื้อรูปตัววีที่ได้รับการดูแลอย่างดี

...หล่อเหลาและไร้ที่ติจนอันตรายขนาดนั้น...

“ฮาระ อากิโตะ นายแบบชื่อดัง” ฉันตอบเรียบเรื่อย ไม่หยุดจิบสมูทตี้ สำหรับฉันผู้ชายหล่อไม่น่าสนใจเท่าเครื่องดื่มดีๆ “ไม่ได้ดังแค่ในญี่ปุ่นแต่ระดับโลก ปีที่แล้วถูกจัดเป็นหนุ่มฮ็อตอันดับหนึ่งโดยนิตยสารคอสโม ทายาทตระกูลฮาระอันมั่งคั่ง เพราะฉะนั้นเขาเป็นทายาทเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ที่มีเครืออยู่ทั่วทุกเมืองอันสวยงามของโลก มาราเกซ ปารีส มอสโก...”

“กรี๊ด มิกะ เธอรู้จักเขาได้อย่างไรน่ะ....!?” ฮานาเอะเขย่าร่างฉันแรงรัว

“รู้จักที่ไหนกัน พูดอย่างกับฉันเป็นเพื่อนคนดังขนาดนั้น หยุดเขย่าฉันซะทีสมูทตี้หกหมด...!” ฉันตอบเสียงขาดห้วงเพราะถูกบีบคอเขย่าจนหายใจไม่ทัน “เธอควรจะรู้จักไว้นะ หัดอ่านข่าวในวงการบ้างสิ อย่าเอาแต่เฟสกับไอจี”

“เออ...จริง...” เธอเริ่มเห็นด้วยกับฉัน พวกเราเป็นนางแบบใหม่ที่ยังถ่ายแบบได้ไม่กี่ครั้งเท่านั้น มือเล็กคลายจากไหล่ฉันก่อนเคลื่อนประสานเหนือหน้าอกตัวเองอย่างเคลิบเคลิ้มเหมือนนางเอกในนิยายยุคสี่สิบปีก่อน “อา...เขาช่างน่าหลงใหลขนาดนั้น...”

ซะเมื่อไหร่กันล่ะ

“หยุดเคลิ้มเหอะ” ฉันเบรคตัดรำคาญ “อย่าคิดแม้แต่จะมองฮาระ อากิโตะ ในวงการรู้กันทั่วว่าเขาเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง เย็นชา ดุดัน อันตราย เข้าถึงยากและหยิ่งยะโส แต่ก็น่าแปลกที่ผู้หญิงเกือบจะทั้งโลกหลงใหล”

“ก็เขาหล่อขนาดนั้น...”

“เลิกสนใจคนที่รูปร่างหน้าตาเสียทีได้ไหม”

“ไม่ได้สนใจที่รูปร่างหน้าตา” ฮานาเอะยังละลาย “สนใจนิสัยเย็นชาและเข้าถึงยากนั่นมากกว่า มันยิ่งทำให้เขาดูน่าค้นหาและน่าคบเข้าไปใหญ่”

“ไม่เอาน่า” ฉันส่ายหน้าเอือมระอา “สมูทตี้ของฉันเร้าใจกว่าเป็นไหนๆ”

“ดื่มอะไรอยู่...? ขอชิมบ้างสิ...” เสียงหวานใสราวระฆังแก้วของใครคนหนึ่งทักขึ้น

หือ...? ใครคิดแย่งสมูทตี้ฉัน...?

เปล่าเลย ก็แค่เสียงจากสระอีกด้าน

นัยน์ตากลมของฮานาเอะจ้องเขม็งค้างที่ต้นตอเสียงหวานใสนั้นเหมือนทุกคนรอบสระ ตรงนั้น...เรือนร่างแสนสวย ดูราวเจ้าหญิงหรือไม่ก็นางเงือกน้อยที่แสนจะน่าหลงใหลในชุดบิกินี่เดินตรงเข้าหาอากิโตะในแดดบ่าย

“วอดก้า และไม่ใช่สำหรับเธอที่เป็นผู้หญิง เรนะ” อากิโตะผู้ถูกถามกระดกวอดก้าอึกสุดท้าย

“อย่าดื่มหมดนะ ฉันจะดื่มเหมือนกันนี่...!” เรนะโวยวาย หากแต่ไม่ทันเสียแล้ว แอลกอฮอล์ในมือร่างกำยำไม่เหลือแม้แต่หยดสุดท้าย

เรนะยิ้ม ราวกับจะเอ่ยว่าไม่เป็นไร...

ก่อนร่างบางเขย่งปลายเท้าขึ้น ทาบทับริมฝีปากจูบเจ้าของใบหน้าคมคายที่ลอยสูงขึ้นไป มือรั้งท้ายทอยร่างซึ่งสูงกว่า เพื่อที่เธอจะช่วงชิงวอดก้าจากริมฝีปากนั้นได้ง่ายๆ

คนทั้งสระอ้าปากค้าง อะไรที่ถือในมือพลันร่วงผล็อย ฮานาเอะล้มลงขาดใจตาย

“อ๊าย เป็นคู่ที่น่ารักและร้อนแรงที่สุดเลย” เสียงฮานาเอะ อ้าว เธอฟื้นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่...?

“น่ารำคาญออก” ฉันขัด ทำเอาเพื่อนสนิทถลึงตาใส่

“มิกะ ไปว่าเขาทำไม...?”

“รำคาญพวกคนดัง ถึงจะอยู่วงการนี้แต่ไม่ต้องอวดก็ได้” ฉันเอนหลังจิบสมูทตี้ต่อ

“นั่นปากแมวหรือปากนางแบบ”

“ก็จริงไม่ใช่หรือไง ไม่รู้จะทำตัวเด่นไปถึงไหน”

ยะเยือก...แผ่นหลังของฉันไม่ทันเอนติดเตียงริมสระเพราะคล้ายสัมผัสรังสีอำมหิตไกลๆ ดวงตาสิออบซิเดียนเข้มคล้ำของอากิโตะกำลังเพ่งมองฉันจากระยะห่างขนาดนั้น...?

ฉันพูดดังไปใช่ไหม...?

นั่นล่ะคือการเผชิญหน้าครั้งแรกของฉันนางแบบใหม่ที่กำลังจะลาออกจากวงการ และอากิโตะนายแบบระดับโลกที่หญิงทั้งโลกคลั่งไคล้

ทั้งที่ฉันได้แต่หวังว่าจะได้พักโรงแรมอย่างสบายใจ

หากแต่...เห็นจะไม่เป็นเช่นนั้นเสียแล้ว