BAD ENGINEER 6 | เป็นของพี่ซะดีๆ |

BAD ENGINEER 6

| เป็นของพี่ซะดีๆ |

จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้...

โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น

และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย

"เอ่อพี่พีคะ..."

"ครับ"

"หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ

"ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ"

"ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา

"งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ

"อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค่แหย่เล่น"

เธอรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเป็นภาระจริงๆ อีกอย่างเรื่องในวันนั้นที่เธอนอนกับรุ่นพี่มันยังคงติดตาเธออยู่ตลอด ไม่รู้ว่าถ้าเธอได้บังเอิญเจอรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้งเธอจะต้องทำตัวยังไง

"หนูขอน้ำส้มแล้วกันนะคะ อยากเป็นนางเอก" โดนัทหันไปทำตาปริบๆบอกกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ระหว่างกลางให้ช่วยสั่งน้ำส้มให้เธอสักแก้ว

"สั่งเองไม่เป็นหรือไง" เมจิกถามแล้วเกาะแขนพีที่นั่งข้างๆเธอด้วยอาการหึงหวง

"ทำไม หวงมากไง๊" โดนัทได้ทีเลยอยากแกล้งเพื่อนของเธอโดยการเกาะแขนตาม แล้วเอาศีรษะซบลงที่ไหล่กว้าง

พรึ่บ~

"เอาหัวโตๆของแกออกไปเลยยัยโด" เมจิกผลักหัวโดนัทอย่างแรงแล้วปลายตามองค้อนเพื่อนสาว ผู้ชายของเธอใครก็ห้ามแตะ

"แหม~" เธอเบะปากมองบน นึกหมั่นไส้ แต่พอเห็นเพื่อนเธอที่กำลังมีความรักก็นึกอยากจะมีบ้างจัง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีหนุ่มคนไหนเข้ามาจีบเธอเลยสักคน

โดนัทนั่งพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับไขว่ห้างสวยๆก่อนจะหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มที่พนักงานเพิ่งเอามาเสิร์ฟเมื่อครู่

ดวงตาหวานกวาดสายตามองหาหนุ่มหล่อที่ถูกใจ จนสะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นตาเอามากๆถึงกับวางแก้วน้ำส้มไว้บนโต๊ะแล้วเพ่งสายตามองให้ชัด

"พี่เดล" เธอพูดชื่อของรุ่นพี่หนุ่มออกมา เมจิกที่เห็นว่าเธอดูอึ้งๆก็เลยสะกิดถาม

"มองอะไร"

"..." เธอยังคงอึ้งกับภาพตรงหน้า เพราะรุ่นพี่หนุ่มกำลังยืนนัวเนียอยู่กับสาวเซ็กซี่ในชุดเดรสสีแดง

ไหนว่าชอบแคร์เพื่อนสาวของเธอไง แล้วไหงวันนี้ภาพตรงหน้ามันถึงได้...

"ยัยโด" เมจิกตะโกนเรียกชื่อเพื่อนเธอเสียงดังจนโดนัทหลุดจากภวังค์แล้วหันมาขานรับ

"ห๊ะ ว่าไงนะ"

"แกมองอะไร"

"อ้อ ปะเปล่าๆ" เธอตอบปัด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเขาทีนี่

ดวงตาหวานนั่งมองรุ่นพี่หนุ่มไม่ละสายตาโดยไม่สนใจเพื่อนเธอกับชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกันเลยสักนิด

เธอนั่งคิดในใจ แล้วมองรุ่นพี่หนุ่มที่กำลังยืนนัวสาวอย่างไม่อายสายตาใคร

พี่คนนี้มันร้ายยย~

จะว่าไปทำไมเธอต้องมาสนใจแล้วคิดแทนด้วย โดนัทสะบัดความคิดออกจากหัวแล้วหันไปมองเพื่อนเธอที่กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับชายหนุ่มที่นั่งคั่นกลางระหว่างเอกับเพื่อนสาวคนสนิท

เป็นภาพที่เห็นแล้วประทับใจ

เวลาล่วงเลยมาจนถึงตีหนึ่ง โดนัทจึงชวนให้เมจิกกลับ เพราะพรุ่งนี้เธอมีเรียนเช้า ในทีแรกว่าจะอยู่ไม่นานแต่เพราะติดลมกำลังเพลิดเพลินและสนุกกับเสียงดนตรีในร้าน จนลืมดูเวลาไปว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ชายหนุ่มที่ชื่อพีขอเป็นสารถีขับรถไปส่งสาวๆด้วยตัวเอง

