บทที่ 5 ไม่ได้ใส่ใจ

แมคนัสตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตอนเช้าเขาน่าจะไม่ได้นอนเลยมากกว่าเมื่อก็กลับมาถึงบ้านพักก็เกือบเช้า แถมยังต้องปั่นป่วนเพราะแอบเข้าไปนอนกอดเมธาวี

“คุณชายรองจะทานเลยไหมคะ”

“ไปตามเมญ่ามา”

แม่บ้านต้องรีบขึ้นไปตามเมธาวีที่ตอนนี้กำลังเสวยสุขเพราะดันถูกใจเจ้านายใหญ่ บางคนก็แอบอิจฉาบางคนก็หมั่นไส้เมธาวีและพาลเกลียดไปด้วย

“คุณชายรองมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“นั่งลงและกินข้าวจะได้กินยา อย่าให้พี่ต้องสั่งหลายรอบ”

สิ้นเสียงของชายหนุ่มหญิงสาวไม่รอช้าที่จะนั่งข้างกายทั้งสองนั่งกินข้าวเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนเมธาวีต้องวางช้อนลงเพราะอิ่มแล้วเรียกว่ากินอะไรไม่ลงมากกว่า

“คุณชายรองตาม อือ” แค่แมคนัสปิดประตูห้องนอนเขาไม่รอช้าที่จะคว้าท้ายทอยหญิงสาวให้ขึ้นมารับจูบของเขา และใช้มือบีบคางหญิงสาวให้อ้าปากเพื่อที่เขาจะได้เข้าไปแลกลิ้น

“พะ พอแล้วค่ะ”

“อย่าทำให้พี่โมโหต่อไปให้เรียกว่าพี่แมคหรือเฟยพง เข้าใจไหมคะ” ชายหญิงหันมาเอาคำตอบจากหญิงสาวลองตอบไม่เข้าใจดูสิเขาจะจับกดลงที่เตียงโดยไม่รอเวลาตามที่หมอสั่ง

“จะทำอะไรคะ อย่าคะ”

“พี่จะทายาให้คะอ้าขาออก”

“เมทาเองได้ค่ะ” ตรงที่จะทายามันล่อแหลมเกินไปเธอทาเองดีกว่า ใครจะกล้าให้ชายหนุ่มทาให้

“อ้าขาออกค่ะไม่อย่างนั้นพี่จะทำมากกว่าทายา”

เมธาวีกล้า ๆ กลัว ๆ แต่ก็ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกหญิงสาวอ้าขาออกเล็กน้อยแมคนัสล้วงมือเข้ามาและเกี่ยวกางเกงชั้นในออกโดยถกกระโปรงของหญิงสาวไปกองกันที่หน้าท้อง

“อ๊ะ !” หญิงสาวหลับตาลงและร้องออกมาเมื่อเจลยานั้นเย็นแตะสัมผัสกับกลีบร่องจนเธอสะดุ้ง อีกอย่างคือเธอไม่กล้าจะสู้หน้าของแมคนัส

ชายหนุ่มมองไปที่กลีบร่องที่บวมแดงเขาคงจะรุนแรงไปหน่อย มือหนารีบทายาไม่อย่างนั้นเขาจะอดใจไม่ไหวและจับหญิงสาวกดลงบนเตียงอีก

“วันหลังพี่จะอ่อนโยนกว่านี้นะคะ” ชายหนุ่มกำลังจะดึงกระโปรงของเมธาวีลงมาแต่ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกก่อนพร้อมกับเสียงตกใจของคนที่มาใหม่

“อร้าย พี่รองเล่นอะไรกันอยู่” หวังเฟยซิ่น หรือ มิลิน หวัง ใช้มือปิดตาตัวเองไว้ หญิงสาวคนนั้นคงจะสำคัญมากถึงได้มานอนบนเตียงของพี่รองได้

“มิลินกลับจากอเมริกาตั้งแต่ตอนไหน” ชายหนุ่มรีบดึงผ้าห่มมาปิดกายของเมธาวีและหันไปถามน้องสาว พร้อมกับสายตาดุ ๆ ที่ไม่ยอมเคาะประตูก่อน

“มิลินต้องถามพี่รองก่อนเถอะค่ะไปฉุดลูกใครมาอายุครบ 18 หรือยัง” มิลินมองไปที่หญิงสาวที่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มใบหน้าที่อ่อนเยาว์ราวกับเด็กอายุสิบแปด

“ออกไปคุยกันข้างนอก”

แมคนัสพาน้องสาวออกไปคุยที่ห้องทำงานและถูกมิลินคาดคั้นเอาคำตอบว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นใคร มาจากไหนทำไมถึงมาอยู่กับพี่รองได้

“พี่รอง! ยังเด็กอยู่เลยนะคะ”

“เด็กก็รักเป็นปะ”

“12 ปีเลยนะคะแถมยังเรียนอยู่อีกจริงจังเหรอคะ”

มิลินถามพี่รองเพราะไม่เคยเห็นแมคนัสให้ความสนใจกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้แถมยังเป็นสาวใช้ในบ้านอีก ดูจากอาการแล้วคงจะแอบกินเต้าหู้สาว

“อือ คนนี้พี่ไม่หลอก”

“ต้องเลี้ยงอีกนานเลยกว่าจะโต”

มิลินส่ายหน้าแต่ความสุขของพี่ชายเธอก็ไม่ห้ามดีกว่าได้แม่ดารานางแบบทั้งหลายมาเป็นพี่สะใภ้ ระหว่างที่พูดคุยกันอดัมก็เข้ามาเรียกเจ้านาย

“มิลินมาก็ดีแล้ว มาช่วยพี่หน่อย”

