BAD ENEMY 6

ติ๊งงงง ~

'มาคุยกันต่อหน้าที่ผับฉันสี่ทุ่ม ถ้าไม่อยากให้มันรุนแรงไปมากกว่านี้'

"ไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ ไอ้บ้านี่! " มีนาสบถออกมาอีกครั้งหลังจากได้รับข้อความจากเบอร์แปลกเพียงแค่อ่านข้อความก็รู้ทันทีว่ามันเป็นฝีมือของใคร

"เป็นอะไรลูก" เสียงเมล์เอ่ยถามลูกสาวที่สบถหยาบคายออกมาอย่างที่ไม่เคยได้ยิน

"ไม่มีอะไรค่ะคุณแม่..." มีนาส่ายหัวตอบพลางเดินเกาะแขนแม่ตัวเองชอปปิงอย่างที่ชอบทำ

"...คุณพ่อติดงานเหรอคะ ถึงไม่มาด้วย" หญิงสาวเอ่ยออกมาเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

"อืม น่าจะไปดูงานกับลุงแอล" มีนาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบจนไปสะดุดตาอยู่ที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง

"กาย~" หญิงสาวตะโกนเรียกเพื่อนชายคนสนิทแต่ดูเหมือนว่าเขาจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นเธอ

"สวัสดีครับน้าเมล์" ชายหนุ่มยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนก่อนจะหันมาทำหน้าเหม็นเบื่อใส่เพื่อนสาวคนสนิท

"จ้ะ..."

"...แม่มีนัดกับน้าตะวัน เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะน้องมีน"

"ค่ะ บ๊ายบาย" มีนาพูดก่อนจะหอมแก้มแม่ตัวเองฟอดใหญ่ จนกระทั่งมองแผ่นหลังท่านไปจนสุดสายตา แล้วจัดการเอื้อมมือไปกอดแขนชายหนุ่ม

"ที่รัก ไปกินข้าวกัน" มีนาพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกคนแต่ก็ถูกดันศีรษะที่เธอพยายามเอาถูกับแขนเขาออกไปอยู่ดี

เป๊าะ! นิ้วหนาดีดกลางหน้าผากมนของร่างบางอย่างแรงแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอปล่อยมือจากเขา มีแต่จะกอดไว้แน่นขึ้น

"เธอนี่มัน...!! " กายสบถออกอย่างเอือมระอาเพราะไม่ว่าจะทำยังไงมีนาก็ไม่ยอมปล่อยแขนเขา

"กินอะไรดี..."

"ไม่รู้ เธอเลือก" กายตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเย็นชาตามสไตล์เขา

"...งั้นกินฉันไหม ฉันอร่อยนะ" มีนาว่าพลางขยิบตาอ่อยอีกคนอย่างที่ชอบทำ แต่ชายหนุ่มก็แสดงเพียงแค่ใบหน้านิ่งเท่านั้น

"..."

"เย็นชาจัง แต่ไม่เป็นไรฉันชอบ" กายได้แต่ส่ายหัวกับความถึงเนื้อถึงตัวของมีนาที่ไม่ว่าจะเด็กหรือโตเป็นสาวเธอก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไป

"ไม่คิดจะมาลงทุนกับผับฉันเหรอ"

"ไม่ชอบ"

"นายเคยกินเหล้าบ้างไหม"

"เคย"

"แล้วเคยกินผู้หญิงไหม"

"..." กายมองหน้ามีนานิ่งเมื่อได้ยินคำถามที่ไม่ควรถามออกมา

"ชิ! " หญิงสาวทำเสียงออกมาจากลำคอก่อนจะลากคนตัวสูงเดินมาที่เคาน์เตอร์เครื่องสำอาง

"หน้าผากฉันแดงเลย! " หญิงสาวโวยวายออกมาเมื่อเดินผ่านกระจกแล้วเห็นว่าหน้าผากตัวเองนูนออกมาจากการกระทำของชายหนุ่มเมื่อสักครู่

"..." กายไม่ได้พูดอะไรเพียงเลื่อนนิ้วคลึงมันเบาๆ ให้เพื่อนสาวคนสนิท

"อิอิ รักฉันแล้วใช่ไหม" มีนาพูดด้วยท่าทีทะเล้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ถึงกายจะเย็นชาขนาดไหนแต่กับเธอเขามักอ่อนลงเล็กน้อย

"รักเธอ ฉันรักตัวเองดีกว่า" คำพูดเพียงแค่นี้ที่ออกมาจากปากของกายทำหญิงสาวหัวเราะออกมาทันที

"ฮ่าๆๆ หนุ่มซึน" มีนาไม่พูดเปล่าเธอเอื้อมมือบีบปลายจมูกโด่งของคนตัวสูงอย่างหยอกล้อ

พรึ่บ! กายปัดมือเล็กออกก่อนจะเลื่อนมือขยี้หัวของคนตัวเล็กเล่น

"หึ" คนถูกกระทำไม่ได้ปัดมือหนาออกแต่อย่างใด เธอกลับยืนนิ่งให้เขาทำอยู่อย่างนั้น

หลายชั่วโมงผ่านไป...

