ตอนที่ : 05 เมา

ไนท์คลับชื่อดัง

เพื่อนๆ ของฉันมันชวนมางานวันเกิดของเพื่อนอีกคนนึง ซึ่งก็เรียนอยู่คณะเดียวกันนั่นแหละ ที่จริงก็ไม่ได้อยากมาหรอกเพราะไม่มีคนรับกลับ พี่พายุเองก็ไปต่างจังหวัดอยู่สองวัน วันมะรืนโน่นถึงจะกลับ แต่ฉันก็โดนตื๊อจนต้องมา

( อย่ากลับดึกนักล่ะ และก็อย่าลืมจนเมามากด้วย )

"รู้แล้วค่าคุณพี่ชาย"

ระหว่างแต่งตัวฉันก็คุยโทรศัพท์กับพี่พายุไปด้วยนี่แหละ แทนที่พี่พายุจะคุยกับแฟนของตัวเองแต่กลับต้องมาคาสายอยู่กับฉันที่เป็นน้องสาว

ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเที่ยวหรอกนะ แต่ปกติถ้าไปเที่ยวแล้วดื่มกลับมา ก็จะมีพี่พายุเป็นคนรับกลับบ้านตลอด แต่ครั้งนี้พี่พายุไปต่างจังหวัดพอดี เขาก็เลยห่วงกลัวว่าฉันจะดื่มเยอะจนกลับบ้านเองไม่ได้

( ถ้างั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ กลับถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรบอกพี่ด้วยล่ะ หรือไม่ก็ส่งข้อความทิ้งไว้พี่จะได้หายห่วง )

"โอเคค่า แค่นี้แหละ"

หลังจากกดวางสายจากพี่พายุฉันก็รีบแต่งตัวและคว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดที่พี่พายุซื้อให้ออกไปยืนรอเพื่อนอยู่ที่หน้าบ้านทันที

"เฮลโหลสาว...เที่ยวผับทั้งทีแต่งตัวแบบนี้เหรอ?"

"เออน่า ฉันไม่ค่อยชอบใส่ชุดวาบหวิวน่ะ"

"มาขึ้นรถเถอะจะได้ไปกัน"

"จ้ะ"

ฉันเข้าไปนั่งในรถของเพื่อน คนนี้ชื่อว่าลูกหมี เป็นเพื่อนในคณะเดียวกันนั่นแหละ ก็ไม่ค่อยได้สนิทกันเท่าไหร่หรอก แต่ก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ส่วนมุกนิลนั้นไม่รู้ว่าไปหรือเปล่า รายนี้ไม่ค่อยเที่ยวสักเท่าไหร่ด้วยสิ

ไม่นานเราสองคนก็มาถึงที่คลับ ลูกหมีพาฉันเดินเข้าไปข้างใน มีโต๊ะที่พวกเราจองเอาไว้กันแล้ว พอไปถึงโต๊ะพวกเพื่อนๆ ก็มานั่งรอกันครบแล้วแถมยังมีเครื่องดื่มครบครันอีกต่างหาก

"มาๆ นั่งเลยแพร"

"สุขสันต์วันเกิดนะเหมียวลี่"

"จ้ะ ขอบใจนะ ดื่มได้ตามสบายเลยนะ ฉันเลี้ยงเอง"

"จ้ะ"

ฉันนั่งลงและก็ดื่มกับพวกเพื่อนๆ ฉันพยายามดื่มให้น้อยที่สุด เพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ต้องเมามาก ถ้าฉันเมาฉันคงกลับบ้านเองไม่ได้แน่ๆ ทั้งที่พยายามกินให้น้อยแล้วแต่เพื่อนมันก็ยังไม่ยอม นี่พยายามกระดกเข้าปากฉันลูกเดียวเลย

ไม่ใช่แค่ฉันที่ดื่มหนักนะ พวกมันทุกคนก็ดื่มหนักไม่แพ้กันเลย แต่ก็นะฉันไม่ใช่สายนี้นี่นา ไม่ได้คอแข็งเหมือนกับพวกนี้ด้วย

"อืม..."

