ตอนที่ 04 ไม่เคยพอ NC20+

เมืองรามสอดแก่นกายลำยาวเข้าช่องทางรักคับแคบเข้าไปรวดเดียว ถึงจะมีน้ำหล่อลื่นและผ่านการเตรียมมาแล้วอย่างดี แต่พอได้สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปมันก็ยังคับแน่นจนเขารู้สึกปวดหนึบไปทั้งลำ 

"อึกอ๊ะ จะ เจ็บ ฮื่อ..." นี่เป็นครั้งแรกที่ใบบุญได้ทำเรื่องแบบนี้ ซึ่งมันอาจจะเป็นครั้งแรกที่ใบบุญมีรอบฮีตด้วย แน่นอนว่ามันทำให้ใบบุญรู้สึกเจ็บมากๆ เพราะขนาดของเมืองรามก็ไม่ธรรมดาเลย 

"อ่าแน่นชิบหาย!" คนตัวโตสบถออกมา เพราะภายในร่องแคบบีบรัดแก่นกายของเขาแน่น จนทำเอารู้สึกปวดหนึบไปทั้งลำ แน่นจนเขาแทบจะขยับไม่ได้เลย 

"หยะ หยุด อึก..." แม้คำพูดจะพยายามบอกให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำของตัวเอง แต่ร่างกายมันกลับตอบสนองการกระทำของเขาซึ่งมันสวนทางกับคำพูดเอามากๆ 

"น้ำเยิ้มขนาดนี้ ยังจะบอกให้กูหยุดอีกหรือไง?" 

สวบ!

สวบ!

สวบ!

"อ๊ะ ฮ้าา อ๊าา อื้มม....มันแรงอึก...ไป" 

"มึงก็อย่าเกร็งดิ!" 

ยิ่งเมืองรามกระแทกลงไปแรงมากเท่าไรใบบุญก็ยิ่งเกร็งตัวมากขึ้นเท่านั้น เพราะรู้สึกว่าตรงปลายหัวของแก่นกายมันชนเข้ากับอะไรบางอย่างซึ่งทำให้หน้าท้องนูนขึ้นมาให้เห็นเลย ถึงจะมีอารมณ์มีการปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมา แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่เจ็บเลย 

"อ่าา..." เอวหนาเริ่มโยกขยับอย่างเนิบๆ ก่อนที่จะเพิ่มแรงให้เร็วขึ้น เพราะอีกฝ่ายเริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว มือหนาประคองเอวคอดของคนตัวเล็กเอาไว้แล้วกระแทกลงหนักๆ ยิ่งแรงเขายิ่งรู้สึกดี และมันทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั้นใกล้จะถึงฝั่งฝันในอีกไม่ช้านี้แล้ว 

ปึก!ปึก!ปึก!

สวบ!สวบ!สวบ!

"อึกอ๊ะ บะ เบาหน่อย ระ แรงไป ฮือ..." แรงกระแทกจากคนตัวโตมันหนักหน่วงจนใบบุญแทบจะพูดไม่ออกเลย อยากจะร้องออกมาให้ดังๆ กว่านี้ แต่ก็หมดเสียงที่จะร้องออกมาแล้ว 

"ฟู่ว...ผ่อนคลายหน่อย..." เมืองรามก้มหน้าลงมองตรงจุดเชื่อมต่อที่เขากระแทกเขาอย่างรัวๆ ตอนนี้มันแดงมากๆ เลย ซึ่งน่าจะเกิดจากแรงกระแทกของเขาที่ใส่เข้าไปอย่างไม่ยั้ง บวกกับแก้มก้นที่ถูกเขาฟาดมือลงก่อนหน้านี้ด้วย 

ได้เห็นอีกฝ่ายเจ็บ ได้เห็นร่องรอยที่เขาได้ฝากเอาไว้ มันกลับทำให้เขารู้สึกดี รู้สึกมีอารมณ์กับการกระทำแบบนี้ เขาชอบความรุนแรง เขารู้ตัวเองดีว่าเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ซึ่งก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีนิสัยชอบใช้ความรุนแรงกับเรื่องแบบนี้ด้วย 

สวบ!

