ตอนที่ 1 คุณชายไต้ฝุ่น

อาคารสูง 36 ชั้นของ APN สำนักงานใหญ่ หรือ บริษัท APN PROPERTY DEVELOPMENT ผู้นำธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์

พื้นที่ห้าชั้นบนสุด ถือเป็นเขตผู้บริหารที่มี CEO หนุ่มทำงานราวกับเสด็จมาจากสวรรค์ หากมีอะไรที่ต่ำกว่ามาตรฐานโผล่เข้ามาให้เห็น เขาจะเอียงหัวพร้อมจรดสายตาสะกดใส่เหยื่อตรงหน้า และส่งรอยยิ้มที่ทำให้พนักงานต้องม้วนตัวกลับไปคิดมาใหม่ ว่าควรแก้ไขจุดไหน ไม่ให้ประธานบริหารหงุดหงิด

เมฆินทร์ อาทิตย์พาณิช อายุ 30 ปี สูง 187 เซนติเมตร นักธุรกิจผู้มีภาพลักษณ์อบอุ่น อารมณ์ขัน และเป็นนักปกป้องครอบครัวด้วยเป็นผู้ออกสื่อแทนสมาชิกในครอบครัวเป็นประจำ ได้ขึ้นแท่นเป็นผู้บริหารบริษัทที่มีพนักงานกว่าห้าพันคนรวมทั้งเครือธุรกิจภายใต้แบรนด์ APN ที่ตั้งมาจากนามสกุล “อาทิตย์พาณิช”

คุณชายไต้ฝุ่นเป็นคนเดียวในตระกูลที่เปิดบัญชีโซเชียลในทุกแพลตฟอร์มที่เขามองว่ามีศักยภาพ และยอดผู้ติดตามของเขานั้นเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วหลังเปิดบัญชีเป็นสาธารณะ นับว่าเป็นอินฟลูเอนเซอร์ท่านหนึ่งก็ว่าได้ ด้วยมียอดผู้ติดตามเกือบ 7 ล้านคน

TYPHOON_APN

ชื่อแอ็กเคานต์ธรรมดา ถ้าแม้ในบริษัทมีใครสักคนชื่อ ไต้ฝุ่นเหมือนกัน ก็ไม่อาจใช้ APN เป็นนามสกุลต่อท้ายได้แล้ว ถึงคุณไต้ฝุ่น ลูกชายเจ้าสัวตรัยคุณ จะไม่ว่าอะไร แต่แค่คิดว่าใช้ชื่อซ้ำกันก็เกรงหัวจะหลุดจากบ่า

วันนี้ภาพที่โพสต์ลงใน IG ของเขา เป็นภาพแก้วกาแฟร้อนมองเห็นเส้นสายของควันลอยขึ้น พร้อมกับแคปชันของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง

“คนทำงานก็แค่นี้ ไม่ขออะไรมากเลย”

เสี้ยววินาทีที่อินเทอร์เน็ตหมุนเพื่ออัปโหลด ภาพโพสต์เข้าสู่หน้าฟีด หัวใจเป็นพันดวงพุ่งขึ้น พร้อมคอมเมนต์เห็นดีเห็นงาม แม้เห็นไต้ฝุ่นแค่เพียงนิ้วชี้นิ้วเดียว...ทรงเหมือนกันกำลังเคาะโต๊ะคิดอะไรอยู่

‘คุณ ตฝ ก็ดื่มกาแฟเหมือนกันเหรอคะเนี่ย’

‘จริงครับ เช้าของคนทำงาน ขอแค่กาแฟจริง ๆ’

‘แค่นิ้วเดียวก็รู้สึกเลยว่า เช้านี้ทุกคนกำลังทำงานหนักกันมากเลย รักษาสุขภาพนะคะ’

‘รักจังเลย ผู้ชายขยันทำงาน fc นะคะ’

บรรดาทีมงานฝ่ายวิเคราะห์ธุรกิจ อ่านแคปชันเจ้านายแล้ว ขนหัวลุกกันเป็นแถวเพราะแก้วกาแฟแก้วนั้น ถ่ายจากเก้าอี้และมุมภาพที่ไต้ฝุ่นนั่งอยู่ตอนนี้

