BAD TIGER_4?: หรือของเคยๆ?

?2Q PUB

“อื้อหื้ออ เต็มยศเลยนะมึง มาเที่ยวผับหรือมากาล่าดินเนอร์วะเนี่ย”

“เลอา ต้องเป๊ะตลอดเวลา คอนเซปต์ฉันแกก็รู้” แมงมุมที่มาถึงเสยผมยาวๆแล้วมองเพื่อนตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางเบ้ปากยอมรับในความสวยของเลอา

“กะมาอ่อยเต็มที่เลยดิ แหกซะ”

“มาเป็นข่าว ไม่ใช่มาอ่อย”

“เออๆ เอาไงก็เอา ถ้าคิดว่าดีแล้ว ฉันก็แค่หนับหนุน” เลอาและแมงมุมยืนอยู่ที่ลานจอดรถ เช็คความสวยของตัวเองผ่านกระจกรถคันหรูของดาราสาว

แมงมุมรู้เรื่องจากฉันหมดแล้วก่อนจะมาที่นี่ผ่านทางโทรศัพท์ ทั้งที่มันเป็นคนบอกว่าจะมาหาฉันเพื่อฟังเรื่องทั้งหมด แต่กลับเป็นมันเองที่รอไม่ไหวแล้วโทรมากลางคันซะก่อน

“หาจังหวะถ่ายรูปให้ได้ก็พอ”

“เชื่อมือได้เลย” ดาราสาวพยักหน้าก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่ผับ ก็เป็นไปตามคาดแหละ ทันทีที่ย่างกรายเข้าผับ เลอาก็ตกเป็นเป้าสายตาอย่างไม่ต้องทายให้เหนื่อย และทันทีที่พนักงานถามว่าฉันจองโต๊ะไว้หรือเปล่า

“พี่น้ำปั่นอยู่ไหม”

“ค๊ะ? คุณ คุณน้ำปั่น” คงไม่รู้ว่าฉันรู้จักพี่น้ำปั่นสินะ

“ช่วยบอกพี่น้ำปั่นที่ ว่าฉันมาหา”

“อะ.. โอเคค่ะ!” พนักงานสาววิ่งไปอย่างเร็ว เลอายืนหลังตรงกอดอกแล้วทัดผมตามประสามารยาหญิง และส่งยิ้มให้ให้กับทุกคนเท่าที่จะทำได้ ซึ่งไม่นานเลยที่พี่น้ำปั่นเดินออกมาจากห้องชั้นบนและลงมาหาฉันเพียงแค่ไม่กี่นาที

“เลอา!”

“แหม ทำเหมือนเลเป็นคนอื่นคนไกลไปได้”

“ที่ไดเรกไอจีคุยกัน พี่ก็ไม่คิดว่าเลจะมาหาเร็วขนาดนี้ สวยขึ้นเป็นกองเลยน๊าาา~” ทั้งสองสงมกอดกันเพราะไม่ได้เจอกันนาน แผนที่หนึ่งของฉัน.. เริ่มได้!

“..อย่าหาว่างั้นงี้เลยนะ พี่เสือไม่อยู่ใช่ไหม” ฉันต้องทำเป็นไม่อยากเจอพี่เสือก่อน เพราะคนฉลาดๆอย่างพี่เสือ สามารถตีโจทย์แตกได้หลายวิธี นั่นแหละพี่เสือละ

“ไม่จ๊ะ แต่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมาหรือเปล่านะ เห็นช่วงนี้ยุ่งๆด้วย”

“ไม่มาก็ดีแล้วค่ะ.. งานจะกร่อยเอา พี่มีโต๊ะให้เลไหม”

“เดี๋ยวนั่งโต๊ะเดียวกับพี่เลย มีคิงส์กับเหนืออยู่ด้วยพอดี”

“…..” เลอาอีดออด

“มาเถอะ พี่จะสั่งให้สองคนนั้นห้ามบอกเสือเด็ดขาด โอเคไหม”

“..ก็ ก็ได้ค่ะ จะได้คุยกับพี่ยาวๆ ไม่เจอตั้งนาน พี่ก็สวยขึ้นเป็นกอง^^”

“สู้เลไม่ได้เลย”

“ไม่ค่ะ พี่นะ เซ็กซี่แล้วก็น่าค้นหามากๆ”

“พอๆๆ หยุดอวยกันเองได้แล้ว ป่ะ ไปที่โต๊ะพี่กัน” พี่น้ำปั่นหันมายิ้มแล้วเชิญชวนแมงมุมด้วย แล้วทันทีที่ทิ้งระยะห่างจากน้ำปั่น เลอาก็กระซิบเพื่อนสาวทันที

“เห็นม่ะ ไม่สงสัยสักนิด”

“ชอตนี้แกดูชั่วมากเลยวะ” แมงมุมกระซิบกลับพลางขำ เลอาไม่ได้สนใจคำนั้นก่อนจะเดินเชิดหน้าหลังตรงแบบทุกที และทันทีที่ขายาวเดินมาถึงโต๊ะ เหนือคือคนแรกที่เห็น

พรวดดดด!! เหล้าที่กระดกพ่นออกจากปากอย่างทันควัน

“เล!” ตามมาด้วยคิงส์ที่นั่งหันหลังอยู่ก็หันตามสายตาของเหนือ

“..เห้ย มาได้ไงเนี่ย” ก่อนจะลุกขึ้น แล้วผายมือให้ดาราสาวและเพื่อนได้นั่ง

“นั่งก่อน” แล้วตัวเองก็ไปลากเก้าอี้สำหรับตัวเองมาใหม่

“พวกพี่นี่ ยังเหมือนเดิมเลยนะ ไม่สิ… ต้องบอกว่าหล่อขึ้น~”

“ยิ่งแก่ยิ่งเก๋างี้?”

“ประมาณนั้นเลย ว่าแต่พี่เถอะ สาวเยอะๆนี่เคยสับรางพลาดบ้างป้ะ” เลอาแหย่คิงส์

“เหอะ มันตอนนี้ไม่มีสาวให้สับรางแล้ว นู้น.. ยินยอมปลงใจละ” เหนือพูดแล้วหันไปที่น้ำปั่น คิงส์ก็ยิ้มแล้วพยักหน้ายืนยัน

“โอ้โห้~ เลยอมพี่วะพี่คิงส์” ฉันยกนิ้วโป้งให้ แต่สายตาของพี่เหนือที่มองไปข้างหลังรู้สึกว่าจะเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันเลยคิดอยู่ได้แค่อย่างเดียวเท่านั้น

“นี่ เหนือ คิงส์ อย่าบอกเสือนะว่าเลมา เลไม่ค่อยสบายใจนะ”

“ไม่สบายใจ.. หรือตั้งใจถ่อมาถึงที่นี่กันแน่” เสียงนุ่มทุ้มนั่น.. สิ้นสุดลงพร้อมกับร่างสูงๆของเสือที่ลากเก้าอีกมานั่งที่หัวโต๊ะโดยไม่พูดให้มากความ แผนฉันมันจะสำเร็จเร็วไปป้ะ นี่มาถึงยังไม่ได้กระดกสักแก้ว เหยื่อก็โผล่ออกมาง่ายๆแบบนี้

“กะจะบอกอยู่ว่ามันมา” พี่เหนือก็ชูมือถือให้ฉันดู ทีนี้เป็นพี่น้ำปั่นที่กลัวว่าฉันกับพี่เสือจะตีกัน

“ไม่เป็นไรพี่น้ำปั่น เลแยกแยะได้”

“หึ๊~”

“..พี่จะขำอะไรนัก”

“เสือ.. ขอร้องละอย่ามีเรื่องกันนะ เลไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ”

“ไม่เหมือนยังไง?”

“ก็เลเป็น”

“ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า… ก็ยังยอมให้ฉันจับกดบนเตียงอยู่เลย”

“ห๊ะ!” >น้ำปั่นกับแมงมุมร้องพร้อมกัน ส่วนเหนือกับคิงส์ก็เอ๋อๆไปหน่อย

“เธอคิดว่าคนแถวนี้ไม่ได้อยากมาเจอฉันที่นี่จริงๆ?” เสือพูดกับน้ำปั่น

“พี่เสือ พี่จะพูดอะไรให้เกียรติกันหน่อยได้ป้ะ เลเป็นดารานะ”

“เดินบนฟ้าได้หรือไง?”

เลอาข่มอารมณ์ เธอรู้ดีว่าเสือไม่ได้กวนประสาทเธอ แต่เป็นนิสัยที่ชอบพูดโพล่งออกมาตรงๆแบบไม่ค่อยรักษาน้ำใจ แต่จะพูดดีกับคนไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์นั้นแน่นอนอยู่แล้ว

“แหม~ เลิกกันไปคำพูดคำจานี่ดูห่างเหินดีจัง”

“….”

“เลทำพี่ เจ็บปวดขนาดนั้นเลยเหรอ~” เลอาเริ่มยั่วประสาท ยื่นใบหน้าใสเข้าไปใกล้ เกลี่ยนิ้วแตะสัมผัสที่ไหล่กว้าง ตอนนี้ทั้งวงสนทนานิ่งเงียบ

“เข้าใจแหละ.. ตอนนั้นพี่รักเลมากนิน่า~”

หมับ! มือหนาจับข้อมือบางแล้วฉุดให้ลุกขึ้นเหมือนตัวเอง แมงมุมรีบคว้ามือถือทำเป็นยกคุยโทรศัพท์ แต่หลังมือถือหันหาทั้งสอง

“ต้องการอะไร”

“โอ๊ย! เลเจ็บ!” เลอาทำท่าอีดออด

“อย่ามาแอคติ้ง… ฉันเป็นคนเดียวที่รู้ ว่าเธอเสพติดความเจ็บปวดแค่ไหน”

“…..”

“ลืมไปแล้ว?”

“..พี่เสือ!”

“จู่ๆเธอก็โผล่มาที่คลินิคฉัน แล้วมาที่ผับปั่นในวันเดียวกันแบบนี้”

“…..”

“ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอหลุดจากวงโคจรของพวกฉันไปแล้วไม่ใช่หรือไง”

“…..”

“อยากจะได้อะไรจากฉัน?”

“…..”

“ชื่อเสียง ข่าว หรือของเคยๆ” เลอาเริ่มสัมผัสได้ถึงความดิบห่ามของเสือผ่านดวงตาที่เคยอบอุ่น มันทำให้เลอาเผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว

“กลัวฉัน?”

“…..”

“ถ้ากลัว.. เธอก็ไม่ควรกลับมา”

“..เลไม่ได้กลับมาหาพี่”

“แล้วกลับมาทำห่าอะไร”

“เสือ..” น้ำปั่นยืนหน้าเสีย มือน้อยพยามจับไหล่หนาของคนเป็นเพื่อน

“นี่ ช่วยห้ามเสือหน่อยสิ :( “

“มีใครเคยห้ามอะไรมันได้?” เหนือพูด แต่คิงส์ยังนิ่ง

มือหนาบีบข้อมือเล็กจนเลอาเริ่มรู้สึกเจ็บจริงๆ

“พี่เสือ! ปล่อย เลเจ็บ!”

“พะ พี่หมอค่ะ คือ…” ยิ่งแมงมุมเอ่ยห้าม ดวงตาแข็งกระด้างก็สาดรังสีอำามหิตใส่ทันที

“……”

“..อะ เอ่อ ตะ ตามสบายพี่เลยค่ะ” เป็นแมงมุมที่นั่งตัวห่อ ใครกันจะทนรังสีอำมหิตจากสายตาของเสือได้ เลอาเริ่มหวั่นเกรง แต่เรื่องของคุณมาโนช… มันก็ทำให้ดาราสาวฮึดสู้

“..กลับมาดูความสำเร็จของพี่มั้ง”

“……”

“เลขอคืนคำนะ ที่เคยบอกว่าพี่ไม่มีอนาคต ตอนนี้พี่มีทุกอย่างแล้ว พี่ควรจะขอบคุณเลอะ ที่คำดูถูกพวกนั้น ทำให้พี่มีวันนี้ได้”

“มากไปเปล่า” คราวนี้คิงส์พูด ฉันรู้ว่าไม่ควรพูดอะไรแบบนี้ แต่ฉันต้องการเป็นข่าวกับพี่เสือเพื่อที่จะให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่พี่ส้มบอก ฉันต้องการสลัดคุณมาโนชนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ ขอโทษนะพี่เสือ ที่ต้องใช้พี่ให้เป็นไม้กันหมา เลอาขอโทษคนตัวสูงอยู่ในใจ มองตาฉันสิ.. คนฉลาดอย่างพี่เคยดูฉันออกไปซะทุกอย่างไม่ใช่หรือไง..

จากที่จะให้แมงมุมมาจับภาพเพื่อให้เป็นภาพหลุด กลับกลายเป็นว่า คนที่อยู่ใกล้ตัวรอบๆตอนนี้ ซุบซิบและหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปฉันเต็มไปหมด ได้เป็นข่าวกับพี่เสือสมใจแน่เลอา.. เจ้าตัวคิดกับตัวเอง

มือหนายังคงบีบข้อมือไม่ปล่อย ก่อนจะพลิกตัวแล้วออกแรงดึงกระชากดาราสาวออกไป เลอาเดินตามอย่างไม่ขัดขืน พลางมองว่ามีคนมากแค่ไหนที่พยายามจับภาพของเธอกับเสือ โดยไม่มีใครที่โต๊ะเดินตามมา

รู้สึกตัวอีกที คือฉันถูกจับยัดใส่รถหรูสีขาวสะอาดตา เสือขึ้นมานั่งที่คนขับแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์พร้อมกับออกตัวอย่างแรงจนหลังฉันติดเบาะ

“พี่จะพาเลไปไหน!”

“……”

“พี่เสือ! เลถามว่าพี่จะพาเลไปไหน!”

“รู้ตัวหรือเปล่า ว่าสันดานแย่ขึ้นเรื่อยๆ”

“…..”

“อยากรู้ใช่ไหม ว่าฉันจะพาไปไหน”

“…..” เลอากลืนน้ำลาย ความเร็วของรถพุ่งออกนอกเขตเมือง เสือใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มก่อนจะหันไปหาดาราสาว

“…ละลายพฤติกรรม”

“ห๊ะ?”

หมับ!

“พี่เสือ!!” เขาคว้ามือถือฉันไปกดปิดเครื่อง ฉันไม่กล้าแย่งคืนมาเพราะกลัวว่าจะทำให้รถเสียหลัก

“สักหนึ่งอาทิตย์เป็นไง?”

“!!!!!”

“กลับมาให้ฉันดัดสันดานก็ดีเหมือนกัน”