(BY) แรงแค้นปรารถนารัก EP.4

(BY) แรงแค้นปรารถนารัก EP.4

"ขอโทษนะที่มาช้า พอดีกูเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางนิดหน่อย"ทันทีที่มาถึงแทนก็รีบพูดขึ้นก่อน เมื่อเห็นว่าไอซ์ตั้งท่าจะโวยวายใส่เขา จนไอซ์ที่กำลังจะเอ่ยปากบ่นชะงักลงทันที ก่อนรีบเข้ามาซักถามด้วยความเป็นห่วง

"กูไม่เป็นไรหรอก เพราะคนที่บาดเจ็บคือคนนู่นแหละ" แทนบู่หน้าไปอีกทางไอซ์ผละออกก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่อย่าง งงๆ"

"ใครวะ?" ไอซ์กระซิบถามอย่างสงสัย

"ก็คนที่กูทำเขาเจ็บ " ไอซ์พยักหน้ารับรู้ทันที

"งั้นกูขอแนะนำนะนี้ปราย " แทนผายมือแนะนำเพื่อนใหม่ให้ไอซ์รู้จัก ก่อนที่ไอซ์จะแนะนำตัวเองอย่างเสียไม่ได้

"เราไอซ์ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ไอซ์ยิ้มรับและในเวลาเพียงไม่นาน ปรายก็เข้ากับพวกเขาได้เป็นอย่างดี จนแทนได้รู้ว่าปรายเองก็เรียน สาขานิเทศศาสตร์เหมือนพวกเขา เมื่อถึงเวลาขึ้นเรียนพวกเขาทั้งสาม ก็เข้าเรียนด้วยกันโดยมีแทนและไอซ์เป็นไกด์พาทัวร์รอบมหาลัย

จนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนเย็น ทั้งสามก็ตัดสินใจกันว่า จะไปหาไรกินกันที่ร้านเหล้าเพื่อเป็นการต้อนรับเพื่อนใหม่อย่างปราย โดยงานนี้ปรายขอเป็นคนเลี้ยงเอง ตอนแรกแทนก็ปฏิเสธ แต่ปรายก็ยังยืนยันที่จะเลี้ยง โดยอ้างว่าเป็นการขอบคุณที่เป็นไกด์พาเขาทัวร์รอบมหาลัย สุดท้ายแทนจึงต้องยอม

22:30

"ขอบคุณนะที่มาส่ง" แทนเอ่ยขอบคุณปราย ก่อนจะโบกมือลาอีกฝ่ายที่อาสามาส่งเขาถึงหน้าคอนโด ถึงเขาพยายามที่จะปฏิเสธ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

"ไปไหนมา?" เสียงทุ้มหูที่แสนคุ้นเคยดังลอดออกมาจากความมืด พร้อมกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศภายในห้องโถงใหญ่ แม้จะไม่ได้เปิดไฟ แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่ลดลงบนบริเวณต้นคอ เขารีบผละออกอย่างตกใจ ก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"ไปหาไรกิน" เขาเลือกที่จะตอบแบบสั้นๆ. ก่อนที่จะเดินไปเปิดสวิตซ์ไฟ ทันทีที่ไฟสว่างพรึ่บ ก็เจอกับนาวินที่ยืนกอด อกรอเขาอยู่ข้างประตู

"ไปกับผู้ชายคนเมื่อเช้าซินะ ไปอ่อยไรมันไว้ละ " ร่างสูงเอ่ยอย่างเหยียดๆ แทนเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าคนตรงหน้านี้ จะกล้าสรรหาคำมาพูดมาได้น่ารังเกียจขนาดนี้

"หึ!..กูก็ไม่ได้อยากเสือกหรอกนะ ถ้ามึงไม่ใช่คนที่พ่อกูเก็บมาเลี้ยง"

คำพูดของร่างสูงเล่นเอาคนร่างบางถึงกับจุกอยู่ลึกๆ เขาไปทำอะไรให้นักหนาทำไมต้องมา รังเกียจกันขนาดนี้ด้วยร่างบางกำมือแน่นอย่างเจ็บปวดดวงตาร้อนผ่าว พยายามสะกดกั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นและพูดออกไปอย่างเหลืออด

"ป๊าคงไม่ว่าหรอกถ้ากูจะไปเอากับใคร เพราะกูโตแล้ว ดีซะอีก กูจะได้มีผัวเร็วๆอย่างที่มึงคอยยัดเยียดให้กูไง"

"เด็กเก็บขยะอย่างมึง ใครจะเอา"

"อย่างน้อยคนที่กูไปอ่อยเขาเมื่อเช้านี้ เขาก็ยังเอากูนะ เพราะถึงตัวกูจะสกปรกแค่ไหน แต่จิตใจกูก็ไม่ได้สกปรกเหมือนมึงหรอก" ร่างบางสวนกับอย่างไม่ยอมแพ้