สายตาเฉียบคมของชายหนุ่ม ค่อนข้างขัดแย้งกับความรู้สึกที่เห็นในโพสต์ เขากำลังนั่งมองพอร์ตการลงทุนผ่านจอมอนิเตอร์ทั้ง 16 จอ ไล่ไปเรื่อย ๆ

สองมือที่ประสานกันตรงหน้า ย้ายจากการรองคางตัวเอง เปลี่ยนเป็นจิ้มชี้ไปที่หน้าจอที่ 3 4 และ 5 ในแถวกลาง

“ดูของคู่แข่งหน่อย” เขาพูด

หน้าจอแสดงกราฟสีเขียว ปรับเพิ่มเส้นสีสันต่าง ๆ เข้าไปอีก 5 รายการ ถึงกลุ่มคู่แข่งในตลาดทั่วโลก

“จอ 12 นั่น ตลาดเอเชียใช่มั้ย” ไต้ฝุ่นถาม

“ครับ”

“จอ 5 นั่นคือของทั่วโลกเหรอ” เขาถามต่อ สายตาที่ย้ายขึ้นลงไปมา มอง...แล้วคิด

“ครับ” คนตอบเริ่มกังวลหนักขึ้น รวมถึงทีมงานด้านหลังที่มีหน้าจอคอมพิวเตอร์เรียงเป็นตับ พร้อมรับส่งข้อมูลทุกอย่างที่ประธานอาจจะเอ่ยถาม

แค่เพียงเขาถอนหายใจ...

ทั้งห้องเงียบกริบ

ไม่ได้ยินเสียงแม้แต่คนพิมพ์หรือกดคลิกเมาส์

“เอาใหญ่แล้วพวกนี้ แล้วทีมการตลาดว่าไง” เขาหันมาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง หากเข้มขึ้นอีกนิด พนักงานที่เตรียมจะพูดอาจนึกว่าโดนเจ้านายข่มขู่

“มาแล้วค่ะ รออยู่หน้าห้อง” หนึ่งในเลขานุการจาก 12 คนที่มีอยู่รีบเอ่ยตอบทันที

“ไปเรียกเข้ามา” ไต้ฝุ่นพูด แล้วทำมือสั่งให้พับข้อมูลที่หน้าจอทั้งหมดลง เพราะนั่นเป็นข้อมูลลับเฉพาะ

ประธานหนุ่มยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ ระหว่างรอผู้จัดการฝ่ายการตลาด

“ไม่ได้ขออะไรมากมายเลยไม่ใช่เหรอ ก็แค่งานง่าย ๆ เองนี่”

เสียงบ่นเบา ๆ ของไต้ฝุ่นทำเอาพนักงานในห้องอยากร้องไห้

พาร์ทิชันกั้นห้องเลื่อนปิดอัตโนมัติ ทีมวิเคราะห์ของออฟฟิศ CEO หายไปอยู่หลังฉากเรียบร้อย เหลือเพียงห้องประชุม แก้วน้ำดื่มและกาแฟถูกนำเข้ามาเสิร์ฟเตรียมไว้ให้ผู้จัดการสาว

ไต้ฝุ่นหยิบมือถือมาดู ก่อนกดปิดเสียงทั้งหมด เพื่อขับไล่ความน่ารำคาญของเสียงแจ้งเตือนจากบรรดาเพื่อนออนไลน์...ที่เขาเองก็ไม่รู้จักมักจี่ แต่ต้องปฏิสัมพันธ์ด้วย ในฐานะผู้มีหน้าที่สร้างภาพลักษณ์ให้ทั้งบริษัทและตระกูล

อาทิตย์พาณิช กับ คำว่านักธุรกิจสีเทา มันแยกจากกันได้ยากจริง ๆ ทำดีแค่ไหน ก็สู้เรื่องอดีตเมื่อร้อยล้านปีที่แล้วสมัยอากงไม่ได้

เมื่อเขาขึ้นตำแหน่งใหญ่สุดของเครือ APN เอเจนซีที่รับดูแลแบรนด์ ยื่นโพรเจกต์ “ผู้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา” มาให้ไต้ฝุ่นพิจารณา และเขาชอบใจมาก เพราะรู้สึกถึงตัวตนและพลังที่จะเอาชนะผู้อื่น

นั่นแหละ หนึ่งในงานของเขาคือ โพสต์อิมสตาแกรม ส่วนคลิปสั้น คลิปยาว จะมีทีมทำงานคอยผลิตและจัดการโพสต์ให้ โดยใช้ภาษาพูดตอบ ราวกับเป็นไต้ฝุ่นทำเอง

