BAD MAFIA EP.5 : หางงู

Ep.5

สถานบันเทิงสุดหรูใจกลางเมือง เปิดร้านพร้อมบริการและต้อนรับหนุ่ม ๆ ลูกค้าผู้ตัณหาในราคะได้เข้ามาเรียกใช้บริการสาว ๆ สุดเซ็กซี่ในยามค่ำคืน

ตึก ตึก ตึก~

ร่างบอบบางอรชรในชุดเดรสสั้นสีเงิน สวมใส่รองเท้าส้นสูงสีขาวเดินนวยนาดไปตามพรมสีแดงพร้อมกับส่งสายตาอันยั่วยวนให้กับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ตามทางในฝั่งขวา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

"คุณมันเดย์ขา นาราเองค่ะ" เสียงหวาน ๆ เรียกขานชื่อผู้เป็นนายเพื่อขออนุญาตก่อนจะเข้าไปด้านในห้องทำงาน

"เข้ามา"

สองมือเล็กผลักประตูห้องทำงานบานใหญ่อย่างมั่นใจ เดินตรงเข้าไปหามาเฟียหนุ่มหล่อสุดโหดที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ของโต๊ะทำงาน

สาว ๆ พนักงานในร้านต่างก็หวังอยากจะได้เห็นงูตัวใหญ่ที่แอบขดตัวอยู่ภายใต้ร่มผ้า ที่เขาล่ำรือกันปากต่อปากว่ามันทั้งใหญ่ ยาว อึด ถึก และเอามันส์สุด ๆ

"ย่าหยาเธอมาแล้วนะคะ" สะโพกผายกลมกลึงหย่อนลงบนหน้าขาของเจ้านายมาเฟียหนุ่มอย่างถือวิสาสะ แล้วโน้มใบหน้าสวยพลาสติกเข้าจูบที่แก้มซ้ายของผู้เป็นนาย

"หึ มาไวกว่าที่คิด~" ปากหนาเอ่ยเสียงเรียบ พ่นควันบุหรี่สีขาวใส่หน้าสวยพลาสติกของนารา

"แค่ก แค่ก~"

ย้อนเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อน หลังจากที่ยาปลุกเซ็กซ์หมดฤทธิ์ ทั้งนาราและพิกซี่ต่างนอนราบไปบนพื้นพรมสีแดงอย่างคนหมดเรี่ยวแรง แถมเนื้อตัวของเธอทั้งสองคนยังเกิดรอยฟกช้ำจากการถูกตบตีไปตามร่างกายของการมีเซ็กซ์กับหนุ่มมาเฟียทั้งสองคน

ทั้งมันเดย์และคีตา นั่งพักอยู่ที่โซฟาตัวยาวด้วยเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าเหมือนกับพริตตี้สาวทั้งสองคน

ผ่านมาอีกหนึ่งชั่วโมง นาราค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปหยิบชุดเดรสมาสวมใส่ และเดินไปยังโซฟาตัวยาวที่มาเฟียหนุ่มทั้งสองกำลังนั่งสนทนากัน

"มึงจะให้เธอมาทำงานที่นี่เนี่ยนะ" คีตาเอ่ยถามเพื่อนสนิท เขาดูจะตกใจเล็กน้อย ที่จู่ ๆ เพื่อนของเขาอยากให้หญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าสวยราวกับนางฟ้าเข้ามาทำงานในที่อโคจรแห่งนี้

"ก็แล้วทำไม"

"คุยอะไรกันอยู่เหรอคะ" นาราเอ่ยแทรกขึ้นนั่งลงข้าง ๆ มาเฟียหนุ่มก่อนจะเหลือบไปเห็นผู้หญิงที่อยู่ในรูปซึ่งเธอก็รู้จัก

"ย่าหยา~" ใบหน้าสวยพลาสติกขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันอย่างสงสัย ทำไมเจ้านายหนุ่มหล่อสุดโหดถึงได้มีรูปของเธอได้