สวบ!

"อ๊ะ หยุด หยุดก่อน!" ใบบุญพยายามที่จะขยับตัวนี้ เพราะรู้สึกเจ็บกับการกระทำของเมืองรามมากๆ ถึงจะอยากมีเซ็กซ์แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาทำรุนแรงแบบนี้ นี่มันเป็นการมีเซ็กซ์ที่ดิบเถื่อนและรุนแรงมากจริงๆ  

หรือว่าบางส่วนจะเกิดจากอาการรัทของเขาด้วย ใบบุญเองก็พอจะรู้จักผู้เป็นแม่มาบ้างว่าอัลฟ่าที่เกิดอาการรัทจะมีความต้องการทางเพศสูงและรุนแรงมากกว่าปกติเป็นสองเท่า ซึ่งบางคนอาจจะจำอะไรไม่ได้เลยซึ่งนั่นก็เป็นเพราะพิษไข้ 

"ยังไม่เสร็จสักรอบเลยจะหยุดได้ไงวะ!" เมืองรามเริ่มที่จะหงุดหงิด ที่ใบบุญเอาแต่บอกให้เขาหยุดการกระทำของตัวเอง ทั้งๆ ที่ร่างกายของใบบุญก็กำลังตอบสนองการกระทำของเขาเป็นอย่างดีแท้ๆ แต่เจ้าตัวกลับเอาแต่อ้อนวอนให้เขาหยุดทำแบบนี้ 

"จะ เจ็บฮึก..." ใบบุญน้ำตาไหลพรากออกมา เมื่อถูกเมืองรามกดศีรษะลงกับเตียงนอน แล้วกระแทกตรงจุดเชื่อมต่อเข้าออกอย่างหนักหน่วง ซึ่งใบบุญก็ทำได้เพียงนอนส่งเสียงร้องครางออกมา ไม่สามารถขัดขืนหรือทำอะไรมากกว่านี้ได้เลย 

"อ่าา...ไม่ จะเสร็จตอนนี้ไม่ได้" เมืองรามรีบหยุดแล้วจับใบบุญพลิกให้นอนหงาย ก่อนจะจับขาเรียวเล็กอ้าออกกว้าง ขยับตัวให้เข้าไปอยู่ใกล้ๆ กับใบบุญ จะแก่นกายลำยาวของตนเองสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง 

สวบ!!! 

"อึกอื้อ!!" 

"อ่าา นั่นล่ะ ร้องออกมากูอยากได้ยิน!" 

"อึก อึก ฮึกฮือ...อ๊ะฮ้าา อื้ออ!!" ใบบุญทั้งส่งเสียงร้องครางไหนจะร้องไห้ออกมาปะปนกันอีก น้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ สายตาที่มองคนตรงหน้าก็พร่ามัวแทบจะมองอะไรไม่ชัดเจนอยู่แล้ว  รู้แต่ว่าสีหน้าของเมืองรามในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากสัตว์ป่าที่กำลังหื่นกระหายเลย และใบบุญก็ไม่ต่างอะไรจากกระต่ายที่กำลังตกเป็นเหยื่อ 

"อืมฟู่ววว..." 

สวบ!สวบ!สวบ!

สวบ!สวบ!สวบ!

เมืองรามเร่งกระแทกอย่างถี่ๆ ตอนที่เขาจะรีบดึงแก่นกายลำยาวของตัวเองออกมาจากช่องทางรัก ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นลงบนหน้าท้องของใบบุญที่กำลังนอนหายใจหอบ สีหน้าเหมือนกับคนที่กำลังจะหมดเรี่ยวแรงลงทุกทีแล้ว ไหนจะใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาอีก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเซ็กซ์ในครั้งนี้สร้างความเจ็บปวดให้กับใบบุญมากแค่ไหน 

"ขึ้นมานี่!" เมืองรามดึงรั้งให้ใบบุญขึ้นไปนั่งอยู่บนตักของเขา ก่อนจะจับแก่นกายสอดเข้าไปในช่องทางรักของใบบุญอีกครั้ง ถึงแม้จะปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่นี้แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตรงส่วนนั้นของเขาผ่อนคลายลงเลย กลับกันร่างกายของเมืองรามกลับร้อนระอุมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ รู้สึกร้อนมากกว่าเมื่อกี้อีก 

หรือว่าจะเป็นเพราะกลิ่นฟีโรโมนจากตัวของใบบุญกันที่ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้ ไม่เคยมีใครทำให้เมืองรามรู้สึกเกิดกำหนัดในเรื่องอย่างว่าได้หนักขนาดนี้เลย เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เมืองรามได้กลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้า หลายครั้งที่เขามักจะถูกพวกโอเมก้าปล่อยฟีโรโมนออกมาเพื่อยั่วยวนเขาแต่นั่นก็ไม่เป็นผลสำเร็จเลย จนได้มาเจอกับใบบุญ ที่ฟีโรโมนสามารถกระตุ้นอาการรัทของเขาได้ 

"ฮ้าาา!!! จะ เจ็บ อึก....เมืองรามเบาหน่อย" ถึงแม้ช่องทางรักจะผ่านการสอดใส่ไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่ใบบุญก็ไม่สามารถชินกับความใหญ่โตของแก่นกายของเขาได้เลย มันใหญ่จนใบบุญแอบคิดว่าของแบบนี้มันไม่สามารถเข้าไปในตัวของเขาได้หรอก หรือถ้าเข้าไปได้ใบบุญก็ต้องเจ็บมากแน่ๆ ตรงส่วนนั้นอาจจะฉีกขาดเลยก็ได้ ซึ่งมันก็เป็นจริงๆ ใบบุญรู้สึกเจ็บจนร่างกายเหมือนจะขาดออกจากกัน ไม่รู้ว่าตรงส่วนนั้นมีการฉีกขาดหรือเปล่า รู้แต่ว่ามันเจ็บมามากๆ แต่ความร้อนในร่างกายมันกลับกระตุ้นให้ใบบุญตอบสนองความรุนแรงนี้ ถึงแม้จะเจ็บแต่ก็ยังต้องการ 

"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูวะ!" 

"อึก...มะ มันเจ็บจริงๆ" 

"...." เมืองรามไม่ได้สนใจเลยว่าใบบุญจะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน ตอนนี้เขาสนใจเพียงความต้องการของตัวเองเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งเขาก็จะทำตามที่ตัวเองต้องการ 

สวบ! สวบ! สวบ! 

"อึก อ๊ะอ๊ะ จะ จุก!" ใบบุญวางมือลงบนบ่าของเมืองราม อีกทั้งยังเกร็งตัวเองไม่ให้นั่งทับแก่นกายลงไปจนสุดลำอีกต่างหาก เพราะมันรู้สึกจุกและรู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างกำลังดันหน้าท้องออกมา แต่การกระทำนี้ก็ทำให้เมืองรามรู้สึกไม่พอใจเอามากๆ 

"สำออยชิบหาย" 

"อือ..." 

"มานี่เดี๋ยวกูทำเอง สำออยไม่เข้าเรื่อง!" ใบบุญถูกผลักให้นอนคว่ำหน้าลงกับเตียงเหมือนเดิม ก่อนที่เมืองรามจะเข้าประชิดตัวทันทีโดยที่ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้มีโอกาสขยับตัว แก่นกายลำยาวกระแทกเข้าไปในช่องทางรักคับแคบอีกครั้ง ก่อนที่จะกระแทกเข้าออกอย่างหนักหน่วงตามอารมณ์ของเขาที่ต้องการ 

สวบ! สวบ! สวบ!

สวบ! สวบ! สวบ!