"แพร...แกเมาแล้วเหรอ?"

"อืม...รู้สึกมึนๆ หัวแล้วอ่ะ" ฉันตอบ

"อะไรกัน นี่เพิ่งจะหมดไปขวดเดียวเองนะ"

"ก็ฉันไม่ได้คอแข็งมันกับพวกแกนี่ ไม่ได้มาดื่มบ่อยสักหน่อย ถ้าพวกแกไม่ชวนฉันก็ไม่ออกมาหรอก"

"ถ้างั้นเธอดื่มค็อกเทลก็แล้วกันจะได้ดื่มได้เรื่อยๆ ไม่เมามากด้วย"

จากนั้นเหมียวลี่มันก็สั่งค็อกเทลมาให้ฉัน ส่วนพวกนั้นก็เล่นเหล้าสดเบียร์สดกันเลย ฉันดื่มกับพวกนี้ไม่ไหวจริงๆ อ่ะ

"เอ้าชน!"

พวกนี้ชนกันไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้วแล้ว ส่วนฉันยังอยู่ที่แก้วเดียวอยู่เลย นี่ขนาดค็อกเทลแก้วเดียวนะ ฉันยังจิบอยู่เรื่อยๆไม่หมดเลย ไม่อยากนึกสภาพถ้าตัวเองยังกินเหล้าเพียวต่อ ฉันหาทางกลับบ้านเองไม่ได้แน่ๆ

"พวกแกฉันขอไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะ"

"ให้พวกฉันไปเป็นเพื่อนไหม?"

"ไม่เป็นไรๆ พวกแกดื่มต่อเถอะฉันเดินไหว"

พูดจบฉันก็คว้ากระเป๋าสะพายลุกเดินไปยังห้องน้ำทันที จากนั้นก็จัดการทำธุระส่วนตัวของตัวเอง และออกมายืนสูดอากาศอยู่ด้านนอก

"นึกว่าใคร?"

"ใครอ่ะแกรู้จักเหรอ?"

ฉันกำลังยืนหลับตาสูดอากาศอยู่พอได้ยินเสียงก็ต้องลืมตาขึ้นเพราะเสียงนั้นกำลังทักทายฉัน ตรงนี้มันค่อนข้างจะสลัวหน่อยแต่ก็ไม่ถึงกับมองอะไรไม่เห็น คนตรงหน้าของฉันคือผู้หญิงที่พี่ลีวายพาไปเดินห้างเมื่อหลายวันก่อน

"ไม่รู้จักหรอก แต่แฟนของฉันรู้จัก เห็นว่าเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทมั้ง"

"....." แฟน? ตกลงนี่ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนกับพี่ลีวายจริงๆ เหรอ ไหนตอนนั้นพี่ลีวายบอกว่าเป็นคนรู้จักไง และก็มาเพื่อนเขาซื้อของวันเกิดให้แม่

"มาเที่ยวเหรอ?"

"ค่ะ แพรมางานวันเกิดเพื่อน"

"อ๋อ...ฉันชื่อโรสนะ จำชื่อของฉันเอาไว้ให้ดีๆ"

"ค่ะ" ฉันได้แต่พยักหน้าตอบเพราะไม่เข้าใจว่าจะให้ฉันจำชื่อของเขาไปทำไม ในเมื่อเราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นต้องจำชื่อเป็นเรื่องเป็นราวนี่นา

หลังจากนั้นฉันก็กลับไปนั่งดื่มกับพวกเพื่อนๆ ต่อ แน่นอนว่าถูกเพื่อนๆ กล่อมให้ดื่มอีก ฉันก็ดื่มหนักไปอีก จนกระทั่งมารู้ตัวว่าฉันดื่มไปมากเกินจริงๆ สภาพนี้ฉันกลับเองไม่ไหวแน่ แต่ก็ต้องกลับให้ได้แหละนะ เพราะไม่อย่างนั้นฉันโดนพี่พายุเอ็ดบ้านแตกแน่

"อืม...อึก" ฉันเดินโซซัดโซเซออกมาพร้อมกับอาการพะอืดพะอม พวกเพื่อนๆก็เดินไปกันคนละทิศคนละทาง เพราะเมาไม่ต่างกันเลยสักนิด ฉันจะไปมัวห่วงคนอื่นก็ไม่ได้ เพราะต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน

พรึ่บ!

"แพร!"

"ครายอ่ะ?"

"นี่เรามาที่นี่เหรอ แล้วทำไมถึงดื่มจนเมาขนาดนี้"

"....." คำพูดน้ำเสียงมันคุ้นมากนะ แต่ฉันไม่มีแรงมากพอจะเปิดตาขึ้นมองเลยตอนนี้อยากอ้วกมากๆ

"แล้วนี่ใครมาส่งไอ้พายุไปไหน"

"....." คำนี้ชัดเจนแล้วล่ะพี่ลีวายชัวร์ๆ เพราะน้อยคนที่จะเรียกพี่พายุว่าไอ้พายุ

"เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน"

ฉันหมดสภาพมากไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยแต่ก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างฉันถูกพาขึ้นรถและรถก็ขับออกมา ก่อนที่ฉันจะถูกอุ้มลงจากรถไป

"อึก!"

"พะ แพร ห้ามอ้วกเด็ดขาดเลยนะ ใกล้จะถึงห้องแล้ว ใจเย็นๆ ก่อน"

ฉันรู้สึกพะอืดพะอมมาตั้งแต่เดินออกจากคลับแล้ว และตอนนี้มันก็กลั้นไม่อยู่แล้วจริงๆ ฉันอ้วกออกมาจนหมด และมันก็เหมือนสติดับวูบไปพักนึง รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว

"อืม..."

"ไงล่ะเรา นึกยังไงถึงได้ดื่มหนักขนาดนั้น"

"....." ฉันอ้าปากค้างเพราะตกใจกับสิ่งที่ตัวเองได้เห็นตรงหน้า พี่ลีวายยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน เขาไม่ได้ใส่เสื้อกางเกงก็เปียกแฉะจนเป็นสีเข้ม

นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เห็นรูปร่างของผู้ชายใกล้ๆ แม้กระทั่งพี่พายุฉันก็ยังไม่เคยเห็นแบบนี้เลย พี่ลีวายหุ่นดีมากๆ กล้ามก็ล่ำบึก น่าจับชะมัดเลยอ่ะ นี่ฉันไม่ได้หื่นเกินไปใช่ไหม

"มองขนาดนี้กินพี่เลยก็ได้นะไหนๆ ก็อยู่บ้านตัวเองแล้วนี่"

"เอ่อ...พี่เป็นคนมาส่งแพรเหรอ"

"ก็เมาเดินเซซะขนาดนั้น ถ้าพี่ไม่มาส่งแล้วแพรจะกลับยังไง"

"....."

"แล้วนี่ก็อ้วกใส่พี่เต็มหมดเลย จนพี่ต้องถอดเสื้อเอาไปซักเนี่ย"

"แหะๆ ขอโทษค่ะเดี๋ยวแพรไปหยิบเสื้อของพี่พายุมาให้เปลี่ยน"

จังหวะที่ฉันลุกขึ้นมันเหมือนมีอาการวูบคล้ายคนจะเป็นลม คงเป็นเพราะฉันยังไม่ได้สร่างเมาด้วยล่ะ ฉันหงายหลังล้มลงไปบนเตียงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ฉันดันดึงพี่ลีวายให้ล้มลงมาด้วย

เชี่ย!

มันเหมือนในละครเลยอ่ะที่พระเอกล้มทับนางเอกบนเตียง แล้วจากนั้นก็...

"พี่ลีวาย"