BAD KILLER 1

เอี๊ยดดดดดด!

"ไอ้บ้าเอ๊ย! " เสียงแหลมสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดหลังจากถูกผู้ชายคนหนึ่งเดินตัดหน้ารถอย่างไม่เกรงกลัว ทำให้เธอต้องเบรกรถอย่างกะทันหัน

"..." ดวงตาคมของชายหนุ่มนอกรถจ้องเข้ามายังภายในรถยนต์คันหรู แต่ทว่ามิลานกับนิ่งชะงักเมื่อไปหน้าราวกับรูปปั้นของเทพปกรณัมกรีกยืนอยู่เบื้องหน้า ส่วนสูงได้สัดส่วนบวกกับใบหน้าที่ดูยังไงก็เหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ทำให้มิลานพูดออกมาด้วยสติเลื่อนลอย

"คนอะไรหล่อขนาดนั้นอะ" ร่างบางมองตามไปด้วยสายตาละห้อย เธอรู้สึกชอบเขาจนร่างกายร้อนรุ่ม รีบขับรถเข้าไปจอดแล้วลงจากรถวิ่งตามไปด้านในทันที

"อยู่ไหนน้าา~ อยากได้จัง" มิลานเดินพึมพำเข้ามาในผับของตัวเองก่อนจะค่อยๆ มองหาชายหนุ่มที่เธอกำลังให้ความสนใจ ไปสะดุดตากับใบหน้าคมคายที่มองมายังเธอด้วยสายตานิ่งเรียบ เพียงแค่นั้นก็ทำให้มิลานใจเต้นไม่เป็นส่ำ

"หล่อจนมดลูกสั่น!!! "

ผ่านไปสักพัก...

"พี่มิลานจะกลับแล้วเหรอ"

"แกถามเหมือนไม่รู้จักฉันนะลี"

"เหมือนเดิมวีไอพี? "

"เย้ป! " มิลานพยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะกระโดดโลดเต้นเดินไปอีกทาง มันเป็นโต๊ะที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับผู้ชายที่เธอกำลังให้ความสนใจ

"เข้าไปขอเบอร์ดีไหมนะ..." มิลานนั่งพึมพำพรรณนาถึงความหล่อของชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาอยู่กว่ายี่สิบนาทีด้วยความชั่งใจและคิดไม่ตกว่าเธอจะทำความรู้จักกับผู้ชายใบหน้าแบบฉบับชาวยุโรปคนนั้นยังไง

"เอ๋? พี่มีนรู้จักเขางั้นเหรอ" ร่างบางพึมพำออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเห็นร่างอรชรของมีนาเดินไปนั่งที่โต๊ะของชายคนนั้น

"!!!! " ใบหน้าสวยเบิกตาด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปที่โต๊ะวีไอพีอีกฝั่งทันที

พลั่ก! มิลานผลักชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองออกจากพี่สาวของเธออย่างแรง เมื่อเห็นว่าเขากำลังกระทำป่าเถื่อนด้วยการบีบคอ

"แค่กๆๆๆๆๆ "

"อย่าทำอะไรพี่มีนานะคะ! " มิลานรีบเอาตัวบังพี่สาวตัวอย่างไม่เกรงกลัว โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นใคร

"อยากตายแทนพี่สาวเธองั้นสิ? " มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงลอดไรฟันด้วยความโมโหที่ถูกขัดจังหวะ

"สิ่งที่คุณทำมันป่าเถื่อนเกินไปรึเปล่าคะ คุณกำลังทำร้ายผู้หญิงนะ...อ๊ะ!! " คางมนของมิลานถูกบีบกระชากจนเธอลอยเข้าไปกระแทกร่างของเขาอย่างแรง

"ปากดีอีกสิ ปากดี! " วาคีนตะคอกใส่เด็กสาวตรงหน้าด้วยความเกรี้ยวกราด

"ปล่อยน้องสาวฉันนะ! "

"รักกันมากดีนะ ถ้าใครสักคนหายไป..."

