EPISODE1 [เด็กปลายแถว]

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

(MDL STORY)

ผู้เขียน : ตัวตึงดึงปฐพี

ประเภท : นิยายรักวัยรุ่น (ชายรักชาย)

ช่องทางติดต่อ

Facebook: Darling Rome

TIKTOK: DarlingRome

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้ทำซ้ำ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง ตีพิมพ์ เผยแพร่ส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมด โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

----------------------------------------------------------

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

EPISODE1

[เด็กปลายแถว]

ณ เขตดาวน์ทาวน์ หนึ่งในย่านธุรกิจของ 4 เขตชื่อดังรองจากเขตMDLที่มีกลุ่มมาเฟียตระกูลลินน์ปกครอง ผู้คนในเขตนี้จะมีเชื้อสายจีนเป็นส่วนใหญ่ เขตพื้นที่มากกว่า 80% มีกลุ่มคนที่ถูกยกย่องให้เป็น ‘บิ๊กบอส’ ควบคุมกลไกเศรษฐกิจอยู่ นั่นคือสองพี่น้องฝาแฝดเจ้าของ ‘ฟีนิกซ์คลับ’ อย่าง ‘เพลิง’ และ ‘ไฟ’ ซึ่งมีวัยเพียง 22 ปีเท่านั้น

ฝาแฝดหนุ่มลุคแบดบอยที่มีหน้าตาเหมือนกันราวแกะพิมพ์ ถ้าเพลิงและไฟไม่ทำผมคนละสี ก็ยากนักที่จะมีใครแยกแยะพวกเขาได้ว่าใครพี่ใครน้อง

ตุบ!

กระเป๋านักเรียนที่มีตราMDLแทบไม่เคยบรรจุหนังสือถูกโยนลงบนโต๊ะ เมื่อเห็นว่าเหล่าเพื่อนสนิทเจ้าของคลับกำลังแทงสนุ๊กกันอยู่อย่างสนุกสนาน หนุ่มน้อยเลยได้แต่พยักหน้าส่งสายตาทักทายพวกเฮีย ๆไปเท่านั้น

“เสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยน เดี๋ยวไอ้ไฟมามันก็บ่นมึงอีก”

‘ซ่ง’ ที่กำลังจะโน้มตัวแทงสนุ๊กพูดขึ้นกับหนุ่มน้อยที่หายหน้าหายตาไปหลายวัน คงเพราะเห็นว่าดึกดื่นป่านนี้แล้ว ‘หยิน’ ก็ยังอยู่ในชุดนักเรียนล่ะมั้ง แต่ถึงจะถูกเตือนอย่างนั้น หยินกลับไหวไหล่แทนคำตอบ

"..."

“แล้วนั่นมึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมา ทำไมหน้าเยินแบบนั้นวะ” ซ่งถามต่อ หลังจากแทงลูกสนุ๊กสีแดงลงหลุมไปแล้ว

“เจอพวกเมาพูดไม่รู้เรื่อง เลยได้ซัดกันฮะ” หยินว่า แล้วเดินไปหยิบเบียร์กระป๋องในตู้เย็นออกมาเปิดดื่มดับกระหาย ไม่ได้สนใจรอยแผลฟกช้ำบนหน้าเท่าไหร่

“มึงข้ามเขตเหรอวะ”

ทว่าขณะที่กำลังปล่อยให้ของเหลวเย็นจัดซึ่งอวลไปด้วยรสชาติข่มเฝื่อนไหลลงคอ 'เฉิน' รุ่นพี่หนุ่มเจ้าของเส้นผมสีบรอนซ์ทองโดดเด่น ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องวีวีไอพีของกลุ่มก็ถามขึ้นเสียงขุ่น

“ผมแค่ไปดูเรื่องที่เฮียไฟตามอยู่ฮะ”

หยินตอบประหยัดคำ เพราะเฮียเฉินค่อนข้างเข้มงวดเรื่องคนใต้ปกครองของเฮียแฝดที่หนุ่มน้อยมาทำงานให้ มีอะไรผิดแปลกไปจึงมักจะสอบสวนตลอด

“ไอ้ไฟก็ชอบใช้มึงทำงานยาก ๆ แม่งคิดได้ไงให้เด็กปลายแถวข้ามเขตไปสืบข่าววะ”

ซ่งบ่นอุบแทนหยินอีกตามเคย เพราะงานแต่ละอย่างที่หนุ่มน้อยได้ มักจะเสี่ยงอันตรายเสมอ แต่หยินก็ไม่เคยทำให้เฮียแฝดผิดหวังเลยสักครั้ง

อีกอย่างคำว่า 'เด็กปลายแถว' ที่ดูต่ำต้อยด้อยค่าที่พวกเขามักจะใช้เรียกลิ่วล้อที่คอยวิ่งตามก้นต้อย ๆ ราวพวกขี้แพ้ มันไม่ได้สะเทือนติ่งอารมณ์ของเด็กอย่างหยินเท่าไหร่ เพราะไอ้ลิ่วล้อปลายแถวพวกนั้น ไม่มีใครได้ขึ้นมาทำงานแบบเขาสักคน

และข้อแตกต่างนี้ ทำให้หยินกล้าที่จะกดหัวไอ้พวกที่ไม่กล้าเผยอหน้าขึ้นมาบนคลับ…ให้ต่ำเตี้ยเรี่ยธุลีไปอีก

‘โลกนี้มันอยู่ยาก มึงต้องแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่ได้’

นั่นเป็นคำพูดเดียวของภารัณที่บอกเขา ก่อนที่หยินจะตัดสินใจออกมาอยู่นอกอู่MDLด้วยตัวเอง เฮียรันไม่ได้ห้าม เพียงแค่บอกว่าเขาอย่าหายหัวไปก็พอ

“...”

“ไงวะ มาแล้วเหรอมึง มานี่มา!”

เจ้าของร่างสูงกำยำโดดเด่นด้วยเส้นผมสีเทาอ่อนไฮไลท์ดำทรง Comma ไถข้างแบบ Two block ที่เดินตามออกมา เมื่อเห็นว่าคืนนี้หยินโผล่หัวกลับมาที่คลับแล้ว ไฟก็กระดิกนิ้วเรียกให้หนุ่มน้อยเดินตามไปที่โซฟาทันที

“ไอ้เฉินมึงก็อย่าไปอะไรกับมันนักเลย เด็กมันแค่อยากได้เงิน อีกอย่างมันก็ไม่เคยทำงานพลาดนะเว้ย”

เสียงซ่งที่อยู่โซนโต๊ะสนุ๊กแว่วมา แต่หยินไม่ได้สนใจเท่าไหร่

“มึงก็ขยันให้ท้ายมัน”

นั่นไงล่ะ! เฉินที่เกลียดการให้ท้ายของซ่งมักจะจบด้วยประโยคนี้ทุกครั้ง

ใคร ๆ ในคลับก็รู้ว่าซ่งเอ็นดูหยินที่สุดแล้ว ไม่ว่าหยินจะมีเรื่องกับใคร หรือโดนใครดุด่า ซ่งมักจะออกหน้าช่วยพูดให้เสมอ

“มันก็แค่เด็กป่ะวะ” ซ่งแย้งกลับ เพราะไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่เฉินจะต้องมาเขม่นใส่เด็กม. ปลายแบบหยินล่ะมั้ง

“กูก็ไม่ได้จะอะไรกับมัน แค่กลัวมันพลาดโดนพวกต่างเขตยำตีนตายก็แค่นั้น มันยังเด็ก” เฉินให้เหตุผล ทำเอาซ่งอดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ไอ้เหี้ยที่แท้มึงก็ห่วงมันนี่เอง แล้วก็ทำตึงใส่มันตลอด กูคิดว่ามึงเกลียดขี้หน้ามันซะอีก”

“เออ! มันถือเป็นน้องน้อยในกลุ่มนะเว้ย แต่กูก็ขัดเรื่องที่พวกไอ้แฝดสั่งงานมันไม่ได้ จะตามไปดูก็ยิ่งลำบากใหญ่ เพราะไอ้พวกฝั่ง MDL แม่งหูตาอย่างกับสับปะรด”

เฉินพูดเสียงดังคล้ายจะให้ไฟได้ยินด้วย แต่หยินรู้ว่าพวกเฮียแฝดเองก็ไม่ได้สนใจลิ่วล้อปลายแถวถึงขนาดนั้น

"มึงเก่งนะที่ทำพวกมันเอ็นดูได้" ไฟพูดขึ้นเสียงเรียบ แววตาแข็งกร้าวจ้องเขม็งมาที่ใบหน้าฟกช้ำของเด็กหนุ่ม

"ผมไม่ได้ทำอะไร"

หยินบอกปัด เพราะไม่ได้ไปสุงสิงกับใครจริงจังนัก เรื่องเฮียซ่งเฮียเฉินที่เถียงกันไปมาเรื่องเขา หยินชินซะแล้ว

"ไหนมาให้กูดูหน้า" ไฟว่า พร้อมยื่นมือมาคว้าจับปลายคางเรียวให้แหงนเงยหน้าขึ้น

"แค่นิดหน่อยฮะ" หยินพึมพำ

แรงมือที่บีบปลายคางอยู่ ทำให้หนุ่มน้อยกัดกรามแน่น สีหน้าของไฟที่ยังคงนิ่งเรียบไม่ได้บ่งบอกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มเพียงพิจารณาใบหน้าอ่อนวัยที่จะหล่อก็ไม่สุด จะสวยก็ไม่ใช่ของหยิน ก่อนจะปล่อยมือออก

"หน้ามึงดี ๆ อย่าให้ตีนมาเจิมบ่อย" น้ำเสียงดุดันที่ใคร ๆ ต่างขยาดเอ่ยเตือน

"คราวหน้าจะเอาตีนรับฮะ" หยินพึมพำติดตลกหน้านิ่ง ขณะที่ไหล่รู้สึกเหมือนมีท่อนแขนหนัก ๆ ของใครบางคนมาโอบจากทางด้านหลัง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ต้องผงะไปทันที เพราะคนที่มาโอบเขาคือเฮียเพลิง ที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่