คุณจิน ผู้จัดการการตลาดก้าวขาฉับ ๆ พุ่งมานั่งที่เก้าอี้ก่อนที่เจ้านายจะทักทาย วางทั้งมือถือและเอกสารสี่ห้าแผ่นลงบนโต๊ะหินอ่อนราคาแพงหูฉี่ ตอนนี้พื้นผิวหน้าโต๊ะเย็นยะเยือกเพราะแอร์ที่เปิดประโคมให้คนขี้ร้อน แต่พนักงานในห้องต้องสวมเสื้อกันหนาวราวกับอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์

“จิน วันนี้กาแฟไม่อร่อยเลย” ไต้ฝุ่นพูด

“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ” คุณจิน ผู้จัดการก้มหัวปลก ๆ เพื่อขอโทษเจ้านายที่เธอทำให้อรรถรสการดื่มกาแฟลดลง

“คุณรู้มั้ย มันมีแค่ไม่กี่แบรนด์ที่ทำโครงการบ้านแบบเรา ผมไม่สนพวกตัวเล็กตัวน้อยนะ แต่ 5 แบรนด์ผู้นำตอนนี้

BOSTON CAPITAL

SHINWANIMI GROUP

LINKREGIS PROPERTY

HUAYANG ESTATE (ฮัวหยาง เอสเตท)

MECAN CORP

จบแล้วครับ อันดับ 1-5 ของโลก

แปลกมั้ย...ไม่มี APN ในนั้นน่ะ

แต่เรา!!!!!

เราคือหนึ่งในห้าบริษัทแรกที่ทำสิ่งนี้ เราควรอยู่ 1 ใน 5 ของระดับโกลบอล

แต่เรา!!!!!

เรา ไป อยู่ อัน ดับ หก ได้ อย่าง ไร ครับ จิน”

“คืออย่างนี้ค่ะ ยอดขายในเอเชีย...”

“คุณอยากจะพูดเรื่องเทรนด์ยอดขายกับผมเหรอครับจิน

เราร่วงจากหนึ่งในห้าของโลกมาได้สัปดาห์แล้ว มันปวดใจมากนะ แสดงว่าสัปดาห์หน้าเราก็จะร่วงจากอันดับหนึ่งของเอเชีย ถูกมั้ย”

ไต้ฝุ่นถามด้วยรอยยิ้มน่ากลัว ทำเอาผู้จัดการสาวต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ตั้งสติให้ดี เธอต้องพูดกับเจ้านายให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้น...คงโดนเฉดหัวออกจากห้องประชุม และทั้งชีวิตนี้อาจไม่ได้ก้าวขาเข้ามาในย่าน APN สำนักงานใหญ่อีกแล้ว

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ จินจะบอกว่า ตามแผนการตลาดทั้งหมด ตอนนี้ทำให้เราอยู่ในช่วงขาขึ้น แม้แต่กลุ่มลูกค้าที่ฝั่งยุโรปยังเริ่มติดต่อเข้ามา”

“ครับ” ไต้ฝุ่นตั้งใจฟัง

กาแฟหมดแก้ว และนิ้วประธานชี้ให้เลขาตัวเองรับทราบ

“แผนการตลาดของที่อื่นยังคงดำเนินตามรูปแบบทั่วไป จินขอเวลาอีกนิดค่ะ”

“เพื่อ!?” น้ำเสียงถาม...แต่สายตาเรียบนิ่ง จ้องมองคนพูดเล่าที่เกริ่นอินโทรยาวเกินไป

“เราจะตีกระแสให้ APN ลอยลำขึ้นไป เรียกความสนใจจากทั่วโลกด้วยสองแผนค่ะ คือ เรื่องการลงทุนร่วมกับบริษัทบรุกลิน”

“เรื่องBrooklyn Asset เราดำเนินการอยู่ แต่มันจะเร็วพอที่จะดันให้ APN ขึ้นมาเป็นอันดับห้าได้อย่างไรครับ จิน...ผมต้องรอนานแค่ไหน” ประธานใหญ่นั่งพิงไปกับเก้าอี้ผู้บริหาร กาแฟแก้วใหม่มาเสิร์ฟ กลิ่นหอมฉุยทำไต้ฝุ่นอารมณ์ดีขึ้นมานิด เขาหันไปส่งยิ้มให้เลขาสาว บ่งบอกว่าชอบใจ

ทางนั้นรู้ว่าต้องรีบไปบันทึกข้อมูลเก็บไว้ว่าเป็นกาแฟที่ได้คะแนนดี มันชงมาจากเมล็ดพันธุ์เจ้าไหน อุณหภูมิน้ำที่ใช้ร้อนมากเท่าไร และแก้วอะไรที่ใช้เสิร์ฟ เธอจะจดให้หมด

“ต้องรอนานแค่ไหนครับจิน”

“ค่ะ นั่นกลยุทธ์หนึ่งเน้นดึงผู้มีศักยภาพในการจ่ายแท้จริง แต่จินมีกลยุทธ์สอง ทำให้ทั้งเอเชียตื่นขึ้น และนึกถึงแต่เรา”

“ครับ พูดมาเลย”

“เราต้องดึงความสนใจจากในประเทศและในเอเชีย ให้กระแสมันแรง แล้วเดี๋ยวฝั่งอื่นจะสนใจเอง”

“มันคือเหตุผลที่คุณติดต่อหาพวกอินฟลูเอนเซอร์เหรอ” ไต้ฝุ่นพูดถึงสิ่งที่เขาได้รับรายงานมาว่าผู้จัดการแผนกการตลาดกำลังพยายามทำงานอย่างหนัก

“ค่ะ”

“คุณรู้ใช่มั้ย ว่าบ้านขนาดที่เล็กที่สุด ไซซ์แค่ 70 ตารางเมตร ยังราคา 3 ล้านดอลลาร์ คุณว่าอินฟลูพวกนั้นใช่คำตอบเหรอ” เสียงเรียบเย็นกับอากาศหนาวของห้องประชุมทำคุณจินขนลุกแล้วลุกอีก เธอเอามือลูบแขนเพื่อสั่งให้ขนที่ชูชันรีบล้มนอนลงเสีย

ไต้ฝุ่นส่งซิกบอกคนในห้อง

“หรี่แอร์เหรอคะ” เลขาสาวรีบถามกลับด้วยความแปลกใจ

“ไม่ใช่ครับ ขอเย็นกว่านี้อีก” ไต้ฝุ่นพูดพร้อมแสยะยิ้มให้ผู้จัดการสาว

“คุณจินจะได้รู้ว่า ต้องรีบพูดเข้าประเด็น อยู่นานจะหนาวกว่านี้ รู้มั้ยว่า การที่ผมอยู่อันดับหกของโลก ทำให้ผมอยากลาออกแล้วไปนั่งขายของเล่นแถวเอเชียทีค”

ท่านประธานเริ่มจุดบุหรี่สูบแล้ว เพราะกำลังหงุดหงิด เขาคาบแท่งนิโคตินที่เสียบกับที่ต่อบุหรี่และเลขาคนเดิมเดินมาจุดไฟให้ ก่อนจะก้มหัว เดินถอยหลังไปยืนรอรับคำสั่งผ่านท่าทางของบรรดาอวัจนภาษาที่ไต้ฝุ่นแสดงออกมา

“คุณไต้ฝุ่นอาจลืม” จินพูดขึ้น

“ว่า” ไต้ฝุ่นถาม เพราะเขาเป็นคนไม่ค่อยลืมอะไรหรอก ยกเว้นไม่อยากจำมากกว่า

“จินขอสรุปเอกสารที่คุณไต้ฝุ่นเซ็นไปครั้งล่าสุดนะคะ

มันคือแผนกลยุทธ์สองของเราจะใช้ดันคอนเทนต์ให้ขึ้นระลอกใหญ่และยาวนานขึ้น ซึ่ง...คุณไต้ฝุ่นเซ็นแล้วนะคะ จำได้มั้ย” ผู้จัดการสาวเตือนความจำนายใหญ่ด้วยใจกล้า ๆ กลัว ๆ แต่เธอก็ไม่อยากพลาดโอกาสที่จะแจ้งกับประธาน ว่าเขามีส่วนในการช่วยผลักดันอันดับด้วยเหมือนกัน

“จิน...ไม่หนาวสินะ” ไต้ฝุ่นจิ้มนิ้วสั่งเลขา ขอหนาวกว่านี้อีก

“คุณไต้ฝุ่นคะ คุณคืออินฟลูเอนเซอร์ท่านหนึ่ง และจะร่วมโพรเจกต์นี้กับคนที่จินติดต่อ เพียงแต่เรายังดีลไม่สำเร็จ”

