ตอนที่ 3 ซาตาน nc+(2)

ทว่าเขาไม่ลดละความพยายาม ยังคงจับแก่นกายเสียดสีไปมาที่ร่องคับแคบ ริมฝีปากหนาประกบลงที่ลำคอฉัน เป็นจังหวะเดียวกันกับกายสาวของฉันถูกรุกราน มันเจ็บจี๊ดถึงหัวใจ ปวดหนึบไปทั้งร่าง น้ำตาไหลอาบสองแก้ม ร่างหนาของผู้ชายใจร้ายเริ่มขยับเข้าออกฝากฝังตัวตนใส่ช่องสวาทของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรียวปากหนาดูดเม้มขบตามร่างกายฉัน จังหวะกระแทกรุนแรงเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ

เกิดเสียงดัง ตับ ตับ ตับ เป็นเสียงน่ารังเกียจ

"แม่งเอ๊ย อ๊าส์ ซี๊ด...ปิดซิงนี่เป็นความรู้สึกอย่างนี้เหรอวะ อ๊า" แต่เสียงของผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจกว่า

"อ้ะ อ๊ะ ฮือ ฮือ เบา ๆ หน่อยเจ็บ" ฉันเจ็บ เจ็บจนเริ่มจะหายใจไม่ออก แต่ว่าเขาไม่ได้ฟังฉันสักนิด อีกทั้งยังเร่งหวะให้แรงกว่าเดิม ใส่จังหวะตามอารมณ์ความต้องการของเขา

เขาจับฉันนอนคว่ำ จับฉันให้อยู่ในท่ายกบั้นท้ายขึ้นสูงคล้ายกับฉันกำลังคลานเข่า แก่นกายความเป็นชายกระแทกเข้าร่องรักฉันอีกครั้ง

มือข้างหนึ่งเขาจับบั้นท้ายงามงอน มืออีกข้างเขาดึงกลุ่มผมฉัน สะโพกของเขายังคงเด้งไม่หยุด เขากระแทกเข้ามาไม่ยั้ง บางจังหวะเขารุนแรงมาก ๆ ริมฝีปากหนากัดเม้มดูดตามร่างกายฉัน เขากระแทกแรงขึ้น แรงขึ้น แรงขึ้น เขาทำแบบนั้นจนฉันรู้สึกเจ็บทั้งร่างกาย

เมื่อไหร่มันจะจบ จบเร็ว ๆ ได้ไหม ฉันรังเกียจตัวเอง

"อ๊ะ จะเสร็จแล้ว อืม อาส์ ซี้ด" เขาปล่อยบางอย่างเข้ามาในทางรักของฉันมันอุ่นวาบ ในตอนนั้นเขาพรมจูบตามแผ่นหลังของฉัน มีจังหวะที่เขาขบกัดด้วย

ต่อมาเขาจะจับฉันพลิกตัวนอนหงาย ขยับร่างใหญ่โตมาคร่อมอยู่กลางอกของฉัน จากนั้นก็เอ่ย "ทำให้กูหน่อย ดูด ๆ เลีย ๆ เหมือนตอนมึงแดกไอติมอะ แต่อย่ากัดล่ะ ไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงแน่" ไอ้คนใจร้ายจ้องหน้าฉัน

ฉันที่ไม่ต่างจากตุ๊กตายางทำตามที่เขาบอก อม ๆ ดูด ๆ ใช้ลิ้นแตะ วนลิ้น เลียรอบแก่นกายแท่งใหญ่ ขณะเดียวกันเขาส่งเสียงครางดังลั่นห้อง

มือของเขารวบผมของฉันไว้ พอใกล้จังหวะที่เขาจะเสร็จ เขาเร่งจังหวะเด้งเอวเข้ามาในปากฉัน แก่นกายความเป็นชายแทบจะทะลักคอหอยฉัน บางอย่างฉีดพุ่งอยู่ในปากฉัน กลิ่นคาว รู้สึกผะอืดผะอม ฉันกำลังจะคาย แต่เขาพูดว่า "แดกเข้าไป กูไม่ได้ให้ใครแดกบ่อยนะ นี่ของดี ถ้ามึงไม่แดกกูไม่ปล่อยมึง"

ฉันฝืนใจจำทนต้องกลืนลงลำคอ ของดีเหรอ ของดีทำไมไม่กินเอง

จากนั้นเขาเริ่มเรื่องอย่างว่าอีกครั้ง ฝันร้ายของฉันดำเนินไปจวบจนเกือบฟ้าสาง

เขาเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว เดินออกมาจากห้องน้ำเขาบอกให้ฉันไปอาบน้ำแต่งตัว โยนเสื้อเชิ้ตกับกางเกงขาสั้นให้ฉัน ฉันแต่งตัวเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ เขามองมาทางฉัน ส่งรอยยิ้มให้ฉัน

รอยยิ้มที่น่ารังเกียจ

"คนสวยนี่แต่งยังไงก็สวยเนอะ อะนี่เงินมึง กูแถมให้ที่ทำให้กูรู้สึกดี " เขายื่นเงินมาหนึ่งปึก

"ไม่ ฉันมีเงินมากพอไม่ต้องขอใคร ที่เสียไปก็จะถือว่าให้หมามันกิน" พูดด้วยความเจ็บแค้น

