BAD TRY 7

“ทดลองรัก?” มือขวาหนุ่มทวนคำพูดของเจ้าของใบหน้าแดงก่ำอีกครั้ง

“เอากระดาษกับปากกามาให้คริสสิ เดี๋ยวคริสจะเขียนสัญญาให้อ่าน”

ร่างสูงหยัดตัวสุดจากโซฟาแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานทางซ้ายมือ กลับออกมาพร้อมกับกระดาษเอสี่หนึ่งแผ่นและปากกาหนึ่งด้าม ที่เขาไม่ได้ขัดความตั้งใจของคริสตัลก็เพราะอยากรู้ว่าสัญญาทดลองรักที่เธอว่านั้นคือสัญญาอะไร

“เอาไปสิ” แดร็กวางกระดาษกับปากกาลงที่ว่างบนโต๊ะกระจก คริสตัลมองมันเล็กน้อยแล้วเลื่อนตัวลงไปนั่งพับเพียบบนพื้นพรม เพื่อตั้งใจร่างสัญญาที่เธอคิดขึ้นมาสดๆ ร้อนๆ ในหัวลงบนกระดาษ

คริสตัลพึมพำในลำคอพร้อมกับจรดปากกาเขียนตามคำพูดที่เธอทวนขึ้นมากับตัวเองไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายตานิ่งเรียบของมือขวาหนุ่ม เขาไม่ได้สนใจว่าข้อความเหล่านั้นคืออะไร เพราะสุดท้ายยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่ดี

“คุณชื่อจริงชื่ออะไรนะคะ”

“ถามทำไม”

“ตอบมาเถอะค่ะ ฉันไม่ได้เอาไปทำของใส่หรอกน่า”

“ดิษฐกรณ์”

“สะกดด้วยค่ะ” แดร็กถอนหายใจออกมาเสียงดัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพิมพ์ชื่อจริงลงไปในนั้น แล้วยื่นไปตรงหน้าคริสตรัล “ขอบคุณค่ะ”

“เสร็จแล้วค่ะ” ร่างเล็กวางปากกาลงบนกระดาษหลังจากเซ็นชื่อของตัวเองลงบนนั้นเรียบร้อย เป็นการบอกว่าเธอตกลงที่จะทำสัญญาที่คิดขึ้นมาเหล่านี้กับแดร็กแล้ว

“…”

“นี่ค่ะ อ่านให้จบแล้วเซ็นตรงนี้” มือขวาหนุ่มรับสัญญามาจากมือเล็ก แล้วกวาดสายตามองตั้งแต่บรรทัดแรกจนถึงบรรทัดสุดท้าย ก่อนจะเปล่งเสียงอ่านออกมาเบาๆ

“สัญญาทดลองรักจะมีผลบังคับใช้เป็นเวลาหกเดือนตั้งแต่คริสตัล คริษฐาและแดร็ก ดิษฐกรณ์เซ็นชื่อลงในสัญญาฉบับนี้…”

“…ข้อหนึ่ง ทั้งสองคนจะไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันถึงแม้จะไม่พอใจก็ตาม ข้อสองเรื่องความสัมพันธ์ไม่จำเป็นต้องปิดบัง เพราะอยู่ในฐานะกำลังทดลองรักกันอยู่จริงๆ ข้อสาม ถึงแม้จะไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย แต่ถ้าไม่พอใจการกระทำไหนของอีกฝ่าย สามารถตกลงกันได้ภายหลัง ข้อสี่ ห้ามทำร้ายร่างกายกันและกัน ข้อห้า สามารถมีความสัมพันธ์ทางกายกันได้ทุกเมื่อ แต่ต้องสมยอมกันทั้งคู่ ต้องป้องกันทุกครั้ง ข้อหก ห้ามยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นในระยะเวลาของสัญญานี้ หากใครฝ่าฝืนกฎที่ 1-5 อีกฝ่ายสามารถลงโทษได้เห็นสมควร แต่ถ้าฝ่าฝืนกฎข้อที่ 6 สัญญาทั้งหมดจะเป็นโมฆะทันที เพราะถือว่าไม่ซื่อสัตย์ต่อกันและกัน” ทันทีที่อ่านจบมือขวาหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากสัญญามองเจ้าของความคิดเหล่านี้

“ถ้าตกลงก็เซ็นชื่อได้เลยค่ะ”

“ฉันไม่เห็นด้วย”

“ไม่เห็นด้วยข้อไหนคะ ฉันว่ามันแฟร์กับเราที่สุดแล้วนะ”

“ข้อที่ห้า”

“คุณจะเอาถึงขนาดไหนคะ ถึงมีปัญหากับข้อนี้”

“แล้วเธอให้ฉันเอาได้มากขนาดไหนล่ะ” ความหมายของคำพูดที่แดร็กกับคริสตัลพูดมันมีความหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย” ใบหน้าสะสวยแดงขึ้นกว่าเดิม เมื่อได้ยินคำถามลามกของอีกฝ่าย

“แต่ฉันหมายความตามที่ฉันพูด…ให้ฉันเอาได้มากขนาดไหน ลองพูดมาสิ เผื่อฉันจะพอใจและยอมตกลง”

“คุณแดร็ก…”

“ทุกวันหรือทุกครั้งที่ฉันต้องการ”

“เซ็กซ์ที่ดีมันต้องสมยอมกันทั้งคู่ไม่ใช่เหรอคะ”

