BAD MAFIA EP.7 กูเลือกมึง

EP.7

เสียงเข้มดุสบถหยาบลั่น ทำให้เสียงเล็ดลอดออกมาถึงด้านนอก พวกบอดี้การ์ดทั้งหมดที่ยืนอยู่นอกห้องแล้วได้ยินเสียงนั้น ก็ทำท่าทางขนลุกไปกับความร้ายกาจของเจ้านายหนุ่มที่ทำร้ายสาวสวยผู้มาใหม่อย่างเลือดเย็น

"นายเราแม่งซาดิสสัส" บานเอ่ยกับเพื่อนบอดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนฟังเสียงอยู่ด้วยกัน

"พวกมึงได้ยินเสียงฟาดไหมล่ะ มาวันแรกก็โดนนายจัดหนัก" ต้าต่อบทสนทนา และนึกเหตุการณ์ตามเสียงที่ได้ยิน

"สงสารเธอว่ะ นายใช้แส้ฟาด น้ำเสียงของเธอร้องโหยหวนมันโคตรเจ็บปวด" บอดี้การ์ดที่อยู่กับมาเฟียหนุ่มสุดโหดมานาน รู้นิสัยเจ้านายเป็นอย่างดี และนึกจินตนาการตามเสียงที่ได้ยินอย่างแม่นยำ

"มึงจะตื่นหรือไม่ตื่น" ปากหนาเค่นเสียงขึ้นในลำคอ เมื่อเห็นว่าเธอยังคงหลับตานิ่ง

เพี๊ยะ

มาเฟียหนุ่มยกมือง้างขึ้น แล้วใช้มือฟาดลงไปที่แก้มขาวเนียนใสที่ข้างขวาเต็มแรงเพื่อให้เธอตื่นลืมตาขึ้นมา และหยุดเล่นละครตบตากับเขาสักที

สำออย

มือหนาบีบเข้าที่ลำคอระหง แล้วขึ้นเสียงใส่เธอที่ยืนหลับอย่างคนไม่มีสติ "รู้ไหมว่าฉันรอวันนี้มานานแค่ไหน"

สองเท้าหนักก้าวเดินวนไปรอบ ๆ ในกรงสี่เหลี่ยม "ฉันรอเธอมาสิบห้าปี อดทนรอให้เธอได้เติบโตเป็นสาวจนอายุมึงครบยี่สิบห้าด้วยวัยเบญจเพศ"

"หึ โบราณเขาว่าเอาไว้ใช่ไหม ถ้าอายุครบยี่สิบห้าปีจะมีแต่เรื่องเลวร้าย" มาเฟียหนุ่มพูดกลั้วขำก่อนจะเปลี่ยนเสียงพูดท้ายประโยคราวกับปีศาจ

เขาล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดอัดวิดีโอ

"ถ้าพ่อเธอได้เห็นลูกสาวคนสวยในสภาพยับเยินแบบนี้ พ่อเธอจะรู้สึกยังไง" มาเฟียหนุ่มกดอัดถ่ายวิดีโอไล่ถ่ายตั้งแต่ใบหน้าลงมาหยุดที่ต้นขาเรียว มีรอยถลอกเลือดซึมไหลไปตามขาขาวเนียน

"ซี๊ด~" มาเฟียหนุ่มซี๊ดปาก "โคตรสะใจ ไอปฐวีร์ดูเอาไว้นะ เพราะแกลูกสาวถึงต้องมาชดใช้กรรมกับฮัน"

ติ๊ด

มาเฟียหนุ่มกดหยุดอัด แล้วถามหญิงสาวที่ยังคงยืนแน่นิ่งไม่ขยับ "ถ้าพ่อเธอเห็นคลิปนี้ขึ้นมา พ่อเธอจะอกแตกตายอยู่ในคุกไหม"

"หรือว่าแค่นี้มันยังไม่พอ ต้องถ่ายตอนที่ฉันเอาเธอบนเตียงด้วยดีไหม ให้..." ปากหนาปิดปากตัวเองไม่พูดบางคำออกมา "ไม่พูดดีกว่า ฉันจะค่อย ๆ เฉลยทีละนิด ทีละนิด จนกว่าฉันจะเห็นเธอทรมานอย่างสมใจ"