สมองนักธุรกิจหนุ่มเริ่มรันภาพในหัวถึงบรรดาเอกสารมากมายที่เขาอนุมัติ

แฟ้มหนึ่งของการตลาด โพรเจกต์ผลักดันโครงการบ้านที่ทันสมัยด้วยนวัตกรรมและเทคโนโลยี เป้าหมายขายให้ลูกค้าทั่วโลก

สมองกำลังเห็นภาพการพลิกเปิดกระดาษแผ่นต่าง ๆ โพสต์อิทใสสีเขียวสะท้อนแปะเป็นไฮไลต์แถวหัวข้อแขกรับเชิญ และเขาปิดแฟ้มลง เพราะที่บ้านโทรมาบอกว่า หลานสาววัยหกขวบต้องการให้เขาเดินทางไปส่งเธอด้วยตนเอง เพราะเธอจะไปทริปทัวร์ดวงจันทร์สุดหรรษา

ความเร่งรีบทำให้ยังไม่ได้อ่านรายละเอียดทั้งหมด เห็นแผนโพรโมตขึ้นตัวแดงว่าใกล้กำหนด และชื่อ คุณจิน เป็นผู้จัดทำโครงการ

พอนึกว่า โครงการหลายหมื่นล้านต้องรอต่อไปอีกหนึ่งวัน ทำเขาเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วเปิดแฟ้ม พร้อมเซ็นอนุมัติไป

ก่อนภาพในห้วงความคิดจะหายไป ไต้ฝุ่นพ่นควันบุหรี่ไปทางเครื่องฟอกอากาศราคาแพงที่ซื้อมาตั้งไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ

“ผมน่าจะหลุด” เขาพูดกับคุณผู้จัดการ

คนสมบูรณ์แบบพูดออกมาเอง และทุกคนรับรู้ว่า เวลาที่ประธานทำงาน ทุกคนต้องทำตามหน้าที่ตัวเอง หากอะไรที่เป็นหน้าที่ของเขา ความรับผิดชอบและความทุ่มเท ก็มีให้กับงานไม่ต่างกับคนอื่น เป็นคนที่ทั้งรับผิดและรับชอบเช่นเดียวกัน

คุณจินคลี่ยิ้มเบาใจขึ้นเล็กน้อย เพราะเขาเป็นคนจริงแบบนี้ เธอถึงเลือกที่จะพูดไป และดีใจที่มันเป็นดังหวัง

“คุณคิดจะใช้ผมเพื่อดึงความสนใจ คุณมั่นใจว่าแผนการตลาดแบบนี้ใช้ได้!?” ไต้ฝุ่นถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

มันหน้าที่ของเธอที่จะต้องทำให้แบรนด์เป็นที่รู้จัก

ส่วนเขามีภารกิจต้องดีลกับบริษัทลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ ตอนนี้มีอีกจ๊อบเพิ่มมาแล้ว คือเป็นตุ๊กตาให้แผนกการตลาดนำตัวเขาไปใช้

“ค่ะ เราต้องทำถึง จัดสุด ต้องทำให้เชื่อ แล้วคนจึงจะสนใจ ท่านประธาน มียอดผู้ติดตามกว่า 7 ล้าน บวกกับเธอคนนั้น มันต้องปังแน่ ๆ ค่ะ”

“อืม แล้วยังไง คุณคนนั้นที่ว่า ตกลงหาได้มั้ย” ไต้ฝุ่นถามกลับ ควันบุหรี่ยังคงถูกพ่นออกมา เจ้าเครื่องอัจฉริยะกำลังทำงานหนักพอกับคุณจินที่ต้องพูดทั้งข่าวดีและข่าวร้าย

“ได้ค่ะ แต่เธอปฏิเสธเราตลอด คือคุณสมบัติของเธอทำให้จินไม่อยากยอมแพ้

ถึงจะน่าอาย แต่จินก็อยากบอกคุณไต้ฝุ่นค่ะ คือเรายังดีลกับเธอไม่สำเร็จ

ล่าสุดเธอแจ้งก่อนหน้าที่จินจะเข้ามาห้องนี้นี่แหละ ยังคงยืนยันว่าเธอไม่ทำ แต่ถ้าให้ค่าตัวเพิ่มเป็น 1.5 เท่า และขอสปอนเซอร์สนับสนุนซีรีส์วายด้วย ถ้าเรายอม เธอก็ตกลงจะทำค่ะ”

