BAD MAFIA 1

@I-AM PUB

“ทำไมวันนี้คนเยอะผิดปกติ” เสียงเจ้าของร่างสมส่วนนั่งไขว่ห้างมองลงไปที่ชั้นล่างของผับตัวเองด้วยแววตาประหลาดใจ

“คนเยอะก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ แกจะสงสัยทำไม”

“มันก็ดี แต่แกดูโต๊ะนั้นดิ...”

“...อย่างกับมาเฟีย” เอริณชี้ลงไปที่โต๊ะวีไอพีของผับตัวเองให้เพื่อนรักอย่างมีนาดู

“ก็ปกติ แกเป็นลูกมาเฟียยังจะสงสัยอะไรแบบนี้อีกเหรอ” มีนาเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจเพราะยังไงผับนี้ก็ได้รับมาตรฐานและดังที่สุดในย่านนี้เลยก็ว่าได้ ไม่แปลกใจว่าจะมีคนกลุ่มนั้นมาเที่ยว

“โต๊ะนั้น...โต๊ะนั้นอีก” เอริณยังคงชี้ไปอีกสองสามโต๊ะที่มีแต่ชายชุดดำหลุดออกมาจากหนังมาเฟียนั่งอยู่เต็มไปหมด เธอไม่ได้สงสัยที่มีมาเฟียมาที่ผับเธอหรอก แต่เธอรู้สึกว่าคนพวกนั้นกำลังจ้องมองขึ้นมาด้านบนต่างหาก

“เอาเถอะ ถ้าจ่ายหนักก็โอเค” มีนายกไหล่พลางลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ในห้องเดียวกับเอริณเพื่อนรัก

“ฉันไปจัดการเรื่องนั้นก่อนนะ”

“เดี๋ยว!”

“ว่า?”

“ยัยตัวแสบไปไหน?”

“นั่นไง” มีนาชี้ลงไปที่โต๊ะวีไอพีสี่ที่มีหุ้นส่วนผับอีกคนหนึ่งของเธอนั่งดื่มด่ำอยู่กับเสียงเพลงอย่างที่ชอบทำทุกวัน

“ก่อนออกไปตามยัยนั่นขึ้นมาให้ฉันที มีเรื่องจะคุย”

“อืม” มีนาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง

แอดดดดดด!

“ว่าไงคะซิสสส” ทันทีที่ประตูห้องทำงานบานหรูถูกเปิดออกเสียงแหลมของคนที่เอริณต้องการจะคุยด้วยก็ดังขึ้นจนแสบแก้วหู

“ช่วยทำงานทำการหน่อย ไม่ใช่ลงไปอ่อยผู้ชายทั้งวี่ทั้งวัน”

“นิดหน่อยเองมะ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นหล่อชะมัด...”

“ยัยมิล” เสียงเข้มของเอริณเรียกน้องสาวคนเล็กของกลุ่มหลังจากที่เธอหันหน้าลงไปมองชายหนุ่มในชุดสูทสีเทานั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีสามเพียงคนเดียว

“โอ๊ยเจ๊!” มิลานโวยวายออกมาก่อนจะหันกลับมาสนใจพี่สาวคนสนิทของตัวเองอีกครั้ง

“เธอจะเป็นหุ้นส่วนผับฉันหรือภาระฉันกันแน่”

“แล้วพี่มีนาไปไหน”

“ยัยมีนไปทำงาน”

“อย่ามาออกตัวแทนเถอะชิ!” มิลานหย่อนสะโพกลงโซฟาอย่างแรงพร้อมกอดอกมองพี่สาวที่เข้าข้างเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไม่พอใจ

“ยัยมิล...” หญิงสาวพลางส่ายหัวอย่างเอือมระอากับนิสัยเด็กที่แก้ไม่หายของมิลาน

“...ผับที่มาเปิดแข่งกับเราเริ่มแผลงฤทธิ์แล้วรู้รึเปล่า ยัยมีนาต้องไปจัดการไง”

“เราจะไปยุ่งกับเขาทำไมในเมื่อผับเราก็ยังโอเคอยู่นี่”

“เราไม่ได้ยุ่งแต่ผับนั้นมันมายุ่งกับเรา” เอริณวางไอแพดลงบนโต๊ะกระจกแล้วเลื่อนไปตรงหน้ามิลาน

“เดี๋ยวนะ! นี่มันรถพี่มีนนี่!” มิลานป้องปากด้วยความตกใจหลังจากเห็นสภาพรถหรูของมีนาพังยับเยินไม่เป็นท่า

“อืม รถยัยมีนโดนทุบแล้วเอาโน้ตบุ๊กกับพวกเอกสารที่มีข้อมูลของผับเราไปจนหมด”

“เล่นแรงเกินไปรึเปล่าเนี่ย”

“จะไปไหนมาไหนก็ระวังตัวด้วยรู้รึเปล่า”

“พี่สองคนนั่นแหละระวัง...”

“...แล้วพี่มีนาไหวเหรอ” มิลานถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากดูข้อมูลของฝั่งตรงข้ามที่อยู่ในมือ

“ยัยมีนมันไม่กลัวใคร...แต่ฝั่งนั้นเป็นผู้ชายทั้งหมด เธอก็ช่วยหน่อยแล้วกัน”

“รับทราบค่ะ” มิลานพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนทำท่าเดินออกจากห้องทำงานหรูขนาดใหญ่ที่เป็นห้องทำงานของพวกเธอสามคนไว้ด้วยกัน

“จะไปไหนอีก?”

“ฟังเพลงสิคะ” พูดจบขาเรียวของมิลานก็เดินออกจากห้องไป เอริณพลางถอนหายใจหนัก ๆ เพราะเธอก็ไม่รู้จะพูดยังไงกับน้องสาวคนสนิทที่แสบซ่าจนเธอยังปวดหัว

“...” เอริณเอนศีรษะลงบนพนักโซฟาเล็กน้อยก่อนจะทอดสายตามองไปด้านล่างจนเธอได้ปะทะสายตากับผู้ชายที่อยู่ในชุดสูทสีเทาดูน่าเกรงขาม

ดวงตาสีดำดุมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่ง จนเป็นเธอเองที่หลบสายตานั้นกลับมามองยังกระจกสีใสตรงหน้าที่สะท้อนร่างตัวเอง

“เหนื่อยชะมัด” เธอจ้องมองร่างกายที่ดูซูบผอมของตัวเองจากการทำงานหนักและพักผ่อนไม่เพียงพอเพราะหลายวันมานี้มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดรอบตัว

เธอรู้สึกว่ากำลังมีใครคอยตามดูเธออยู่ถึงแม้ว่าเธอจะมีลูกน้องของพ่อคอยตามประกบก็ตาม แต่ก็ยังไม่วายรู้สึกแบบนั้นและอย่างวันนี้ที่มีชายชุดดำเหมือนเป็นลูกน้องของใครสักคนมานั่งเฝ้าเธอที่ผับ เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ

...เธอรู้สึกได้ว่ามันต้องมีเรื่องไม่ดีอะไรตามมาแน่นอน