"ค่ะ/ค่ะ"

โดนัทกับเพื่อนนอนโรงแรมใกล้ๆสถานบันเทิงเช่นเคย เพราะไม่อยากกลับบ้านในเวลานี้ อีกอย่างป่านนี้ป๊ากับม๊าของเธอคงจะนอนหลับไปหมดแล้ว และเรื่องที่เธอกับเมจิกออกมาเที่ยวผับที่บ้านเธอก็ไม่มีใครรู้ โดนัทบอกเพียงแค่ว่าไปนอนกับแคร์ที่คอนโดเพื่อนสนิทของเธออีกคน

เมื่อรถจอดเทียบโรงแรมที่อยู่ใกล้ร้านสถานบันเทิง สองสาวเอ่ยขอบคุณและร่ำลาสารถีหนุ่มหล่อที่มีสถานะเป็นคนคุยกับเพื่อนของเธอ

ในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าโรงแรมจู่ๆสายตากลับโฟกัสไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนโอนเอนไปมาในสภาพที่เมามาย

"นั่นมันพี่เดลหนิ" ทำไมเมาขนาดนั้น แล้วสาวที่เขานัวเนียด้วยไปไหน ทำไมไม่ดูแล

"พี่อะไรนะ" เมจิกหันมาถาม เพราะได้ยินเสียงของเพื่อนเธอเอ่ยชื่ออีกคนขึ้นมา

"แกเห็นคนนั้นไหม ที่ยืนโซเซไปมา" โดนัทชี้ให้เมจิกดู

"อืม ทำไม"

"นั่นแหล่ะพี่เดล"

"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป

"ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า

"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์

"พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น

"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ

"พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง"

"อึก~ชั้น~สามสิบ"

เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก

"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว

เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก

"พี่ๆคีย์การ์ดอยู่ไหน" โดนัทถามคนเมาที่ยืนโอนเอนไปมา แล้วทิ้งน้ำหนักตัวมาทางเธอ

"อยู่ไหนวะ~"

"โอ๊ยพี่ ยืนดีๆอย่าทิ้งตัวมาแบบนี้ หนูรับน้ำหนักไม่ไหว" เธอบ่น แค่ทิ้งตัวมาที่เธอก็จะแย่แล้ว นี่เล่นยกแขนอีกข้างออกจากเพื่อนเธอที่ช่วยหิ้วกันมาคนข้างแล้วกอดเธอเอาไว้ กลายเป็นทั้งเขาและเธอยืนกอดกันอยู่ในลิฟท์

"เมจิก แกช่วยฉันหน่อยสิ"

"เออๆๆ" เมจิกเลยดึงตัวเดลที่กำลังกอดเพื่อนของเธอออกมาแล้วถามเพื่อนสนิท

"ไม่น่าหาเรื่องเลยนะแกอ่ะ"

"ก็คนรู้จักกัน ช่วยกันหน่อยจะเป็นอะไร" เธอคิดแบบนั้น แล้วพลันนึกไปถึงคืนนั้นว่าเธอเมามายแบบที่รุ่นพี่หนุ่มกำลังมีอาการอย่างตอนนี้หรือเปล่า

โคตรจะไม่มีสติเลย แค่ยืนยังทรงตัวไม่ได้

"หรือจริงๆแกชอบพี่..."

"นี่ ฉันไม่ได้ชอบ" เธอท้วง จะบ้าหรือเปล่ากับอีแค่ช่วยคนเมาเมจิกจะมาหาว่าเธอชอบรุ่นพี่คนนี้เนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้

"แหม รีบปฏิเสธเชียวนะ"

ติ๊ง~

ไม่ทันที่เธอจะท้วงเสียงลิฟท์เตือนให้รู้ว่าถึงชั้นที่เธอมาส่งรุ่นพี่หนุ่ม เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกเธอกับเพื่อนก็ลากเขาออกมายังด้านนอก

"ชิบหายละห้องไหนวะเนี่ย" โดนัทหันมองซ้ายขวา ชั้นนี้มีเพียงแค่ไม่กี่ห้อง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาพักห้องไหน ในใจก็นึกสงสัย ทำไมเขาถึงได้พักชั้นที่สูงขนาดนี้ แล้วเหมือนว่าชั้นที่เขาพักจะเป็นห้องสำหรับวีไอพีเสียด้วยสิ เพราะไม่มีเลขห้องติดอยู่หน้าห้องเลย