ตอนนี้มิลินกับแมคนัสกำลังช่วยกันนั่งเลือกเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าแบรนด์เนมสุดหรูพร้อมกับเครื่องประดับและอีกมากมาย เพื่อจะเอาใจเมียเด็กของแมคนัส

“ไม่เรียกน้องเขามาเลือกเลยคะ”

“คงได้ไล่พนักงานกลับนะสิน้องเมงกจะตาย” มีหวังไม่กล้าเลือกอะไรเพราะเกรงใจเขา เขาตะคอกนิดหน่อยน้ำตาก็จะไหลออกมา

“มิลินเพิ่งเห็นพี่รองเสียอาการเพราะผู้หญิง”

“มิลินจะกลับมาอยู่กับพี่หรือจะไปอยู่ไทย” แมคนัสเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากให้ใครมาละลาบละล้วงเรื่องของเขามากนัก แค่นี้ก็เก็บอาการไม่อยู่แล้ว

“มิลินขออยู่สัก 3-4 เดือนนะคะแต่ขอไปอยู่เพ้นท์เฮาส์”

“ตามใจ”

วันเวลาผ่านไปเกือบสองเดือนแมคนัสไม่ทำอะไรหญิงสาวเพราะอยากรอให้เมธาวีพร้อมจริง ๆ เขาต้องนอนกอดร่างบางทุกคนเกือบจะตบะแตกช่วงนี้เมธาวีกำลังอยู่ในช่วงเวลาสอบปลายภาคจบการศึกษา

คนที่ทำตัวแสนดีเพื่อหวังผลอย่างแมคนัสต้องปั้นหน้าทำตัวเป็นคนดีทั้งที่ความจริงเขาอยากจะจับหญิงสาวกระแทกเช้าเย็น เอาให้ท่อนเอ็นทะลุมดลูกไปเลย

“ตั้งใจสอบนะคะ”

“ขอบคุณพี่แมคนะคะที่มาส่ง”

“พี่ใจดีกับน้องเมอยู่แล้ว แต่น้องเมอย่าใจร้ายกับพี่ก็พอ”

เพราะถ้าหากว่าเขาจับได้ไอ้หน้าตัวผู้ได้ตายคนแรกตามด้วยเมธาวีที่จะได้รับบทลงโทษจากเขา เมื่อหญิงสาวกำลังจะลงจากรถแต่แมคนัสก็คว้าตัวไว้

“ต้องทำยังไงก่อนไปคะ”

“ขอบคุณพี่แมคนะคะ” เมธาวีก้มมาไหว้ที่หน้าอกของชายหนุ่มจนลูกน้องอย่างอดัมและห่าวซวนต้องกลั้นหัวเราะไว้จนท้องแข็งแต่ก็ต้องทำตัวให้เป็นปกติ

“ไม่ใช่แบบนี้คะ”

“พี่แมคต้องการแบบไหนคะก็พี่แมคแก่ก็ต้องไหว้ก็ถูกแล้ว” หญิงสาวไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรอีก ก็แปลกคนอยากได้อะไรแต่ไม่บอก

“น้องเมพี่เพิ่ง 33 เองนะยังมีแรงกระแทกใส่น้องเมได้อีกนาน” แมคนัสน้อยใจแต่หากวันนี้ไม่บอกความต้องการเมธาวีก็คงจะไม่ได้ไปสอบ

“หอมแก้วพี่ค่ะทั้งสองข้างเลย ไม่ทำพี่จะจูบโชว์ให้สองตัวนั้นเลย”

เมธาวีต้องรีบทำตามที่เขาบอกเพราะตอนนี้ใกล้จะสายเต็มทีแล้ว เมื่อหอมแก้มเขาเสร็จเธอจึงรีบลงจากรถหรูและวิ่งเข้าไปที่ตึกอาคารสอบ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเข้าตึกไปแล้วแมคนัสจึงสั่งให้ลูกน้องออกรถ

“บอกคนของเราให้มันปลอมตัวห้ามีพิรุธ”

“ครับผมไม่พลาดแน่”

แมคนัสไว้ใจเมธาวีแต่ไม่ไว้ใจคนที่เขามาวุ่นวายกับเธอโดยเฉพาะไอ้หนุ่มหน้าตี๋ที่เป็นเพื่อนของหญิงสาว เขาจะห้ามไม่ให้ยุ่งก็คงไม่ได้แต่สายตาผู้ชายด้วยกันเขารู้ว่ามันคิดยังไงกับคนของเขา

“แฮ่กๆๆๆ เมื่อกี้ เมื่อกี้เธอลงรถมา…”

“เป็นอะไรอ้ายค่อย ๆ พูด” เมธาวีเห็นเพื่อนสาววิ่งมาพร้อมกับใบหน้าที่แตกตื่น

“ก็เมื่อกี้อ้ายเห็นเมลงมาจากรถหรู ๆ” เธอไม่ได้ตาฝาดหรืออะไรและมั่นใจว่าเป็นเพื่อนของเธออย่างนี้ จ้าวอี้ชิงคงจะอกหักเสียแล้ว ยังไม่ทันจะจีบก็อกหักแล้ว

“เข้าห้องสอบเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”

เธอกับอ้ายไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังกันเพราะทั้งสองเป็นสาวชาวไทยเหมือนกันคบกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนมาถึงชั้นปีสุดท้าย ความลับทั้งสองไม่เคยปิดบังกัน

“ก็ได้”

ทั้งสองเดินเข้าห้องสอบไปเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงเมธาวีก็เดินออกมาจากห้องสอบวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการจบการศึกษานักศึกษาจึงนัดกันไปฉลองที่ไนต์คลับส่วนเธอกับอ้ายพร้อมกับเพื่อนชายจ้าวอี้ชิงจะไปนั่งกินปิ้งย่างกัน