PART 1 บทนำ

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังที่ค่าเทอมแพงหูฉี่ นักศึกษาที่จะเข้าเรียนในมหาลัยนี้ได้ต้องเป็นลูกของคนมีฐานะร่ำรวยถึงรวยมาก ถ้ามีแค่พออยู่พอกินไม่สามารถส่งลูกเรียนได้ตลอดรอดฝั่งเป็นแน่นอน เพราะค่าใช้จ่ายของนักศึกษาที่นี้มันไม่ได้มีแค่ค่าเทอมที่สูงลิ่ว มันยังมีค่าข้าวของเครื่องของใช้แบรนด์เนมที่บ่งบอกถึงฐานะของแต่ละคนอีกด้วย หรือเรียกง่ายๆว่าของที่มีไว้อวดรวยนั่นแหละ 

แต่ทว่าท่ามกลางสังคมผู้ดีกลับมีหญิงสาวที่เป็นแกะดำอยู่หนึ่งคนคือ ศรัญญา หรือฟ้าใส  ชื่อนี้ไม่ได้เป็นชื่อที่ผู้ให้กำเนิดตั้งให้ แต่เป็นชื่อที่แม่ครูจากบ้านเด็กกำพร้าตั้งให้

ใช่แล้ว! ฟ้าใสเธอเป็นเด็กที่มาจากบ้านเด็กกำพร้า เธอเป็นเด็กสาวที่หน้าตาน่ารักผิวพรรณขาวเนียนราวกับลูกผู้ดี และเธอยังฉลาดเฉลียวมีความคิดต่างจากเด็กคนอื่นๆ ฟ้าใสพยายามผลักดันตัวเองเพื่อยกระดับชีวิตของตนให้ดีขึ้นจากเดิม โดยมีแม่ครูคอยสนับสนุนและพาเธอมาสอบชิงทุนเข้ามหาลัยชื่อดัง แน่นอนว่าความเก่งของฟ้าใสทำให้เธอได้ทุนตามที่หวัง

"มันมาแล้ว " หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าห้องหันไปบอกกลุ่มเพื่อน ก่อนที่ทั้งสี่คนจะยกยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

..

ตึก! ตึก! ตึก! 

ฟ้าใสในชุดนักศึกษาพอดีตัวเดินสะพายกระเป๋าใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเอกสารและงานสำคัญ เธอรีบเร่งฝีเท้าก้าวไปยังห้องเรียนด้วยท่าทางรีบร้อน 

'ฟู่ววว...เกือบสายแล้วเรา' ฟ้าใสพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าอาจารย์ยังไม่เข้าสอน 

ร่างที่หอบจัดเพราะความรีบร้อนค่อยๆเดินไปหาที่นั่ง และที่ประจำของเธอคือมุมหลังห้อง ที่ห่างจากกลุ่มเพื่อน ไม่ต้องบอกทุกคนก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไร

ฟ้าใสถูกเพื่อนๆและคนทั้งมหาลัยบลูลี่เพราะความจน พวกเขารังเกียจเธอเพราะรู้ว่าเธอมาจากบ้านเด็กกำพร้า แต่เธอก็ไม่เคยสนใจ แม้ว่าเธอจะถูกกลั้นแกล้งเกือบทุกวันก็ตาม 

ครืด~ 

ขณะที่ฟ้าใสกำลังก้าวเดินไปหาที่นั่ง มือถือในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้นมา ฟ้าใสเปิดกระเป๋าสะพายด้วยท่าทางประหม่าและหวาดระแวง เพราะเธอกำลังเดินผ่านกลุ่มของหญิงสาวที่มีอิทธิพลที่สุดในมหาลัย

เธอคนนั้นคือ มารีญา ลูกสาวของเจ้าของมหาลัยชื่อดังแห่งนี้ เธอเป็นหญิงสาวที่สามารถกำหนดชะตาชีวิตของทุกคนในมหาลัยได้ ไม่ว่าใครก็ไม่กล้ามีเรื่องกับเธอ แม้กระทั่งอาจารย์ 

>>090xx

'คุณริว' ฟ้าใสเอ่ยชื่อของชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใบหน้าของเธอถอดสีขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์หน้าจอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้บันทึกชื่อของชายหนุ่มไว้ แต่เธอก็จำเบอร์โทรของชายหนุ่มได้ขึ้นใจ เพราะริวเป็นลูกชายของคุณหญิงรินลณา คนที่เป็นผู้สนับสนุนบ้านเมตรตาและรับฟ้าใสเข้ามาทำงานบ้านในช่วงปิดเทอม ทำให้เธอมีเงินมาใช้จ่ายในแต่ละวัน 

หมับ! 

ยังไม่ทันที่ฟ้าใสจะได้รับสาย มือถือของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากไปจากมือ และคนๆนั้นก็คือมารีญา

" ใครโทรมาเหรอ พวกเสี่ยแก่ๆ หรือผัวชาวบ้าน ถึงไม่ยอมรับสาย "

มารีญาถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารังเกียจมือถือรุ่นเต่าล้านปีของฟ้าใส แต่ที่เธอยอมลงทุนแย่งมาเพราะอยากจะรู้ว่าคนที่โทรเข้ามาจะใช่คนที่เธอคิดหรือเปล่า

ขณะที่ฟ้าใสกำลังแสดงท่าทางตื่นกลัวเสียงสั่นเตือนก็เงียบไป แต่ไม่ทันไรเสียงข้อความก็ดังขึ้นมาแทน มารีญารีบกดดูอย่างไม่ลังเล

090xx งอนอะไรพี่หรือเปล่า ทำไมช่วงนี้ไม่รับสายพี่เลย

มารีญาถึงกับคลั่งขึ้นมาทันทีที่ได้อ่านข้อความจากมือถือเครื่องเล็ก เบอร์โทรที่ส่งมาเป็นเบอร์โทรที่เธอจำได้ขึ้นใจเช่นกัน เพราะมันคือเบอร์ของว่าที่คู่หมั้นของเธอ

หมับ!!

มารีญาขว้างมือถือในมือทิ้งอย่างไม่ใยดีจนมันแตกกระจายไม่หลงเหลือสภาพเดิม

จากนั้นก็พุ่งเข้าไปกระชากผมฟ้าใสที่ยืนสั่นเทาอยู่ตรงหน้า แล้วดึงทึ้งมันอย่างแรงจนฟ้าใสส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ทำให้มารีญาพอใจ เธอฉุดกระชากร่างของฟ้าใสไปที่หลังห้องท่ามกลางสายตาของหนุ่มสาวที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง