(BY)แรงแค้นปรารถนารัก EP.6

แรงแค้นปรารถนารัก BY.6

08:35

ในเช้าวันใหม่เปลือกตาบางปรือขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับกระพริบตาปริบๆเพื่อให้ชินกับแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง

"อ๊ะ!!!"

เพียงแค่เขาขยับตัวความเจ็บปวดรวดร้าวก็ถาโถมไปทั่วทั้งร่างกาย โดยเฉพาะตรงช่องทางด้านหลัง. ที่โดนกระทำจากอีกคนอย่างไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย เขากัดฟันแน่นอย่างเจ็บปวดกับเหตุการณ์เมื่อคืน และยังเจ็บใจตัวเองที่ดันมีอารมณ์ร่วมด้วยอย่างไม่น่าให้อภัย

ร่างบางก้มมองดูสภาพตัวเองอย่างกระดากอายและก็ต้องรู้สึกแปลกใจ ร่องรอยคราบน้ำรัก จากกิจกรรมเมื่อคืน ถูกเช็ดทำความสะอาดออกจนหมด ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ แทนขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยแต่ก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป ว่าอีกคนรู้สึกผิดที่กระทำต่อเขา

เขาพยายามที่จะลุกขึ้นลงจากเตียงอีกครั้งอย่างทุลักทุเล เพียงแค่ขาเรียวเตะพื้น เขาก็แทบจะล้มพับลงไปอย่างกับคนอ่อนแรง ดีที่เขาเกาะขอบเตียงไว้ได้ทัน ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างช้าๆเพราะเขายังเจ็บช่วงล่างอยู่

"เจ็บชิบ!! คนโดนกระทำมันเจ็บขนาดนี้เชียวเหรอ". ร่างบางบ่นอุบ เขาพึ่งจะเข้าใจก็คราวนี้ละว่าฝ่ายที่ถูกกระทำ มันเจ็บขนาดไหน

แกร๊กก!!!

่ เสียงเปิดประตูเข้ามาร่างบางรีบหันไปมองอยางหวั่นๆ เพราะไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครที่เข้ามา และนี้ก็เป็นห้องมัน ไม่ใช่ห้องเขาด้วยซ้ำ

"มึงจะไปไหน?" ร่างสูงที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยถามเสียงห้วนๆปนหงุดหงิดที่เห็นคนตรงหน้าพยายามที่จะลุกจากเตียง ทั้งๆที่ยังเจ็บจากเรื่องเมื่อคืนอยู่

"กลับห้องกูสิ มึงก็ได้ในสิ่งที่มึงต้องการแล้วนิ" แทนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดแต่ก็พยายามที่จะนิ่งและไม่แม้แต่จะมองหน้าอีกฝ่ายเสียด้วยซ้ำ

"ทั้งๆที่มึงยังเจ็บอยู่เนี่ยนะ" ร่างสูงเอ่ยถาม ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่พอใจ

"เรื่องของกู...อ๊ะ!!" ยังไม่ทันที่แทนจะเอ่ยจบ เขาก็ต้องหลุดเสียงครางออกมาด้วยความเจ็บ เพราะเขาเผลอลุกขึ้นเร็วไปหน่อย

หมับ!! อยู่ๆร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูในทีแรก ก็เดินเข้ามาขว้าแขนเรียวของเขา สายตาที่มองมาเหมือนจะไม่พอใจเขาอย่างเห็นได้ชัด

"กูสั่งให้มึงขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ อย่าขัดคำสั่งกู" น้ำเสียงที่ดูบังคับทำให้แทนเกิดอาการไม่พอใจอย่างแรง เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมอย่างแรง

"ปล่อยกู!! วันนี้กูมีเรียนตอนสิบโมง"

"โทรไปหาไอ้ไอซ์ ให้มันลาหยุดให้ เมื่อคืนมึงมีไข้" นาวินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง เพราะเมื่อคืนแทนมีไข้อ่อนๆจนเขาต้องคอยเช็ดตัวอยู่เกือบทั้งคืน. และเขาก็ยอมรับว่าเมื่อคืน เขาทำกับอีกคนหนักไปหน่อยจริงๆ

"ไม่..กูจะไป.." แทนเสมองไปทางอื่นเขาปฏิเสธอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วใครกันละที่ทำให้เขามีไข้ แทนก็ทำได้แค่คิดในใจแต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยหรือพูดออกมา

"หึ!!! ถ้ามึงอยากเจอเหตุการณ์แบบเมื่อคืนอีกก็ไปซิ"

เมื่อบังคับดีๆไม่ได้ก็ต้องใช้วิธีนี้ นาวินกระตุกยิ้มอย่างเหนือกว่าและก็ดูเหมือนว่าคนร่างเล็กจะชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะชักสีหน้าใส่อย่างไม่ชอบใจนัก แต่ก็ยอมทำตามที่เขาบอก

"นอนพักผ่อนซะ เดี๋ยวกูมา" พูดจบนาวินก็เดินออกจากห้องไป ก่อนที่คนร่างบางจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียง(ซึ่งนาวินเอามาทิ้งไว้ให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้) ขึ้นมากดเบอร์โทรหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา เสียงเพลงรอสายดังขึ้นอยู่สักพัก ไม่นานคนปลายสายก็กดรับ

(ฮโหล!! ว่าไงมึง)

"มึง กูไม่สบายวะ ลาหยุดให้กูที"

(เห้ย!! มึงเป็นไรมากเปล่า)

"เออ!!ไม่เป็นไรมากแค่ปวดหัวนิดหน่อย กินยาก็หาย"

(ให้กูพาไปหาหมอเปล่า)

"ไม่ต้องๆ มึงเรียนไปเหอะ จดรายงานมาให้กูด้วยถ้ามี"

(เออ!!งั้นดูแลตัวเองดีๆด้วยนะมึง)

หลังจากวางสายไปแล้ว ร่างเล็กก็ล้มตัวลงนอนอย่างเพลียๆ เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนใบหน้าขาวใสก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาแปลกๆ ก่อนที่เขาจะสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดและความรู้สึกออกไป จนในที่สุดเขาก็เผลอหลับไปด้วยความเพลีย

12:55

เขาสะดุ้งตื่นอีกครั้งก็ในเวลาเกือบบ่ายโมง สายตาของแทนสำรวจรอบห้อง ก็ไม่พบแม้แต่ใครอีกคน เขาค่อยๆลุกออกจากเตียงอย่างช้าๆ เพราะถึงแม้อาการจะดีขึ้นแล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกหน่วงๆตรงช่วงล่างอยู่ดี เมื่อมาถึงห้องของตัวเอง สิ่งแรกที่เขาจะทำก็คงจะอาบน้ำเพื่อชำระร่างกาย เขาใช้เวลาไม่นานนักในการอาบน้ำ สักพักแทนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ โดยพันผ้าขนหนูเพียงแค่ครึ่งเอวเท่านั้น เมื่ออยู่เพียงคนเดียวในห้อง เขาก็คงไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรมากนัก เปิดให้เห็นร่องรอยบนตัวที่แดงเกือบจะทุกส่วน

"หึ แต่งตัวแบบนี้ออกมา คิดจะยั่วกูอีกหรือไง หือ!!.."

น้ำเสียงยั่วยวนกวนประสาทดังขึ้นข้างหูของแทนเสียงหายใจที่รดต้นคอขาว ทำให้แทนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะถอยหลังกรูไปชิดติดกำแพงห้อง โดยมีนาวินหัวเราะหึหึอยู่ในลำคอ

"มะ มึงเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่..". แทนถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก หัวใจเต้นรัวและแรงอย่างน่าประหลาด ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน.

"ทำไมจะเข้าไม่ได้ นี้ห้องเมียกู "

" ใครเมียมึง ? "

"มึงไง !!!"

แทนรู้สึกถึงใบหน้าตัวเองที่ร้อนผ่าว เขาเบือนหน้าหนี แกล้งทำเป็นเฉยๆไม่สนใจคำพูดของอีกฝ่าย ทั้งๆที่ภายในใจของเขามันตีกันจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว สุดท้ายเขาก็ต้องรีบเคลื่อนย้ายตัวเอง เอาเสื้อผ้าเข้าไปแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำ เพราะขืนยืนอยู่ตรงนี้ ตัวเขาเองคงไม่ปลอดภัยแน่ๆ เพราะสายตาที่นาวินมองมามันดูน่าขนลุกจนน่ากลัว

"ไปกินข้าว กูซื้อข้าวมาให้มึงแล้ว"

นาวินเอ่ยออกมาเมื่อเห็นคนตัวเล็กแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องคอยเป็นห่วง แค่เห็นคนตัวเล็กเดินอยู่กับผู้ชายคนอื่น ความหงุดหงิดมันก็แล่นเข้ามาทันที แต่มันอาจจะเป็นเพราะเขาแค่ไม่อยากแพ้เรื่องที่เขาเดิมพันกับเพื่อนกลุ่มอื่นไว้ก็แค่งั้น ถ้าเขาชนะพนัน เขาก็พิสูจน์ให้พวกมันเห็นได้ว่าเขาไม่ได้พิศวาสคนอย่างมันเลยด้วยซ้ำ

แทนพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะเดินตามคนร่างสูงออกไป เมื่อเดินไปตรงห้องครัวเขาก็เห็นข้าวต้มถูกจัดใส่ชามไว้เรียบร้อยแล้ว แทนขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงต้องมาทำดีกับเขาถึงขนาดนี้ จนมันรู้สึกแปลกๆ แต่เขาก็ทำได้แค่เงียบ ก่อนจะนั่งลงนั่งทานข้าวต้มอย่างเงียบๆ โดนมีนาวินนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา ทั้งคู่นั่งกินโดยที่ต่างคนต่างเงียบจนแทนเริ่มที่จะอึดอัด เขาฝืนทานข้าวต้มจนหมด โดยมีถ้วยยาถูกใครบางคนยืนมาข้างหน้าเขา เขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ เพราะเขาเป็นคนที่เกลียดการกินยามาก แต่เมื่อเห็นสายตาดุๆ เขาจึงต้องทำใจฝืนกินยาเข้าไปจนหมด แต่มันก็ทำให้เขาแทบจะอ้วกออกมาทั้งอย่างนั้น

Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของนาวินดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมามองสักครู่ เมื่อรู้ว่าใครโทรมา เขาจึงต้องลุกขึ้นไปคุยอย่างเงียบๆอีกมุมหนึ่ง โดยมีสายตาของแทนที่แอบมองอยู่ตลอด แทนรู้ว่าใครโทรมาถ้าไม่ใช่คนๆนั้น คนที่เป็นเจ้าของหัวใจของนาวิน มันรู้สึกเจ็บแต่ก็ทำได้แค่นิ่งและเงียบ จริงๆแล้วแทนแอบรักนาวินมาตั้งนานมัน ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีมันก็รักไปแล้ว แต่เขาก็ต้องเก็บความรู้สึกนั่นให้ลึกที่สุดเท่าที่จะลึกได้ แม้ว่าบางครั้ง เขาก็ไม่มั่นใจว่าที่หัวใจมันเต้นอยู่นี้เกิดจากอะไร นาวินหายเงียบไปสักพักเขาก็เดินตรงมาที่เขา สายตาที่เขามองมาแทนเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเขามองแบบนี้ต้องการสื่อถึงอะไร

"เดี๊ยวกูจะไปข้างนอก อาจไม่กลับมาคืนนี้ แล้วอย่าไปร่านที่ไหนละ ถ้ากูรู้ว่ามึงออกไป ร่านถ่างขาให้ใครเอา มึงตายแน่"

น้ำเสียงข่มขู่แบบนี้ทำให้แทนไม่พอใจอย่างชัดเจน มันเหมือนเป็นการดูถูกเขาเสียมากกว่า อีกอย่างเขาไม่ใช่เกย์ จะไปถ่างขาอ้าให้ใครเขาเอาได้ง่ายๆกันวะ หลังจากที่นาวินออกไปได้สักพักแล้ว แทนก็รู้สึกเบื่ออย่างบอกไม่ถูก ตลอดทั้งวันเขาต้องนั่งๆนอนๆอยู่แบบนี้จนเลยเวลามาถึงเย็น ถ้าเขาไม่ได้ปลดปล่อยมันคงจะระเบิดออกมาแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น แทนจึงหยิบขึ้นมาโทรหาใครอีกคน ซึ่งรอสายเพียงครู่เดียว ก่อนที่ปลายสายจะกดรับ

"ไอซ์มึงอยู่ไหน"

(กูอยู่ข้างนอกว่าจะไปหาเหล้าแดกแก้เซ็ง)

"กูเบื่อวะ แวะมารับกูไปด้วย"

(แล้วมึงหายดีแล้วเหรอ)

"กูหายดีแล้ว มารับกูด้วยกูจะแต่งตัวรอ"

หลังจากวางสายจากไอซ์ไป เขาก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว ชุดที่เขาเลือกก็คงจะเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีครีมซึ่งมันดูธรรมดามากๆในสายตาเขา. เขานั่งรออยู่ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น นั้นก็หมายถึงไอซ์ได้มาถึงแล้ว ก่อนที่เขาจะเดินลงไปข้างหลัง หลังจากนั้นเขาก็นั่งรถไปกับไอซ์ โดยที่ไม่ลืมว่าจะต้องโทรชวนปรายเพื่อนของเขาด้วยอีกคน

. ..ผับ TTK...

เสียงดังอึกกระทึกครึกโครมภายในผับกับจังหวะมันส์ๆ โดยมีดีเจประจำผับกำลังเปิดเพลงเอาใจผู้ฟัง พร้อมกับโยกย้ายโบกมือไปมา แทนเดินเข้ามาข้างในโดยมีไอซ์เดินนำเข้ามา เขามาที่นี้แทบจะนับครั้งได้ จริงๆแล้วเขาไม่ชอบที่มาเที่ยวสถานที่แบบนี้ มันดูน่าอึดอัดอย่างไรไม่รู้ แต่เพราะความเครียดกับเรื่องต่างๆมันทำให้เขาอยากปลดปล่อย เขารู้สึกสับสนกับเรื่องเมื่อคืนและอีกหลายๆเรื่อง จนมันเริ่มที่จะตีกันจนยุ่งเหยิง

แทนกับไอซ์เลือกที่จะนั่งมุมที่ลับตาคนซึ่งมันก็พอจะเป็นส่วนตัวได้บ้าง ไม่นานนักปรายเพื่อนของเขาอีกคนก็เดินตามเข้ามาสมทบ เมื่อมากันครบแล้ว ไอซ์จึงหันไปกวักมือเรียกบ๋อยเข้ามาสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดีกรีแรงๆ พวกเขาทั้งสามคนนั่งดื่มนั่งเม้าส์กันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่สายตาของแทนจะเหลือบไปเห็นกลุ่มของใครบางคนเข้า คนที่เขารู้จักดี เขาเผลอจ้องมองอยู่นาน จนปรายต้องมาสะกิดเขา จนเขาสะดุ้งก่อนที่จะหันมายิ้มแก้เก้อให้อีกคน

"หึ ที่แท้ก็มาเที่ยวกับแฟน" แทนเอ่ยออกมาเบาๆก่อนที่จะกระดกเหล้าแบบเพียวๆเข้าปาก อย่างไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง

...............