BAD GUY - 16 อย่าขัดขืน

ร่างกำยำที่นอนราบบนเตียงเริ่มดิ้นขัดขืนเมื่อได้ฟังคำที่ฉันกระซิบบอก

“คุณอย่าดิ้นสิคะหนูเวียนหัว” เป็นเพราะฉันกำลังนั่งคร่อมคุณเฟยอยู่ พอเขาดิ้นตัวฉันมันก็สั่นคลอนราวกับถูกจับเขย่าๆ แรงๆ ทำให้มึนหัว

“ถ้าเธอยังไม่เลิกบ้าฉันจะโทรเรียก รปภ มาลากตัวไปซะ!!!”

“หนูไม่ได้บ้าสักหน่อย ตอนนี้หนูกำลังจะปู้ยี่ปู้ยำคุณเฟยต่างหาก” ขณะที่พูดฉันก็ใช้มือลูบไล้แผงอกกำยำที่ทั้งขาวทั้งเนียนไปด้วย

“หยุด!! ฉันบอกให้เธอหยุดน้ำอิง!!” ฝ่ามือใหญ่ปัดมือฉันที่ลูบไล้แผงอกของตัวเองอย่างแรง

“ว้าวว~ คุณเรียกชื่อหนูด้วย ฟินจังเลยค่ะ ^_^”

“ลุกขึ้นไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้” สายตาคู่นั้นก็เริ่มดุดันขึ้นเรื่อยๆ แต่แปลกที่ตอนนี้มันไม่มีความรู้สึกกลัวเลยสักนิด

“ก็ได้ค่ะ หนูลุกจะลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”

ฉันค่อยๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้น จากนั้นก็ขยับออกจากตัวคุณเฟย สังเกตเหตุผลอีกฝ่ายลอบถอนหายใจออกมาหนักๆ คลายโล่งอก

“ผ้าขนหนูผืนนี้มันเกะกะจังหนูว่าถอดออกดีกว่า”

“ห้ามแตะต้อง……เฮ้ย!!!!!”

ฉันกระชากมันออกอย่างไร้ความปราณี ไม่ฟังคนที่ร้องห้ามเสียงหลง พรึบ!!! ผ้าขนหนูผืนสีขาวที่พันรอบเอวของคุณเฟยมันกำลังลอยละลิ่วปลิวไปบนอากาศก่อนจะตกลงพื้น

“ 0_0 ” นี่คือสีหน้าของฉันตอนเห็นคุณเฟยล่อนจ้อนไม่ใส่เสื้อผ้า พอเห็นของลับตรงนั้นก็อยากจะไปยกเบียร์ดื่มต่ออีกสักสองกระป๋อง

“คุณเฟยจะไปไหนคะนอนลงไปก่อนสิ” ฉันรีบพุ่งมาดักหน้าเอาไว้

“ฉันจะเรียกพนักงานของโรงแรมมาลากตัวเธอไป หรือจะให้แจ้งตำรวจ?”

“ไหนคุณบอกจะพิสูจน์ไงพอหนูพร้อมแล้วคุณก็ไม่กล้า เป็นอย่างที่หนูคิดจริงๆ ใช่ไหมล่ะถึงได้……” ไม่ทันพูดจบประโยคเสียงทุ้มเข้มก็แทรกขึ้นมา “อยากนอนกับฉันมากขนาดนั้น?”

“….ค่ะ….หนูอยากนอนกับคุณมาก”

“ที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้มันไม่ทำให้เธอคิดได้เลยสินะ”

“พูดว่าหลายๆ อย่างมันบีบให้หนูต้องเลือกทำแบบนี้ดีกว่าค่ะ” ตอนนี้บทสนทนาเริ่มตึงเครียด จากที่มึนหัวจู่ๆ ก็ตาสว่าง

“ไม่กลัวว่าสักวันเธอจะเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองเลือก?”

“ที่ผ่านมามีเรื่องให้หนูเสียใจนับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้วค่ะ”

“ดี! ฉันชอบความมุ่งมั่นอยากเอาตัวเข้าแลกของเธอ”

“……..” ฟังแล้วมันจุกอกสุดๆ แต่ฉันก็เป็นอย่างที่คุณเฟยกล่าวหาจริงๆ นั่นแหละ

“รีบถอดเสื้อผ้าออกซะ ฉันมีงานต้องทำต่อ”

“ใจร้อนจังเลยนะคะ” ฉันเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองต่อหน้าคุณเฟยอย่างไม่รู้สึกอาย

ตอนแรกคุณเฟยก็ไม่ได้ยอม แต่หลังจากที่ได้พูดคุยก็เปลี่ยนเป็นนิ่งขรึม เขาเดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียงสายตาคู่นั้นจ้องมองเรือนร่างของฉันแบบไม่กระพิบ

เมื่อถอดเสื้อผ้าออกจนหมดทุกชิ้นแล้วฉันก็พาร่างเปลือยเปล่าของตัวเองเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณเฟย

เพราะใช้เวลาพูดคุยนานไปหน่อยทำให้แอลกอฮอล์ในร่างกายเจือจาง เริ่มมีความกลัวแทรกซึมเข้ามาผ่านความรู้สึก

คุณเฟยใช้วงแขนแกร่งคว้าโอบเอวฉันแล้วรั้งให้นั่งคร่อมบนตักของตัวเอง ก่อนจะก้มมากระซิบถามเสียงแหบพร่า “ต้องการฉันไม่ใช่รึไง….แล้วทำไมถึงนั่งตัวแข็งทื่อเป็นหินแบบนี้ หื้ม~”

มือหนาจับปลายครางของฉันที่เอาที่ก้มหน้าให้เงยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกัน “ฉันให้โอกาสเธอเลือกอีกครั้งถ้าอยากเปลี่ยนใจ…..”

“มะ ไม่ค่ะ หนูไม่เปลี่ยนใจ” ที่ฉันนิ่งก็เพราะทำอะไรไม่เป็นต่างหาก กำลังคิดอยู่ว่าต้องเริ่มยังไงก่อนอันดับแรก

คุณเฟยใช้ฝ่ามือหนาของตัวเองลูบไล้ไปมาเบาๆ ที่ก้นของฉัน แล้วพูดต่อ “สิ่งที่ควรรู้เอาไว้คือเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องคำว่าเมียจากฉัน เพราะเธอไม่ใช่”

“หนูต้องการแค่เงินค่ะไม่ใช่สถานะ แค่คุณให้เงินหนูใช้บ้างก็พอแล้วค่ะ” ฉันบอกไปตามตรง หวังว่าสิ่งที่กำลังจะเสียไปจะไม่สูญเปล่า

“จำเอาไว้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้มันเป็นความต้องการของเธอแค่คนเดียว”