BAD TOUCH 6

เช้าวันต่อมา...

@BKK,THAILAND

“อ๊าาาาา~” ทันทีที่หญิงสาวเดินมารับกระเป๋าของตัวเอง เธอก็เปล่งเสียงสบายใจออกมาพร้อมกับยิ้มหวานให้กับคนที่มองมายังเธอ

“โทรหายัยอันดีกว่า” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเพื่อนรักทันทีที่คิดได้ เธออยากเจออันนาจนแทบจะทนไม่ไหว

(ฮัลโหลลล)

“ฮายยยยย~...” มีอาเอ่ยทักทายปลายสายในขณะที่อีกฝ่ายก็พูดออกมาเสียงเข้ม ทำให้หญิงสาวชะงักก่อนจะตั้งสติมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง

“...เฮ้! นั่นใครน่ะ?”

(ฮัลโหล)

“เมื่อกี้เสียงใครยัยอัน พี่อันวาเหรอ” ทันทีที่ปลายสายตอบกลับมาเป็นเสียงของอันนา

(ไม่ใช่)

“แล้วใคร? อย่าบอกนะว่ากลับไทยไปไม่เท่าไหร่เธอมีแฟนแล้ว” มีอาถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะเธอรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดีว่าอันนาไม่ชอบให้ใครจับของส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต

(ไม่ใช่เหมือนกัน)

“เอาเถอะ ฉันไม่อยากรู้เรื่องผู้ชายคนนั้นแล้วก็ได้” เธอเลิกเซ้าซี้เพื่อนเพราะว่าเธอคิดว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เจอกันเธอจะซักไซ้อันนาชุดใหญ่แน่นอน

(แล้วโทรมามีอะไร)

“ฉันเหนื่อยมารับหน่อยสิ”

(อะไรของเธอ) ปลายสายถามออกมาด้วยความงุนงง

“ฉันอยู่ไทยเพราะทนคิดถึงเพื่อนรักไม่ไหว จะไม่มารับฉันจริงเหรอ” น้ำเสียงออดอ้อนของมีอาทำปลายสายถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

(อยู่ที่ไหน)

“สนามบิน”

(โอเค เดี๋ยวฉันไป)

“เจอกันนะคะ เพื่อนรัก จุ๊บๆ” เธอจูบโทรศัพท์ด้วยท่าทีร่าเริงแล้วจึงเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า ก้าวขาเดินออกมานั่งรอร้านกาแฟเพื่อรออันนาที่กำลังจะมารับตัวเอง

ผ่านไปสักพัก...

มีอาเดินมองหาทางออกที่นัดกับเพื่อนรักไว้ ทำให้เธอหยุดเดินกะทันหันจนไม่เห็นว่ามีคนเดินตามมาด้วย ส่งผลให้คนที่เดินตามมากระแทกเข้ากับแผ่นหลังบางอย่างแรง

ปึก!

“ว๊ายยยยย!” ร่างบางร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะแรงกระแทกทำให้เธอเกือบหน้าคะมำลงไปบนพื้น แต่โชคดีที่คนกระทำเข้ามารับเธอไว้ได้ทันที

“เป็นอะไรมากไหมครับ”

“???” มีอาทำหน้างุนงงเมื่ออีกฝ่ายพ่นภาษาไทยออกมารัวๆ ชายหนุ่มคลี่ยิ้มด้วยความเอ็นดูที่เห็นใบหน้าของหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยภาษาอังกฤษอีกครั้ง

“เป็นอะไรมากไหมครับ”

“อ๋อออ~ ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ...” มีอาส่ายหัวตอบพร้อมกับเอ่ยขอโทษอีกฝ่ายเพราะความผิดมันก็มาจากเธอด้วยเหมือนกัน

“...ขอโทษนะคะ เกือบทำคุณเจ็บตัวซะแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่เป็นอะไรแน่ใช่ไหม” มือหนาค่อยๆ คลายมือออกจากเอวบางที่เขาจับไว้เพื่อไม่ให้เธอล้ม

“จะเป็นก็ตอนคุณถามเนี่ยแหละค่ะ เดี๋ยวให้รับผิดชอบซะเลย” คำพูดหยอกล้อผ่านรอยยิ้มหวานทำให้ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มออกมาไม่ต่างกัน

“ผมคริสครับ แล้วคุณ...”

“ฉันมีอาค่ะ” หญิงสาวไม่รอให้อีกคนได้ถามอะไรออกมา เธอเลือกที่จะบอกเขาก่อนเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“เช่นกันค่ะ แต่เดี๋ยวฉันต้องไปแล้ว หวังว่ามีโอกาสเราจะได้พบกันอีกนะคะ” มีอาคลี่ยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปจับกระเป๋าลากของตัวเองที่อยู่ไม่ห่าง แล้วเตรียมเดินออกมาอีกทาง

“โลกนี้มันกว้างนะครับ...”

“...ถ้าอยากพบกันอีก ผมขอไลน์หรือไม่ก็ไอจีคุณได้ไหม” ชายหนุ่มถามออกมาเสียงราบเรียบในขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินออกไป เธอหันกลับมาแล้วยิ้มเป็นการตกลง หลังจากที่มีอาแลกไลน์กับชายหนุ่มแปลกหน้า เธอก็ออกมาหาเพื่อนรักที่มาจอดรออยู่ด้านนอก

“มีอา”

“กรี๊ดดดด! เพื่อนรักกกกก~” เสียงตะโกนเรียกชื่อทำร่างบางรีบหันไปทางต้นเสียงทันที เธอเปล่งเสียงร่าเริงตอบรับเพื่อนรักด้วยความตื่นเต่้น เธอลากกระเป๋ามายืนอยู่ข้างรถคันหรู แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มลงมาจากรถที่เพื่อนเธอนั่งมา ใบหน้าหล่อเหลาทำมีอาอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง

“ฉันช่วย” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวอีกคนด้วยภาษาอังกฤษผ่านน้ำเสียงราบเรียบ

“เอ๋?” เธอทำหน้างุนงงกับความสัมพันธ์ของชายหนุ่มตรงหน้ากับเพื่อนของเธอ

“เอามาสิ”

“คุณเป็นเพื่อนอันนาเหรอคะ” สุดท้ายความอยากรู้ก็ทำให้มีอาถามเขาออกไปโดยไม่รีรอ

“...”

“หรือเป็นแฟนยัยอันคะ?” เมื่อไม่ได้รับคำตอบมีอาจึงถามซ้ำอีกครั้ง

“เพื่อนเธอเป็นผู้หญิงของฉัน” มีอาทำตาโตเมื่อเข้าใจคำตอบที่ผ่านเสียงนิ่งเรียบของไค และมันก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ เพราะเสียงที่เธอได้ยินเมื่อกี้กับเสียงที่พูดผ่านโทรศัพท์เป็นเสียงเดียวกัน

“คุณชอบเพื่อนฉันจริงๆ ไม่ได้คิดจะเล่นๆ ใช่ไหมคะ” สิ่งหนึ่งที่สมองของมีอาเริ่มประมวลผลได้คือใบหน้าที่คุ้นเคยของชายหนุ่ม เธอนึกได้ว่าเธอเคยเจอเขามาก่อน

“ฉันไม่ได้มีหน้าที่ตอบคำถามเธอ” คำตอบแสนเย็นชาทำมีอาอ้าปากค้างด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะเย็นชาได้ถึงขนาดนี้

“มีอา แกจะยืนตรงนั้นอีกนานไหม!” สติของเธอก็กลับมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงอันนาตะโกนออกมาจากในรถ

“ไปแล้ว!” มีอารีบก้าวขามาที่รถแล้วรีบหย่อนตัวนั่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสายตาคมกริบของชายหนุ่มที่จ้องมายังตัวเอง เพียงแค่นั้นเธอก็รู้สึกขนลุกเมื่อนึกถึงชายหนุ่มอีกคนที่ดูแล้วน่าจะรู้จักกับผู้ชายของเพื่อนเธอ

“ทำไมมาไม่บอกฉันก่อน”

“ก็คิดถึงเธอจนทนไม่ไหวววว~” มีนาพูดก่อนจะสอดมือทั้งสองไปด้านหน้าแล้วโอบเพื่อนรักไว้

“เวอร์น่า แล้วหลุยส์ปล่อยเธอมาคนเดียวได้ไง” อันนายกมือกุมมือเพื่อนรักแน่น เพราะเธอเองก็คิดถึงมีอาไม่ต่างกัน

“ฉันกับหลุยส์เป็นเพื่อนกันนะ”

“หึ ให้มันจริงเถอะ”

“จริงงงงงงง~ ฉันกะว่าจะมาหาหนุ่มไทยหล่อๆ หิ้วกลับเม’ กาสักหน่อย” ท่าทางทะเล้นเกินจริงของหญิงสาวทำให้อันนาส่ายหัวน้อยๆ อย่างเอือมระอา

“เธอจะนอนกับฉันใช่ไหม”

“ฉันมาแบบไม่ได้แพลนอะไรเลยจองแค่ตั๋วเครื่องบินมาอย่างเดียว” เธอจองตั๋วเครื่องบินตอนเช้าของเมื่อวานและก็ขึ้นเครื่องบินมาที่นี่ตอนเย็นของเมื่อวานเช่นเดียวกัน

“ฉันไม่ได้ห้ามแกมานะ อย่างน้อยก็ควรจะบอกกันก่อนเผื่อเป็นอะไรขึ้นมา”

“จ้าๆ รู้แล้วว่าเป็นห่วง” มีอาพูดก่อนจะชะโงกหน้าหอมแก้มเพื่อนรักหนักๆ หนึ่งทีเป็นการขอโทษ