"รู้จัก?" มาเฟียหนุ่มหันมาถามพริตตี้ในสังกัด

"ค่ะ เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน" เธอตอบแล้วมองหน้าเขา สิ่งที่นาราสงสัยมากที่สุดคือ เจ้านายมาเฟียหนุ่มของเธอกำลังจะทำอะไรกันแน่

"ดี กูมีงานให้มึงทำ" ใบหน้าหล่อแสดงสีหน้ายิ้มร้าย

"อะไรคะ"

"บอกให้เพื่อนเธอมาทำงานที่ร้านฉัน ถ้าเธอทำได้ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอสองเท่า"

"เอ่อ...ให้ย่าหยามาทำงานที่นี่เหรอคะ ทำไม?" นาราถามเหตุผล

"ไม่ต้องเสือก" มาเฟียหนุ่มหันมาตอบพริตตี้ในสังกัดเพียงคำสั้น ๆ แต่ทำเอาคนฟังถึงกับขายหน้า เพราะไม่ได้มีแค่เขาและเธอที่อยู่ในห้องนี้ ยังมีคีตาเพื่อนสนิทของเขากำลังนั่งกลั้นขำอยู่ รวมไปถึงพิกซี่ที่ตอนนี้กำลังยืนใส่เสื้อผ้า

"ค่ะ" ปากเล็กเอ่ยรับปากเจ้านายอย่างขัดเสียไม่ได้ แม้จะอยากรู้เหตุผลก็ตามว่าเพราะอะไร

ปัจจุบัน

"ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน" ปากหนาขยับถามทั้งที่บุหรี่ยังคาบอยู่ที่ปาก

"อยู่ข้างล่างค่ะ คุณมันเดย์จะไปดูไหมคะ" เธอชักชวน เพราะอยากจะดูปฏิกิริยาของมาเฟียหนุ่มสุดโหดคนนี้เมื่อได้เห็นหน้าเธอ

แล้วย่าหยาเธอก็สวยมากเสียด้วยสิ เป็นผู้รากมากดี เกิดในครอบครัวมีชาติตระกูล แต่ชีวิตของเธอตอนนี้กลับพลิกผลันกระทันหันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

นารารู้สึกอิจฉาย่าหยาอยู่ภายในใจลึก ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้งที่เกิดความสงสัยอยู่มากมาย ทำไมเจ้านายเธอถึงต้องเรียกให้ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งทะนงตนมาทำงานที่ร้านเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ด้วย มันต้องมีอะไรแน่ ๆ หรือเขาและเธอจะเคยรู้จักกันมาก่อน แล้วอีกฝ่ายก็ดันยอมตกลงทำงานเสียด้วย ถึงแม้จะไม่สามารถดีลเธอได้ในรอบแรกก็ตาม

"พาเธอขึ้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้"

"ค่ะ"

ผ่านไปห้านาที ประตูห้องทำงานบานใหญ่ถูกเปิดออก พร้อมกับผู้มาใหม่ที่เป็นสาวสวยถึงสองคน

ร่างสูงนั่งยกขาสองข้างวางพาดไปบนโต๊ะทำงาน พร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารดูใบรายงานลูกค้าที่เข้ามาเล่นการพนันในบ่อนกาสิโนแล้วติดหนี้ไม่ยอมจ่าย

"ฮัลโหล ไอ้เหี้ยสันติดหนี้ในบ่อนกูห้าล้าน บ้านมันอยู่ที่ไหน" มาเฟียหนุ่มสุดโหดโทรถามลูกน้องที่ไว้ใจได้ และมอบหมายให้ดูแลงานที่นั่น

"มึงไปจัดการยึดบ้านมันมา แล้วทรมานมันที่ห้องใต้ดิน คืนนี้กูจะไปที่บ่อน มึงห้ามบอกใครเด็ดขาด" เขาวางสาย

"ไอ้ต้า ไอ้หาญ ไอ้บาน คืนนี้กูจะไปบ่อน" มันเดย์ตะโกนสั่งบอดี้การ์ดทั้งสามคนที่ยืนอยู่หน้าห้องทำงาน

เธอ...

ดวงตาคมโฟกัสนิ่งมองไปยังใบหน้าสาวสวยที่มีรูปร่างสูงผอมเพรียวหุ่นราวกับนางแบบ เธอแสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก

ปากหนากระตุกยิ้มร้ายมองเธอที่ไม่แม้แต่จะสบตากับเขาสักนิด เอาแต่มองไปรอบๆ ห้อง

"ออกไป" ปากหนาเอ่ย หญิงสาวที่นาราพามาพบเธอหมุนตัวทำท่าจะเดินกลับ

"หยุด ฉันไม่ได้ไล่เธอ" สองเท้าเล็กของสาวสวยที่มาใหม่หยุดก้าวเดินในทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มเข้มเอ่ยขัด เธอจึงหมุนตัวกลับมา และเป็นนาราที่เป็นฝ่ายเดินออกไป

"ชื่ออะไร" เขาแสร้งถาม

"ย่าหยาค่ะ"

"เวลาตอบมองหน้าฉันสิ" เสียงเย็นยะเยือกจากปากหนาทำเอาคนที่ยืนฟังถึงกับบีบมือเข้าหากันแน่น เธอไม่กล้าสบตาเขาตั้งแต่ที่ได้เห็นหน้าเมื่อย่างก้าวเข้ามาในห้องทำงานที่นี่

ใบหน้าสวยใสจำใจต้องเงยหน้าขึ้นสบตากับมาเฟียหนุ่มที่เธอรู้สึกหวาดกลัว แต่ก็ต้องทำเป็นนิ่งเอาไว้

มันเดย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ยืนเต็มความสูง หยิบไฟแช็คขึ้นมาจุดประกายไฟแล้วเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าเธอ พร้อมกับชูไฟแช็คขึ้นมองใบหน้าสวยผ่านไฟสีทองที่ขึ้นประกาย

"เหมือนพ่อไม่มีผิด"

"รู้จักพ่อฉัน? ว๊าย~"

หมับ~

ร่างบางถูกมาเฟียหนุ่มโอบเอวเข้าหาตัวกระชับกอดเธอแน่น

"คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ" เธอโวยวาย ร่างบางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของมาเฟียหนุ่มที่มีร่างกายกำยำ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านรู้สึกถึงแรงต่อต้านเลยสักนิด

ใบหน้าหล่อร้ายก้มหน้าขยับไปใกล้ ๆ เอ่ยกระซิบที่ข้างใบหูเล็กของสาวสวยที่ยังคงพยายามดิ้น

"ถ้ามึงไม่หยุดดิ้นล่ะก็..." มือหนาปล่อยจากเอวบางแล้วฉุดกระชากแขนเธอเหวี่ยงให้นั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของเขา

ตุบ~

ร่างสวยทำท่าจะลุกขึ้นแต่ถูกมือหนากดไหล่เอาไว้ทั้งสองข้าง "เห็นรอยสักตรงหน้าท้องฉันไหม" มือหนาข้างขวาปล่อยให้ไหล่เธอเป็นอิสระเพียงข้างเดียว แล้วยกมือขึ้นบีบที่หน้าแก้มขาวใสของเธอ

ดวงตาสวยเฉี่ยวเบนสายตาลงเล็กน้อย เธอหยุดดิ้นกลัวว่าตัวเองจะเป็นอันตรายจากมาเฟียหนุ่มสุดโหด

"อืม" เธอส่งเสียงตอบผ่านลำคอ

"แล้วอยากรู้ไหมหางงูมันอยู่ตรงไหน" ปากหนาเอ่ยถามส่งยิ้มร้าย ๆ มองใบหน้าสวยที่แสดงสีหน้าอาการหวาดกลัว

"ละ แล้วมันอยู่ตรงไหน" เธอถามเสียงสั่น ไม่แสดงอาการต่อต้านอีก แต่ต้องทำเป็นเข็มแข็งเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกระทำเธอได้

"เธออยากรู้เหรอ ได้สิ"