"อึกอ๊า ฮ้า....จะ เจ็บฮื้ออ..." ใบบุญเอามือกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ส่งความเจ็บปวดไปที่มือของตัวเอง แล้วระบายลงไปกับผ้าปูที่นอนเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ใบบุญจะทำได้ในตอนนี้ มันเป็นความเจ็บปวดที่เหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เลย 

"อึก...เหมือนจะเสร็จอีกแล้ว...อ่าา" เมืองรามรีบดึงแก่นกายของเขาก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยลงไปบนหลังของใบบุญ เพราะเมืองรามไม่ได้ใส่ถุงยางและก็ไม่ได้เตรียมการมาก่อนด้วย จึงจำเป็นต้องเอาออกมาปลดปล่อยข้างนอกถึงแม้มันจะไม่ได้ป้องกันอะไรได้ดีมากมายแต่ก็ดีกว่าปล่อยเข้าไปเต็มๆ เพราะนั่นหมายความว่าอาจจะทำให้ใบบุญตั้งท้องขึ้นมาได้ เพราะทั้งสองมีอะไรกันในเวลาแบบนี้โอกาสที่จะท้องจึงสูงมากๆ เมืองรามก็ไม่มีเวลาที่จะออกไปซื้อถุงยาง และสถานการณ์ก็บีบให้เขาต้องทำแบบนี้อย่างเลือกไม่ได้ 

สวบ! 

"อ๊ะ ฮ้า!! ยะ ยังไม่พออีกหรอ?" ใบบุญเบิกตากว้างถามออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เมื่อแก่นกายลำยาวของเมืองรามสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบอีกครั้งทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เพิ่งจะปลดปล่อยออกมาเอง ทำไมเขาถึงยังมีอารมณ์อยู่อีกได้ทั้งๆ ที่ใบบุญแทบจะหมดเรี่ยวแรงให้ได้แล้วในตอนนี้ 

"ยัง! มันยังไม่หายร้อน!" เมืองรามตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระเส่า เพราะร่างกายของเขายังไม่หายร้อน เขาจึงต้องการให้ใบบุญเติมเต็มและช่วยดับกระหายความร้อนในร่างกายให้เขา และก็ไม่รู้ว่าอาการนี้มันจะหายลงไปตอนไหน เขารู้แค่อย่างเดียวว่าเขาต้องทำแบบนี้เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาทุเลาลงได้ 

"อึกเมืองราม...." 

"มึงไม่มีสิทธิ์อ้อนวอน ไม่มีสิทธิ์ขอร้องกู เพราะมึงโกหกกู และมึงมันก็เป็นแค่โอเมก้าชั้นต่ำคนนึง!" 

"...." คำพูดของเมืองรามทำให้ใบบุญนึกถึงภาพในอดีต ไม่ว่าจะมีโอเมก้าเข้ามาหาเมืองรามมากแค่ไหนเขาก็จะตอบกลับไปแบบนี้และบางคนก็เจอหนักหน่วงมากเลยด้วย ถึงจะรู้ว่าเมืองรามเกลียดโอเมก้ามากแค่ไหนแต่ก็ไม่ได้รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงเกลียดและทำไมเขาถึงเหมารวมว่าทุกคนจะต้องไม่ดี 

สวบ! 

สวบ! 

สวบ!

"อ๊ะ ฮ้าาา มะ เมืองราม มันแรงเกินไป อึกฮึก.." แรงกระแทกของเมืองรามมันรุนแรงเสียจนใบบุญถึงกับเสียน้ำตา มันรุนแรงจนใบบุญแทบจะร้องไม่ออกมันรู้สึกจุกร่างกายก็บอบช้ำจนแทบจะไร้เรี่ยวแรงขยับตัว 

"คนอย่างมึงมันก็เป็นได้แค่ของเล่นของพวกอัลฟ่าเท่านั้นแหละ!" 

"อึก...มะ เมือง...ร...า...ม..." สติของใบบุญค่อยๆ เลือนลางหายไป ถึงแม้จะได้ยินคำพูดของเมืองราม แต่ก็หมดเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้หมดเรี่ยวแรงที่จะพูดกับเขา 

ก่อนหน้านี้เขาทำรุนแรงมากจริงๆ แถมร่างกายของใบบุญก็บอบช้ำเอามากๆ อีกต่างหาก ตามเนื้อตัวก็เต็มไปด้วยรอยแดงรอยถูกกัด โดยเฉพาะบริเวณตรงลำคอที่ถูกเมืองรามฝากรอยเอาไว้จำนวนมาก แต่มันไม่ใช่การกัดเพื่อสร้างพันธะ แต่มันเป็นการกัดและดูดตามอารมณ์ที่ดิบเถื่อนของเขา