BAD TIGER_5?: ฉันเอาเธอจนเบื่อละ

“จะเอาอะไร ไม่ต้องอ้อมค้อม” แรงเหวี่ยงพาร่างฉันกระแทกกับกำแพง หลังจากที่นั่งตัวสั่นอยู่ในรถเป็นชั่วโมง ติดต่อใครก็ไม่ได้ มือถือก็โดนเอาไป…

“พี่เอามือถือเลมา”

“ตอบ”

“…เลอะเทอะน่าพี่! เอามือถือเลมา เลต้องคุยธุระ”

แต่เหมือนพี่เสือจะไม่หลงกลฉัน! นอกจากจะไม่คืนมือถือให้ฉันแล้ว ท่าทางที่ดูจริงจังเกินจริงทำให้ฉันเริ่มกลัว

“ถ้าไม่บอก ก็ไม่ต้องกลับ”

“นี่ใคร? เลอา ฉันคือเลอาที่ใครๆก็รู้จักนะ พี่จะแลกเหรอถ้าเลจะแหกปากตะโกนบอกว่าพี่กำลังจะข่มขืนเล”

“ข่มขืน?”

“…..”

“หึ๊~ ฉัน เอา เธอจนเบื่อละ”

“พี่เสือ!” แต่ทำไมยิ่งฉันโชว์เหนือมากเท่าไหร่ กลับกลายเป็นฉันที่ดูเหมือนจะโชว์โง่ออกมาทุกที ไม่ว่าจะคำพูดไหน ไม่ว่าจะรูปแบบใด พี่เสือกลับตอกกลับฉันได้ทุกเรื่อง

“พี่หยุดพูดถึงเรื่องอดีตได้ไหม ยิ่งพี่พูดถึงเรื่องเรามากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้เลรู้สึกว่าพี่… กำลังคิดถึงเล”

“….” เสือนิ่ง

“เพราะคิดถึง เลยเจ็บปวด เลยแสดงพฤติกรรมแบบนี้ไง”

“..นิสัยมั่นหน้าของเธอนี่มันดัดไม่ได้จริงๆ”

“…..”

“เธอน่าจะคิดว่าฉันรอวันเอาคืน… มากกว่ามาเสียเวลาทวงรักนะ”

“…..”

ไม่เห็นหนทางที่เราจะพูดดีด้วยกันได้เลย แกต้องใจเย็นแล้วแหละ ที่นี่ไม่มีนักข่าว ไม่มีแมงมุมให้จับภาพหลุด ไม่มีใครที่จะพอทำให้ฉันเป็นข่าวได้ คิดได้อย่างนั้นเลอาก็ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย แล้วเดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ผุๆผังๆข้างตึกใหญ่

“เอาที่พี่สบายใจเลย อยากจะดัดสันดานอะไรเลก็เชิญ”

สายตาของเลอามองไปที่ตึกใหญ่ร้างข้างตัว ทำไมถึงพรวดพราดวิ่งออกจากรถมาในที่แบบนี้กันนะฉันเนี่ย…

อากาศเย็นยะเยือก ทางที่มีไฟเพียงสลัวๆกับต้นไม้ใหญ่ที่แทบจะไร้ดอกไม้ที่มีสีสันสร้างบรรยากาศให้ดูวังเวงอย่างไม่ต้องอธิบายเยอะ ร่างบางยกแขนกอดตัวเองแล้วมองบรรยากาศรอบๆ เสือที่เห็นทุกอย่างไม่ได้มีกะจิตกะใจอ่อนโยนให้เหมือนกับที่เคยเป็นให้น้ำปั่น ร่างสูงพ่นบุหรี่ลอยขึ้นกลางอากาศ

โครม!

“กรี๊ดดดดดดด!!! ผีๆ! ผี!” เลอาสะดุ้งพรวดแล้ววิ่งเข้าไปกอดเสือทันที ร่างบางหลับตาปี๋แล้วกระโดดโหย๋งเหยงไปมา

“……”

“ฮือออ!! เพราะพี่เลย! พาไปที่ไหนไม่ไป มาทำบ้าอะไรที่ตึกร้าง!”

“เธอเองที่กระโดดลงจากรถฉัน”

“ก็นั่นละ! พาไปที่ที่มันไม่มีอะไรน่ากลัวแบบนี้ไม่ได้หรือไง! พี่ก็รู้ว่าเลไม่กลัวอะไรนอกจากผี!!!” สัมผัสที่เคยคุ้นชินมันก็ใช่.. แต่เหมือนเสือจะไม่ได้โหยหาสิ่งนั้น ที่ทำมาทั้งหมดคงเป็นเพราะอารมณ์แค้นเคืองในวันวาน

“พี่~”

“…..”

“ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่แบบนี้~ :( “

“พาเข้าโรงแรมไม่ติด?”

“ไม่ติด”

“…..”

“อย่ามาบ้ากาม เลไม่ชอบที่แบบนี้ ..หายใจไม่ทั่วท้อง” เลอาเป็นแบบนั้นจริงๆ มือน้อยกำเสื้อที่แผงอกแน่น ลมหายใจหอบถี่และตัวสั่น ดาราสาวกลัวผีและความมืดเป็นชีวิตจิตใจ เหมือนสิ่งนี้จะเริ่มกลับมาชัดเจนในความทรงจำของเสืออีกครั้ง ยิ่งเห็นว่าเลอาตัวสั่น บุหรี่ที่ถูกคีบก็ถูกทิ้ง เหยียบด้วยรองเท้าคู่ดำขลับ

“ไปขึ้นรถ”

“…ไม่~”

“นั่นก็ไม่ นี่ก็ไม่ เอาสักอย่าง”

“พะ พี่ก็ มากับเลสิ~”

“…..”

“เราสงบศึกกันก่อนไม่ได้หรือไง~”

“…น่ารำคาน”

หมับ! ก่อนจะจับข้อมือเล็กแล้วออกแรงดึงให้เดินตาม จนถึงประตูรถ

“เปิดเองได้ไม่ต้องสำออย” แล้วก็เดินวนกลับไปยังฝั่งคนขับ

ฉันหย่อนตัวเองเข้ามาในรถ เมื่อกี้ฉันกลัวจริงไม่ได้สร้างภาพ เอาเข้าจริงฉันก็ไม่อยากมานั่งตีนั่งทะเลาะอะไรกับพี่เสือหรอกนะ อดีตที่ผ่านมาฉันผิดก็จริง ผิดที่คิดว่าคนอย่างเขาไม่มีอนาคต ตอนนั้นฉันคงตัดสินพี่เสือเพียงแค่เขาตัวคนเดียวที่อเมริกา กับนิสัยที่ละมุนจนบางทีก็น่ารำคาน

ฉันผิดตรงไหนที่ฉันต้องการความตื่นเต้นในชีวิตรัก ฉันผิดตรงไหนที่พยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง ฉันมีความฝัน.. และฉันแค่ไม่อยากใช้ชีวิตให้รู้สึกว่าเสียดายที่เกิดมา ฉันไม่รู้ว่าทุกคนคิดเหมือนฉันไหม แต่ฉันเชื่ออยู่อย่างนึงว่าทุกคนต้องคิดเหมือนฉัน..

คือเราไม่มีทางเจอ รักแท้ จากความรักครั้งแรก

แต่หลังจากที่ขึ้นรถ เลอาก็นิ่งไป เสือสัมผัสได้จากท่าทางที่นิ่งงันของคนตัวเล็กที่กำลังนั่งมองออกไปข้างทาง

“..เลขอโทษนะ”

“…..”

“เรื่องเมื่อตอนนั้น”

“…..”

“ขอโทษที่บอกเลิกพี่ด้วยเหตุผลที่.. โครตเห็นแก่ตัวแบบนั้น”

“จะเรียกคะแนนสงสารอะไร”

“พอพูดจริงพี่ก็คิดแบบนี้อะ …รู้งี้ไม่น่าพูด”

“แล้วเป็นไง ชีวิตในแบบที่ต้องการ”

“…..”

“มีชื่อเสียง.. แต่ต้องมานั่งให้คนรุ่นพ่อล้วงนั้นล้วงนี่ ชีวิตแบบนี้คงดีมาก?”

“..ใช่ ดีบัดซบเลยละ”

“…..”

“ขอหละ อย่าพูดเรื่องคุณมาโนช กับเรื่องของเราเมื่อก่อนอีกเลย”

“…..”

“พี่เองก็ไม่ได้อยากจะเห็นหน้าเลใช่ไหมละ ทำไงได้.. ก็พี่ส้มเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด”

“เรื่องอะไร” แย่ละ! เผลอพูดจนได้ บอกไม่ได้เด็ดขาดเลยเรื่องนั้น!!!

“..ก็ ก็เรื่องที่เลได้เจอพี่ที่คลินิค พี่ส้มเขาจัดการ เลไม่เกี่ยว”

รถยังคงเเล่นบนถนนไปเรื่อยๆ จนผ่านร้านขนมหวานร้านหนึ่ง คาเฟ่แหละ แต่ดึกป่านนี้แล้วยังไม่ปิดก็แสดงว่าต้องมีอาหาร

คร้อกกก!!!

“-/////-“

“..แวะร้านข้างหน้าละกัน” พูดจบ รถก็ตีวงเข้าจอดข้างร้านคาเฟ่ที่ฉันมอง ท้องเจ้ากรรมดันมาร้องซะดังเอาตอนนี้ พี่เสือลงจากรถ ฉันเลยลงตาม… หยุดไฝว้กันสักชั่วโมงก็เหมือนกัน ฉันเองก็เหนื่อยเป็น

“รับอะไรดีค่ะ… อุ้ย! เลอา อ้าว.. กะ กับพี่หมอเสือ!” พี่เสือที่ยืนนิ่งเหล่มองฉัน คงไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงสินะเวลาเจอสถานการณ์แบบนี้ เลอาเลยรับหน้าที่เอ่ยถาม

“ถ่ายรูปกันไหม^^” ดาราสาวเอ่ยยิ่มถามพนักงานกลับไป

“ถะ ถ่ายค่ะ ถ่าย!”

“^^”

“…..”

“พี่เสือ ยืนนิ่งทำไมละ มาถ่ายรูป”

“ฉัน?” คนตัวสูงชี้ตัวเองแล้วเลิ่กคิ้ว

“ก็ใช่นะสิ พี่เองก็เป็นดังคนแล้วไม่ใช่หรือไง”

หมับ! มือบางคว้าจับแขนหนาอย่างลืมตัว ไม่ใช่แค่เสือที่ชะงักไป แต่เลอาเองก็ด้วย ก่อนจะปล่อยมือออกแล้วเลือกหันไปยิ้มให้พนักงานที่มารับออเดอร์แทน

“สวยหล่อทั้งคู่เลยอะ! นี่เป็นแฟนคลับทั้งสองคนเลยนะคะ~”

“อ๊าา~ จริงเหรอ ดีใจจัง^^”

“แต่ว่า.. มาด้วยกันสองคนแบบนี้คือ…~” ฉันหันมองหน้าพี่เสือที่ไม่พูดอะไรสักคำ

“..เอ่อ ไม่ใช่นะ เรารู้จักกันจ๊ะ พอดีมีธุระด้วยกันนิดหน่อย”

“เหรอคะ.. ไม่พูดเยอะแล้วค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยนะคะ”

“จ๊ะ^^” อีกครั้งที่เลอาต้องคว้าแขนเสือ เพราะคนตัวสูงไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่

“พี่เสือ..”

“…..”

“จิ๊! ลีลาที่หนึ่ง” ร่างบางเข้าไปดันร่างสูงให้พุ่งมาข้างหน้า ก่อนจะกดไหล่กว้างให้คนตัวสูงย่อลงในระดับที่แฟนคลับสามารถถ่ายรูปได้

แช๊ะ!

“คือดีย์~”

“งั้นขอสั่งอาหารเลยนะ”

“อะ โอเคค่ะ!” ฉันมองคนตัวสูงที่ยังคงยืนนิ่ง พี่เสือไม่เก่งเรื่องพบปะผู้คน แต่ดันเป็นหมอศัลย์ ที่ต้องทำงานพบปะผู้คนและอาศัยการพูดจา

“เอาทีโบนสเต็คกับอเมริกาโน่เย็นค่ะ แล้วก็… เอาน้ำส้มกับ ฟิชแอนด์ชิพ อ๊า! สลัดทูน่าด้วยนะ เอากลับจ๊ะ” พนักงานสาวรับทราบแล้วรีบจัดการออเดอร์ ทีโบนนะของโปรดพี่เสือเขา.. พี่เขาชอบที่จะกินมันพร้อมกับกาแฟ อยู่ๆก็จำได้ขึ้นมาซะงั้น

“ทำไมไม่กินนี่”

“เลต้องการความเป็นส่วนตัว”

“…..”

“ก็เรามาด้วยกัน เลขี้เกลียดตอบคำถาม”

“…..”

“พี่ยัง.. ชอบทีโบนอยู่นะ?”

“สั่งไปแล้วจะถามทำไม”

“ก็แค่อยากรู้ว่ายังชอบอะไรเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า”

“…ไม่ใช่ทุกอย่าง” ตอบแค่นั้นแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ พร้อมกับหาวฟอดใหญ่..

…จะว่าไป คุยกันดีๆ มันก็ไม่ตายนิ

ร่างสูงเอี้ยวคอแล้วใช้มือบีบต้นคอตัวเอง เลอาที่เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ยืนมอง ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆคาเฟ่ แล้วก็หย่อนตัวลงนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของคนเป็นหมอ วางกระเป๋าราคาแพงไว้บนโต๊ะอย่างทะนุถนอม

“..กินเสร็จแล้วเดี๋ยวนวดให้”

“ไม่ต้อง”

“หวงตัวเก่งจังนะ.. เลจับพี่มาหมดแล้วเหมือนกัน ลืม?”

“….”

“คุยกันดีๆสักครั้งมันจะตายหรือไง”

เลอาหยิบลิปสติกสีสวยขึ้นมาพร้อมกับกระจก เธอวาดแต่งเติมสีสันบนริมฝีปากจนฉ่ำสวย แน่นอนว่าเสือต้องมองพฤติกรรมของเธอ

“..เลไม่ขอบให้ปากตัวเองซีด” ดาราสาวพูดออกมาโดยไม่มีใครถาม พร้อมกับเม้มปากแล้วเก็ยทุกอย่างใส่กระเป๋า ร่างสูงนั่งไขว้ห้างนิ่งๆกอดอกมองเธอ ด้วยสายตาที่นิ่งเงียบ

“..ก็เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีมารยาท …พี่สบายดีนะ”

“ก็ยังอยู่ดี” เลอาถอนหายใจ ก่อนจะพยักหน้าให้กับคำตอบที่ตอบแบบขอไปทีแล้วนั่งกอดอกมองไปนอกร้าน