@I-AM PUB

"แกไม่คิดบ้างเหรอว่าเขาอาจจะหลอกแกไปทำอะไรไม่ดี"

"แกคิดว่าคนอย่างหมอนั่นจะทำอะไรฉันได้" มีนาพูดก่อนจะยกเท้าไขว่ห้างพลางกอดอกรอคำตอบจากเพื่อนรัก

"มีน แกเป็นผู้หญิงหัดกลัวผู้ชายบ้างได้ไหม! "

"ฉันก็กลัวแต่ไม่ใช่กับหมอนั่น ฉันดูก็รู้ว่านายฮันเตอร์อะไรนั่น ขี้ขลาดจะตาย" มีนายักไหล่พลางพูดออกมาจากความคิดของตัวเอง ถ้าไม่ขี้ขลาดจริง ไม่มีทางลอบกัดผู้หญิงจากทางด้านหลังหรอก

"ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี วันนี้หมอนั่นมันนัดแกกี่ทุ่มนะ? "

"สี่ทุ่ม ฉันว่าจะไปเลทหน่อย..."

"...เดี๋ยวหมอนั่นจะคิดว่าฉันกลัว" มีนากลอกตาไปมาเมื่อนึกถึงใบหน้ากวนประสาทของฮันเตอร์ที่จ้องมองเธอเมื่อวานก็อย่างจะพุ่งไปตบหน้าซะให้ได้

"แกนี่มันสุดจริงๆ "

"อย่ามาว่าแต่ฉัน แกก็แสบเหมือนกัน..."

"...ไม่งั้นจะแอบกินมือซ้ายหนุ่มตาสีทะ..." มีนากลืนคำพูดลงคอเมื่อถูกเอริณพุ่งเข้ามาปิดปาก

"แกอย่าพูดสิ เรื่องนี้เป็นความลับ"

"แล้วแกมาบอกฉันทำไม? "

"ฉันไม่ได้บอก แกเข้าห้องฉันโดยไม่ขอก่อนไม่ใช่รึไง! "

"ถือว่าเป็นโชคดีของฉันแล้วกัน หึ" มีนาพูดก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินเข้าห้องน้ำเพื่อเช็กความเรียบร้อยของร่างกายเพราะอีกไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงเวลานัดของเธอกับฮันเตอร์แล้ว

"ฉันไปจัดการเรื่องนั้นก่อนนะ" หลังจากมีนานั่งคุยกับเพื่อนรักของตัวเองไปได้สักพักก็ตัดสินใจว่าจะไปที่ผับของคู่แข่งเธอ

"เดี๋ยว! "

"ว่า? " เสียงแหลมของเอริณดังขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังจะก้าวขาเดินออกจากห้องทำงานหยุดชะงักหันไปมองเพื่อนเพียงเล็กน้อย

"ยัยตัวแสบไปไหน? "

"นั่นไง" นิ้วเรียวของมีนาชี้ลงไปชั้นล่างของผับ

"ก่อนออกไปตามยัยนั่นขึ้นมาให้ฉันที มีเรื่องจะคุยด้วย"

"อืม" ใบหน้าสวยพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินออกมาข้างนอก

"ลี เรียกมิลานขึ้นไปหาเอริณหน่อย" เธอเลือกที่จะใช้ลูกน้องตัวเองแทนที่จะเดินไปให้เสียเวลา

"ครับเจ๊" มีนาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินนวยนาดออกมาจากผับตัวเอง

@HUNTER PUB

"ฉันมาเจอนายฮันเตอร์...พาฉันไปเจอเขา" มีนาพูดเสียงเรียบกับเรสหลังจากที่เดินเข้ามาในผับ

"เฮียมีแขก คุณนั่งรอตรงนี้กะ..." ไม่รอให้เรสพูดจบมีนาตัดสินใจก้าวขาเดินมาทางห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ เธอไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับคนที่ไม่มีมารยาท

"คุณมีนะ..."

พรึ่บ! มีนาจัดการเปิดประตูห้องทำงานของฮันเตอร์อย่างไม่รีรอ แต่ภาพตรงหน้าของเธอเบิกตาโพลงเมื่อชายหนุ่มที่เธอต้องการคุยธุระกำลังเริงรักอยู่กับผู้หญิง

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าาา..." เสียงครางของคนภายในห้องดังขึ้น ทำให้มีนากลอกตาไปมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเปล่งเสียงออกไปอย่างไม่ได้รู้สึกอะไร

"จะเอากันอีกนานไหม ฉันไม่ได้ว่างมากนะ" สิ้นเสียงของเธอชายหญิงที่กำลังเริงรักกันอยู่บนโต๊ะทำงานก็ต้องหยุดชะงักแล้วหันมามองเธอ

"กรี๊ดดดด! "

"เธอเข้ามาทำไม! " ฮันเตอร์ตวาดเสียงดังก่อนจะถอยห่างจากผู้หญิงอีกคนโดยที่ตัวตนของเขายังคงแข็งชันอยู่ต่อหน้ามีนา

"..." เธอมองมันเพียงเล็กน้อยก่อนจะก้าวขาไปนั่งบนโซฟาโดยที่ไม่สนใจสองคนในห้องเลยแม้แต่นิดเดียว

"จะเอากันต่อก็ได้นะ แต่ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้" เธอพูดพลางหันหน้ามองร่างสูงที่ยืนเปลือยเปล่าอย่างไม่เขินอาย

"กลับไปก่อน"

"นัดฉันมาแล้วไล่? " เอริณหันหน้าไปมองใบหน้าคมคายนั้นก่อนจะขมวดคิ้วถามอย่างหงุดหงิด

"ก็เธอมาช้า เกือบชั่วโมง"

"แต่ตอนนี้ฉันมาแล้ว ฉันต้องการคุยให้มันจบวันนี้! " มีนาพูดอย่างไม่ยอมก่อนจะปรายตามองสาวอกโตที่ยืนปิดหน้าอกตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เธอลุกจากโซฟาโดยที่มือเล็กคว้าเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นที่วางอยู่ที่พื้นไปให้

"ใส่ซะ! แล้วกลับไป"

ปัง! ไม่ถึงนาทีประตูห้องก็ปิดลงโดยที่เหลือเพียงแค่ฮันเตอร์กับมีนาอยู่ในห้องเพียงเท่านั้น

"ฉันไม่คิดว่าเธอจะไร้มารยาทขนาดนี้" ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟาโดยที่ใส่กางเกงเรียบร้อยแต่ยังไม่ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง

"แล้วนายมีมารยาทกับฉันตอนไหน? " มีนาเอียงคอถามอีกคนอย่างกวนประสาท

"ถ้าไม่หยุดปากดี เธอได้ทำหน้าที่เมื่อกี้แทนแน่"

"ทำไมชอบขู่จัง ชาติที่แล้วเป็นหมาเหรอ? "

"..." ฮันเตอร์มองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

"ถ้าไม่ตอบฉันจะคิดว่าใช่นะ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นหมาลอบกัด! " เธอกระแทกเสียงใส่เขาด้วยความไม่พอใจเมื่อนึกว่าเขาทำแบบนั้นกับรถคันโปรดของเธอ

"มีนา! "

"ฮันเตอร์! " มีนาเรียกเขากลับไปเสียงดังเมื่ออีกคนตะคอกใส่เธอ

"..." ชายหนุ่มกัดกรามแน่นด้วยความหงุดหงิดหญิงสาวตรงหน้า เธอตั้งใจขัดความสุขของเขาและตั้งใจจะกวนประสาทเขา

"เอาโน้ตบุ๊กกับเอกสารฉันคืนมา" มีนาพูดเสียงเรียบจ้องใบหน้าคมคายของอีกคนไม่วางตา

"ทิ้งไปแล้ว"

"ทิ้ง! นายบอกว่าทิ้งไปแล้วเหรอ" พอได้ยินแบบนั้นอารมณ์ที่ปกติของมีนาก็พุ่งสูงด้วยความเกรี้ยวกราด

พรึ่บ! ร่างเล็กลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปกระชากเสื้ออีกคนอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ

"นายนี่มันน่าตัวเมียเกินไปรึเปล่าฮะ! "

"อยากรู้ไหมว่าน่าตัวเมียของจริงมันเป็นยังไง! "