BAD RELATIONSHIP 3

ผ้าแพรเดินไปปลดล็อคประตูห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาด้านนอกทันทีโดยไม่ได้พูดอะไรกับประโยคเมื่อสักครู่นี้ของนาวิน

"เป็นอะไรของเธอ" หญิงสาวหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่เสียงทุ้มของเซนเพื่อนสนิทก็ถามเธอออกมา

"เปล่า" ผ้าแพรส่ายหัวตอบก่อนจะหยิบเหล้าของตัวเองขึ้นมาดื่มกระดกจากอาการปากแห้งที่อีกคนดูดกลืนความหวานไปจากปากเธอจนหมด

"เธอจะกลับรึยัง แม่ฉันโทรมาตามพรุ่งนี้ฉันต้องไปต่างจังหวัด"

"นายกลับไปก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับเอง" หญิงสาวตอบเสียงเรียบก่อนจะปรายตามองร่างสูงของชายหนุ่มที่เพิ่งจูบกับเธออย่างดูดดื่มเมื่อสักครู่นี้ด้วยความวาบหวามในหัวใจ

"..." นาวินหันมองหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านไปยังโต๊ะตัวเอง เขานั่งลงโซฟาตรงข้ามกับเธอ

"กลับด้วยกัน ฉันไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียว" หลังจากที่ผ้าแพรพูดประโยคนั้นเขาก็แอบเป็นห่วงว่าเธอจะทำอะไรแบบนั้นลงไปจริงๆ

"ฉันไม่ใช่เด็กแล้วเซน ฉันยี่สิบห้าแล้ว" หญิงสาวกรอกตาด้วยความเอือมระอาเมื่อเพื่อนรักห่วงเธอจนเกินเหตุ

"อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงนะ เข้าใจไหม! " เซนเอื้อมมือไปจับหัวหญิงสาวก่อนจะจับให้เธอหันหน้าไปหาเขา

"เออรู้แล้วน่า! " คนตัวเล็กปัดมือหนาของเซนออกอย่างแรงพร้อมกับพูดด้วยใบหน้าเซ็ง

"ฉันเลี้ยงเองวันนี้ ห้ามกลับเกินตีหนึ่ง"

"ค่าา ป๋าเซน~" ผ้าแพรพูดพลางยกมือไหว้เพื่อนรักอย่างกวนประสาททำเซนถึงกับหลุดยิ้มออกมา แล้วจึงเดินออกจากผับไป

ในตอนนี้เหลือเพียงผ้าแพรที่นั่งอยู่เพียงคนเดียว เธอลอบมองใบหน้าหล่อสมบูรณ์แบบนั้นด้วยความรู้สึกบางอย่าง...บางอย่างเซนพยายามห้ามเธอ

"เพอร์เฟคไปหมดทุกส่วน" ผ้าแพรพูดออกมาตามความคิดตัวเองที่กำลังมองเรือนร่างและใบหน้าของนาวินอย่างออกนอกหน้า

"ฉันควรจะให้ซิงกับคนที่เพอร์เฟคแบบนี้สิ..."

"...ฉันควรจะลองกับเขา ต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น! " คำพูดที่ดูมุ่งมั่นของผ้าแพรก็แอบมีความสั่นไหวอยู่บ้าง แต่เธอก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นกับผู้ชายเพอร์เฟคอย่างนาวินให้ได้

"มึงมองอะไรวะไอ้วิน" ฟรังยื่นมือโบกไปมาตรงหน้าของนาวินเมื่อเห็นเพื่อนกำลังเหม่อมองอะไรบางอย่างอยู่

"เปล่า" นาวินส่ายหัวตอบพลางหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันมาถือไว้ก่อนจะกระดกดื่ม สายตาเขายังคงจ้องที่ร่างบางด้วยความสนใจ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอตรงสเปคเขาทั้งหน้าตาและนิสัย เขามองเพียงนิดเดียวก็รู้ว่าเธอเป็นคนเรียบร้อยไม่ใช่แบบคนที่เธอกำลังเป็นอยู่

"สนใจผู้หญิงคนนั้นหรอ กูเห็นมึงมองตั้งนานละ"

"..."

"ไม่ใช่สเปคมึงนี่" ฟรังพูดก่อนจะยิ้มให้กับผ้าแพรที่หันมาเห็นว่าเขากำลังมองเธออยู่พอดี

"ไม่ต้องเสือกเรื่องกูมากก็ได้..."

"...เอาเวลาไปดูเมียมึงเหอะ เดินคุยกับผู้ชายไปเรื่อยแล้วน่ะ" นาวินพยักหน้าไปทางอิงเด็กสาวรุ่นน้องที่เป็นแฟนของเพื่อนเขา

"ยัยตัวแสบ! " ฟรังสบถลอดไรฟันก่อนจะลุกจากโซฟาไปหาแฟนตัวเอง ส่วนนาวินเห็นแบบนั้นเขาก็ตั้งใจจะกลับคอนโดเพราะพรุ่งนี้เขามีงานต้องทำ

พรึ่บ! ร่างสูงหยัดตัวลุกจากโซฟาแล้วก้าวขาเดินออกมาจากผับของเพื่อนสนิท นาวินเดินตรงมาที่รถตัวเองพลางหยิบกุญแจออกมากดปลดล็อครถไปด้วย

ปัง! เสียงปิดประตูรถพอร์ชสีเหลืองคันหรูดังสนั่นไปทั่วลานจอดรถ เขากำลังจะเลื่อนมือปลดล็อครถแต่ทว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดการกระทำของเขา

(หนีกลับหรอไอ้สัส!)

"เออ กูมีงานต้องทำ"

(ไม่ใช่ไปกับผู้หญิงคนนั้นหรอ...)

"ผู้หญิงอะไรของมึง"

(ผู้หญิงเสื้อแดง...)

พรึ่บ! นาวินหันมองประตูรถอีกฝั่งที่ถูกเปิดโดยเจ้าของร่างเล็กในชุดเสื้อสายเดี่ยวสีแดงกับกระโปรงตัวสั้นของเธอ

"แค่นี้" นาวินพูดกับฟรังที่อยู่ในสายก่อนจะกดวาง มันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผ้าแพรหย่อนตัวนั่งลงบนเบาะรถหรูของเขาแล้วปิดประตูลง

"เธอ..."

"คุณอยากมีเซ็กส์กับฉันไหม? " ผ้าแพรถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบถึงแม้ว่าใจเธอจะกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งอยู่ก็ตาม

"..." นาวินมองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งเรียบ ความเงียบเป็นคำตอบ ในตอนนี้เขาไม่ได้อยากมีอะไรกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

"คุณไม่ชอบผู้หญิงรึเปล่าคะ" ผ้าแพรเอียงคอถามก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ชายหนุ่มแต่ทว่านาวินก็ยังนิ่ง

"..."

"ฉันขอซื้อตัวคุณวันนี้..."

"ฉันไม่ใช่ผู้ชายขายตัวและฉันก็ไม่อยากมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น" คำพูดของนาวินทำให้ผ้าแพรขมวดคิ้วแล้วจึงถามออกมาตามความคิดตัวเอง

"คุณมีแฟนแล้วหรอ..."

"...แต่ถ้ามีแล้วก็คงไม่จูบตอบฉันแบบนั้นหรอก ใช่ไหมคะ" เธอรู้ทันคำพูดของนาวิน ก่อนจะเขยิบไปใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของอีกคน

"..." นาวินก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมมองการกระทำของร่างบางนิ่ง อยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่อไป

"หรือว่าคุณทำไมเป็น..." คำพูดดูถูกทำนาวินเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอ

"หึ..."

"...ที่ฉันไม่ทำเพราะฉันให้เกียรติเธอ แล้วอีกอย่างฉันจะทำแบบนั้นกับผู้หญิงของฉันเท่านั้น" อย่างที่บอกว่าเขาไม่ใช่พ่อพระแต่เขาก็จะทำแบบนั้นแต่กับแฟนของเขาแค่คนเดียว

"ผู้หญิงของคุณ..."

"...หมายถึงแฟนน่ะหรอคะ" หญิงสาวช้อนสายตามองคนตัวสูงเล็กน้อยก่อนจะเขยิบขึ้นคร่อมเขาอย่างอุกอาจ การกระทำของผ้าแพรทำให้นาวินชะงักไม่น้อย

"..."

"งั้นฉันจะขอคุณเป็นแฟน..."

"...เป็นแฟนกันไหมคะ" สิ้นเสียงผ้าแพรก็ประครองใบหน้าหล่อแล้วโน้มตัวทาบทับริมฝีปากบางของตัวเองลงบนริมฝีปากหนาของคนตัวสูงทันที