“เลือกมาสิ” คริสตัลอยากจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาทึ้งหัวตัวเองเสียให้ได้ แดร็กไม่ยอมฟังที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย เธอไม่รู้ว่าเขาอยากจะกวนประสาทหรือต้องการแบบนั้นจริงๆ กันแน่

“ทุกครั้งที่คุณต้องการ ฉันเลือกแบบนั้นค่ะ” ที่เธอเลือกแบบนี้เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องทำแบบนั้นกับเขาทุกวัน มันต้องมีสักวันที่เธอได้หยุดพักร่างกายบ้างแน่นอน

“ในสัญญามันไม่มีเขียน แต่ฉันจะเชื่อใจเธอแล้วกัน” เมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจ มือขวาหนุ่มจึงเซ็นชื่อของตัวเองลงไปในที่ว่างข้างๆ กันกับลายเซ็นของหญิงสาว แล้ววางปากกาลงบนโต๊ะพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองคริสตัลอีกครั้ง ร่างเล็กรีบหยิบสัญญามาดูทันที ก่อนจะพับมันเก็บใส่กระเป๋า

“ตอนนี้ถือว่าสัญญาของเราเริ่มขึ้นแล้วนะคะ จะมีระยะเวลาแค่หกเดือนเท่านั้น เดี๋ยวคริสจะถ่ายเอกสารแล้วเอาสำเนาอีกฉบับมาให้คุณเก็บไว้” มือบางจัดการสะพายกระเป๋าใบหรูขึ้นบนบ่าเล็ก แล้วหยัดตัวลุกจากโซฟาเตรียมกลับบ้านราวกับว่าเธอได้สิ่งที่ต้องการเรียบร้อยแล้ว

“จะไปไหน”

“พรุ่งนี้คริสมีประชุมตอนเที่ยงค่ะ ต้องกลับไปพักผ่อน ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ” คริสตัลหันไปกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอื้อมมือมาจับแขนของเธอไว้แน่นโดยไม่ได้พูดอะไร

“…”

“?”

“สัญญาเริ่มแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

“วางกระเป๋าแล้วเดินมาหาฉัน” แดร็กกล่าวสั้นๆ แล้วปล่อยมือออกจากเรียวแขนเล็ก คริสตัลยกมือจับกระเป๋าตัวเองพร้อมกับมองใบหน้านิ่งเรียบของร่างสูงด้วยความไม่เข้าใจว่าแดร็กจะรั้งเธอทำไม แต่สุดท้ายเธอก็ยอมวางกระเป๋าลงที่เดิม แล้วก้าวขาเดินไปยื่นตรงหน้าเขา

“…”

“ถอดชุดออก”

“คะ!?”

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด เดี๋ยวนี้” พูดจบชายหนุ่มก็หยิบบุหรี่จากกระเป๋ากางเกงออกมาสูบอย่างสบายใจ ทิ้งคำพูดพวกนั้นให้คริสตัลคิดหนักอยู่เพียงคนเดียว

“วันนี้คริสยังไม่พร้อม”

“เธอพูดเองว่าทุกครั้งที่ฉันต้องการ” คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม โดยที่ต้องการย้ำคำพูดของเธอขึ้นมาอีกครั้งด้วย

ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นเดียวกัน ร่างกายคริสตัลเริ่มสั่นเทาด้วยความกังวล หากมันต้องเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นจริงๆ เธอก็อยากจะพร้อมมากกว่านี้ แต่สายตาของแดร็กดูเอาจริงจนเธอไม่กล้าขยับขาเดินไปไหนเลย

“ฉันให้เวลาเธอทำใจสิบนาที แล้วตามฉันเข้าไปข้างใน อย่าคิดหนีกลับไป เพราะสัญญาพวกนั้นมันจะไม่มีความหมายอะไรเลย” พูดจบมือขวาหนุ่มก็จัดการดับบุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ตรงหน้า หยัดตัวลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน

พรึ่บ! ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างแรงพร้อมกับความกังวลและความหงุดหงิดที่ตัวเธอเองคิดอะไรตื้นๆ เกินไปจนทำให้อีกฝ่ายเอาเปรียบเธอได้ขนาดนี้

“ไม่น่าปากเก่งเลย” หญิงสาวพึมพำต่อว่าตัวเองพร้อมกับยกมือขึ้นมาตีปากเบาๆ ก่อนที่เธอจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นหาคำว่า ‘มีเซ็กซ์ครั้งแรกรู้สึกยังไง’ อย่างน้อยคริสตัลก็ควรจะรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเผชิญส่งผลอะไรกับเธอบ้าง…

“ถ้าขนาดของคู่รักหรือคนที่คุณกำลังจะมีเซ็กซ์ด้วยไม่ใหญ่จนเกินไป ครั้งแรกของคุณก็จะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ครั้งแรกสำหรับสาวบริสุทธิ์จะมีเลือดออกบ้างเล็กน้อย เนื่องจากพรหมจรรย์ฉีกขาด…” คริสตัลไล่อ่านบทความที่แสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่รูปภาพขนาดมาตรฐานของอวัยวะผู้ชายที่ถูกจำลองขึ้น

“…ขนาดมาตรฐานของคนไทยเท่านี้เองเหรอ โอเค~” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มด้วยความพึงพอใจทันทีที่รู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเจอไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด