BAD ENEMY 2

"ลีส่งวิดีโอจากกล้องวงจรปิดตั้งแต่หน้าร้านจนถึงลานจอดรถ เวลาตีสองครึ่งยันเจ็ดโมงเช้าให้พี่ที"

(เจ๊เอาไปทำอะไร)

"ผับมีเรื่องนิดหน่อย"

(ครับ อีกสองชั่วโมงผมส่งให้นะ วันนี้ผมมีเรียน)

"อืม ด่วนนะ"

(ครับเจ๊) สิ้นเสียงรุ่นน้องมีนาก็นั่งขมวดคิ้วดูรูปที่เอริณส่งให้เธอทางไลน์ด้วยความไม่เข้าใจ พวกเธอไปมีเรื่องกับใครถึงมีคนมาทำแบบนี้

"อย่าให้ฉันรู้นะว่าใคร! "

ผ่านไปสักพัก...

ติ๊งงง ติ๊งงงง~

LEE : อะเจ๊

LEE : (คลิปกล้องวงจรปิด)

LEE : สภาพหน้าผับเละเทะเลยนะเจ๊ เกิดอะไรขึ้น

: ไว้ค่อยคุยที่ผับ วันนี้ให้ช่างมาซ่อมประตูด้วย

LEE : ครับ

หญิงสาวรีบกดคลิปที่ถูกส่งมาจากรุ่นน้องดูทันทีเป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงที่เธอนั่งไล่ดูคลิปจากกล้องวงจรปิดตั้งแต่เวลาเธอออกจากผับยันเจ็ดโมงเช้า

"ทะเบียน ก-6969 รถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาว" มีนามองพร้อมกับพึมพำทะเบียนรถที่เธอจดไว้ในกระดาษออกมา

มีนารีบวิ่งลงไปด้านล่างเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นพ่อของตัวเองทันที เธอแค่ต้องการอยากรู้ว่าใครเป็นเจ้าของรถทะเบียนนี้

"พ่อคะ"

"ว่าไง" วายุเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นก่อนจะละสายตาจากเอกสารในมือเงยหน้ามองลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน

"คุณพ่อช่วยหาคนให้มีนหน่อยได้ไหมคะ"

"หาใคร"

"พอดีว่ารุ่นน้องมีนขับรถเฉี่ยวรถอีกคันหนึ่งแล้วจะติดต่อรับผิดชอบค่ะ พอดีว่าตอนนั้นรุ่นน้องมีนเมาเลยจำอะไรไม่ได้" มีนาเลือกที่จะโกหกเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ถ้าพ่อเธอรู้ความจริงก็คงไม่มีทางช่วยหาแต่ว่าจะจัดการแทนมากกว่า

"รุ่นน้องแน่ใช่ไหม ไม่ใช่ลูกเองแล้วมาหลอกพ่อนะ? "

"โธ่คุณพ่อคะ..." มีนาทำท่าออดอ้อนก่อนจะโน้มกอดร่างกายกำยำแบบฉบับวัยรุ่นของผู้เป็นพ่อแน่น

"...มีนขับรถดีจะตาย คุณพ่อเป็นคนสอนเองนะคะ"

"เรานี่นะ! " วายุหอมศีรษะทุยของลูกสาวอย่างทำโทษ

"เอาข้อมูลมาให้พ่อสิ ไม่เกินสามชั่วโมงก็น่าจะรู้" มีนาพยักหน้าก่อนจะยื่นกระดาษสีขาวในมือให้กับผู้เป็นพ่อ

"ขอบคุณนะคะ จุ๊บ! " มีนากดจมูกลงแก้มสากของพ่อตัวเองก่อนจะวิ่งขึ้นมาด้านบนเพื่อรอเวลารู้ตัวการที่ทำแบบนั้นกับผับของเธอ

ก๊อกๆๆๆๆ ~

"ใครคะ"

"คุณหนูคะ คุณท่านให้นิ่มมาตามค่ะ" เสียงสาวใช้ตะโกนเล็ดลอดเข้ามา เมื่อมีนาได้ยินแบบนั้นก็รีบลงจากเตียงแล้ววิ่งออกจากห้องไปหาพ่อตัวเองทันที

"พ่ออยู่ไหน" เธอหันไปถามสาวใช้ที่เดินตามมาข้างหลัง

"คุณท่านอยู่ที่ห้องทำงานค่ะ"

แอดดดดด~ หญิงสาวถือวิสาสะเปิดประตูเข้าห้องทำงานของผู้เป็นพ่อโดยไม่ได้ขออนุญาต

"มานี่สิ" วายุกวักมือเรียกหญิงสาวให้เดินไปนั่งที่โซฟากลางห้องทำงาน

"ได้แล้วเหรอคะ" มีนาถามด้วยความสงสัย

"อืม" วายุพยักหน้าก่อนจะวางเอกสารทั้งหมดลงบนโต๊ะกระจกแล้วเลื่อนไปตรงหน้าลูกสาว

"แค่ชั่วโมงเดียว คุณพ่อก็หาได้แล้วเหรอคะ..." มีนายิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหยิบเอกสารขึ้นมาดู

"เผื่อไว้หาที่อยู่ผู้ชายที่มาจีบลูก" วายุเอ่ยหยอกล้อลูกสาวแต่มันแฝงไปด้วยความจริงเพราะเขาเองก็หวงลูกสาวคนเดียวของเขามากเหมือนกัน

"ไม่ต้องหาหรอกค่ะ ไว้มีนมีแฟนจะพามาให้คุณพ่อเจอเป็นคนแรก" มีนาพูดด้วยรอยยิ้มทว่าใบหน้าผู้เป็นพ่อกลับกลายเป็นนิ่งเรียบ

"..."

"มีนขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ" สิ้นเสียงหญิงสาวก็หยิบเอกสารวิ่งออกจากห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันที

ปัง! ประตูบานหรูปิดลงด้วยฝีมือของมีนา เธอก้าวเท้าเดินมานั่งบนเตียงก่อนจะหยิบซองเอกสารขึ้นมาดู

"เรส นักศึกษานิเทศปี3 มหาลัยวิสด้อม..."

"...เจ้าของรถบีเอ็มดับเบิลยูทะเบียน ก-6969" มีนาอ่านเอกสารภายในมือตัวเองด้วยความงุนงงว่าเธอไปรู้จักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่เห็นจำได้ว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ

"มหาลัยวิสด้อมงั้นเหรอ..." หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคนรู้จักของเธอทันที

(ฮัลโหล)

"ยัยคริส ฉันมีอะไรจะถามหน่อย"

(ถามมา)

"แกอยู่คณะนิเทศใช่ไหม"

(ใช่ ทำไม)

"แกรู้จักเรส นิเทศปี3ไหม"

(รู้จักเป็นรุ่นน้องฉัน มีอะไรรึเปล่า)

"แกพอจะรู้ตารางเรียนหมอนั่นไหม พอดีฉันอยากเจอ"

(ไม่รู้อะ แต่ถ้าแกอยากเจอลองไปที่ฮันเตอร์ผับดู...)

(...หมอนั่นเป็นผู้จัดการร้านฮันเตอร์ผับ)

"ขอบใจมากแก"

(อืม) สิ้นเสียงปลายสายก็กดวางไปทันที

"ฮันเตอร์ผับงั้นเหรอ...เจอฉันแน่! "