แต่ตอนนี้เธอต้องเลิกคิดเรื่องอื่นก่อน "พี่เดลห้องไหนอ่ะ ขอคีย์การ์ดหน่อย"

"อื้ม แปป~" เดลตบไปที่ต้นขาตรงช่วงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะสอดมือล้วงเข้าไปหยิบอะไรบางอย่างออกมา

"นี่~" สิ่งที่เขาหยิบออกมาเป็นคีย์การ์ดห้อง โดนัทจึงหยิบมันออกมาจากมือของเขา

"พี่อยู่ห้องไหน" เดลปรือตาเล็กน้อย มองซ้ายทีมองขวาทีแล้วยิ้มก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่ห้องที่ทั้งสามคนยืนตรงหน้า

"ห้องนี้เหรอ" โดนัทชี้ถาม

"ช่ายยย~ห้องนี้" โดนัทกับเมจิกถอนหายใจออกมาก่อนจะลากเขาให้มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้วแตะคีย์การ์ดลงไปที่ระบบประตูคีย์การ์ด

ติ๊ด~

"ใช่วะ" โดนัทกับเมจิกระบายยิ้มออกมา ภารกิจส่งคนเมาเสร็จสิ้นสักที

เมื่อเปิดประตูเข้ามาโดนัทกับเมจิกหิ้วปีกคนเมาเข้ามาภายในห้องที่หรูหรา ดวงตาคู่สวยของเธอทั้งสองมองไปรอบๆห้องอย่างตื่นตา เขาต้องรวยขนาดไหนถึงพักห้องที่หรูขนาดนี้ได้

"แกเอาพี่เขาไปไว้ในห้องนอนเถอะ~"

"อืม"

ตุบ~ สองสาวพาเขาขึ้นไปนอนบนเตียงได้สำเร็จ

"เพิ่งจะเห็นหน้าชัดๆ รุ่นพี่แกคนนี้หล่อไม่เบาเลยนะ"

"เออ พี่เดลหนูไปแล้วนะ" โดนัทบอกลาคนเมาที่นอนอยู่บนเตียงแบบไม่ได้สติ แต่ก่อนที่เธอจะหันหลังเพื่อกลับออกจากห้อง

หมับ~

"ว๊าย~"

มือหนาของคนที่นอนอยู่บนเตียงกลับคว้าข้อมือเล็กของเธอเอาไว้แล้วกระชากเธอให้ลงไปทับบนตัวเขาในอ้อมกอดของรุ่นพี่

"พี่เดลปล่อย~" โดนัทร้องดิ้น โวยวายลั่น "ไอเมจิกช่วยฉันหน่อยสิ"

คนเมานี่แรงเยอะเป็นบ้า

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เมจิกเห็นภาพตรงหน้าแล้วขำลั่น เป็นภาพที่หาดูได้ยาก เพื่อนเธอโดนรุ่นพี่หนุ่มกระชากไปกอดทั้งที่เมาไม่ได้สติ

"น้องแคร์คร้าบบบบบบบบ เป็นแฟนพี่น๊า~" รุ่นพี่หนุ่มกำลังละเมอเพ้อชื่อเพื่อนคนสนิทของเธอ

นี่เธอไม่ใช่แคร์นะ ถึงได้มากกกอดเธอแบบนี้

"เห้ยแก พี่พีโทรมา ฉันออกไปรับโทรศัพท์ก่อน เดี๋ยวฉันช่วย"

"อ่าว เมจิก เมจิกไอเพื่อนคนนี้ กลับมาช่วยฉันก่อน" เธอโวยวายนึกด่าเพื่อนในใจ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรือไงวะ ถึงปล่อยให้เธอโดนคนเมากอดอยู่แบบนี้

พรึ่บ~

"ว๊าย~" โดนัทหวีดลั่นด้วยความตกใจสุดขีด จู่ๆรุ่นพี่หนุ่มกลับพลิกตัวเธอให้นอนอยู่ใต้ร่าง แล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมทับร่างของเธอ "น้องแคร์เป็นของพี่ซะดีๆ~"

โอ๊ย เธอไม่ใช่แคร์ไหมหล่ะไอพี่บ้า!!! เมจิกนะเมจิกทำไมไม่มาช่วยฉันก่อนเนี่ย

°°°°°°°°°