เมื่อพูดจบร่างบางก็หันหลังเตรียมจะเดินเขาห้อง เขาไม่อยากทะเลาะกับอีกฝ่ายที่ยืนจ้องเขาเขม็ง เพราะเขารู้ดีว่า ร่างสูงเกลียดเขา ไม่มีวันไหนเลยที่จะคุยกันดีๆสักครั้ง

"หึ อยากมีผัวมาก ทำไมไม่บอกกูละ เดี๋ยวกูช่วยสงเคราะห์ให้เอาบุญ" ร่างสูงเหยียดยิ้ม

'เพี้ยะ' โดยที่ไม่คาดคิดเลยจริงๆ แทนที่เหลืออดกับคำพูดของอีกฝ่าย กับหันมาตบเขาไปบนใบหน้าของนาวินเข้าอย่างจัง พร้อมกับตะคอกใส่หน้าด้วยความโกรธ

"มันจะมากไปแล้วนะ กูไม่ได้ร่านอย่างที่มึงกล่าวหาไอ้เหี้ย แล้วอีกอย่างกูเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง กรุณาให้เกียรติกูด้วย" แทนรู้สึกโกรธอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปกติไม่ว่าร่างสูงจะพูดหรือจะทำอะไร เขาจะเอาแต่เงียบ และพยายามไม่เข้าไปยุ่งมากนัก แต่ครั้งนี้มันเกินไปสำหรับเขา จนเขาเผลอตบหน้าอีกฝ่ายเข้าอย่างแรง

นาวินหันหน้าไปตามแรงตบ ก่อนที่หันมาแสยะยิ้ม เล่นเอาแทน รู้สึกลางสังหรณ์แปลกๆแต่ด้วย ทิฐิอีกเช่นกัน ที่ทำให้เขากล้าที่จะเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย นาวินหัวเราะ 'หึ หึ' อยู่ในใจ ก่อนที่จะเช็ดเลือดที่มุมปากอย่างไม่สนใจ

"หึ! อยากมีผัวก็ไม่บอก เดี๋ยวจะช่วยสงเคราะห์เป็นผัวให้มึงดีมั้ย" พูดจบนาวิรก็เดินเข้าหาแทนอย่างช้าๆ ทำให้แทนที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรที่ผิดพลาด และก่อนที่แทนจะทันได้ตั้งตัว ก็ถูกนาวินต้อนเข้าไปในห้องเสียแล้ว

"อะ มึงจะทำอะไร ออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้น่ะ" แทนที่รู้ว่าตัวเองพลาดอย่างมหันต์ พยายามควบคุมน้ำเสียงตัวเองไม่ให้สั่น พร้อมกับพยายามดันร่างสูงให้ออกไปจากห้อง แต่ก็ถูกร่างสูงรวบมือไว้ทั้งสองข้าง พร้อมกับดันร่างบางให้ไร้หนทางหลีกหนี

"จะให้กูออกไปไหนล่ะ นี้ก็ห้องของกูเหมือนกัน "ร่างสูงยิ้มเย็น ก่อนจะกระชากร่างบางเข้าหาตัวและประกบปากร่างบางทันที

"อื้อ อ่อย อู่ อ๊ะ" เสียงอู้อี้ดังขึ้นในลำคอพร้อมกับกำปั้นเล็กๆที่ทุบตีเขาอย่างไม่ยั้ง ร่างสูงทำได้แค่รวบข้อมือที่ทุบตีเขาเป็นพัลวันก่อนจะรวบข้อมือบางไขว้ไว้ข้างหลัง

ร่างสูงบดจูบอย่างเอาแต่ใจ เขาดูดลิ้นร่างบางอย่างหิวกระหาย และไม่ปล่อยโอกาสให้ร่างบางได้หายใจ จนคนร่างบางเริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ เขาใช้ขาทั้งสองข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการ ทั้งถีบทั้งเตะ จนร่างสูงเริ่มจะรู้สึกไม่พอใจ เขาใช้ขามากดทับขาร่างบางไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ร่างบางเริ่มที่จะหายใจไม่ออก จนเขายอมละริมฝีปากออก เพื่อให้ร่างบางได้สูดอากาศเข้าปอดได้อย่างเต็มที่

"แฮ่กๆ ๆ "เสียงหอบใจหายอย่างรู้สึกเหนื่อย หลังจากที่ปากของเขาเป็นอิสระ ร่างบางก็รีบโกยอากาศ เข้าปอดลึกๆ ก่อนจะหันมามองตาเขียวปัด ใส่ร่างสูง

เพียงเพราะคำพูดเพียงคำเดียวที่หลุดออกมาจากปากร่างบางทำให้คนร่างสูงอย่างนาวินถึงกับฟิวขาดทันที

"หึ เกลียดกูรอ คืนนี้กูจะจัดการให้มึงร้องครางแต่ชื่อกูทั้งคืน

.........................................