BAD TRY 3

“อุ๊ย!” เสียงแหลมของมีนาที่กำลังเดินมาตามเพื่อนรักอย่างคริสตัลอุทานขึ้นด้วยความตกใจที่เห็นหนุ่มหล่อกำลังโอบร่างเพื่อนเธออย่างแนบชิด เพียงแต่นิดเดียวริมฝีปากของทั้งคู่ก็เกือบจะชนกันอยู่รอมร่อ

พรึ่บ! มือหนาปล่อยมือออกจากเอวเล็กแล้วดันเธอออกห่าง ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินผ่านมีนากลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่

“นี่มันอะไรกันยะยัยคริส” คริสตัลมองตามแผ่นหลังหนาไปจนสุดสายตา ก่อนจะหันกลับมามองใบหน้าหยอกล้อของเพื่อนรัก

“ก็อย่างที่แกเห็นนั่นแหละ ยังไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น”

“แกเล่นมือขวามาเฟียเลยเหรอ”

“ตอนแรกฉันแค่คิดว่าเขาน่าสนใจดี”

“แล้วน่าสนใจจริงไหม?”

“ก็น่าสนใจจริงๆ แหละ” แม้ว่าเขาจะพูดชัดเจนแล้วว่าเธอไม่มีทางแทนคนในหัวใจของเขา แต่มันก็เป็นความท้าทายที่เธออยากจะทำให้สำเร็จ

“ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ ไปเมากันดีกว่า ฉันไม่ได้ดื่มนานแล้ว เปรี้ยวปากชะมัด”

“เออ วันนี้ฉันก็อยากเมาเหมือนกัน” แล้วพรุ่งนี้เธอค่อยคิดใหม่ว่าจะทำยังไงจะให้เข้าถึงผู้ชายเย็นชาคนนั้นได้ ถ้ามันไม่เสี่ยงเกินไป…เธอก็พร้อมจะทำเพื่อความต้องการของตัวเอง

คริสตัลถูกมีนาคล้องแขนพาเดินเข้ามาด้านใน สิ่งแรกที่เธอทำก็คือกวาดสายตามองหามือขวาหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา แต่เมื่อไม่เห็นเธอจึงเอ่ยถามสามีของเพื่อนด้วยความสงสัย

“พี่ฮาสมือขวาเพื่อนพี่กลับไปแล้วเหรอคะ”

“มันไปเอาของที่รถ…นั่งก่อนสิ ตรงนั้นที่นั่งของมัน” โชแปงตอบแทนพร้อมกับชี้ไปที่โซฟาตัวเขื่องใกล้ๆ คริสตัลมองมันอย่างชั่งใจอยู่สักพักว่าเธอจะนั่งรอเขาหรือเธอควรจะปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เพื่อที่วันอื่นๆ เขาจะต้องรับมือกับเธอ

“นั่งเถอะ ถึงตอนนี้มันจะมีนิสัยเย็นชา แต่มันก็ไม่ใช่คนแบบนั้นตั้งแต่แรก”

“โอเคค่ะ” ยังไม่ทันที่คริสตัลจะหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา เสียงของแดร็กก็ดังขึ้นมาเสียก่อน และเขาเลือกที่จะเมินหญิงสาวตรงหน้ามองข้ามผ่านไปหาผู้เป็นเจ้านาย

“ผมขอกลับก่อน วันนี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไร”

“มึงจะรีบกลับไปไหน” แดร็กไม่ตอบคำถามของเจ้านายหนุ่ม เขาวางกุญแจรถของตัวเองลงบนโต๊ะกระจก แล้วหมุนตัวเดินออกมาด้านนอกที่ลูกน้องของเขาจอดรถรออยู่

ตึก ตึก ตึก! เสียงฝีเท้าที่วิ่งตามมาด้านหลัง ทำให้แดร็กหยุดเดินแล้วหันไปมอง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นคริสตัล เขาจึงก้าวขาเดินต่อไป

“คุณดระ…”

“มึงรอกลับพร้อมกับนาย กูจะกลับก่อน” แดร็กไม่สนใจเสียงร่างเล็กที่กำลังจะเอ่ยปากรั้งเรียกเขา จัดการเปิดประตูรถยนต์แล้วหย่อนตัวนั่งทันที

ปึง! คริสตัลสาวเท้าเข้าไปหา แต่ก็ช้าเกินไปเมื่อมือขวาหนุ่มปิดประตูรถแล้วถอยหลังออกไปจากคฤหาสน์เสียก่อน