"อื้อ~" เสียงครางจากลำคอเปล่งออกมา เมื่อหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเริ่มรู้สึกตัว

"พอฉันพูดจบเธอก็ตื่นเลยนะ หรือว่าจริง ๆ แล้วเธอได้ยินที่ฉันพูดมาทั้งหมด" เสียงเข้มเอ่ยถามพิจารณามองใบหน้าของเธออย่างจับผิด เพราะเขายังคงคิดว่าเธอกำลังแสร้งทำเป็นแสดงละครตบตาอยู่

ดวงตาสวยเฉี่ยวค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้า ๆ เธอมีรอยเลือดติดที่มุมปากและรอยนิ้วมือของมาเฟียหนุ่มที่ใช้ฝ่ามือใหญ่ตบเข้าที่ใบหน้าสวยจนเกิดรอยนิ้วทั้งห้า

ตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่เต็มทน ไหนจะรอยที่ถูกแส้ฟาดไปตามผิวหนังบนร่างกายจนเนื้อตัวขาวสะอาดมีแต่เลือดและบาดแผล

"ทำไมฉันยังอยู่ที่นี่อีก" ปากเล็กขยับถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

"ไม่อยู่ที่นี่แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน"

"...คุณปล่อยฉัน...อื้อ~" เสียงเล็กร้องท้วงเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกปากหนาของมาเฟียหนุ่มขยี้จูบที่ริมฝีปากแรง ๆ

"อื้อ~ อื้อ~"

ลิ้นร้อนตวัดกวาดในโพรงปากเล็กอย่างชำนาญและรุนแรง จนน้ำลายเปรอะเปื้อนเต็มรอบริมฝีปาก

"อ่า~" ใบหน้าหล่อร้ายผละออกจากจูบที่ดุเดือด ก่อนจะยกหลังมือขึ้นเช็ดคราบน้ำลายที่ปากของตัวเอง

"ไอ้โรคจิต...ถรุย~" ปากเล็กสบถด่า ถ่มน้ำลายใส่หน้าของมาเฟียหนุ่มอย่างลืมตัว เพราะความโกรธเธอมันมีมากกว่าจนเผลอทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะกล้าทำ

"หึ" มือหนายกเช็ดน้ำลายของเธอที่เปื้อนอยู่บนใบหน้า แล้วสะบัดทิ้ง

"สวย ๆ อย่างเธอชอบอะไรสกปรกแบบนี้ด้วยเหรอวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า โคตรถูกใจฉันเลยว่ะ" ปากหนาถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างพอใจ แล้วปลดล็อคกุญแจมือเธอทั้งสองข้าง ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นแนบอก พาเธออกจากกรงขังแล้วเดินไปที่เตียงนอนที่อยู่ภายในห้อง

ฟุบ~

มาเฟียหนุ่มโยนร่างบางลงบนเตียงแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ แล้วเดินมาหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียง มองเธอที่พยายามจะดันตัวเองขึ้นด้วยร่างกายที่อ่อนแรงจากการโดนทำร้าย

"สารรูปเธอแม่งดูไม่ได้เลยว่ะ"

"ไอ้เลว~"

"เลวแล้วไง ฉันหล่อมากก็แล้วกัน มีผู้หญิงตั้งมากมายอยากจะถวายตัวให้ฉัน แหกขาให้ฉันเอานับสิบนับร้อย"

"ขอให้แกเป็นเอดส์ตาย" เสียงเล็กเค่นในลำคออย่างโกรธแค้น

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรียนจบนอกมาซะเปล่า เธอไม่รู้เหรอ เอดส์เขารักษาให้หายได้แล้ว และถึงฉันจะมั่วหญิงมาเป็นร้อย ๆ แต่ฉันก็เลือกกิน และวันนี้..."

"ฉัน เลือก เธอ"