"...พวกเธอจะเป็นยังไง แค่คิดก็สนุกดีนะ" มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจก่อนจะเหวี่ยงมิลานลงไปที่โซฟาอย่างแรงแล้วคว้ากระชากคางมนของมีนาเขามาหาตัวเอง สร้างความงุนงงให้กับมิลานที่มองอยู่ห่างๆ ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า เธอกำลังสงสัยว่าเขาเป็นใคร...และเขามีปัญหาอะไรกับพี่ของเธอ

หลายวันผ่านไป...

"อื้ออออออ~" เสียงงัวเงียดังขึ้นพร้อมกับร่างกายเล็กที่กำลังบิดขี้เกียจ มิลานคว้าโทรศัพท์มือถือมากดดูนาฬิกา ก่อนจะโยนมันไว้แล้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความเบื่อหน่าย

"เฮ้อออ..." เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เพราะช่วงหลายวันที่ผ่านมามันเริ่มมีบางอย่างรอบตัวเธอเปลี่ยนไป ทำให้การไปไหนมาไหนข้างนอกจึงเป็นตัวเลือกที่ไม่ดีมากนัก

ร่างเล็กหยัดตัวลุกจากเตียงใหญ่ เดินออกจากห้องนอนของตัวเองเพื่อไปดื่มน้ำอย่างที่ชอบทำเป็นประจำในตอนเช้าเพราะสุขภาพและความงามของตัวเอง

"เดี๋ยวนะ!? " มิลานเดินถอยหลังกลับมาก่อนจะตวัดสายตามองไปที่กล่องของขวัญสีแดงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาด้วยความงุนงง

"ฉันเอามาตอนไหน" มิลานพึมพำด้วยความไม่เข้าใจว่ามันมาอยู่ในห้องเธอตอนไหนหรือว่าเธอสั่งของมาส่งแต่จำไม่ได้ก็ไม่แน่ใจ แต่มันสำคัญที่ว่ามันมาอยู่ในห้องเธอได้ยังไง

แต่ถึงอย่างนั้นมิลานก็เดินเข้าไปหยิบมันมาถือไว้ในมือ พลางมองการ์ดเล็กๆ ที่แนบมาด้วย ก่อนจะเปิดมันดูอย่างไม่ได้สนใจอะไร

"กรี๊ดดดดดดดด!!! " เธอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและหวาดกลัวจนเสียสติที่เห็นนิ้วมือชุ่มเลือดอยู่ในกล่องของขวัญ สมองสั่งให้เธอปิดกล่องแล้วโยนลงไปที่พื้นทันที

"ฮึก..นะ...นั่นมันอะไรกัน!!! " มิลานร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ขาเรียวสั่นเทาก้าวถอยหลังเดินเข้าห้องนอน รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาต่อสายโทรหาเอริณผู้เป็นพี่สาว แต่ทว่าปลายสายกลับไม่รับ เธอจึงโทรหามีนาพี่สาวอีกคนของเธอ

"นะ...นิ้วคนเลยเหรอ ใครมันเล่นบ้าอะไรแบบนี้!! " เธอพึมพำออกมาเสียงสั่นเครือราวกับคนไม่มีสติ ทั้งๆ ที่ยังกำมือถือไว้ในมือแน่นจนมันเกือบจะแหลกละเอียดจนคามือ

เธอไม่ได้คิดไปเองว่ามันคือนิ้วคน เพราะทันทีที่เปิดกล่องของขวัญนั้นออกกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งตีออกมากระแทกจมูกจนรู้สึกอยากอาเจียน

"ฮึก...ฉันไปทำอะไรให้ใครกัน!! "

##แค่เห็นรอยยิ้มของพี่มัน มิลานก็กลัวจนสั่นประสาท ฮืออ สงสารลูกสาวรอเลยได้ไหม น้องเล็กสุดแต่ดูท่าจะหนักสุดนะเนี่ยย ??

#เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีเนื้อหารุนแรงนะคะ ทั้งทางวาจา และเพศ ใครไม่ไหวเลื่อนผ่านได้เลยน้าาา?

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลค์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

??????