“ซีรีส์วาย มาเกี่ยวอะไรด้วย” ไต้ฝุ่นขยี้มวนบุหรี่ลงกับถังดับบุหรี่อัจฉริยะ

เลขาคนเดิมเดินเข้ามายื่นผ้าเช็ดมือที่มีน้ำยาฆ่าเชื้อให้คุณชาย เขาเช็ดแล้วโยนทิ้งในถังเดียวกับบุหรี่ คุณสมบัติของถังนั้น ทั้งดับไฟและฆ่าเชื้อ นวัตกรรมทุกอย่างของที่นี่ คือหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่ APN ใส่ไว้ในบ้านราคาแพงที่ขายให้ลูกค้า

“จินเช็กแล้วค่ะ คือ เธอเป็นแฟนคลับของนักแสดงชายท่านหนึ่ง เอ่อ...เรียกว่าเป็นสายทุ่มทุนสร้างหน่อย ๆ” คุณผู้จัดการสาวอยากอธิบายให้เจ้านายฟัง แต่ก็ลำบากใจที่จะพูด

“พูดให้ชัด คือ จะขอให้ผมจ่ายเงินเพิ่ม เพื่อเอาเงินไปเปย์ผู้ชายคนอื่นเหรอ”

ไต้ฝุ่นเดินกลับมานั่งที่เดิม ดื่มน้ำเปล่าให้ใจเย็นลง และกำลังคิดคำนวณทุกอย่าง

“แหะ ๆ ประมาณนั้นค่ะ”

ปัง!

ฝ่ามือใหญ่ทุบลงที่โต๊ะ

จินรีบนั่งหลังตรง จากที่หนาว ๆ ตอนนี้เริ่มรู้สึกจะเป็นไข้ตัวรุม ๆ แล้ว

“ดี! แรงดี! ชอบ!”

ไต้ฝุ่นพูดพร้อมรอยยิ้มกว้างที่ดูเหมือนเป็นคนร่าเริง แต่พนักงานที่นี่รู้ ยิ่งเจ้านายครึกครื้นมากเท่าไร แปลว่าเขายิ่งคาดหวังผลลัพธ์ และนั่นเท่ากับว่า อย่าทำให้ผิดหวัง เพราะคนที่น้ำตาตกจะไม่ใช่ไต้ฝุ่นแน่นอน

“ไม่ต้องกังวลไปคุณจิน เราทีมเดียวกัน ผมจะช่วยคุณเอง ตอนนี้เธอคนนั้นทำงานอยู่ที่ไหน”

เขาถาม ทีมเลขา 12 คน ต่างเงี่ยหูฟังคำตอบ เตรียมคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ว่าต้องติดต่อใคร ต้องจองร้านไหม หรือชุดนี้เหมาะกับสถานที่หรือยัง พวกเธอต้องจัดการทุกอย่างให้ลื่นไหลราวกับเตรียมการมาหลายเดือน

“อีเวนต์ที่ห้างเราค่ะ” จินตอบ

“พาเธอไปห้องรับรองที่นั่น” ไต้ฝุ่นสั่งเลขาของเขา

ทั้งห้องเบาใจ ไม่มีอะไรอยู่ในการควบคุมของคุณไต้ฝุ่นได้เท่าที่ห้างสรรพสินค้าแล้ว เขาเป็นทั้งเจ้าของ เป็นผู้บริหาร และเป็นนักช็อปตัวยง ต่อให้เธอคนนั้นแอบในซอกหลืบ คนที่หลับตาเดินในห้างนี้ได้อย่างไต้ฝุ่น ไม่มีทางหาเธอไม่เจอ

แต่การสั่งให้พามาที่ห้องรับรอง เป็นการช่วยลดงานอย่างเปี่ยมด้วยเมตตา เพราะถ้าเจ้านายเดินห้างเอง พวกผู้จัดการที่สโตร์คงต้องร้องไห้แน่

ทีมบอดีการ์ดประสานงานต่อทันที

ไต้ฝุ่นเห็นเกลพยักหน้าว่าพร้อมเดินทาง เขาจึงลุกยืน