“เฮ้อ…” ริมฝีปากบางถอนหายใจออกมาหนักๆ กับท่าทางไม่ต้อนรับของคนตัวสูง ก่อนจะเลื่อนสายตามองชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันที่ยังยืนอยู่ใกล้ๆ

“…นายเป็นเพื่อนกับเขาเหรอ”

“เปล่าครับ เฮียแดร็กเป็นนายของผม” ลูกน้องคนสนิทของแดร็กอย่างพอร์ชตอบคริสตัลกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพกว่าผู้เป็นเจ้านายมากมาย

“ฉันขอเบอร์เขาหน่อยได้ไหม?”

“ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ครับ ถ้าเกิดนายรู้…”

“งั้นเอาเบอร์ฉันไปให้เขา แล้วบอกว่าคริสตัลฝากมาให้แล้วกัน” คริสตัลรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะปฏิเสธ เธอเลยเลือกที่จะหยิบนามบัตรของตัวเองส่งให้กับเขาเพื่อนำไปให้ผู้เป็นเจ้านายแทน

“ครับ”

“นายชื่ออะไร”

“พอร์ชครับ”

“โอเค ขอบใจนะพอร์ช ฉันกำลังจะจีบเจ้านายของนาย ถ้านายช่วยฉันมันจะดีมากเลย” หญิงสาวทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้นแล้วเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ แล้วนั่งดื่มตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก ก่อนจะได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับแดร็กผ่านทางโชแปงอยู่เรื่อยๆ

หลายวันต่อมา…

ปึก! หญิงสาววางปากกาลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง แล้วยกมือนวดคลึงขมับของตัวเองเบาๆ ด้วยความเหนื่อยล้า เพราะตั้งแต่เช้าเธอแทบจะยังไม่ได้หยุดทำงานหรือรับประทานอาหารอะไรเลย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงประตูห้องทำงานถูกเคาะสองสามครั้ง ก่อนที่จะมีเสียงขออนุญาตเล็ดลอดเข้ามาด้านใน

“คุณคริสครับ ผมขออนุญาตเข้าไปนะครับ”

“เชิญค่ะพี่ธีร์” คริสตัลตอบรับเสียงของเลขาหนุ่มรุ่นพี่ที่เคยทำงานร่วมกับเธอมาตั้งแต่เธอเป็นผู้จัดการแผนกจนกระทั่งขึ้นมารองประธานบริษัท ทำให้เธอค่อนข้างสนิทสนมและไว้วางใจเขาเป็นอย่างมาก

สิ้นเสียงของรองประทานสาว ประตูห้องพักก็เปิดเล็กน้อยพอที่จะทำให้คนข้างนอกแทรกตัวเข้ามาได้ หญิงสาวมองของในมือของลูกน้องก็เผลอยิ้มออกมา

“ผมเอาแซนวิชมาให้รองท้องครับ เห็นว่าคุณคริสยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง”

“ขอบคุณค่ะ คริสกำลังวุ่นวายอยู่กับพฤติกรรมของเจ้าซิลเวียร์เลยไม่มีเวลาออกไปทานอาหารเลย” ทุกครั้งที่เด็กในบริษัทของเธอเริ่มเกเรขึ้น เธอก็จะค่อนข้างเครียดเล็กน้อย เพราะไม่อยากให้เรื่องราวเหล่านี้ไปถึงหูผู้เป็นพ่อ

“ตอนสองทุ่มคุณคริสมีนัดกับผู้กำกับกรกชนะครับ”

“อีกแล้วเหรอคะ” คริสตัลถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อได้ยินชื่อของคนที่เธอต้องไปคุยงานด้วย เขาเป็นชื่อคนในแบล็กลิสต์ของเธอที่ไม่อยากเจออีกเลยในชาตินี้

“ครับ ทางนั้นเขาแจ้งมาว่าต้องการคุยกับคุณคริสเรื่องคุณซิลเวียร์”

“โอเคค่ะ คริสรู้เรื่อง” ถึงแม้จะเซ็งๆ อยู่บ้าง แต่เธอก็ต้องไปพบในฐานะที่เธอเป็นเจ้าของต้นสังกัดเด็กในปกครอง บางทีครั้งนี้อาจจะไม่มีเหตุการณ์อย่างที่ผ่านมาแล้วก็ได้