บทที่ 5 ปฏิบัติการตามจีบเธอ (1)

บทที่ 5

ปฏิบัติการตามจีบเธอ (1)

ใต้ตึกคณะนิติศาสตร์ที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายกำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่บริเวณโต๊ะม้าหิน ช่วงนี้เป็นช่วงสอบมิดเทอมที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ดีว่าคณะนิติศาสตร์ส่วนใหญ่จะจัดการสอบร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีคะแนนเก็บ ในการสอบทุกครั้งทำให้นักศึกษาร้อยทั้งร้อยจริงจังกับการอ่านหนังสือเป็นอย่างมาก ไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่เรียนเก่งอันดับต้น ๆ อย่างพีท

ใบหน้าหล่อเหลาจดจ้องกับหนังสือเล่มหนา ปมคิ้วขมวดเล็กน้อยโดยไม่ทันสังเกตว่าเพื่อนสนิทอย่างโอ๊ตและจอมทัพกำลังเดินมาจากทางด้านหลัง

“แฮ่ จ๊ะเอ๋!”

“ไม่ตกใจเหรอวะ” จอมทัพถามพลางหยิบหนังสือตรงหน้าพีทขึ้นมาดูด้วยความสนใจ

“ไม่”

“หนังสือเล่มนี้ถ้าปาหัวกู ก็คือกูตายได้เลย” ยกมันขึ้นมาและทำท่าประกอบ หากโดนทำร้ายด้วยหนังสือเล่มนี้เขามั่นใจพร้อมวางเงินเดิมพันว่าคงไม่มีชีวิตรอดแน่

“เป็นไงบ้างวะสอบวันนี้”

“ก็ดี” พีทไหวไหล่เบา ๆ อย่างไม่ใส่ใจนักเนื่องจากการสอบในวันนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีและเป็นไปอย่างที่เขาหวัง

ถึงจะเป็นคนเรียนเก่งแต่ก็ไม่คิดประมาทและหมั่นทบทวนอยู่เสมอ เวลาวัน ๆ หนึ่งของพีทมักจะไปขลุกตัวที่ห้องสมุดหรือไม่อ่านหนังสือเพียงลำพังในห้องส่วนตัว

แต่พอเวลาดื่มก็ดื่มจนสลัดคราบเด็กเนิร์ดออกไปจนไม่เหลือเค้าเดิมที่ใครต่างก็นิยามว่าเขาเป็นเสือร้ายเงียบดี ๆ นี่เอง!

“ไปเหอะ กูหิวแล้วว่ะ” จอมทัพพูดพลางตบไหล่เพื่อนขก่อนจะลุกขึ้นยืนเหยียดความสูง ซึ่งทำให้ทั้งพีทและโอ๊ตต่างก็ต้องลุกขึ้นและเดินไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดไว้หน้าตึกคณะเช่นทุกครั้ง

เดิมทีทั้งสามคนจะมีรถยนต์ส่วนตัวโดยส่วนมากโอ๊ตมักติดรถจอมทัพมาเรียนบ่อย ๆ เนื่องจากระยะทางจากคอนโดฯ นั้นอยู่ไม่ไกลมากและเรียนคณะเดียวกัน ส่วนช่วงเย็นหรือเลิกเรียนก็ชอบนัดแนะกันไปผ่อนคลายที่โต๊ะสนุกเกอร์ที่ประจำ หรือไม่ก็ห้องชมรมที่ตอนนี้กลายเป็นห้องส่วนตัวไปเสียแล้ว

“กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปโต๊ะเหรอวะ”

“ไปกินที่โต๊ะก็ได้”

‘โต๊ะ’ ที่ว่าก็คือโต๊ะสนุกเกอร์ที่เป็นความเคยชินในการเรียกสั้น ๆ มันเป็นสถานที่หย่อนใจที่มีบริการทั้งอาหาร เครื่องดื่มบริการ

เมื่อประจำที่นั่งรถยนต์คันหรูก็ขับไปตามทางด้วย ทว่า...สายตาของโอ๊ตและจอมทัพดันหันไปเห็นหญิงสาวเป้าหมายจนทำให้นึกสนุกอะไรขึ้นมาบางอย่าง

“นั่นมันน้องมีนานี่หว่า” จอมทัพที่นั่งอยู่ข้างคนขับเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังหญิงสาว ที่เดินอยู่บนฟุตบาทหอบหิ้วหนังสือไว้ในอ้อมแขน

พีทมองไปตามมือของเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาหันกลับไปสนใจกับทางตรงหน้าและขับผ่านเธอไปโดยไม่คิดสนใจอะไรทั้งนั้น

“เฮ้ย ไอ้พีท! มึงจอดก่อน!” เป็นโอ๊ตที่ตะโกนขึ้นทำให้คนขับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยอมหยุดรถตามคำสั่ง

“อะไรของมึง” ชายหนุ่มหันมองเพื่อนสนิทที่นั่งเบาะหลังด้วยความไม่พอใจที่อยู่ ๆ ก็ให้หยุดรถกะทันหัน

“มึงไม่เห็นน้องมีนหรือไงวะ” อยากจะกระชากไหล่เพื่อนแรง ๆ ที่ไม่รู้สึกรู้สาหรือเข้าใจอะไรเลย

“น้องเขาถือของหนักไม่คิดจะจอดรับน้องเขาขึ้นรถเลยเหรอวะ” จอมทัพอธิบายต่อเมื่อเห็นสีหน้าของพีทที่ยังไม่เข้าใจอะไรอยู่ดี

“ไม่เห็นจำเป็น” พีทยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เขาเห็นว่าเธอถือของหนักแต่ก็ไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องช่วยเหลือ

ประโยคที่ออกมาจากปากพีททำเอาทั้งโอ๊ตและจอมทัพถึงกับกุมขมับทันที เสียงถอนหายใจดังยาวเหยียดพร้อมกับสายตาคมที่จดจ้องมองอย่างเอือมระอา บ่งบอกแทนคำพูดได้เป็นอย่างดีเลยว่า ‘มึงแม่งไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ!’

หลังจากที่โอ๊ตและจอมทัพรับรู้เรื่องราวจากคนรุ่นน้องว่าเฌอเอมแฟนเก่าของพีทนั้นกลับมาขอขอคืนดี นั่นจึงทำให้เพื่อนที่ดีอย่างเขาอดทนต่อไปไม่ได้เพราะไม่อยากให้พีทต้องกลับไปเจ็บอีก ทั้งรุ่นน้องร่วมคณะอย่างมีนาก็แก่นเซี้ยวแสบซนที่น่าจะสู้แรงกับเสือร้ายอย่างพีทได้ จึงออกปากเสนอไปว่าอยากให้จีบเพื่อนสนิทเพื่อจะได้ลืมแฟนเก่าไปเสียที

‘มีนนึกสนุกก็จริงกับเรื่องที่จะจีบเพื่อนพี่ แต่มีนไม่ได้เห็นความรู้สึกของคนเป็นเรื่องล้อเล่นหรอกนะ ที่มีนจีบก็เพราะว่ามีนชอบ’ เสียงเล็กเอ่ยพร้อมด้วยแววตาหนักแน่นจ้องมองรุ่นพี่หนุ่มทั้งสองคนราวกับว่าสิ่งที่เธอบอกเมื่อครู่นั้นคือความจริงจากใจ

‘พี่อยากให้น้องเป็นแฟนกับเพื่อนพี่นะ แต่เพื่อนพี่น่ะงานหินของจริงกลัวว่ามันจะทำอะไรให้น้องเสียใจเปล่า ๆ”

เรื่องเสียใจที่ว่าก็คงไม่พ้นเรื่องคำพูดและการกระทำที่แสนจะเย็นชา เป็นเพื่อนกันมาหลายปีทำไมจะไม่รู้ว่านิสัยของพีทนั้นเป็นเช่นไร ทั้งเย็นชาและเลือดเย็นจนเกรงว่ารุ่นน้องตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะรับมือไม่ไหว

‘แต่มีนก็ไม่ธรรมดานะพี่โอ๊ต มีนร้ายกว่าที่พี่คิดนะ’ หญิงสาวยังคงไม่ลดละและคิดจะเดินหน้าต่อ ในเมื่อเธอยังไม่ได้ลองแล้วจะถอดใจได้ยังไง ขึ้นชื่อว่าเป็นยัยมีนาตัวแสบมีหรือที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ

หลังจากยืนยันว่าจะลองเดินหน้าจีบรุ่นพี่เมื่อสามวันก่อนแต่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า เพื่อนสนิทที่ใจร้อนเมื่อเห็นโอกาสอยู่ตรงหน้าก็อดที่จะเดินเกมและสร้างสถานการณ์ให้ด้วยตัวเอง

จอมทัพตัดสินใจลงจากเดินและเดินไปหารุ่นน้องสาวที่กำลังเดินอยู่บนฟุตบาท

“น้องมีนจะไปไหนเหรอ” เสียงเข้มเอ่ยพลันทำให้หญิงสาวชะงักและเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ

“อ้าวพี่จอมทัพ...” หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจก่อนที่สายตาจะเคลื่อนไปยังตัวรถที่จอดใกล้ ๆ ก็เห็นว่าเป็นรถยนต์ของพีท

“ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” จอมทัพพยักพเยิดหน้าไปยังรถยนต์ของเพื่อน และเพียงเท่านั้นก็ทำให้มีนาเข้าใจได้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการจะทำอะไร

“นั่นรถของพี่พีท”

“ใช่ไง ก็น้องบอกเองว่าจะจีบเพื่อนพี่”

“แต่มันไม่ใช่วันนี้!” เสียงเล็กตอบกลับทันควัน เธอไม่ได้ลืมเรื่องที่คุยกันในวันนั้น แต่มันต้องไม่ใช่วันนี้ที่เธอจะเริ่มเกมเดินหน้าจีบเพื่อนเขา

มันเร็วไป!