เขาเดินเข้ามาหา จับใบหน้าฉันล็อก บดขยี้จูบลงที่ริมฝีปากของฉัน

ชั่วที่สุด ฉันคิดว่าปากของฉันจะไม่ต้องสัมผัสริมฝีปากนี้แล้วเชียว สุดท้ายก็ไม่รอด ไอ้เลวเอ๊ย หลังจากเขาผละริมฝีปากออกฉันรีบยกมือขึ้นถูเช็ดกลีบปาก

"ถูกใจกูจริง ๆ จูบนี้กูยกให้มึง นอกจากคนที่กูรักกูไม่เคยจูบใครเลยนะ มึงเป็นคนแรกเลย ควรดีใจไว้" เขายกยิ้ม ดูจะภูมิใจมาก ฉันต้องการจูบแกซะที่ไหนไอ้ชั่ว

"แล้วนี่นายจะไปส่งฉันได้หรือยัง" ฉันเลือกปล่อยผ่าน ตอนนี้ต้องหาทางรอดก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ

"มึงชื่ออะไร"

"ไม่จำเป็นที่เราจะต้องรู้จักกัน หลังจากนี้ถ้าฉันเจอนาย นายเตรียมตัวตายได้เลย คนเลว" ความโมโหทำให้ฉันอดกลั้นไม่ไหว

"หึ หึ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างมึงจะทำอะไรกูได้ แล้วอีกอย่างมึงคงไม่ได้เจอกูหรอก ไปจะไปส่ง แล้วจะให้ไปส่งที่ไหน" มือใหญ่ลูบที่หัวฉัน

ฉันปัดมือเขาออก "ออกจากที่นี่ไป ถ้ามีป้ายรถเมล์ก็จอดเลย"

“โอเค”

ตกลงกันเรียบร้อยเขาเดินกอดคอฉันลงมาจนถึงที่จอดรถ ลูกน้องของเขาเปิดประตูให้ รถเคลื่อนออกจากหน้าคอนโด

เมื่อถึงป้ายรถเมล์ เขาก็สั่งให้ลูกน้องจอดรถ ฉันกำลังจะลงจากรถแต่เสียงเขาดังขึ้นก่อน

"อะนี่กระเป๋าแล้วก็โทรศัพท์มึง หวังว่าคงไม่เจอกันอีกนะสาวน้อย ขอบคุณสำหรับความบริสุทธิ์" ไอ้คนใจทรามส่งรอยยิ้มร้ายกาจมาให้ฉัน

"ฉันเกลียดนายที่สุด" ฉันลงจากรถ

เขากดกระจกโบกมือบ๊ายบายแล้วรถของเขาก็ขับออกไป ไอ้ชั่ว

ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่างมาก ฉันนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ นั่งปลดปล่อยความคิด ทำไมชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แล้วจากนี้ฉันจะเอายังไงต่อดี

แล้วฉันก็เจอคำตอบ ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะฉันเอาแต่ใจตัวเอง

ถ้าการที่เป็น ‘พริตา’ แล้วจะต้องมาเจ็บตัวจากเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อแล้วล่ะก็ขอกลับไปเป็น ‘ลลิตา’ ลูกสาวมาเฟียแล้วกัน

ฉันจะไม่อ่อนแอ ต่อจากนี้ฉันจะเป็นคนใหม่ ฉันต้องเอาคืน ฉันจะยอมแพ้แล้วปล่อยให้คนที่มันส่งฉันให้ไอ้คนชั่วมีความสุขไม่ได้ ฉันต้องเข้มแข็ง ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ ฉันต้องเอาคืน

ตั้งสติอยู่ครู่ใหญ่ฉันตัดสินใจกดโทรหาเฮียกันต์ ตั้งใจให้เฮียมารับ

ตู้ด ตู้ด ตู้ด

(ว่าไงครับคุณพริตา โทรมาเช้าขนาดนี้มีอะไรครับ) เฮียกันต์พูดติดตลก

“มารับหมวยหน่อย หมวยอยู่ป้ายรถเมล์ที่ถนนX หมวยจะไม่ไหวแล้วเฮีย” ทั้งที่บอกตัวเองให้เข้มแข็งแต่พอได้ยินเสียงเฮียกันต์ฉันก็อยากร้องไห้

(ส่งโลเคชั่นมา รอเฮียอยู่ตรงนั้น อย่าไปไหน แล้วเตรียมเล่าทุกอย่างให้เฮียฟังให้หมด) ปลายสายสั่งเสียงเข้ม น้ำเสียงดูร้อนรน

“หมวยรู้แล้ว รีบมานะ” เฮียคงคิดว่าฉันเกิดเรื่อง แต่เขาคงไม่รู้ว่าเรื่องอะไร

ฉันวางสายเฮียกันต์ นั่งรอเฮียมารับ ฉันพร้อมที่จะเล่าทุกอย่างให้เฮียฟังและต้องพร้อมที่จะเปลี่ยน เปลี่ยนตัวเองเพื่อแก้แค้น ห้ามอ่อนแอ ห้ามใสซื่อ ห้ามอวดเก่งเอาแต่ใจ