(BY) แรงแค้นปรารถนารัก EP.3

(BY) แรงแค้นปรารถนารัก 3

นาวินเดินออกจากผับเป็นเวลาเกือบตี1 เขาเป็นคนคอแข็งไม่เมาเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่โดนไม่กี่ขวดก็เมาเละ ยิ่งเจอเหล้าดีกรีแรงๆยิ่งไปง่ายๆ เขาเลือกที่จะเดินออกมาทางข้างหลังร้านเพราะคิดว่าไม่มีผู้คนพลุกพล่าน ก่อนที่จะขึ้นรถขับกลับคอนโดของตัวเอง เพียงไม่นานรถก็มาจอดเทียบหน้าคอนโด ก่อนจะยื่นกุญแจให้คนเอารถไปจอด ส่วนตัวเขาก็เดินขึ้นลิฟเพื่อตรงไปห้องของเขา

นาวินใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้ามาในห้องก็พบว่าภายในห้องไม่ได้เปิดไฟ เขาขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของห้องซึ่งเป็นห้องนอนของอีกคน เขาเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูแต่กับพบว่ามันถูกล็อกจากด้านไหน

"เหอะ" ร่างสูงสบถออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์

ในเช้าวันนี้ แทนลุกขึ้นแต่เช้า เพราะวันนี้มีเรียนช่วงเช้า เขาต้องรีบออกจากห้องก่อนที่อีกคนจะตื่นขึ้นมาเจอกับเขา เขาพยายามที่จะเลี่ยง คำพูดของร่างสูงเมื่อวานมันทำให้เขารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ อย่างบอกไม่ถูก และทันทีที่เขากำลังจะเปิดประตูเขาก็ต้องชะงักลงทันที

"มึงจะรีบไปไหนแต่เช้า" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามร่างบางเมื่อเห็นคนร่างบางกำลังจะออกจากห้องอย่างรีบร้อน

"วันนี้กูมีเรียนเช้า" แทนตอบโดยที่ยังหันหลังอยู่

"อืม รอออกไปพร้อมกู" ร่างสูงเอ่ย

"กูไปเองได้ อีกอย่างนัดไอซ์ไว้แล้ว"

"กูบอกให้รอออกไปพร้อมกูไง อย่าขัดคำสั่ง" นาวินตวาดอย่างหงุดหงิดที่เห็นร่างบางชอบขัดคำสั่งเขาอยู่เรื่อย

แทนรู้สึกไม่พอใจแต่ก็ขัดคำสั่งคนร่างสูงไม่ได้ เขาเดินไปนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างไม่สบอารมณ์ นาวินมองการกระทำของแทนก่อนจะอมยิ้มนิดๆแล้วเดินหายเข้าไปในห้องอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งคนได้สำเร็จ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องอารมณ์ดีเพราะร่างเล็กด้วย

นาวินขับรถเข้ามาในมหาลัยก่อนที่จะจอดรถใหร่างบางได้ลง หลังจากนั้นเขาก็ขับรถเข้าไปจอดข้างในก่อนที่จะเดินไปสมทบกับกลุ่มพวกไอโอม เมื่อเขามาถึงก็ถูกเพื่อนในกลุ่มเอ่ยแซวไปตามระเบียบ

"ไงไอวิน มึงมาเช้าได้ไงวะ ปกติไม่เคยจะตื่น " โอมพูดแซววินอย่างขำๆเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองมาเช้าทั้งๆที่เมื่อคืนก็ดื่มหนักพอสมควร

"ก็กูตื่นเช้าไง เลยออกมาแปลกตรงไหนวะ" วินบอกออกไป

"เหรอวะ กูก็คิดว่า ออกมาส่งใครบางคนซะอีก" บูมดักคออย่างรู้ทัน ก่อนที่นาวินจะเริ่มโวยวายเพราะเถียงไม่ออก

ทางด้านแทนหลังจากที่เขาลงรถมาแล้ว เขาก็เดินขึ้นตึกเรียน เพราะนัดไอซ์ไว้ แต่เพราะความรีบร้อนทำให้เขาไม่ทันระวังจนเดินไปชนใครบางคนเข้าอย่างแรง จนเขาล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้น

"ไม่เป็นไรครับ ผมโอเค"

"ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้งด้วยนะครับ เพราะผมรีบร้อนคุณถึงต้องเจ็บตัว" แทนขอโทษอีกครั้งอย่างรู้สึกผิด ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายมีเลือดออก

"เสร็จแล้ว" แทนที่ก้มน่าก้มตาทำแผลให้อีกคนอย่างตั้งใจเขาใช้พลาสเตอร์แปะแผลที่เขาพกติดตัวไว้ตลอด และมันก็ใช้ได้ดีในเวลาฉุกเฉิน. ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มรับกับใบหน้าหวานได้เป็นอย่างดี คนร่างโปร่งตกอยู่ในภวังค์ในรอยยิ้มนั้นเข้าเต็มเปา

"เราชื่อ แทน ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ" แทนส่งยิ้มไปให้เล่นเอาคนร่างโปร่ง ถึงกับน่าขึ้นสีเพราะความเขิน คนอะไรน่ารักวะปรายคิด ก่อนที่ปรายจะแนะนำตัวด้วยเช่นกัน พวกเขายืนคุยกันอยู่สักพัก ก่อนที่แทนจะขอตัวก่อน เพราะเขาไม่อยากโดนเพื่อนโวยวายใส่ว่าทำไมมาช้า

"งั้นเราขอตัวก่อนนะพอดีนัดเพื่อนไว้" แทนกล่าวลากับเพื่อนใหม่ที่เขาพึ่งจะได้เจอและในขณะที่แทนกำลังจะลุกขึ้น อยู่ๆเขาก็รู้สึกน่ามืดขึ้นมากระทัน แต่ดีที่ปรายรับเขาไว้ได้ทัน จนสภาพตอนนี้คร้ายกับว่า เขากับปรายกำลังกอดกันอยู่

"ทำอะไรกันนะห่ะ" เสียงตวาดอันคุ้นหูแทนจำได้ดี เขารีบผละออกจากปรายทันที ก่อนที่จะหันไปมองผู้มาใหม่

"ก็ไม่มีไร กูแค่รู้สึกน่ามืด ปรายเขาก็เลยเข้ามารับกูไว้" แทนตอบไปตามความจริง เพราะเขากับปรายไม่มีอะไรกันอยู่แล้ว. แต่ดูเหมือน นาวินจะมองอย่างไม่พอใจกับภาพที่เห็น

"เหอะ มายืนอ่อยผู้ชายละซิ นี้เหยื่อคนที่เท่าไหร่แล้วละ อยากมีผัวจนตัวสั่น จนต้องมายืนกอดกันอยู่ตรงบันได" นาวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูกปนสมเพช ร่างบางที่ได้ฟังก็ถึงกับจุกและเสียใจกับคำพูดของอีกคน คร้ายกับมีคนเอามีมากรีดหัวใจเขาสดๆร้อนๆ

"กูจะยืนอ่อย ผู้ชายตรงไหนมันก็เรื่องของกู กูทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน" แทนเอ่ยพร้อมกับเชิดหน้าอย่างไม่แคร์คำพูดของนาวิน ทั้งๆที่ภายในเจ็บเจียนตายอยู่แล้ว

"ถ้าไม่มีไรแล้วกูขอตัว ป่ะปราย นายไปกับเรา" พูดจบแทนก็จูงมือเพื่อนใหม่ให้เดินตามเขามาโดยที่มือก็ยังจับอยู่ โดยมีสายตาโกรธจัดที่มองตามอย่างไม่ละสายตา

..,.............